Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Io – dramat filmowy z 2022 roku w reżyserii Jerzego Skolimowskiego, zrealizowany w polsko-włoskiej koprodukcji na podstawie scenariusza napisanego wspólnie z Ewą Piaskowską. Film, inspirowany dziełem Na los szczęścia, Baltazarze Roberta Bressona, przedstawia koleje losu osiołka przekazywanego z rąk do rąk. Tematem przewodnim Io jest okrucieństwo ludzi wobec zwierząt. Io powstał w warszawskiej wytwórni Skopia Film. Skolimowski i Piaskowska pełnili również funkcje producentów filmu. Zdjęcia do filmu nakręcił operator Michał Dymek, natomiast ścieżkę muzyczną do niego skomponował Paweł Mykietyn. Io został powszechnie pozytywnie przyjęty przez krytyków, którzy porównywali go na korzyść z Baltazarem, chwalili brawurowe zdjęcia Dymka, występ sześciu osiołków wcielających się w głównego bohatera oraz nieantropocentryczne przesłanie filmu. Io otrzymał szereg nagród i wyróżnień, w tym Nagrodę Jury na Festiwalu Filmowym w Cannes, sześć nagród na rozdaniu Polskich Nagród Filmowych oraz nominację do Oscara dla najlepszego filmu międzynarodowego. Czytaj więcej…
Jutro
Józef Mehoffer (ur. 19 marca 1869 w Ropczycach, zm. 7 lipca 1946 w Wadowicach) – polski malarz, witrażysta, grafik pochodzenia austriackiego, jeden z najważniejszych modernistycznych artystów okresu Młodej Polski. Absolwent krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i uczeń Jana Matejki, także współpracownik Stanisława Wyspiańskiego. Był twórcą m.in. autoportretów, obrazów portretowych oraz kompozycji inspirowanych płótnami impresjonistycznymi oraz secesyjnymi. Zajmował się też projektowaniem witraży kościelnych i grafik użytkowych. W 1905 roku został profesorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a w 1914 roku został rektorem uczelni. Podczas II wojny światowej okresowo przebywał w obozie przesiedleńczym, został wypuszczony dzięki interwencji dyplomatycznej Watykanu oraz rządu Włoch. Zmarł z powodu gruźlicy i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Czytaj więcej…
Pojutrze
Yura – japoński krążownik lekki z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej, czwarta jednostka typu Nagara. Wodowany 15 lutego 1922 roku, wszedł do służby w Dai-Nippon Teikoku Kaigun 20 marca 1923 roku. Uzbrojenie główne stanowiło siedem pojedynczych dział kalibru 140 mm. Wyporność standardowa krążownika wynosiła 5170 ts, a długość 162,15 m. Napęd stanowiły cztery zespoły turbin, do których parę dostarczało dwanaście kotłów. „Yura” był w stanie osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 36 węzłów. Okręt brał udział w wojnie chińsko-japońskiej, a następnie w walkach na Pacyfiku, w tym w rejonie Singapuru oraz Wysp Salomona. Uczestniczył także w walkach o Guadalcanal. Kilkukrotnie pełnił funkcję jednostki flagowej. Został zatopiony 25 października 1942 roku przez lotnictwo amerykańskie. „Yura” był pierwszym japońskim krążownikiem lekkim zatopionym podczas II wojny światowej. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Mi-24 – ciężki śmigłowiec bojowy opracowany w Związku Radzieckim przez biuro konstrukcyjne Michaiła Mila, produkowany w zakładach lotniczych w Arseniewie oraz Rostowie nad Donem. Mi-24 jest śmigłowcem z przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Jego cechą charakterystyczną jest możliwość przewozu ośmiu żołnierzy w części transportowej, dlatego też Mi-24 nie ma bezpośredniego odpowiednika na Zachodzie, rolę śmigłowców bojowych bowiem odgrywały tam lekkie maszyny Bell AH-1 Cobra przeznaczone głównie do zwalczania celów opancerzonych. Pewne cechy wspólne można znaleźć w amerykańskim prototypowym ciężkim śmigłowcu szturmowym Sikorsky S-67 Blackhawk lub w szturmowym wariancie śmigłowca transportowego Sikorsky UH-60 Black Hawk wyposażonym w wysięgniki do przenoszenia uzbrojenia. Śmigłowce z rodziny Mi-24/Mi-35 używane są do dzisiaj przez ponad 50 państw. Ponadto w oparciu o ten śmigłowiec na przełomie XX i XXI wieku powstały dalekie modernizacje: Mi-35M otaz Mi-24 Super Hind. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Oxford Advanced Learner’s Dictionary of Current English – jednojęzyczny słownik dydaktyczny języka angielskiego pisany dla odbiorców niebędących ojczystymi użytkownikami języka. Pierwsze wydanie ukazało się w 1948 roku, a jego autorem był Albert Sydney Hornby. Współczesne wydania słownika są firmowane jego nazwiskiem, choć redagowane są przez zrzeszonych w fundacji naukowców z Oxford University. Do roku 2023 ukazało się dziesięć wydań słownika, w tym każde w różniących się między sobą dodrukach. Dzieło drukowano również kooperując z wydawnictwami zagranicznymi, w tym z Państwowym Wydawnictwem Naukowym. Słownik przeszedł wiele przeobrażeń, a przy jego opracowywaniu korzystano m.in. z komputerowego rejestru językowego. Słownikowi towarzyszą witryna internetowa oraz aplikacja mobilna. Czytaj więcej…
Za 5 dni
SMS Fürst Bismarck – niemiecki krążownik pancerny z przełomu XIX i XX wieku, pierwsza jednostka tej klasy w niemieckiej flocie. Okręt miał wyporność 10 690 ton i osiągał prędkość ponad 18 węzłów, zaś jego główne uzbrojenie stanowiły cztery działa kalibru 24 cm umieszczone w dwóch wieżach. Krążownik został zwodowany we wrześniu 1897 roku w stoczni Kaiserliche Werft Kiel w Kilonii, a w kwietniu 1900 roku wcielono go do służby w Kaiserliche Marine. Jego patronem był kanclerz Otto von Bismarck. Jednostka służyła we Wschodnioazjatyckiej Eskadrze Krążowników, biorąc następnie ograniczony udział w I wojnie światowej. Okręt został wycofany ze służby w grudniu 1918 roku. Z listy floty skreślono go w czerwcu 1919 roku, po czym został złomowany w latach 1919–1920. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Igors Kazanovs (ur. 24 września 1963 w Dyneburgu) – łotewski lekkoatleta specjalizujący się w krótkich biegach płotkarskich. Biegi przez płotki zaczął uprawiać już w dzieciństwie. Mimo że trenował jeszcze kilka innych dyscyplin, wybrał lekkoatletykę, gdyż w niej uzyskiwał najlepsze wyniki. W trakcie kariery dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich w 1992 oraz 1996 roku. Czterokrotnie zostawał halowym mistrzem Europy oraz dwukrotnie medalistą halowych mistrzostw świata. W 1989 roku ustanowił halowy rekord Europy na 60 m przez płotki, ale został on pobity następnego dnia. Wielokrotny mistrz ZSRR i Łotwy. Po zakończeniu kariery w 2000 roku przeniósł się do Hiszpanii, gdzie był trenerem i prowadził firmę budowlaną. W 2011 roku został członkiem sztabu trenerskiego klubu Girona FC, odpowiedzialnym za przygotowanie fizyczne piłkarzy. Czytaj więcej…