Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Bopis – potrawa kuchni filipińskiej. Jest daniem o niejasnym pochodzeniu. Jedna z teorii wskazuje, jakoby potrawa ta miała wywodzić się z kuchni hiszpańskiej. Ślady wiążące ją z tradycją kulinarną Półwyspu Iberyjskiego są jednak dosyć trudne tak do prześledzenia, jak i do umiejscowienia w czasie, nawet jeżeli to właśnie ta wersja pochodzenia bopisu uznawana jest za najbardziej prawdopodobną. Przepisy używane do przygotowania bopisu różnią się w zależności od regionu. Danie przygotowywane jest przede wszystkim z wieprzowych podrobów smażonych z dodatkiem czosnku, cebuli oraz pomidora. Pikantne, spożywane bywa jako przekąska lub danie główne. Stanowi integralną część filipińskiej kultury, często towarzyszy konsumpcji alkoholu. Popularność dania sprawiła, że na przestrzeni dekad podlegało ono znaczącej ewolucji. Poza standardowymi odmianami bopisu można odnaleźć także warianty oparte na wołowinie, drobiu czy rybach. Istnieją również warianty tejże potrawy całkowicie rezygnujące z mięsa. Czytaj więcej…
Jutro
Skrzyp zimowy – gatunek rośliny z rodziny skrzypowatych. Występuje w Europie i Azji oraz na Grenlandii, w szerokim ujęciu taksonomicznym także w Ameryce Północnej. W Polsce dość pospolity. Rośnie zwykle w żyznych lasach liściastych, często na zboczach dolin, podgatunek północnoamerykański także na brzegach wód. Uprawiany jako roślina ozdobna jest bardziej tęgi podgatunek północnoamerykański, w niektórych ujęciach wyodrębniany w osobny gatunek. Skrzyp zimowy stosowany był dawniej lub lokalnie jako roślina jadalna, lecznicza i polerska. Jako roślina lecznicza wykorzystywany był podobnie jak skrzyp polny. Naparom z ziela przypisywane jest działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i moczopędne. Ze względu na zdolność skrzypu zimowego do bioakumulacji metali ciężkich przy wykorzystaniu ziela do celów leczniczych należy uwzględnić to ryzyko i surowiec pozyskiwać z siedlisk nie skażonych tymi metalami. Czytaj więcej…
Pojutrze
Katastrofa górnicza w kopalni Donnersmarckhütte – katastrofa, do której doszło 10 stycznia 1923 roku na terenie kopalni węgla Donnersmarckhütte znajdującej się w Mikulczycach, ówcześnie w granicach Republiki Weimarskiej. W wyniku awarii lokomotywy kolei dołowej doszło do pożaru podziemnego wyrobiska. Ze względu na uszkodzenie rurociągu transportującego sprężone powietrze, ogień był dodatkowo podsycany i bardzo szybko się rozprzestrzeniał, obejmując kolejne korytarze kopalni. W następstwie pożaru drewniana obudowa wyrobiska szybko uległa zawaleniu. Fedrujący w rejonie zdarzenia górnicy uciekali nieużytkowaną pochylnią łączącą pokłady 280 i 380, jednak była ona częściowo przysypana i wymagała udrożnienia. Początkowo podjęto próby ugaszenia pożaru. Wkrótce jednak kierownictwo kopalni oraz rzeczoznawcy uznali, że ze względu na okoliczności żaden z poszukiwanych górników nie mógł przeżyć wypadku. Śmierć poniosło 45 górników. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Lubinieckie – jezioro rynnowe w województwie lubuskim, na Pojezierzu Łagowskim w pobliżu Świebodzina. Akwen posiada charakterystyczny dla jezior rynnowych wydłużony kształt, w tym przypadku południowy brzeg graniczy ze Świebodzinem i Grodziszczem, a północny z położoną około 3 km na północ Rzeczycą. Misa jeziorna nie jest znacząco rozbudowana. Brzegi jeziora porośnięte są krzewami, a północny brzeg również lasami liściastymi. Jezioro w przeważającej części otoczone jest użytkami zielonymi oraz gruntami ornymi. