Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne ulepszenia |
m int. |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
'''[[Mury miejskie w Tarnowie]]''' – ciąg [[Mury miejskie|murów miejskich]] wraz z budowlami o charakterze obronnym – [[baszta]]mi, [[Basteja w Tarnowie|bastejami]] oraz [[Brama miejska|bramami]], otaczający niegdyś obszar [[Tarnów|Tarnowa]] – obecnie część Starówki. Zespół tarnowskich obwarowań powstał prawdopodobnie w XIV wieku, a następnie był wielokrotnie modernizowany oraz rozbudowywany. W wyniku kryzysu, który miał miejsce w mieście w XVIII wieku, przestarzałe już fortyfikacje zaczęły popadać w ruinę, co było przyczynkiem do ich likwidacji, rozpoczętej około 1790 roku i zakończonej na początku XIX wieku. Do dzisiejszych czasów zachowały się krótkie odcinki dawnych fortyfikacji. Wzdłuż zachowanych elementów umocnień w 2011 roku wytyczono miejski [[szlak turystyczny]] „Średniowieczne mury Tarnowa”. W kwietniu 2015 roku zespół tarnowskich fortyfikacji miejskich został wpisany do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] województwa małopolskiego pod numerem A-1413. ''[[Mury miejskie w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Mury miejskie w Tarnowie]]''' – ciąg [[Mury miejskie|murów miejskich]] wraz z budowlami o charakterze obronnym – [[baszta]]mi, [[Basteja w Tarnowie|bastejami]] oraz [[Brama miejska|bramami]], otaczający niegdyś obszar [[Tarnów|Tarnowa]] – obecnie część Starówki. Zespół tarnowskich obwarowań powstał prawdopodobnie w XIV wieku, a następnie był wielokrotnie modernizowany oraz rozbudowywany. W wyniku kryzysu, który miał miejsce w mieście w XVIII wieku, przestarzałe już fortyfikacje zaczęły popadać w ruinę, co było przyczynkiem do ich likwidacji, rozpoczętej około 1790 roku i zakończonej na początku XIX wieku. Do dzisiejszych czasów zachowały się krótkie odcinki dawnych fortyfikacji. Wzdłuż zachowanych elementów umocnień w 2011 roku wytyczono miejski [[szlak turystyczny]] „Średniowieczne mury Tarnowa”. W kwietniu 2015 roku zespół tarnowskich fortyfikacji miejskich został wpisany do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] województwa małopolskiego pod numerem A-1413. ''[[Mury miejskie w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
||
|5=<!--Propozycja na piątek 16 czerwca --> [[Plik:Mgb S2 FL16309.jpg|100px|right]] |
|5=<!--Propozycja na piątek 16 czerwca --> [[Plik:Mgb S2 FL16309.jpg|100px|right]] |
||
'''[[ORP S-3]]''' – polski ścigacz artyleryjski z okresu z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jeden z dwóch okrętów typu ''British Power Boat 63′'' wydzierżawionych od Wielkiej Brytanii przez [[Marynarka Wojenna (II RP)|Marynarkę Wojenną]] w 1940 roku. W literaturze znany też pod nieoficjalną nazwą „Wyżeł”. Uczestniczył w licznych patrolach i kilku potyczkach z niemieckimi lekkimi siłami morskimi w rejonie kanału [[La Manche]] od sierpnia 1940 roku. Z uwagi na zużycie, S-3 został [[Opuszczenie bandery|wycofany z polskiej służby]] w maju 1943 roku, a następnie zwrócony Brytyjczykom. Po wojnie przebudowany na [[jacht motorowy]], który istniał jeszcze w 2014 roku. S-3 w literaturze ma obiegową opinię „pechowego” okrętu z uwagi na liczne uszkodzenia – niemniej, biorąc pod uwagę, że pomimo intensywnego wykorzystywania |
'''[[ORP S-3]]''' – polski ścigacz artyleryjski z okresu z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jeden z dwóch okrętów typu ''British Power Boat 63′'' wydzierżawionych od Wielkiej Brytanii przez [[Marynarka Wojenna (II RP)|Marynarkę Wojenną]] w 1940 roku. W literaturze znany też pod nieoficjalną nazwą „Wyżeł”. Uczestniczył w licznych patrolach i kilku potyczkach z niemieckimi lekkimi siłami morskimi w rejonie kanału [[La Manche]] od sierpnia 1940 roku. Z uwagi na zużycie, S-3 został [[Opuszczenie bandery|wycofany z polskiej służby]] w maju 1943 roku, a następnie zwrócony Brytyjczykom. Po wojnie przebudowany na [[jacht motorowy]], który istniał jeszcze w 2014 roku. S-3 w literaturze ma obiegową opinię „pechowego” okrętu z uwagi na liczne uszkodzenia – niemniej, biorąc pod uwagę, że pomimo intensywnego wykorzystywania nie został zatopiony, ani nie są znane straty w jego załodze, opinia taka wydaje się krzywdząca. ''[[ORP S-3|Czytaj więcej…]]'' |
||
|6=<!--Propozycja na sobotę 17 czerwca [[Plik:|100px|right]] --> |
