Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 14 sierpnia --> [[Plik:GuadTanaruDeadJapanese.gif|100px|right]] |
||
'''[[Bitwa nad Alligator Creek]]''' – stoczona 21 sierpnia 1942 roku pierwsza bitwa lądowa na wyspie [[Guadalcanal]], w trakcie walk o lotnisko [[Henderson Field]], w początkowych dniach sześciomiesięcznej [[Kampania na Wyspach Salomona|kampanii na Wyspach Salomona]]. Bitwa została stoczona między dowodzonym przez [[pułkownik]]a Kiyanao Ichiki 2. batalionem [[Cesarstwo Wielkiej Japonii|japońskiego]] 28. pułku piechoty, a żołnierzami [[Stany Zjednoczone|amerykańskiej]] [[1 Dywizja Piechoty Morskiej (USA)|1 Dywizji Marines]]. Skutkiem braku uprzedniego [[rozpoznanie (wojsko)|rozpoznania]] oraz niedoceniania przeciwnika przez płk. Ichiki, dowodzony przez niego oddział poniósł całkowitą klęskę, ze śmiercią niemal wszystkich biorących udział w bitwie żołnierzy japońskiej [[Cesarska Armia Japońska|armii cesarskiej]]. Podczas bitwy siły japońskie przeprowadziły trzy krwawo odparte ataki na jedną z rubieży obronnych [[United States Marine Corps|amerykańskich marines]], po czym została zakończona w wyniku amerykańskiego [[kontratak]]u i [[Okrążenie|okrążenia]] wojsk japońskich. Podczas tej bitwy wojska amerykańskie po raz pierwszy doświadczyły fanatycznego, nieuznającego kapitulacji sposobu walki żołnierzy japońskich, z którym siły amerykańskie miały się borykać do końca [[wojna na Pacyfiku|wojny na Pacyfiku]]. ''[[Bitwa nad Alligator Creek|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Korczak (film)|Korczak]]''''' – polsko-niemiecko-brytyjski [[film biograficzny]] z 1990 roku w reżyserii [[Andrzej Wajda|Andrzeja Wajdy]], nakręcony na podstawie scenariusza [[Agnieszka Holland|Agnieszki Holland]]. Opowieść o [[Janusz Korczak|Januszu Korczaku]], polskim lekarzu i pedagogu żydowskiego pochodzenia, koncentrująca się na ostatnich latach z jego życia (1936–1943), w której tytułową rolę zagrał [[Wojciech Pszoniak]]. ''Korczak'' jest drugą, po filmie ''[[Jest pan wolny, doktorze Korczak]]'' [[Aleksander Ford|Aleksandra Forda]], fabularną biografią pedagoga. [[Adaptacja filmowa|Ekranizację]] jego losów Wajda planował już od 1982 roku, a wkrótce potem Holland ukończyła sporych rozmiarów scenariusz. Ze względu na miażdżącą, umotywowaną politycznie kolaudację film można było skierować do produkcji dopiero w 1989 roku, dzięki staraniom producentki Reginy Ziegler. ''Korczak'', początkowo ciepło przyjęty na [[43. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|43. MFF w Cannes]], w wyniku nagonki przypuszczonej przez [[Claude Lanzmann|Claude’a Lanzmanna]] oraz Danièle Heymann na łamach pisma ''[[Le Monde]]'' napotkał na poważne problemy z dystrybucją. W Polsce zebrał mieszane recenzje krytyków i okazał się klęską komercyjną; w kraju i za granicą Wajda spotykał się z zarzutami apoteozy Korczaka i odczytania jego postaci w kluczu chrześcijańskim. ''[[Korczak (film)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 15 sierpnia --> [[Plik:Dom Mansjonarzy w Tarnowie - 3.