Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
ORP Ślązak – polski okręt podwodny z okresu zimnej wojny, a wcześniej radziecki M-270, jeden z sześciu pozyskanych przez Polskę okrętów serii XV typu M. Okręt wypierał 283 tony w położeniu nawodnym i 353 tony pod wodą, a jego główną bronią były cztery torpedy kalibru 533 mm wystrzeliwane z czterech wewnętrznych wyrzutni. Jednostka rozwijała na powierzchni prędkość ponad 15 węzłów, osiągając zasięg 4500 Mm przy prędkości 8 węzłów. Okręt został zwodowany w kwietniu 1950 roku w stoczni numer 196 w Leningradzie, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wcielono go w lipcu 1950 roku, z przydziałem do Floty Bałtyckiej. W 1954 roku jednostka została wydzierżawiona przez Polskę i w październiku tego roku weszła w skład Marynarki Wojennej. Okręt, oznaczony znakami burtowymi M-103, P-103 oraz 304, po intensywnej eksploatacji został wycofany ze służby 20 października 1965 roku i następnie zatopiony jako okręt-cel w Zatoce Puckiej. Czytaj więcej…
Jutro
Ojciec chrzestny – amerykański dramat gangsterski z 1972 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli, zrealizowany na podstawie powieści Maria Puza, będącego również jego współscenarzystą. W głównych rolach wystąpili Marlon Brando, Al Pacino oraz Robert Duvall. Pierwsza część trylogii Ojciec chrzestny opowiadającej o rodzinie Corleonów, na czele której stoi don Vito Corleone, rozgrywająca się w latach 1945–1955. Przedstawia przemianę najmłodszego syna Vita, Michaela, z rodzinnego wyrzutka w bezwzględnego bossa mafii. Światowa premiera filmu odbyła się 14 marca 1972 roku w Loew’s State Theatre. Ojciec chrzestny był najbardziej dochodowym filmem 1972 roku, a przy przychodach rzędu 250–291 mln USD przez pewien czas znajdował się na szczycie najbardziej dochodowych filmów wszech czasów. Spotkał się z powszechnym uznaniem krytyków i widzów, chwalących grę aktorską – przede wszystkim Brando i Pacina – reżyserię, scenariusz, zdjęcia, montaż, muzykę i sposób, w jaki przedstawiono mafię. Ojciec chrzestny uznawany jest za jeden z najlepszych i najbardziej wpływowych filmów w historii oraz za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli kina gangsterskiego. Czytaj więcej…
Pojutrze
SMS Erzherzog Ferdinand Max – pierwszy z dwóch okrętów pancernych typu Erzherzog Ferdinand Max zbudowanych dla Österreiche Marine. Położenie stępki pod okręt odbyło się w październiku 1863 roku w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino. Okręt został zwodowany w maju 1865 roku i ukończony w czerwcu 1866 roku, w momencie wybuchu wojny prusko-austriackiej. Pierwotnie okręty miały być wyposażone w działa gwintowane sprowadzone z Prus, lecz z powodu wojny musiano je zastąpić szesnastoma gładkolufowymi działami 48-funtowymi. Stacjonujący na Adriatyku, „Erzherzog Ferdinand Max” był okrętem flagowym floty austriackiej pod dowództwem kontradmirała Wilhelma von Tegetthoffa. Wziął udział w bitwie pod Lissą w lipcu 1866 roku, podczas której staranował i zatopił włoski okręt pancerny „Re d’Italia”. Okręt pozostawał w austro-węgierskiej flocie przez następne 20 lat, lecz ze względu na znaczne zmniejszenie budżetu marynarki, spowodowane węgierskim brakiem zainteresowania sprawami morskimi, jego dalsza służba była pozbawiona wydarzeń. Okręt pozostał w marynarce do 1916 roku, kiedy został sprzedany na złom. