Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 15 stycznia --> [[Plik:Giacomo Puccini Albumblatt Butterfly 1923-10-25.jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Un bel dì, vedremo]]''''' – [[sopran]]owa [[aria]] z II [[Akt (teatr)|aktu]] opery ''[[Madame Butterfly]]'' [[Giacomo Puccini|Giacoma Pucciniego]], do której [[libretto]] napisali [[Luigi Illica]] oraz Giuseppe Giacosa na podstawie noweli ''Madame Butterfly'' Johna Luthera Longa. Przypisana jest do roli Cio-Cio-San, która oczekuje na powrót swojego męża. Pierwsza tę rolę w czasie światowej [[Prapremiera|prapremiery]] opery zaśpiewała [[Rosina Storchio]] 17 lutego 1904 roku. Występ został negatywnie przyjęty. Trzy miesiące później premierę miała wersja poprawiona, w której Storchio zastąpiono ukraińską sopranistką [[Sołomija Kruszelnyćka|Salomeą Kruszelnicką]], gdzie bisowano pięć arii. Utwór został napisany w tempie [[Tempo (muzyka)|andante molto calmo]] poza jednym fragmentem w lento. Punkt kulminacyjny przypada na ostatnie takty arii, kiedy do śpiewaczki dołącza orkiestra. Aria jest najbardziej znanym utworem z tej opery i należy do podstawowego repertuaru sopranowego na świecie. ''[[Un bel dì, vedremo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Bopis]]''' – potrawa [[Kuchnia filipińska|kuchni filipińskiej]]. Jest daniem o niejasnym pochodzeniu. Jedna z teorii wskazuje, jakoby potrawa ta miała wywodzić się z [[Kuchnia hiszpańska|kuchni hiszpańskiej]]. Ślady wiążące ją z tradycją kulinarną [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]] są jednak dosyć trudne tak do prześledzenia, jak i do umiejscowienia w czasie, nawet jeżeli to właśnie ta wersja pochodzenia bopisu uznawana jest za najbardziej prawdopodobną. Przepisy używane do przygotowania bopisu różnią się w zależności od regionu. Danie przygotowywane jest przede wszystkim z [[Wieprzowina|wieprzowych]] [[Podroby|podrobów]] smażonych z dodatkiem [[Czosnek|czosnku]], [[Cebula zwyczajna|cebuli]] oraz [[Pomidor|pomidora]]. Pikantne, spożywane bywa jako [[przekąska]] lub [[danie główne]]. Stanowi integralną część filipińskiej kultury, często towarzyszy konsumpcji [[Alkohole|alkoholu]]. Popularność dania sprawiła, że na przestrzeni dekad podlegało ono znaczącej ewolucji. Poza standardowymi odmianami bopisu można odnaleźć także warianty oparte na wołowinie, drobiu czy rybach. Istnieją również warianty tejże potrawy całkowicie rezygnujące z mięsa. ''[[Bopis|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 16 stycznia --> [[Plik:Last Action Hero Soundtrack (Album-CD) (USA-1993).jpg|right|100px]] |
||
'''''[[Bohater ostatniej akcji (ścieżka dźwiękowa)|Last Action Hero: Music from the Original Motion Picture]]''''' – [[ścieżka dźwiękowa]] promująca film ''[[Bohater ostatniej akcji]]'' w reżyserii [[John McTiernan|Johna McTiernana]] z [[Arnold Schwarzenegger|Arnoldem Schwarzeneggerem]] w roli głównej. Ukazała się 8 czerwca 1993 roku nakładem [[Wydawnictwo muzyczne|wytwórni]] [[Columbia Records|Columbia]]. Wśród wykonawców, których [[Utwór muzyczny|utwory]] wykorzystano na soundtracku, znaleźli się m.in. [[AC/DC]], [[Alice in Chains]], [[Anthrax (amerykański zespół muzyczny)|Anthrax]], [[Def Leppard]], [[Fishbone]], [[Megadeth]] oraz [[Queensrÿche]]. 10 lipca album uplasował się na 7. miejscu w zestawieniu [[Billboard 200]]. 