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Dom Mansjonarzy w Tarnowie]]''' – [[Zabytek nieruchomy|zabytkowy]] budynek znajdujący się przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Wchodzi w skład ścisłej zabudowy północnej [[Pierzeja|pierzei]] placu. Kamienica jest przykładem XVIII-wiecznego [[Budynek mieszkalny|budynku mieszkalnego]]. Skonstruowano ją na planie wydłużonego nieforemnego czworokąta, z najdłuższym bokiem ustawionym wzdłuż pierzei placu Katedralnego. Budynek ma poddasze, ale jest ono ciemne i nieużytkowe. Przez lata obiekt pełnił różne funkcje, służył m.in. jako siedziba szkoły i instytucji kościelnych oraz patriotycznych. Współcześnie znajdują się w nim pomieszczenia chóru katedralnego Pueri Cantores Tarnovienses, oraz sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. W 2017 roku kamienica została wpisana do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] nieruchomych [[Województwo małopolskie|województwa małopolskiego]]. ''[[Dom Mansjonarzy w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Akcja Treblinka]]''' – fałszerstwo historyczne sprokurowane przez [[Władysław Rażmowski|Władysława Rażmowskiego]] ps. „Poraj” oraz współpracujących z nim polskich [[Weteran|kombatantów]], spopularyzowane przez historyka [[Jan Gozdawa-Gołębiowski|Jana Gozdawę-Gołębiowskiego]]. Celem fałszerstwa było udowodnienie kluczowej roli, którą „Poraj” i dowodzony przezeń oddział partyzancki [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] rzekomo mieli odegrać podczas [[Powstanie w Treblince|buntu żydowskich więźniów obozu zagłady w Treblince]] w sierpniu 1943 roku. Pojawienie się tego fałszerstwa w publicznym obiegu było najprawdopodobniej pokłosiem [[Marzec 1968|antysemickiej kampanii marca 1968 roku]]. Przez wiele lat przedstawiona przez Rażmowskiego wersja wydarzeń nie była w Polsce publicznie kwestionowana, obecnie jest jednak powszechnie uznawana za niewiarygodną. Kwestia działań, które AK rzeczywiście podjęła względem obozu oraz jego więźniów, pozostaje natomiast przedmiotem sporu historyków. ''[[Akcja Treblinka|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 16 sierpnia --> [[Plik:Maria Wittek.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Maria Wittek]]''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1899]] we wsi [[Trębki (osada)|Trębki]], zm. [[19 kwietnia]] [[1997]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – generał Wojska Polskiego. Od 1917 roku przynależała do [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]], od 1921 roku w [[Ochotnicza Legia Kobiet|Ochotniczej Legii Kobiet]]. W latach 1928–1935 komendantka naczelna [[Przysposobienie Wojskowe Kobiet|Przysposobienia Wojskowego Kobiet]]. Uczestniczka [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w 1939 roku. W latach 1939–1945 dowódczyni [[Wojskowa Służba Kobiet|Wojskowej Służby Kobiet]] w Dowództwie Głównym Służby Zwycięstwa Polski, następnie Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Więziona w 1949 roku. Współorganizatorka Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość przy Towarzystwie Miłośników Historii w Warszawie. Na mocy postanowienia [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|prezydenta RP]] [[Lech Wałęsa|Lecha Wałęsy]] z 30 kwietnia 1991 roku o numerze W-111-24-91 awansowała na stopień [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generała brygady]]. Była pierwszą kobietą w Polsce, która awansowała na ten stopień. ''[[Maria Wittek|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Kępa Potocka (Warszawa)|Kępa Potocka]]''' – [[osiedle mieszkaniowe]] w dzielnicy [[Żoliborz]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Zostało wzniesione w okresie 1964–1969. Wstępny projekt architektoniczny tego rejonu miasta powstał przed 1962 rokiem przy okazji planowania [[II wojna światowa|powojennej]] zabudowy [[Powiśle (Warszawa)|Powiśla]]. W skład osiedla wchodzą cztery bloki mieszkalne zaprojektowane przez Bogusława Chylińskiego oraz Hannę Graf-Chylińską: trzy wysokie punktowce