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 2,5 m, a maksymalna – 5,9 m. Jezioro Lubinieckie jest bardzo zanieczyszczonym zbiornikiem, głównie z powodu zmagazynowanych w okolicach jego dopływu osadów ze ścieków pochodzących z czasów przed zbudowaniem oczyszczalni ścieków dla Świebodzina. Jezioro nie jest objęte żadną formą ochrony przyrody. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Durango – meksykański okręt z okresu II wojny światowej i powojennego, hybryda kanonierki oraz transportowca, używany także jako okręt szkolny, zbudowany w Hiszpanii. Wodowany w czerwcu 1935 roku, służył w Marynarce Meksyku przez 65 lat, od 1936 do 2001 roku. Był głównym okrętem typu Durango składającego się z dwóch okrętów, przy czym drugi został ukończony w zmodyfikowanej postaci i przejęty przez Hiszpanię. Uzbrojenie główne „Durango” stanowiły dwa działa kalibru 102 mm. Wyporność pełna wynosiła 2000 ton angielskich. Napędzały go początkowo turbiny parowe, pozwalające na osiąganie prędkości 20 węzłów, w latach 60. wymienione na silniki wysokoprężne z przekładnią elektryczną. Okręt mógł transportować do 490 żołnierzy i 80 koni. Nosił numery burtowe: 128, B-1 i B-01. Czytaj więcej…
Za 5 dni
_in_laguna_Las_Coloradas_Chubut.JPG)
Puklerzyk różowy – gatunek ssaka, pancernikowca z rodziny Chlamyphoridae. Bliski krewny włosopuklerznika oraz puklerznika. Jego głowę i tułów pokrywa pancerz o 6–8 wolnych pasach, porośnięty włosem. Prowadzi samotny, dzienny tryb życia na suchych obszarach Argentyny i Chile, chroni się w jamie. Występuje sezon rozrodczy rozpoczynający się wiosną i trwający do wczesnego lata, aczkolwiek występują tu istotne różnice związane z szerokością geograficzną i długością dnia. Okres rozrodu może więc trwać od trzech do pięciu miesięcy. Samica rodzi 1–2, rzadziej 3 młode. Samce mogą konkurować o samice, wykazując względem siebie agresję. Niekiedy kilka z nich goni jedną samicę. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia wyginięciem. Wśród głównych zagrożeń wymienia się intensywne nielegalne polowania przeprowadzane przez ludzi i psy. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Marek Hłasko (ur. 14 stycznia 1934 w Warszawie, zm. 14 czerwca 1969 w Wiesbaden) – polski pisarz i scenarzysta filmowy. Jest autorem takich dzieł jak Pierwszy krok w chmurach, Ósmy dzień tygodnia, Następny do raju oraz Palcie ryż każdego dnia. Jego pierwsze opowiadania wyszły drukiem w 1955 roku, jednak dopiero po wydaniu zbioru Pierwszy krok w chmurach w 1956 roku zyskał ogólnokrajowe uznanie. Zdobywszy popularność, skupił się na pisarstwie i wydawał kolejne dzieła. Jednocześnie był współautorem scenariuszy do adaptacji filmowych swoich dzieł. W trakcie prac przy pierwszym filmie poznał niemiecką aktorkę Sonję Ziemann, z którą był w związku małżeńskim w latach 1962–1967. W 1958 roku wyjechał do Paryża, rozpoczynając tym samym swój okres emigracyjny. Do końca życia mieszkał za granicą. Krytyka twórczości Hłaski jest niejednoznaczna. Początkowo, po wydaniu Pierwszego kroku w chmurach, pisarz był chwalony – został uhonorowany Nagrodą Pracy w 1955 roku. Po wyjeździe za granicę został napiętnowany przez ówczesne polskie władze. Czytaj więcej…