24 sierpnia uzyskał w Stanach Zjednoczonych [[Certyfikat sprzedaży w przemyśle muzycznym|certyfikat]] platynowej płyty, za sprzedaż miliona egzemplarzy. Został on przyznany przez tamtejsze zrzeszenie amerykańskich wydawców muzyki [[Recording Industry Association of America]] (RIAA). Soundtrack, w przeciwieństwie do filmu, zebrał przychylne oceny i okazał się sukcesem. [[Krytyka muzyczna|Krytycy]] chwalili go za dobór artystów i różnorodność. ''[[Bohater ostatniej akcji (ścieżka dźwiękowa)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Skrzyp zimowy]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny z rodziny [[skrzypowate|skrzypowatych]]. Występuje w [[Europa|Europie]] i [[Azja|Azji]] oraz na [[Grenlandia|Grenlandii]], w szerokim ujęciu taksonomicznym także w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]]. W Polsce dość pospolity. Rośnie zwykle w żyznych lasach liściastych, często na zboczach dolin, podgatunek północnoamerykański także na brzegach wód. Uprawiany jako roślina ozdobna jest bardziej tęgi podgatunek północnoamerykański, w niektórych ujęciach wyodrębniany w osobny gatunek. Skrzyp zimowy stosowany był dawniej lub lokalnie jako roślina jadalna, lecznicza i polerska. Jako roślina lecznicza wykorzystywany był podobnie jak [[skrzyp polny]]. [[Napar]]om z ziela przypisywane jest działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i moczopędne. Ze względu na zdolność skrzypu zimowego do [[Bioakumulacja|bioakumulacji]] [[metale ciężkie|metali ciężkich]] przy wykorzystaniu ziela do celów leczniczych należy uwzględnić to ryzyko i surowiec pozyskiwać z siedlisk nie skażonych tymi metalami. ''[[Skrzyp zimowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 17 stycznia --> [[Plik:Nosowska, 3-Majówka 2022 23 (cropped).jpg|100px|right]] |
||
'''[[Katarzyna Nosowska]]''' (ur. [[30 sierpnia]] [[1971]] w [[Szczecin]]ie) – [[Polacy|polska]] [[Piosenkarz|piosenkarka]] [[rock]]owa, [[autor]]ka tekstów, [[kompozytor]]ka, [[Pisarz|pisarka]], [[felieton]]istka i [[prezenter]]ka [[radio]]wa. Występuje solowo i jako wokalistka [[Zespół muzyczny|zespołu muzycznego]] [[Hey]]. Jako nastolatka śpiewała w lokalnych zespołach w Szczecinie. W 1992 roku dołączyła do Hey, który w przeciągu kilku miesięcy zdobył ogólnopolską popularność i stał się jednym z najważniejszych reprezentantów polskiego rocka [[Lata 90. XX wieku|lat 90.]] Do zawieszenia przez grupę działalności w 2017 roku nagrała z nią 11 [[Album studyjny|albumów studyjnych]]. Równolegle rozpoczęła karierę jako solistka. Pod własnym nazwiskiem wydała dotychczas 8 albumów studyjnych. Ponadto współpracowała z innymi artystami, śpiewając gościnnie w ich utworach, pisząc dla nich teksty lub nagrywając [[Wokal wspierający|wokale wspierające]]. W swojej twórczości łączyła elementy [[Gatunek muzyczny|gatunków]], takich jak rock, [[muzyka alternatywna]], [[muzyka elektroniczna]], [[trip hop]] oraz [[Muzyka pop|pop]]. Jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej uznanych polskich piosenkarek i autorów tekstów. ''[[Katarzyna Nosowska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Katastrofa górnicza w kopalni Donnersmarckhütte]]''' – [[katastrofa]], do której doszło 10 stycznia 1923 roku na terenie [[Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce|kopalni węgla Donnersmarckhütte]] znajdującej się w [[Mikulczyce|Mikulczycach]], ówcześnie w granicach [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]]. W wyniku awarii lokomotywy [[Kolej dołowa|kolei dołowej]] doszło do pożaru [[Wyrobisko podziemne|podziemnego wyrobiska]]. Ze względu na uszkodzenie rurociągu transportującego sprężone powietrze, ogień był dodatkowo podsycany i bardzo szybko się rozprzestrzeniał, obejmując kolejne korytarze kopalni. W następstwie pożaru drewniana obudowa wyrobiska szybko uległa zawaleniu. Fedrujący w rejonie zdarzenia