Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m int. |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 26 czerwca [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Antionum]]''' – w wierzeniach [[Ruch świętych w dniach ostatnich|ruchu świętych w dniach ostatnich]] [[Nefici|neficki]] wojskowy żyjący w IV wieku n.e. Jeden z dowódców w bitwie na wzgórzu Kumorah z 385 roku. Przez komentatorów uznawany za generała, we wspomnianym starciu dowodził dziesięcioma tysiącami ludźmi. Poległ w niej wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi. Wzmiankowany pośrednio również w oszacowaniach liczby ofiar śmiertelnych tejże bitwy. Jest obiektem spekulacji mormońskich teologów. Przewija się w publikacjach krytycznych wobec mormonizmu, wykorzystywany bywa też przez apologetów tej tradycji religijnej. Imię Antionum pojawia się jednocześnie w psychologicznych analizach [[Joseph Smith|Josepha Smitha]], pierwszego mormońskiego przywódcy, występuje też wśród wyznających mormonizm Maorysów. ''[[Antionum|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Podkasaniec zwyczajny]]''' – gatunek małego [[Drapieżnictwo|drapieżnego]] [[Nietoperze|nietoperza]] z rodziny [[Podkasańcowate|podkasańcowatych]], wyodrębnionej z [[Mroczkowate|mroczkowatych]]. Gatunek zamieszkuje [[Europa|Europę]], w szczególności [[Europa Południowa|południową]] oraz [[Afryka Północna|Afrykę Północną]]. W starszych ujęciach systematycznych zaliczano do niego też [[Podgatunek|podgatunki]] żyjące również w [[Afryka|Afryce]] na południe od [[Sahara|Sahary]], w [[Azja|Azji]], [[Australia (kontynent)|Australii]] i [[Oceania|Oceanii]]. Notowany jest również w [[Polska|Polsce]] jako 27. stwierdzony gatunek nietoperza w kraju. Jego pokarmem są głównie [[owady]] takie jak [[ćmy]]. [[Samica]] osiąga dojrzałość płciową w wieku jednego roku, a w wieku dwóch lat [[poród|rodzi]] jedno młode; [[noworodek|noworodki]] są nagie i ślepe. Usamodzielniają się w wieku 60 dni. Okresowo odnotowywane są drastyczne spadki liczebności tego nietoperza, co łączone jest z warunkami pogodowymi oraz ingerencją człowieka. W niektórych miejscach gatunek wymarł, w 2019 roku zasugerowano, że trend populacji Europy i [[Turcja|Turcji]] wydaje się generalnie stabilny. W [[Czerwona księga gatunków zagrożonych|Czerwonej księdze gatunków zagrożonych]] [[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody|IUCN]] został zaliczony do kategorii [[Gatunek narażony|VU]]. ''[[Podkasaniec zwyczajny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 27 czerwca --> [[Plik:Tadeusz Walicki, poseł Dumy Rosyjskiej.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Tadeusz Walicki]]''' (ur. [[17 października]] [[1863]] w Podgrabowie; zm. [[12 czerwca]] [[1919]] w [[Krześlów|Krześlowie]]) – polski szlachcic, poseł do pierwszej [[Duma Państwowa (Imperium Rosyjskie)|Dumy Państwowej]] z [[Gubernia piotrkowska|guberni piotrkowskiej]], członek [[Koło Polskie w Dumie|Koła Polskiego]]. Angażował się w działalność organizacji rolniczych. Od 1900 działał w nowo powstałej Spółce Rolniczej Piotrkowskiej, a od 1902 zasiadał w jej zarządzie. Był także członkiem Towarzystwa Rolniczego Piotrkowskiego – pracował najpierw w Komisji Leśnej. Kao poseł podpisał oświadczenie 27 członków Dumy Państwowej Królestwa Polskiego o stosunkach z [[Imperium Rosyjskie|Cesarstwem Rosyjskim]] z dnia 23 kwietnia 1906 roku. Jego aktywność jako posła nie była jednak znacząca. Po zakończeniu kadencji kontynuował pracę w organizacjach ziemiańskich. Pod koniec życia, w okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], powołano go na stanowisko prezesa Klubu Polskiego w Piotrkowie. ''[[Tadeusz Walicki|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[DeSoto Firedome]]''' – [[samochód osobowy]] [[Autosegment E|klasy wyższej]] produkowany pod amerykańską marką [[DeSoto (marka samochodów)|DeSoto]] w