i podłużny budynek przy ul. Promyka 5, [[Mister Warszawy]] 1969, wpisany w 2019 roku do [[Gminna ewidencja zabytków|gminnej ewidencji zabytków]]. Osiedle powstało w miejscu, w którym istniał wcześniej usypany z powojennych gruzów [[Kopiec (architektura)|kopiec]]. Jego pozostałością są tarasy ziemne, które wkomponowano w układ urbanistyczny. Przed wojną w miejscu osiedla znajdował się fort – [[Bateria Nadbrzeżna Cytadeli Warszawskiej|Bateria Nadbrzeżna im. Franciszka Rymkiewicza]], jeden z fortów [[Cytadela Warszawska|Cytadeli Warszawskiej]], powstały w latach 1844–1850. ''[[Kępa Potocka (Warszawa)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 17 sierpnia --> [[Plik:Ingrid Bergman Holding Oscar.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Lista nagród i wyróżnień Ingrid Bergman]]''' – aktorka otrzymała szereg nagród i wyróżnień w trakcie 49-letniej kariery aktorskiej. Wygrywała lub była nominowana do nich za pracę w filmach, na scenie i w telewizji. Siedmiokrotnie uzyskiwała nominacje do [[Nagroda Akademii Filmowej|nagrody Akademii Filmowej]], z czego zdobyła trzy statuetki Oscara – dwie za [[Oscar dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej|pierwszoplanowe kreacje]] w filmach ''[[Gasnący płomień (film 1944)|Gasnący płomień]]'' oraz ''[[Anastazja (film 1956)|Anastazja]]'' oraz jedną dla [[Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej|najlepszej aktorki drugoplanowej]] za występ w obrazie ''[[Morderstwo w Orient Expressie (film 1974)|Morderstwo w Orient Expressie]]''. Była też m.in. laureatką [[Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej|BAFTY]] w kategorii dla [[Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki drugoplanowej|najlepszej aktorki drugoplanowej]], dwukrotną zdobywczynią [[David di Donatello|Davida di Donatello]] dla najlepszej aktorki zagranicznej. [[Ingrid Bergman]] pozostaje jedną z 24 osób w historii, które zdobyły [[Potrójna korona aktorstwa|potrójną koronę aktorstwa]]. [[American Film Institute]] docenił jej talent, klasyfikując ją na 4. miejscu w stworzonym przez siebie rankingu ''[[AFI 100 Lat... 100 Gwiazd|największych aktorek wszech czasów]]''. Od 1960 roku posiada swoją gwiazdę na [[Aleja Gwiazd w Los Angeles|Hollywoodzkiej Alei Gwiazd]], mieszczącą się przy 6759 [[Hollywood Boulevard]]. ''[[Lista nagród i wyróżnień Ingrid Bergman|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Dąb (Katowice)|Dąb]]''' – [[Klasyfikacja miejscowości w Polsce|część]] oraz [[Podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], położona w północnej części miasta, nad [[Rawa (dopływ Brynicy)|Rawą]]. Dawniej wieś oraz gmina. Dąb jest najwcześniej wzmiankowaną osadą w obecnych granicach Katowic, był odnotowany już w dokumencie z 19 marca 1299 roku przekazującym wieś [[Chorzów]] i Krasny Dąb klasztorowi [[Kanonicy Regularni Grobu Bożego|bożogrobców]], do którego należał Dąb aż do XIX wieku. Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił szybki rozwój Dębu za sprawą lokalizacji nowych zakładów przemysłowych, zwłaszcza [[Kopalnia Węgla Kamiennego „Gottwald”|kopalni węgla „Eminencja”]] oraz [[Huta Baildon|huty „Baildon”]]. W 1924 roku Dąb został włączony do Katowic. Po upadku głównych zakładów przemysłowych pod koniec XX wieku oraz rozwojem sektorów usług i handlu Dąb pozostaje ośrodkiem wielofunkcyjnym. Zabudowa Dębu w znacznej mierze pochodzi z przełomu XIX i XX wieku z dużym udziałem zabudowy okresu powojennego. Dąb ma powierzchnię 1,86 km² (1,13% powierzchni miasta) i liczył w 2007 roku 6 914 