górnicy uciekali nieużytkowaną pochylnią łączącą pokłady 280 i 380, jednak była ona częściowo przysypana i wymagała udrożnienia. Początkowo podjęto próby ugaszenia pożaru. Wkrótce jednak kierownictwo kopalni oraz rzeczoznawcy uznali, że ze względu na okoliczności żaden z poszukiwanych górników nie mógł przeżyć wypadku. Śmierć poniosło 45 górników. ''[[Katastrofa górnicza w kopalni Donnersmarckhütte|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 18 stycznia --> [[Plik:Deep Six by various artists (US 1986, Vinyl A-side).jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Deep Six (album)|Deep Six]]''''' – [[Kompilacja (muzyka)|album kompilacyjny]] opublikowany w limitowanym nakładzie 2 tys. egzemplarzy 21 marca 1986 roku przez [[Wydawnictwo muzyczne|wytwórnię]] C/Z. Zawiera on nagrania sześciu zespołów wywodzących się z [[Seattle]], lub okolic, w stanie [[Waszyngton (stan)|Waszyngton]] – [[Green River (zespół muzyczny)|Green River]], Malfunkshun, [[Melvins]], [[Skin Yard]], [[Soundgarden]] oraz The U-Men. Procesem [[Producent muzyczny|produkcji]] zajęli się Chris Hanzsek oraz Tina Casale. Główną ideą realizacji i publikacji składanki była chęć zwrócenia uwagi na [[Underground (kultura)|podziemną]] twórczość artystów z Seattle. Mimo że ''Deep Six'' nie odniósł sukcesu komercyjnego, to obecnie uznawany jest przez historyków muzyki za jeden z najważniejszych kamieni milowych w historii [[Grunge|grunge’u]], ponieważ zawierał dźwięk, który później stał się charakterystyczny dla tego kierunku muzycznego i zdefiniował jego koncepcję i niuanse, a także zademonstrował publiczności zespoły, które zyskały status kultowych dla tego gatunku. W 1994 roku, u szczytu popularności grunge’u, C/Z razem z [[A&M Records|A&M]] opublikowało reedycję kompilacji w zmienionej [[Design|oprawie graficznej]]. ''[[Deep Six (album)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Lubinieckie]]''' – [[jezioro rynnowe]] w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na [[Pojezierze Łagowskie|Pojezierzu Łagowskim]] w pobliżu [[Świebodzin]]a. Akwen posiada charakterystyczny dla jezior rynnowych wydłużony kształt, w tym przypadku południowy brzeg graniczy ze Świebodzinem i [[Grodziszcze (powiat świebodziński)|Grodziszczem]], a północny z położoną około 3 km na północ [[Rzeczyca (powiat świebodziński)|Rzeczycą]]. Misa jeziorna nie jest znacząco rozbudowana. Brzegi jeziora porośnięte są krzewami, a północny brzeg również lasami liściastymi. Jezioro w przeważającej części otoczone jest użytkami zielonymi oraz gruntami ornymi. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 2,5 m, a maksymalna – 5,9 m. Jezioro Lubinieckie jest bardzo zanieczyszczonym zbiornikiem, głównie z powodu zmagazynowanych w okolicach jego dopływu osadów ze ścieków pochodzących z czasów przed zbudowaniem oczyszczalni ścieków dla Świebodzina. Jezioro nie jest objęte żadną formą ochrony przyrody. ''[[Lubinieckie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 19 stycznia --> [[Plik:Katowice 05.15 NOSPR 2.JPG|100px|right]] |
||
'''[[Siedziba Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach]]''' – kompleks sal koncertowych, położony przy placu Wojciecha Kilara 1 w [[Katowice|Katowicach]]. Gmach ten jest siedzibą [[Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach|Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach]] i stanowi jeden z obiektów [[Strefa Kultury (Katowice)|katowickiej Strefy Kultury]], na którą składa się także [[Międzynarodowe Centrum Kongresowe w Katowicach|Międzynarodowe Centrum Kongresowe]] oraz [[Muzeum Śląskie w Katowicach|Muzeum