Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
.jpg)
Jan Jakub Kolski (ur. 29 stycznia 1956 we Wrocławiu) – polski reżyser, scenarzysta, operator oraz producent, autor filmów dokumentalnych, fabularnych, sztuk teatralnych, książek i piosenek. Sławę zdobył jako realizator utrzymanych w estetyce realizmu magicznego filmów o jego rodzinnej wsi Popielawy. Był też adaptatorem dzieł literackich – Daleko od okna według Hanny Krall, Pornografia według Witolda Gombrowicza, Wenecja na podstawie opowiadań Włodzimierza Odojewskiego. Na ogół jego filmy były przeciętnie oceniane przez krytyków, lecz cieszyły się stałym zainteresowaniem publiczności. Laureat licznych wyróżnień, w tym Nagrody Specjalnej Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za Jańcia Wodnika, Paszportu „Polityki”, Złotych Lwów oraz Orła dla najlepszego filmu polskiego za Historię kina w Popielawach. Od 1994 roku, z inspiracji twórczością Kolskiego, festiwal Prowincjonalia przyznaje corocznie najlepszym filmom polskim Grand Prix „Jańcio Wodnik”. Czytaj więcej…
Jutro
Prorok, widzący i objawiciel – tytuł kościelny używany w wyznaniach zaliczanych do ruchu świętych w dniach ostatnich. Osadzony w mormońskich pismach świętych, stanowi odzwierciedlenie wiary w ciągłość Bożego objawienia. Przyznawany różnym grupom i jednostkom, najczęściej wiązany jednak z Pierwszym Prezydium oraz Kworum Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jako integralna część mormońskiej historii występuje także w innych denominacjach ruchu świętych w dniach ostatnich. Używany był już w początkach mormońskiej historii, tak wobec Josepha Smitha, pierwszego prezydenta, jak i wobec Hyruma Smitha, drugiego przewodniczącego patriarchy Kościoła. Do formalnego użytku wprowadzony został w marcu 1836 roku, podczas ceremonii poświęcenia świątyni w Kirtland. Czytaj więcej…
Pojutrze
.jpg)
U-574 – niemiecki okręt podwodny typu VIIC z okresu II wojny światowej. Okręt wypierał 769 ton w położeniu nawodnym i 871 ton pod wodą, a jego główną bronią było 14 torped kalibru 533 mm wystrzeliwanych z pięciu wewnętrznych wyrzutni. Jednostka rozwijała na powierzchni prędkość ponad 17 węzłów, osiągając zasięg 8500 Mm przy prędkości 10 węzłów. Jednostka została zwodowana w kwietniu 1941 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, a w czerwcu 1941 roku wcielono ją do służby w Kriegsmarine. Pływając w składzie 1. Flotylli U-Bootów, okręt podczas pierwszego atlantyckiego patrolu 19 grudnia 1941 roku zatopił na zachód od Lizbony brytyjski niszczyciel HMS „Stanley” o wyporności 1190 ton, po czym niedługo po tym sam został zatopiony przez brytyjski slup HMS „Stork”. Z liczącej 44 osoby załogi zginęło 28 marynarzy, w tym dowódca por. mar. Dietrich Gengelbach, a pozostałych 16 trafiło do niewoli. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Biała Kompania – oddział najemników, działający w północnej i centralnej części Półwyspu Apenińskiego w II połowie XIV wieku. Utworzony został w 1360 roku przez żołnierzy, którzy uczestniczyli w pierwszym etapie wojny stuletniej, a zostali zwolnieni ze służby po zawarciu traktatu w Brétigny. Razem z innymi wolnymi kompaniami najemników spustoszył Langwedocję oraz Prowansję, po czym został zaciągnięty przez papieża Innocentego VI i wyruszył do północnej Italii. W Białej dominowali Anglicy, z czasem wstępowali do niej także Niemcy, Węgrzy oraz Włosi. Spośród jej żołnierzy największy rozgłos zdobył John Hawkwood, który z nią przybył do Italii. Przez pewien czas sprawował dowództwo nad kompanią aż do momentu przejścia jej większej części na stronę Florencji. Sam, razem z mniejszą liczbą żołnierzy z tego oddziału, pozostał lojalny wobec Pizy. W historiografii używa się niekiedy nazwy „Biała Kompania” jako nazwy jednostek, którymi później dowodził. Formacja wyróżniała się dużymi walorami w walce, jak również wielką brutalnością wobec ludności na terenach, gdzie toczyła wojny. Wykorzystywała przy tym metody wypracowane podczas walk angielsko-francuskich, które upowszechniały się za jej pośrednictwem w armiach krajów włoskich. Geneza nazwy oddziału nie jest w pełni jasna. Najprawdopodobniej pochodziła od elementu wyposażenia: polerowanych zbroi białych lub ubiorów, kurt albo opończy. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Operacja Bulmus 6 – izraelska operacja wojskowa przeprowadzona przez komandosów Sajjeret Matkal oraz Szajetet 13 w nocy z 19 na 20 lipca 1969 roku podczas wojny na wyczerpanie na ufortyfikowanej egipskiej wyspie, która znajduje się na Zatoce Sueskiej. Operacja ta miała stanowić odwet za przeprowadzony wcześniej egipski atak na izraelskie pozycje na wschód od Port Tawfik. Uderzenie na ufortyfikowaną Zieloną Wyspę miało mieć efekt psychologiczny oraz propagandowy. Operacja zakończyła się sukcesem, zniszczono znaczną części infrastruktury wyspy, Egipcjanie stracili ok. 70-80 żołnierzy, jednak Siły Obronne Izraela również poniosły straty: 6 zabitych i 11 rannych żołnierzy. Operacja ukazała, że Zielona Wyspa nie była żadną przeszkodą dla izraelskich Sił Powietrznych, a atak na nią można było przeprowadzić przy pomocy lotnictwa. W związku z tym, 20 lipca, przy zachowanej ciszy radiowej izraelskie samoloty rozpoczęły operację Bokser. Zakładała ona serię ataków, w wyniku których doszło do zbombardowania strategicznych celów wzdłuż Kanału Sueskiego. W jej wyniku zrzucono 159 ton bomb i 72 pojemniki z napalmem. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1929 – zawody w skokach narciarskich rozgrywane w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, przeprowadzone 10 lutego 1929 roku na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, w celu wyłonienia czwartego mistrza świata w skokach narciarskich. Do zawodów zgłoszonych zostało 57 zawodników z 11 państw. Ostatecznie w konkursie zaprezentowało się 49 skoczków, spośród których 41 zostało sklasyfikowanych. Pierwsze trzy miejsca zajęli reprezentanci Norwegii – zwyciężył Sigmund Ruud, drugie miejsce zajął Kristian Johansson, a trzeci był Hans Kleppen. Najdłuższy skok zawodów, oddany na 58,5 metra w drugiej serii konkursowej, uzyskał Hans Kleppen. Zawody formalnie miały charakter mistrzostw Europy, jednak Międzynarodowa Federacja Narciarska i Snowboardowa od kongresu w 1965 roku uznaje ich wyniki jako rezultaty czwartych mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Były to pierwsze międzynarodowe zawody narciarskie rangi mistrzowskiej zorganizowane na terenie Polski. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Peszitta – przekład całej Biblii na język syryjski. Peszitta traktowana bywa jako odpowiednik łacińskiej Wulgaty, jednak pochodzenie tej nazwy jest odmienne. Ten sam termin odnosi się do dwóch osobnych dzieł: przekładów Starego i Nowego Testamentu, które mają odrębne procesy genezy oraz czasy powstania. Stary Testament został przełożony z języka hebrajskiego, ale w niektórych partiach zrewidowany został w oparciu o Septuagintę. Nowy Testament został przełożony z języka greckiego. Przekład Starego Testamentu powstał prawdopodobnie jeszcze w II wieku n.e., kiedy chrześcijaństwo zaczęło odgrywać istotną rolę na pograniczu rzymsko-partyjskim w Edessie oraz Adiabene. Był i do dzisiaj jest oficjalnym przekładem chrześcijan syryjskich. Przekład Nowego Testamentu powstał w V wieku i ma inną, bardziej skomplikowaną historię. Tekst Starego Testamentu na ogół jest bliższy tekstowi masoreckiemu niż Septuagincie, niemniej w niektórych księgach tekst jest bliższy Septuagincie. Spekulowano także na temat zależności tekstualnej od targumów, dziś jednak większość uczonych przyjmuje, że ewentualna zależność musiałaby być pośrednią, polegającą na korzystaniu ze wspólnych wcześniejszych źródeł. Czytaj więcej…