latach 1952–1959, w ramach czterech generacji. Początkowo, od 1952 roku stanowił zwieńczenie gamy modeli osobowych firmy, następnie od 1955 roku modelowego został zdegradowany do roli jej tańszego modelu. Napędzały go wyłącznie [[Silnik o zapłonie iskrowym|silniki benzynowe]] w układzie [[V8 (silnik)|V8]]. Firedome stał się po wprowadzeniu najdroższym modelem marki. Sama marka DeSoto była marką produkującą samochody pełnowymiarowe z wyższego średniego segmentu cenowego. Mimo późnego wprowadzenia na rynek, modele z silnikiem V8 okazały się popularne i ich sprzedaż sięgnęła prawie połowy produkcji DeSoto. 1958 rok przyniósł pierwszą powojenną recesję i spadki sprzedaży, zwłaszcza w obliczu problemów z jakością samochodów marki. Rok później zapadła decyzja o zaprzestaniu produkcji modelu Firedome. Samochód doczekał się czterech generacji i łącznie wyprodukowano 425 761 jego egzemplarzy. ''[[DeSoto Firedome|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 28 czerwca --> [[Plik:Grób prof. Haliny Zdebskiej-Biziewskiej.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Halina Zdebska-Biziewska]]''' (ur. [[21 maja]] [[1960]] w [[Ryglice|Ryglicach]], zm. [[17 marca]] [[2018]] w [[Kraków|Krakowie]]) – polska działaczka sportowa i olimpijska, [[Habilitacja|doktor habilitowana]] nauk o kulturze fizycznej, w latach 2013–2018 przewodnicząca Klubu Fair Play [[Polski Komitet Olimpijski|Polskiego Komitetu Olimpijskiego]]. W szkole średniej rozpoczęła regularne treningi [[Piłka siatkowa|siatkówki]] w [[Korona Kraków|Koronie Kraków]]. Podczas studiów reprezentowała [[AZS-AWF Kraków]], a po ich zakończeniu została trenerem grupy juniorów, nie zaprzestając uprawiania sportu. Po uzyskaniu stopnia doktora pracowała jako adiunkt w Katedrze Teorii i Metodyki Siatkówki AWF w Krakowie. Była ekspertem w Ośrodku Szkolenia Menedżerów [[Wyższa Szkoła – Edukacja w Sporcie w Warszawie|Wyższej Szkoły Edukacja w Sporcie w Warszawie]]. Współpracowała z licznymi czasopismami, na łamach których w latach 1994–2005 opublikowała ponad dwieście autorskich tekstów. Przez lata związana także z Salezjańską Organizacją Sportową RP, do wydawnictw której pisała artykuły oraz recenzje. ''[[Halina Zdebska-Biziewska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Amiot 143]]''' – [[III Republika Francuska|francuski]] średni [[samolot bombowy]] i [[samolot rozpoznawczy|rozpoznawczy]] z lat 30. XX wieku, skonstruowany w wytwórni SECM. Dwusilnikowy [[średniopłat]] ze stałym podwoziem, konstrukcji metalowej. Był jednym z podstawowych francuskich bombowców w chwili wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], lecz był już wówczas przestarzały, wymieniany na nowsze konstrukcje. Samolot mógł przenosić [[Bomba lotnicza|bomby]] o łącznej masie do 1600 kg w kadłubowej [[Komora bombowa|komorze bombowej]] i pod skrzydłami. Od bogatego przeszklenia gondoli kadłuba, z dużymi prostokątnymi oknami, popularnie znany był jako „autobus Amiota”. Samolot był używany bojowo podczas [[Kampania francuska 1940|kampanii francuskiej]] w 1940 roku, a później do celów transportowych. Należał do samolotów rodziny Amiot 140, z której jako jedyny był produkowany seryjnie. Zbudowano 138 egzemplarzy seryjnych. ''[[Amiot 143|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 29 czerwca --> [[Plik:Simsadus- London; The American navy in Europe (1920) (14580064668 - UC 56).jpg|100px|right]] |
||