mieszkańców (2,54% ludności Katowic). ''[[Dąb (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 18 sierpnia [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Amaron]]''' – w wierzeniach [[Ruch świętych w dniach ostatnich|ruchu świętych w dniach ostatnich]] [[Nefici|neficki]] historyk i skryba. Potomek Jakuba, brata Nefiego, syn Omniego. Odpowiedzialny za sporządzanie przekazywanych pośród Nefitów zapisów, pozostawił po sobie jedynie bardzo lakoniczny materiał. Brat [[Chemisz]]a. Jego życie oraz prawość są obiektem spekulacji mormońskich teologów. Wykorzystywany jest też przez apologetów tej tradycji religijnej. Życie Amarona wedle badaczy Księgi Mormona przypada na okres o bardzo niepewnej i niejasnej oraz trudnej do ustalenia chronologii. Jednakże pojawiały się spekulatywne propozycje odnośnie do ram czasowych jego egzystencji, choćby 359–279 [[przed naszą erą|p.n.e.]]. Imię Amaron występuje wśród wyznających mormonizm [[Maorysi|Maorysów]], sam Amaron natomiast uwieczniony został w szerszej mormońskiej kulturze. ''[[Amaron|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Dom Carlos I (1898)|Dom Carlos I]]''' – [[krążownik]] [[Marinha Portuguesa|Marynarki Portugalskiej]] z początku XX wieku, jedyny okręt swojego typu. Stanowił typową konstrukcję [[krążownik pancernopokładowy|krążownika pancernopokładowego]] budowy brytyjskiej stoczni [[Armstrong Whitworth|Armstronga]] w Elswick okresu przełomu wieków. Wodowany w 1898 roku, wszedł do służby w kolejnym roku. W toku służby pełnił zadania reprezentacyjne oraz wziął udział w [[Rewolucja portugalska (1910)|rewolucji republikańskiej]] 1910 roku. W trakcie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] został wycofany z czynnej służby z uwagi na zużycie kotłów, a w 1925 roku skreślony z listy floty. Był największym okrętem marynarki Portugalii swojego czasu. [[Wyporność]] okrętu wynosiła 4186 ton. Uzbrojenie główne stanowiły cztery armaty kalibru 152 mm i osiem armat kalibru 120 mm. Napędzały go maszyny parowe, umożliwiające rozwijanie prędkości 22 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]. ''[[Dom Carlos I (1898)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 19 sierpnia --> [[Plik:Kadr z filmu Romeo i Julcia.jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Romeo i Julcia]]''''' – [[Kinematografia polska|polska]] czarno-biała [[Film komediowy|komedia]] z 1933 roku w reżyserii [[Jan Nowina-Przybylski|Jana Nowiny-Przybylskiego]] na podstawie scenariusza [[Napoleon Sądek|Napoleona Sądka]]. Akcja filmu skupia się na działalności biura matrymonialnego i szkoły dobrych manier „Romeo i Julcia”, prowadzonej przez Teofila Rączkę oraz Mońka Platfusa. Naukę w szkole podejmuje między innymi Frania Krochmalska. Niebawem właściciele firmy otrzymują zlecenie zniechęcenia państwa Koziegłowiczów do amerykańskiej dziewczyny, którą upatrzyli sobie jako przyszłą żonę dla swojego syna Romana. Chłopak zakochał się bowiem w córce leśniczego, Krysi. W tym celu Teofil przebiera się w damski strój i udaje Amerykankę. W rolach głównych wystąpili: [[Adolf Dymsza]], [[Konrad Tom]], [[Zula Pogorzelska]] oraz [[Wacław Ścibor-Rylski|Wacław Ścibor]]. Produkcja ''Romeo i Julcia'' otrzymała mieszane recenzje krytyków. Recenzenci negatywnie odnieśli się do [[scenariusz]]a, [[fotografia|fotografii]], [[Montaż filmowy|montażu]] i udźwiękowienia oraz ogólnej jakości filmu. Pozytywne oceny wydali w stosunku do gry aktorskiej. ''[[Romeo i Julcia|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[E lucevan le