Śląskie]]. Gmach ten powstał na terenach po dawnym składzie drewna [[Kopalnia Węgla Kamiennego „Katowice”|Kopalni Węgla Kamiennego „Katowice”]], a jego oficjalne otwarcie nastąpiło 1 października 2014 roku. Został on zaprojektowany przez związanego z regionem architekta – [[Tomasz Konior|Tomasza Koniora]], który w architekturze gmachu nawiązał do górnośląskiego dziedzictwa i architektury [[Osiedle patronackie|kolonii robotniczej]] [[Nikiszowiec]]. Gmach ten uzyskał szereg nagród i wyróżnień branży architektonicznej. W momencie otwarcia, budynek był największym kompleksem koncertowo-nagraniowym na terenie Polski, a w 2019 roku dołączył do grona European Concert Hall Organisation, zrzeszającego renomowane europejskie sale koncertowe. Od momentu otwarcia stał się bardzo popularnym miejscem kultury muzycznej w Katowicach, a w salach koncertowych gmachu NOSPR-u występowało szereg szanowanych i renomowanych artystów i zespołów muzycznych. ''[[Siedziba Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Durango (1935)|Durango]]''' – [[meksyk]]ański okręt z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i powojennego, hybryda [[kanonierka|kanonierki]] oraz [[transportowiec|transportowca]], używany także jako [[statek szkolny|okręt szkolny]], zbudowany w [[Hiszpania|Hiszpanii]]. [[Wodowanie|Wodowany]] w czerwcu 1935 roku, służył w [[Armada de México|Marynarce Meksyku]] przez 65 lat, od 1936 do 2001 roku. Był głównym okrętem typu ''Durango'' składającego się z dwóch okrętów, przy czym drugi został ukończony w zmodyfikowanej postaci i przejęty przez Hiszpanię. Uzbrojenie główne „Durango” stanowiły dwa [[Działo okrętowe|działa]] kalibru 102 mm. [[Wyporność]] pełna wynosiła 2000 [[tona#długa_tona|ton angielskich]]. Napędzały go początkowo [[turbina parowa|turbiny parowe]], pozwalające na osiąganie prędkości 20 [[węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]], w latach 60. wymienione na [[silnik o zapłonie samoczynnym|silniki wysokoprężne]] z przekładnią elektryczną. Okręt mógł transportować do 490 żołnierzy i 80 koni. Nosił [[numer burtowy|numery burtowe]]: 128, B-1 i B-01. ''[[Durango (1935)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 20 stycznia --> [[Plik:The Nona Tapes by Alice in Chains (1995 Columbia Music Video VHS).jpg|100px|right]] |
||
'''''[[The Nona Tapes]]''''' – [[Film krótkometrażowy|krótkometrażowy]] [[mockument]] amerykańskiego zespołu muzycznego [[Alice in Chains]] w reżyserii [[Rocky Schenck|Rocky’ego Schencka]], opublikowany 12 grudnia 1995 roku nakładem [[Wydawnictwo muzyczne|wytwórni]] [[Columbia Records]] oraz [[Sony Music]]. Procesem [[Producent muzyczny|produkcji]] zajął się [[Toby Wright]]. Mockument ''The Nona Tapes'' jest historią początkującej dziennikarki Nony Weisbaum, która wraz z kierowcą jeździ kabrioletem ulicami [[Seattle]], poszukując tamtejszych „gwiazd [[rock]]a”. Weisbaum przeprowadza w żartobliwym tonie wywiady z muzykami zespołu Alice in Chains – kolejno z [[Sean Kinney|Seanem Kinneyem]], [[Mike Inez|Mikiem Inezem]] oraz z [[Layne Staley|Layne’em Staleyem]]. Opinie co do filmu były zróżnicowane; z jednej strony krytykowano pomysł realizacji [[wideo]] utrzymanego w humorystycznym tonie, argumentując, że obniża to wiarygodność zespołu, z drugiej chwalono taką inicjatywę, uznając ją za ciekawą i dobrą rozrywkę. W 2006 roku mockument został po raz pierwszy wydany na nośniku [[DVD]], dołączonym do dwupłytowej [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]] ''[[The Essential Alice in Chains]]''. ''[[The Nona Tapes|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Puklerzyk