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Kingsman: Tajne służby – brytyjsko-amerykański szpiegowski film akcji z 2014 roku na podstawie serii komiksów o fikcyjnej organizacji o tej samej nazwie wydawnictwa Icon Comics. Za reżyserię filmu odpowiadał Matthew Vaughn na podstawie scenariusza, napisanego wspólnie z Jane Goldman. W rolach głównych wystąpili: Colin Firth, Samuel L. Jackson, Mark Strong, Taron Egerton oraz Michael Caine. Film opowiada o szkoleniu i początkach kariery Gary’ego „Eggsy’ego” Unwina w tajnej organizacji szpiegowskiej. Eggsy dołącza do misji, by stawić czoła globalnemu zagrożeniu ze strony Richmonda Valentine’a, bogacza, który chce przeciwdziałać zmianom klimatycznym, mordując większość ludzkości. Światowa premiera Tajnych służb miała miejsce 13 grudnia 2014 roku podczas Festiwalu Filmowego Butt-Numb-A-Thon w Stanach Zjednoczonych. Tajne służby przy budżecie 81 milionów dolarów zarobiły ponad 414 milionów i otrzymały przeważnie pozytywne oceny od krytyków. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Fructidor – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej, jedna z 18 zbudowanych jednostek typu Pluviôse. Okręt wypierał 404 tony w położeniu nawodnym i 553 tony pod wodą, a jego główną bronią było sześć torped kalibru 450 mm wystrzeliwanych z sześciu zewnętrznych wyrzutni. Napędzana maszynami parowymi jednostka rozwijała na powierzchni prędkość 12 węzłów, osiągając zasięg 1500 Mm przy prędkości 9 węzłów. „Fructidor” został zwodowany w listopadzie 1909 roku w stoczni Arsenal de Cherbourg w Cherbourg-Octeville, a do służby w Marine nationale wcielono go w czerwcu 1910 roku. Uczestniczył w działaniach wojennych, operując na wodach kanału La Manche oraz Oceanie Atlantyckim. Jednostka została skreślona z listy floty 12 listopada 1919 roku i sprzedana w celu złomowania w maju 1921 roku. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Orędzie biskupów polskich do ich niemieckich braci w Chrystusowym urzędzie pasterskim – dokument wystosowany w Rzymie 18 listopada 1965 roku, pod koniec soboru watykańskiego II przez polskich biskupów katolickich, zawierający zaproszenie biskupów niemieckich do udziału w obchodach Milenium Chrztu Polski. Orędzie wyrażało ewangeliczny akt chrześcijańskiego pojednania narodu polskiego i niemieckiego po II wojnie światowej. List zwierał frazę udzielamy wybaczenia i prosimy o nie. List jest uważany za moment inicjacji dialogu polsko-niemieckiego i za jeden z najważniejszych etapów pojednania polsko-niemieckiego po II wojnie światowej. Głównym autorem „Orędzia” był abp Bolesław Kominek, późniejszy kardynał i metropolita wrocławski, który, jako Ślązak, tekst dokumentu od razu napisał po niemiecku. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Mabuhay – filipińskie pozdrowienie. Pochodzi z języka tagalskiego, ma bardzo szeroki zakres znaczeniowy. Cieszy się dużą popularnością. Wykorzystywane w powitaniach, życzeniach czy toastach, utrwalone zostało w filipińskiej kulturze i życiu politycznym. Porównywane do analogicznych wyrażeń wywodzących się z innych języków, w tym do hawajskiego aloha. Jego znaczenie wykracza przy tym poza bycie dosyć szeroko definiowanym pozdrowieniem. Z uwagi na swoją popularność i wszechobecność w życiu codziennym kraju bywa określane jako odzwierciedlenie narodowego ducha Filipińczyków. Łączy się je też, jako słowo często używane przy powitaniach, z typową dla mieszkańców Filipin gościnnością. Pozdrowienie to używane jest powszechnie w społecznościach diasporalnych. W tym kontekście bywa przywoływane jako jeden z dowodów na wytworzenie się spójnej, jednolitej filipińskiej tożsamości narodowej. Czytaj więcej…