stelle]]''''' – [[tenor]]owa [[aria]] z III [[Akt (teatr)|aktu]] opery ''[[Tosca]]'' [[Giacomo Puccini|Giacoma Pucciniego]], do której [[libretto]] napisali [[Luigi Illica]] oraz Giuseppe Giacosa na podstawie sztuki ''La Tosca'' [[Victorien Sardou|Victoriena Sardou]]. Przypisana jest do roli malarza Cavaradossiego, który został skazany na śmierć. Pierwszy tę rolę w czasie światowej [[Prapremiera|prapremiery]] opery zaśpiewał Emilio De Marchi 14 stycznia 1900 roku. Aria jest najbardziej znanym utworem z tej opery i należy do podstawowego repertuaru tenorowego na świecie. [[Leitmotiv]] z początku arii jest grany w dwóch miejscach. Podczas aktu III po arii pastuszka i na samym końcu opery, gdy Tosca skacze z murów zamku. Użycie motywu Cavaradossiego w ostatniej scenie jest częstym tematem prac naukowych. W trakcie arii Cavaradossi wspomina postać Florii Tosci oraz uczucia z nią związane. Ostatecznie zdaje sobie sprawę, że niedługo umrze i nic nie może tego zmienić. ''[[E lucevan le stelle|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 20 sierpnia [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Tito Speri (1928)|Tito Speri]]''' – [[Królestwo Włoch (1861–1946)|włoski]] [[okręt podwodny]] z [[Historia powszechna (1918–1939)|okresu międzywojennego]] oraz [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jedna z czterech jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu Mameli|Mameli]]''. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w maju 1928 roku w [[Stocznia|stoczni]] Cantieri navali Tosi di Taranto w [[Tarent|Tarencie]], a w skład [[Regia Marina]] wszedł w sierpniu 1929 roku. Okręt wyposażony był w sześć stałych [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutni torped]] [[Kaliber broni|kalibru]] 533 mm: cztery na [[Dziób jednostki pływającej|dziobie]] oraz dwie na [[Rufa|rufie]], z łącznym zapasem 10 torped. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed [[Kiosk okrętu podwodnego|kioskiem]] pojedyncze [[Działo okrętowe|działo pokładowe]] kalibru 102 mm L/35 [[Schneider-Creusot|Schneider]]–[[Armstrong Whitworth|Armstrong]] 1914-15. [[Działo przeciwlotnicze|Broń przeciwlotniczą]] stanowiły dwa pojedyncze [[Wielkokalibrowy karabin maszynowy|wielkokalibrowe karabiny maszynowe]] kalibru 13,2 mm L/76. Okręt pełnił służbę na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] oraz [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]], biorąc udział m.in. w [[Hiszpańska wojna domowa|wojnie domowej w Hiszpanii]] i [[Kampania śródziemnomorska|kampanii śródziemnomorskiej]]. Po [[Kapitulacja Włoch|kapitulacji Włoch]] „Tito Speri” trafił do [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie był używany do szkolenia sił [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]]. Jednostka została wycofana ze służby 1 lutego 1948 roku. ''[[Tito Speri (1928)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[N. Biren Singh]]''' (ur. [[1 stycznia]] [[1961]]) – [[Indie|indyjski]] polityk, piłkarz oraz dziennikarz, premier stanowy Manipuru od 2017 roku. Pochodzi z grupy etnicznej Meitei. Piłkarz, dwukrotny zdobywca Pucharu Duranda, reprezentant Indii między 1979 a 1986 rokiem. Po zakończeniu kariery sportowej dziennikarz, twórca oraz redaktor pisma ''Naharolgi Thoudang''. Poseł do Zgromadzenia Ustawodawczego Manipuru od 2002 roku. Minister w rządzie stanowym, działacz Indyjskiego Kongresu Narodowego. Od 2016 roku członek Indyjskiej Partii Ludowej, od 2017 roku premier Manipuru. Uznawany za polityka kontrowersyjnego, opierającego się na etnicznym [[nacjonalizm]]ie. Obwiniany o sprowokowanie krwawych zamieszek w [[Manipur]]ze na przełomie maja i czerwca 2023 roku. Oskarżany jest o przeprowadzanie czystek etnicznych, jak również o ścisłe związki z organizacjami ekstremistycznymi, takimi jak Meitei Leepun i Arambai Tenggol. ''[[N. Biren Singh|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:03, 14 sie 2023