różowy]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[ssaki|ssaka]], [[pancernikowce|pancernikowca]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[Chlamyphoridae]]. Bliski krewny [[włosopuklerznik]]a oraz [[puklerznik sześciopaskowy|puklerznika]]. Jego głowę i tułów pokrywa pancerz o 6–8 wolnych pasach, porośnięty włosem. Prowadzi samotny, dzienny tryb życia na suchych obszarach [[Argentyna|Argentyny]] i [[Chile]], chroni się w jamie. Występuje sezon rozrodczy rozpoczynający się wiosną i trwający do wczesnego lata, aczkolwiek występują tu istotne różnice związane z szerokością geograficzną i długością dnia. Okres rozrodu może więc trwać od trzech do pięciu miesięcy. Samica rodzi 1–2, rzadziej 3 młode. Samce mogą konkurować o samice, wykazując względem siebie agresję. Niekiedy kilka z nich goni jedną samicę. Jest gatunkiem [[Gatunek bliski zagrożenia|bliskim zagrożenia wyginięciem]]. Wśród głównych zagrożeń wymienia się intensywne nielegalne polowania przeprowadzane przez ludzi i psy. ''[[Puklerzyk różowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 21 stycznia --> [[Plik:Lodz, Akademia Muzyczna, Orgel (1).jpg|100px|right]] |
||
'''[[Organy]]''' – [[Instrument klawiszowy|klawiszowy]], [[Instrument dęty|dęty]] [[instrument muzyczny]] z grupy [[Aerofony|aerofonów]], umieszczany najczęściej w [[Kościół (budynek)|kościołach]], salach koncertowych, [[synagoga]]ch reformowanych oraz aulach. [[Dźwięk (muzyka)|Dźwięk]] w organach wytwarzany jest w wielu podzielonych na grupy [[Piszczałka organowa|piszczałkach]], przez które przepływa sprężone powietrze wytwarzane w urządzeniach do tłoczenia powietrza: [[miech]]ach lub [[dmuchawa]]ch elektrycznych. [[Muzyk]] grający na organach siedzi przy stole gry, którego głównymi elementami są jedna lub kilka [[Klawiatura muzyczna|klawiatur]] ręcznych, klawiatura nożna oraz przyciski. Stół gry, jeśli jest umieszczony poza głównym korpusem instrumentu, nazywany jest kontuarem; umiejscowiony jest zazwyczaj przed [[Prospekt organowy|prospektem organowym]] – najbardziej widoczną, ozdobną, ale i funkcjonalną, frontową częścią obudowy instrumentu. Nazwa instrumentu pochodzi od [[Język grecki klasyczny|starogreckiego]] ὄργανον oraz [[Łacina|łacińskiego]] orgănum (''organon'') – określeń oznaczających przedmiot, narzędzie do robienia czegoś. ''[[Organy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Marek Hłasko]]''' (ur. [[14 stycznia]] [[1934]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[14 czerwca]] [[1969]] w [[Wiesbaden]]) – polski pisarz i scenarzysta filmowy. Jest autorem takich dzieł jak ''[[Pierwszy krok w chmurach]]'', ''[[Ósmy dzień tygodnia]]'', ''[[Następny do raju]]'' oraz ''[[Palcie ryż każdego dnia]]''. Jego pierwsze opowiadania wyszły drukiem w 1955 roku, jednak dopiero po wydaniu zbioru ''Pierwszy krok w chmurach'' w 1956 roku zyskał ogólnokrajowe uznanie. Zdobywszy popularność, skupił się na pisarstwie i wydawał kolejne dzieła. Jednocześnie był współautorem scenariuszy do adaptacji filmowych swoich dzieł. W trakcie prac przy pierwszym filmie poznał niemiecką aktorkę [[Sonja Ziemann|Sonję Ziemann]], z którą był w związku małżeńskim w latach 1962–1967. W 1958 roku wyjechał do [[Paryż]]a, rozpoczynając tym samym swój okres emigracyjny. Do końca życia mieszkał za granicą. Krytyka twórczości Hłaski jest niejednoznaczna. Początkowo, po wydaniu ''Pierwszego kroku w chmurach'', pisarz był chwalony – został uhonorowany Nagrodą Pracy w 1955 roku. Po wyjeździe za granicę został napiętnowany przez ówczesne polskie władze. ''[[Marek