'''[[SM UC-67]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 jednostek typu ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] w sierpniu 1916 roku w stoczni [[Blohm + Voss|Blohm & Voss]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] w grudniu 1916 roku. Przebazowany na [[Morze Śródziemne]] został nominalnie wcielony w skład [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine]] pod nazwą U-91, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 11 patroli bojowych, w wyniku których zatonęły 53 statki o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:93284}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i okręt o [[Wyporność|wyporności]] 834 [[Tona|tony]], zaś trzy statki o łącznej pojemności {{formatnum:8249}} BRT zostały uszkodzone. 16 stycznia 1919 roku SM UC-67 został poddany [[Wielka Brytania|Brytyjczykom]] w wyniku podpisania [[Rozejm w Compiègne (1918)|rozejmu w Compiègne]], a następnie [[Stocznia złomowa|złomowany]] w latach 1919–1920. ''[[SM UC-67|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Mury miejskie w Tarnowie]]''' – ciąg [[Mury miejskie|murów miejskich]] wraz z budowlami o charakterze obronnym – [[baszta]]mi, [[Basteja w Tarnowie|bastejami]] oraz [[Brama miejska|bramami]], otaczający niegdyś obszar [[Tarnów|Tarnowa]] – obecnie część Starówki. Zespół tarnowskich obwarowań powstał prawdopodobnie w XIV wieku, a następnie był wielokrotnie modernizowany oraz rozbudowywany. W wyniku kryzysu, który miał miejsce w mieście w XVIII wieku, przestarzałe już fortyfikacje zaczęły popadać w ruinę, co było przyczynkiem do ich likwidacji, rozpoczętej około 1790 roku i zakończonej na początku XIX wieku. Do dzisiejszych czasów zachowały się krótkie odcinki dawnych fortyfikacji. Wzdłuż zachowanych elementów umocnień w 2011 roku wytyczono miejski [[szlak turystyczny]] „Średniowieczne mury Tarnowa”. W kwietniu 2015 roku zespół tarnowskich fortyfikacji miejskich został wpisany do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] województwa małopolskiego pod numerem A-1413. ''[[Mury miejskie w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 30 czerwca [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Traiano Provana]]''' (ur. ?, zm. przed [[1567]] lub w [[1568]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Włosi|włoski]] szlachcic z [[Piemont]]u, [[sekretarz królewski]] [[Bona Sforza|Bony]], [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]] oraz [[Zygmunt II August|Zygmunta II Augusta]]. Przyjechał do [[Korona Królestwa Polskiego|Polski]] w latach 30., trafił na dwór królewski, gdzie pełnił obowiązki jednego z sekretarzy. W latach 50. odbywał misje dyplomatyczne na południu Włoch, jak i na obszarze państwa polsko-litewskiego. W 1557 roku, wraz z bratem [[Prospero Provana|Prosperem]], uzyskał [[indygenat]]. Od Zygmunta Augusta otrzymał majątek ziemski, który stopniowo rozwijał. Rozbudował obiekty gospodarskie, wzniósł także nowy dwór oraz rozwijał hodowlę ryb i uprawę chmielu dla własnego browaru. Był [[Kalwinizm|kalwinem]], aktywnym w środowisku reformacyjnym. W kwietniu 1559 roku kościół w [[Łętkowice|Łętkowicach]] zamienił na [[zbór]], sprowadzając tam jako [[Minister (duchowny)|ministra]] Francesca Capitellisa. Wydarzenie to stało się głośnym, zaniepokojenie nim wyrażał [[Stanisław Hozjusz]]. Oburzenie tolerowaniem tego postępku wyraził papież, za pośrednictwem wiceprotektora Polski kardynała [[Giacomo Puteo|Giacoma Putea]]. ''[[Traiano Provana|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[ORP S-3]]''' – polski ścigacz artyleryjski z okresu z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jeden z dwóch okrętów typu ''British Power Boat 63′'' wydzierżawionych od Wielkiej Brytanii przez [[Marynarka Wojenna (II RP)|Marynarkę Wojenną]] w 1940 roku. W literaturze znany też pod nieoficjalną nazwą „Wyżeł”. Uczestniczył w licznych patrolach i kilku potyczkach z niemieckimi lekkimi siłami morskimi w rejonie kanału [[La Manche]] od sierpnia 1940 roku. Z uwagi na zużycie, S-3 został [[Opuszczenie bandery|wycofany z polskiej służby]] w maju 1943 roku, a następnie zwrócony Brytyjczykom. Po wojnie przebudowany na [[jacht motorowy]], który istniał jeszcze w 2014 roku. S-3 w literaturze ma obiegową opinię „pechowego” okrętu z uwagi na liczne uszkodzenia – niemniej, biorąc pod uwagę, że pomimo intensywnego wykorzystywania nie został zatopiony, ani nie są znane straty w jego załodze, opinia taka wydaje się krzywdząca. ''[[ORP S-3|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 1 lipca --> [[Plik:Тур на шляху до Говерли.