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Bitwa nad Alligator Creek – stoczona 21 sierpnia 1942 roku pierwsza bitwa lądowa na wyspie Guadalcanal, w trakcie walk o lotnisko Henderson Field, w początkowych dniach sześciomiesięcznej kampanii na Wyspach Salomona. Bitwa została stoczona między dowodzonym przez pułkownika Kiyanao Ichiki 2. batalionem japońskiego 28. pułku piechoty, a żołnierzami amerykańskiej 1 Dywizji Marines. Skutkiem braku uprzedniego rozpoznania oraz niedoceniania przeciwnika przez płk. Ichiki, dowodzony przez niego oddział poniósł całkowitą klęskę, ze śmiercią niemal wszystkich biorących udział w bitwie żołnierzy japońskiej armii cesarskiej. Podczas bitwy siły japońskie przeprowadziły trzy krwawo odparte ataki na jedną z rubieży obronnych amerykańskich marines, po czym została zakończona w wyniku amerykańskiego kontrataku i okrążenia wojsk japońskich. Podczas tej bitwy wojska amerykańskie po raz pierwszy doświadczyły fanatycznego, nieuznającego kapitulacji sposobu walki żołnierzy japońskich, z którym siły amerykańskie miały się borykać do końca wojny na Pacyfiku. Czytaj więcej…
Jutro
Dom Mansjonarzy w Tarnowie – zabytkowy budynek znajdujący się przy placu Katedralnym w Tarnowie. Wchodzi w skład ścisłej zabudowy północnej pierzei placu. Kamienica jest przykładem XVIII-wiecznego budynku mieszkalnego. Skonstruowano ją na planie wydłużonego nieforemnego czworokąta, z najdłuższym bokiem ustawionym wzdłuż pierzei placu Katedralnego. Budynek ma poddasze, ale jest ono ciemne i nieużytkowe. Przez lata obiekt pełnił różne funkcje, służył m.in. jako siedziba szkoły i instytucji kościelnych oraz patriotycznych. Współcześnie znajdują się w nim pomieszczenia chóru katedralnego Pueri Cantores Tarnovienses, oraz sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. W 2017 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Czytaj więcej…
Pojutrze
Maria Wittek (ur. 16 sierpnia 1899 we wsi Trębki, zm. 19 kwietnia 1997 w Warszawie) – generał Wojska Polskiego. Od 1917 roku przynależała do Polskiej Organizacji Wojskowej, od 1921 roku w Ochotniczej Legii Kobiet. W latach 1928–1935 komendantka naczelna Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Uczestniczka kampanii wrześniowej w 1939 roku. W latach 1939–1945 dowódczyni Wojskowej Służby Kobiet w Dowództwie Głównym Służby Zwycięstwa Polski, następnie Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Więziona w 1949 roku. Współorganizatorka Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość przy Towarzystwie Miłośników Historii w Warszawie. Na mocy postanowienia prezydenta RP Lecha Wałęsy z 30 kwietnia 1991 roku o numerze W-111-24-91 awansowała na stopień generała brygady. Była pierwszą kobietą w Polsce, która awansowała na ten stopień. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Lista nagród i wyróżnień Ingrid Bergman – aktorka otrzymała szereg nagród i wyróżnień w trakcie 49-letniej kariery aktorskiej. Wygrywała lub była nominowana do nich za pracę w filmach, na scenie i w telewizji. Siedmiokrotnie uzyskiwała nominacje do nagrody Akademii Filmowej, z czego zdobyła trzy statuetki Oscara – dwie za pierwszoplanowe kreacje w filmach Gasnący płomień oraz Anastazja oraz jedną dla najlepszej aktorki drugoplanowej za występ w obrazie Morderstwo w Orient Expressie. Była też m.in. laureatką BAFTY w kategorii dla najlepszej aktorki drugoplanowej, dwukrotną zdobywczynią Davida di Donatello dla najlepszej aktorki zagranicznej. Ingrid Bergman pozostaje jedną z 24 osób w historii, które zdobyły potrójną koronę aktorstwa. American Film Institute docenił jej talent, klasyfikując ją na 4. miejscu w stworzonym przez siebie rankingu największych aktorek wszech czasów. Od 1960 roku posiada swoją gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd, mieszczącą się przy 6759 Hollywood Boulevard. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Amaron – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich neficki historyk i skryba. Potomek Jakuba, brata Nefiego, syn Omniego. Odpowiedzialny za sporządzanie przekazywanych pośród Nefitów zapisów, pozostawił po sobie jedynie bardzo lakoniczny materiał. Brat Chemisza. Jego życie oraz prawość są obiektem spekulacji mormońskich teologów. Wykorzystywany jest też przez apologetów tej tradycji religijnej. Życie Amarona wedle badaczy Księgi Mormona przypada na okres o bardzo niepewnej i niejasnej oraz trudnej do ustalenia chronologii. Jednakże pojawiały się spekulatywne propozycje odnośnie do ram czasowych jego egzystencji, choćby 359–279 p.n.e.. Imię Amaron występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów, sam Amaron natomiast uwieczniony został w szerszej mormońskiej kulturze. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Romeo i Julcia – polska czarno-biała komedia z 1933 roku w reżyserii Jana Nowiny-Przybylskiego na podstawie scenariusza Napoleona Sądka. Akcja filmu skupia się na działalności biura matrymonialnego i szkoły dobrych manier „Romeo i Julcia”, prowadzonej przez Teofila Rączkę oraz Mońka Platfusa. Naukę w szkole podejmuje między innymi Frania Krochmalska. Niebawem właściciele firmy otrzymują zlecenie zniechęcenia państwa Koziegłowiczów do amerykańskiej dziewczyny, którą upatrzyli sobie jako przyszłą żonę dla swojego syna Romana. Chłopak zakochał się bowiem w córce leśniczego, Krysi. W tym celu Teofil przebiera się w damski strój i udaje Amerykankę. W rolach głównych wystąpili: Adolf Dymsza, Konrad Tom, Zula Pogorzelska oraz Wacław Ścibor. Produkcja Romeo i Julcia otrzymała mieszane recenzje krytyków. Recenzenci negatywnie odnieśli się do scenariusza, fotografii, montażu i udźwiękowienia oraz ogólnej jakości filmu. Pozytywne oceny wydali w stosunku do gry aktorskiej. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Tito Speri – włoski okręt podwodny z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Mameli. Okręt został zwodowany w maju 1928 roku w stoczni Cantieri navali Tosi di Taranto w Tarencie, a w skład Regia Marina wszedł w sierpniu 1929 roku. Okręt wyposażony był w sześć stałych wyrzutni torped kalibru 533 mm: cztery na dziobie oraz dwie na rufie, z łącznym zapasem 10 torped. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem pojedyncze działo pokładowe kalibru 102 mm L/35 Schneider–Armstrong 1914-15. Broń przeciwlotniczą stanowiły dwa pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 13,2 mm L/76. Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym oraz Atlantyku, biorąc udział m.in. w wojnie domowej w Hiszpanii i kampanii śródziemnomorskiej. Po kapitulacji Włoch „Tito Speri” trafił do USA, gdzie był używany do szkolenia sił ZOP. Jednostka została wycofana ze służby 1 lutego 1948 roku. Czytaj więcej…