Hłasko|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 00:35, 15 sty 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Un bel dì, vedremo – sopranowa aria z II aktu opery Madame Butterfly Giacoma Pucciniego, do której libretto napisali Luigi Illica oraz Giuseppe Giacosa na podstawie noweli Madame Butterfly Johna Luthera Longa. Przypisana jest do roli Cio-Cio-San, która oczekuje na powrót swojego męża. Pierwsza tę rolę w czasie światowej prapremiery opery zaśpiewała Rosina Storchio 17 lutego 1904 roku. Występ został negatywnie przyjęty. Trzy miesiące później premierę miała wersja poprawiona, w której Storchio zastąpiono ukraińską sopranistką Salomeą Kruszelnicką, gdzie bisowano pięć arii. Utwór został napisany w tempie andante molto calmo poza jednym fragmentem w lento. Punkt kulminacyjny przypada na ostatnie takty arii, kiedy do śpiewaczki dołącza orkiestra. Aria jest najbardziej znanym utworem z tej opery i należy do podstawowego repertuaru sopranowego na świecie. Czytaj więcej…
Jutro
_(USA-1993).jpg)
Last Action Hero: Music from the Original Motion Picture – ścieżka dźwiękowa promująca film Bohater ostatniej akcji w reżyserii Johna McTiernana z Arnoldem Schwarzeneggerem w roli głównej. Ukazała się 8 czerwca 1993 roku nakładem wytwórni Columbia. Wśród wykonawców, których utwory wykorzystano na soundtracku, znaleźli się m.in. AC/DC, Alice in Chains, Anthrax, Def Leppard, Fishbone, Megadeth oraz Queensrÿche. 10 lipca album uplasował się na 7. miejscu w zestawieniu Billboard 200. 24 sierpnia uzyskał w Stanach Zjednoczonych certyfikat platynowej płyty, za sprzedaż miliona egzemplarzy. Został on przyznany przez tamtejsze zrzeszenie amerykańskich wydawców muzyki Recording Industry Association of America (RIAA). Soundtrack, w przeciwieństwie do filmu, zebrał przychylne oceny i okazał się sukcesem. Krytycy chwalili go za dobór artystów i różnorodność. Czytaj więcej…
Pojutrze
.jpg)
Katarzyna Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka rockowa, autorka tekstów, kompozytorka, pisarka, felietonistka i prezenterka radiowa. Występuje solowo i jako wokalistka zespołu muzycznego Hey. Jako nastolatka śpiewała w lokalnych zespołach w Szczecinie. W 1992 roku dołączyła do Hey, który w przeciągu kilku miesięcy zdobył ogólnopolską popularność i stał się jednym z najważniejszych reprezentantów polskiego rocka lat 90. Do zawieszenia przez grupę działalności w 2017 roku nagrała z nią 11 albumów studyjnych. Równolegle rozpoczęła karierę jako solistka. Pod własnym nazwiskiem wydała dotychczas 8 albumów studyjnych. Ponadto współpracowała z innymi artystami, śpiewając gościnnie w ich utworach, pisząc dla nich teksty lub nagrywając wokale wspierające. W swojej twórczości łączyła elementy gatunków, takich jak rock, muzyka alternatywna, muzyka elektroniczna, trip hop oraz pop. Jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej uznanych polskich piosenkarek i autorów tekstów. Czytaj więcej…
Za 3 dni
.jpg)
Deep Six – album kompilacyjny opublikowany w limitowanym nakładzie 2 tys. egzemplarzy 21 marca 1986 roku przez wytwórnię C/Z. Zawiera on nagrania sześciu zespołów wywodzących się z Seattle, lub okolic, w stanie Waszyngton – Green River, Malfunkshun, Melvins, Skin Yard, Soundgarden oraz The U-Men. Procesem produkcji zajęli się Chris Hanzsek oraz Tina Casale. Główną ideą realizacji i publikacji składanki była chęć zwrócenia uwagi na podziemną twórczość artystów z Seattle. Mimo że Deep Six nie odniósł sukcesu komercyjnego, to obecnie uznawany jest przez historyków muzyki za jeden z najważniejszych kamieni milowych w historii grunge’u, ponieważ zawierał dźwięk, który później stał się charakterystyczny dla tego kierunku muzycznego i zdefiniował jego koncepcję i niuanse, a także zademonstrował publiczności zespoły, które zyskały status kultowych dla tego gatunku. W 1994 roku, u szczytu popularności grunge’u, C/Z razem z A&M opublikowało reedycję kompilacji w zmienionej oprawie graficznej. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Siedziba Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach – kompleks sal koncertowych, położony przy placu Wojciecha Kilara 1 w Katowicach. Gmach ten jest siedzibą Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach i stanowi jeden z obiektów katowickiej Strefy Kultury, na którą składa się także Międzynarodowe Centrum Kongresowe oraz Muzeum Śląskie. Gmach ten powstał na terenach po dawnym składzie drewna Kopalni Węgla Kamiennego „Katowice”, a jego oficjalne otwarcie nastąpiło 1 października 2014 roku. Został on zaprojektowany przez związanego z regionem architekta – Tomasza Koniora, który w architekturze gmachu nawiązał do górnośląskiego dziedzictwa i architektury kolonii robotniczej Nikiszowiec. Gmach ten uzyskał szereg nagród i wyróżnień branży architektonicznej. W momencie otwarcia, budynek był największym kompleksem koncertowo-nagraniowym na terenie Polski, a w 2019 roku dołączył do grona European Concert Hall Organisation, zrzeszającego renomowane europejskie sale koncertowe. Od momentu otwarcia stał się bardzo popularnym miejscem kultury muzycznej w Katowicach, a w salach koncertowych gmachu NOSPR-u występowało szereg szanowanych i renomowanych artystów i zespołów muzycznych. Czytaj więcej…
Za 5 dni
.jpg)
The Nona Tapes – krótkometrażowy mockument amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains w reżyserii Rocky’ego Schencka, opublikowany 12 grudnia 1995 roku nakładem wytwórni Columbia Records oraz Sony Music. Procesem produkcji zajął się Toby Wright. Mockument The Nona Tapes jest historią początkującej dziennikarki Nony Weisbaum, która wraz z kierowcą jeździ kabrioletem ulicami Seattle, poszukując tamtejszych „gwiazd rocka”. Weisbaum przeprowadza w żartobliwym tonie wywiady z muzykami zespołu Alice in Chains – kolejno z Seanem Kinneyem, Mikiem Inezem oraz z Layne’em Staleyem. Opinie co do filmu były zróżnicowane; z jednej strony krytykowano pomysł realizacji wideo utrzymanego w humorystycznym tonie, argumentując, że obniża to wiarygodność zespołu, z drugiej chwalono taką inicjatywę, uznając ją za ciekawą i dobrą rozrywkę. W 2006 roku mockument został po raz pierwszy wydany na nośniku DVD, dołączonym do dwupłytowej kompilacji The Essential Alice in Chains. Czytaj więcej…
Za 6 dni
.jpg)
Organy – klawiszowy, dęty instrument muzyczny z grupy aerofonów, umieszczany najczęściej w kościołach, salach koncertowych, synagogach reformowanych oraz aulach. Dźwięk w organach wytwarzany jest w wielu podzielonych na grupy piszczałkach, przez które przepływa sprężone powietrze wytwarzane w urządzeniach do tłoczenia powietrza: miechach lub dmuchawach elektrycznych. Muzyk grający na organach siedzi przy stole gry, którego głównymi elementami są jedna lub kilka klawiatur ręcznych, klawiatura nożna oraz przyciski. Stół gry, jeśli jest umieszczony poza głównym korpusem instrumentu, nazywany jest kontuarem; umiejscowiony jest zazwyczaj przed prospektem organowym – najbardziej widoczną, ozdobną, ale i funkcjonalną, frontową częścią obudowy instrumentu. Nazwa instrumentu pochodzi od starogreckiego ὄργανον oraz łacińskiego orgănum (organon) – określeń oznaczających przedmiot, narzędzie do robienia czegoś. Czytaj więcej…