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Główny Szlak Karpacki]]''' – liczący prawdopodobnie około 830 km pieszy [[szlak turystyczny]] łączący w [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] [[Beskid Śląski]] z [[Góry Czywczyńskie|Górami Czywczyńskimi]]. Znakowana na czerwono ścieżka stanowiła najdłuższy ciągły szlak nie tylko [[II Rzeczpospolita|ówczesnej Polski]], ale także [[Europa|Europy]] i przebiegała wzdłuż całego odcinka polskich [[Karpaty|Karpat]]. Pozostałością jego zachodniego fragmentu – częściowo pokrywającą się z trasą pierwowzoru – jest obecnie [[Główny Szlak Beskidzki]] kończący się po stronie wschodniej w [[Wołosate]]m w pobliżu [[Granica polsko-ukraińska|granicy polsko-ukraińskiej]]. Przebieg Głównego Szlaku Karpackiego na granicznym odcinku biegnącym przez [[Beskid Niski]] oraz [[Bieszczady Zachodnie]] powtarza współcześnie [[Niebieski szlak turystyczny Rzeszów – Grybów|szlak Rzeszów – Grybów]]. W części wschodniej fragmenty dawnego szlaku głównego pokrywają się z ukraińskimi szlakami [[Wschodniokarpacki Szlak Turystyczny|Wschodniokarpackim]] oraz [[Zakarpacki Szlak Turystyczny|Zakarpackim]]. ''[[Główny Szlak Karpacki|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Stanisław Różewicz]]''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1924]] w [[Radomsko|Radomsku]], zm. [[9 listopada]] [[2008]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[reżyser]] [[film]]owy i [[teatr]]alny, [[scenarzysta]], [[pedagog]], brat poetów [[Janusz Różewicz|Janusza]] i [[Tadeusz Różewicz|Tadeusza]] Różewiczów, komandor [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], przedstawiciel [[Polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. Karierę w kinematografii zaczynał jako asystent reżysera przy produkcji filmów [[Jerzy Zarzycki|Jerzego Zarzyckiego]] oraz [[Jan Rybkowski|Jana Rybkowskiego]]. Uznanie zdobył za sprawą filmów o tematyce wojennej, realizowanych w kluczu realistycznym oraz pozbawionych heroicznej narracji, między innymi ''[[Wolne miasto (film)|Wolnego miasta]]'', ''[[Świadectwo urodzenia|Świadectwa urodzenia]]'', ''[[Westerplatte (film)|Westerplatte]]'' oraz ''[[Opadły liście z drzew]]''. Laureat takich nagród jak [[Złote Lwy]] na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]] za ''[[Pasja (film 1977)|Pasję]]'' oraz ''[[Kobieta w kapeluszu|Kobietę w kapeluszu]]'' i Srebrna Muszla na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián]] za ''[[Drzwi w murze]]''. W 2008 roku uhonorowany Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. ''[[Stanisław Różewicz|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 2 lipca --> [[Plik:FranceEnglandCard2 317.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Bitwa pod Montlhéry]]''' – nierozstrzygnięte starcie zbrojne, które miało miejsce 16 lipca 1465 roku pomiędzy wojskami [[Władcy Francji|króla Francji]] [[Ludwik XI|Ludwika XI]] a oddziałami [[Księstwo Burgundii|burgundzkimi]] pod wodzą [[Karol Śmiały|Karola Śmiałego]], [[Władcy Charolais|hrabiego Charolais]], który przystąpił do Ligi Dobra Publicznego, koalicji wielkich panów feudalnych, zbuntowanych przeciw królowi. W trakcie bitwy prawe skrzydło wojsk królewskich rozbiło lewą flankę Burgundczyków, zaś centrum pod osobistą wodzą króla odniosło podobny sukces nad centrum przeciwnika. Jednak liczniejsze oddziały burgundzkie nie uciekły z pola walki, a szanse na pełne zwycięstwo monarchy przekreśliło wycofanie się jego lewego skrzydła pod wodzą [[Karol Walezjusz (hrabia Maine)|Karola hrabiego du Maine]]. Pozostałe siły króla musiały stawić opór kontratakującym Burgundczykom z ich centrum i prawego skrzydła. Walka była zaciekła i ostatecznie nie przyniosła rozstrzygnięcia. Oddziały burgundzkie wycofały się do obozu, zaś armia Ludwika XI na pozycje wyjściowe, po czym wieczorem 16 lipca ruszyła inną drogą w stronę [[Paryż]]a. Obie strony poniosły wysokie straty w tym starciu. ''[[Bitwa pod Montlhéry|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Ulica Dyrekcyjna we Wrocławiu]]''' – [[ulica]] we [[Wrocław]]iu na osiedlu [[Huby (Wrocław)|Huby]], w dawnej dzielnicy [[Krzyki (dzielnica)|Krzyki]], ma długość {{nowrap|859 m}}, biegnie od [[Ulica Ślężna we Wrocławiu|Ślężnej]] i Glinianej, przechodzi w ulicę [[Ulica gen. Kazimierza Pułaskiego we Wrocławiu|generała Kazimierza Pułaskiego]] na skrzyżowaniu z ulicami: [[Ulica Sucha we Wrocławiu|Suchą]] oraz [[Ulica Hubska we Wrocławiu|Hubską]]. Położona jest na południe od dworca kolejowego [[Wrocław Główny]]. Historyczny układ urbanistyczny obszaru, przez który przebiega ulica, podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, podobnie jak położone przy ulicy oraz w bezpośrednim jej sąsiedztwie zachowane budynki i inne obiekty, w tym wpisana do rejestru zabytków siedziba [[Dyrekcja Kolei we Wrocławiu|Dyrekcji Kolei Królewskich]], obecnie biurowiec PKP S.A. Cała ulica uznawana jest za przestrzeń o charakterze ogólnomiejskim. ''[[Ulica Dyrekcyjna we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 00:05, 26 cze 2023
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Antionum – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich neficki wojskowy żyjący w IV wieku n.e. Jeden z dowódców w bitwie na wzgórzu Kumorah z 385 roku. Przez komentatorów uznawany za generała, we wspomnianym starciu dowodził dziesięcioma tysiącami ludźmi. Poległ w niej wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi. Wzmiankowany pośrednio również w oszacowaniach liczby ofiar śmiertelnych tejże bitwy. Jest obiektem spekulacji mormońskich teologów. Przewija się w publikacjach krytycznych wobec mormonizmu, wykorzystywany bywa też przez apologetów tej tradycji religijnej. Imię Antionum pojawia się jednocześnie w psychologicznych analizach Josepha Smitha, pierwszego mormońskiego przywódcy, występuje też wśród wyznających mormonizm Maorysów. Czytaj więcej…
Jutro
Tadeusz Walicki (ur. 17 października 1863 w Podgrabowie; zm. 12 czerwca 1919 w Krześlowie) – polski szlachcic, poseł do pierwszej Dumy Państwowej z guberni piotrkowskiej, członek Koła Polskiego. Angażował się w działalność organizacji rolniczych. Od 1900 działał w nowo powstałej Spółce Rolniczej Piotrkowskiej, a od 1902 zasiadał w jej zarządzie. Był także członkiem Towarzystwa Rolniczego Piotrkowskiego – pracował najpierw w Komisji Leśnej. Kao poseł podpisał oświadczenie 27 członków Dumy Państwowej Królestwa Polskiego o stosunkach z Cesarstwem Rosyjskim z dnia 23 kwietnia 1906 roku. Jego aktywność jako posła nie była jednak znacząca. Po zakończeniu kadencji kontynuował pracę w organizacjach ziemiańskich. Pod koniec życia, w okresie I wojny światowej, powołano go na stanowisko prezesa Klubu Polskiego w Piotrkowie. Czytaj więcej…
Pojutrze
Halina Zdebska-Biziewska (ur. 21 maja 1960 w Ryglicach, zm. 17 marca 2018 w Krakowie) – polska działaczka sportowa i olimpijska, doktor habilitowana nauk o kulturze fizycznej, w latach 2013–2018 przewodnicząca Klubu Fair Play Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W szkole średniej rozpoczęła regularne treningi siatkówki w Koronie Kraków. Podczas studiów reprezentowała AZS-AWF Kraków, a po ich zakończeniu została trenerem grupy juniorów, nie zaprzestając uprawiania sportu. Po uzyskaniu stopnia doktora pracowała jako adiunkt w Katedrze Teorii i Metodyki Siatkówki AWF w Krakowie. Była ekspertem w Ośrodku Szkolenia Menedżerów Wyższej Szkoły Edukacja w Sporcie w Warszawie. Współpracowała z licznymi czasopismami, na łamach których w latach 1994–2005 opublikowała ponad dwieście autorskich tekstów. Przez lata związana także z Salezjańską Organizacją Sportową RP, do wydawnictw której pisała artykuły oraz recenzje. Czytaj więcej…
Za 3 dni
_(14580064668_-_UC_56).jpg)
SM UC-67 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 jednostek typu UC II. Zwodowany w sierpniu 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine w grudniu 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-91, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 11 patroli bojowych, w wyniku których zatonęły 53 statki o łącznej pojemności 93 284 BRT i okręt o wyporności 834 tony, zaś trzy statki o łącznej pojemności 8249 BRT zostały uszkodzone. 16 stycznia 1919 roku SM UC-67 został poddany Brytyjczykom w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w latach 1919–1920. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Traiano Provana (ur. ?, zm. przed 1567 lub w 1568 w Krakowie) – włoski szlachcic z Piemontu, sekretarz królewski Bony, Zygmunta I Starego oraz Zygmunta II Augusta. Przyjechał do Polski w latach 30., trafił na dwór królewski, gdzie pełnił obowiązki jednego z sekretarzy. W latach 50. odbywał misje dyplomatyczne na południu Włoch, jak i na obszarze państwa polsko-litewskiego. W 1557 roku, wraz z bratem Prosperem, uzyskał indygenat. Od Zygmunta Augusta otrzymał majątek ziemski, który stopniowo rozwijał. Rozbudował obiekty gospodarskie, wzniósł także nowy dwór oraz rozwijał hodowlę ryb i uprawę chmielu dla własnego browaru. Był kalwinem, aktywnym w środowisku reformacyjnym. W kwietniu 1559 roku kościół w Łętkowicach zamienił na zbór, sprowadzając tam jako ministra Francesca Capitellisa. Wydarzenie to stało się głośnym, zaniepokojenie nim wyrażał Stanisław Hozjusz. Oburzenie tolerowaniem tego postępku wyraził papież, za pośrednictwem wiceprotektora Polski kardynała Giacoma Putea. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Główny Szlak Karpacki – liczący prawdopodobnie około 830 km pieszy szlak turystyczny łączący w okresie międzywojennym Beskid Śląski z Górami Czywczyńskimi. Znakowana na czerwono ścieżka stanowiła najdłuższy ciągły szlak nie tylko ówczesnej Polski, ale także Europy i przebiegała wzdłuż całego odcinka polskich Karpat. Pozostałością jego zachodniego fragmentu – częściowo pokrywającą się z trasą pierwowzoru – jest obecnie Główny Szlak Beskidzki kończący się po stronie wschodniej w Wołosatem w pobliżu granicy polsko-ukraińskiej. Przebieg Głównego Szlaku Karpackiego na granicznym odcinku biegnącym przez Beskid Niski oraz Bieszczady Zachodnie powtarza współcześnie szlak Rzeszów – Grybów. W części wschodniej fragmenty dawnego szlaku głównego pokrywają się z ukraińskimi szlakami Wschodniokarpackim oraz Zakarpackim. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Bitwa pod Montlhéry – nierozstrzygnięte starcie zbrojne, które miało miejsce 16 lipca 1465 roku pomiędzy wojskami króla Francji Ludwika XI a oddziałami burgundzkimi pod wodzą Karola Śmiałego, hrabiego Charolais, który przystąpił do Ligi Dobra Publicznego, koalicji wielkich panów feudalnych, zbuntowanych przeciw królowi. W trakcie bitwy prawe skrzydło wojsk królewskich rozbiło lewą flankę Burgundczyków, zaś centrum pod osobistą wodzą króla odniosło podobny sukces nad centrum przeciwnika. Jednak liczniejsze oddziały burgundzkie nie uciekły z pola walki, a szanse na pełne zwycięstwo monarchy przekreśliło wycofanie się jego lewego skrzydła pod wodzą Karola hrabiego du Maine. Pozostałe siły króla musiały stawić opór kontratakującym Burgundczykom z ich centrum i prawego skrzydła. Walka była zaciekła i ostatecznie nie przyniosła rozstrzygnięcia. Oddziały burgundzkie wycofały się do obozu, zaś armia Ludwika XI na pozycje wyjściowe, po czym wieczorem 16 lipca ruszyła inną drogą w stronę Paryża. Obie strony poniosły wysokie straty w tym starciu. Czytaj więcej…