|6=<!--Propozycja na sobotę 17 czerwca [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Stanisław Różewicz]]''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1924]] w [[Radomsko|Radomsku]], zm. [[9 listopada]] [[2008]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[reżyser]] [[film]]owy i [[teatr]]alny, [[scenarzysta]], [[pedagog]], brat poetów [[Janusz Różewicz|Janusza]] i [[Tadeusz Różewicz|Tadeusza]] Różewiczów, komandor [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], przedstawiciel [[Polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. Karierę w kinematografii zaczynał jako asystent reżysera przy produkcji filmów [[Jerzy Zarzycki|Jerzego Zarzyckiego]] oraz [[Jan Rybkowski|Jana Rybkowskiego]]. Uznanie zdobył za sprawą filmów o tematyce wojennej, realizowanych w kluczu realistycznym oraz pozbawionych heroicznej narracji, między innymi ''[[Wolne miasto (film)|Wolnego miasta]]'', ''[[Świadectwo urodzenia|Świadectwa urodzenia]]'', ''[[Westerplatte (film)|Westerplatte]]'' oraz ''[[Opadły liście z drzew]]''. Laureat takich nagród jak [[Złote Lwy]] na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]] za ''[[Pasja (film 1977)|Pasję]]'' oraz ''[[Kobieta w kapeluszu|Kobietę w kapeluszu]]'' i Srebrna Muszla na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián]] za ''[[Drzwi w murze]]''. W 2008 roku uhonorowany Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. ''[[Stanisław Różewicz|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Stanisław Różewicz]]''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1924]] w [[Radomsko|Radomsku]], zm. [[9 listopada]] [[2008]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[reżyser]] [[film]]owy i [[teatr]]alny, [[scenarzysta]], [[pedagog]], brat poetów [[Janusz Różewicz|Janusza]] i [[Tadeusz Różewicz|Tadeusza]] Różewiczów, komandor [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], przedstawiciel [[Polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. Karierę w kinematografii zaczynał jako asystent reżysera przy produkcji filmów [[Jerzy Zarzycki|Jerzego Zarzyckiego]] oraz [[Jan Rybkowski|Jana Rybkowskiego]]. Uznanie zdobył za sprawą filmów o tematyce wojennej, realizowanych w kluczu realistycznym oraz pozbawionych heroicznej narracji, między innymi ''[[Wolne miasto (film)|Wolnego miasta]]'', ''[[Świadectwo urodzenia|Świadectwa urodzenia]]'', ''[[Westerplatte (film)|Westerplatte]]'' oraz ''[[Opadły liście z drzew]]''. Laureat takich nagród jak [[Złote Lwy]] na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]] za ''[[Pasja (film 1977)|Pasję]]'' oraz ''[[Kobieta w kapeluszu|Kobietę w kapeluszu]]'' i Srebrna Muszla na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián]] za ''[[Drzwi w murze]]''. W 2008 roku uhonorowany Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. ''[[Stanisław Różewicz|Czytaj więcej…]]'' |
||
Wersja z 08:56, 16 cze 2023
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Podkasaniec zwyczajny – gatunek małego drapieżnego nietoperza z rodziny podkasańcowatych, wyodrębnionej z mroczkowatych. Gatunek zamieszkuje Europę, w szczególności południową oraz Afrykę Północną. W starszych ujęciach systematycznych zaliczano do niego też podgatunki żyjące również w Afryce na południe od Sahary, w Azji, Australii i Oceanii. Notowany jest również w Polsce jako 27. stwierdzony gatunek nietoperza w kraju. Jego pokarmem są głównie owady takie jak ćmy. Samica osiąga dojrzałość płciową w wieku jednego roku, a w wieku dwóch lat rodzi jedno młode; noworodki są nagie i ślepe. Usamodzielniają się w wieku 60 dni. Okresowo odnotowywane są drastyczne spadki liczebności tego nietoperza, co łączone jest z warunkami pogodowymi oraz ingerencją człowieka. W niektórych miejscach gatunek wymarł, w 2019 roku zasugerowano, że trend populacji Europy i Turcji wydaje się generalnie stabilny. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN został zaliczony do kategorii VU. Czytaj więcej…
Jutro
DeSoto Firedome – samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką DeSoto w latach 1952–1959, w ramach czterech generacji. Początkowo, od 1952 roku stanowił zwieńczenie gamy modeli osobowych firmy, następnie od 1955 roku modelowego został zdegradowany do roli jej tańszego modelu. Napędzały go wyłącznie silniki benzynowe w układzie V8. Firedome stał się po wprowadzeniu najdroższym modelem marki. Sama marka DeSoto była marką produkującą samochody pełnowymiarowe z wyższego średniego segmentu cenowego. Mimo późnego wprowadzenia na rynek, modele z silnikiem V8 okazały się popularne i ich sprzedaż sięgnęła prawie połowy produkcji DeSoto. 1958 rok przyniósł pierwszą powojenną recesję i spadki sprzedaży, zwłaszcza w obliczu problemów z jakością samochodów marki. Rok później zapadła decyzja o zaprzestaniu produkcji modelu Firedome. Samochód doczekał się czterech generacji i łącznie wyprodukowano 425 761 jego egzemplarzy. Czytaj więcej…
Pojutrze
Amiot 143 – francuski średni samolot bombowy i rozpoznawczy z lat 30. XX wieku, skonstruowany w wytwórni SECM. Dwusilnikowy średniopłat ze stałym podwoziem, konstrukcji metalowej. Był jednym z podstawowych francuskich bombowców w chwili wybuchu II wojny światowej, lecz był już wówczas przestarzały, wymieniany na nowsze konstrukcje. Samolot mógł przenosić bomby o łącznej masie do 1600 kg w kadłubowej komorze bombowej i pod skrzydłami. Od bogatego przeszklenia gondoli kadłuba, z dużymi prostokątnymi oknami, popularnie znany był jako „autobus Amiota”. Samolot był używany bojowo podczas kampanii francuskiej w 1940 roku, a później do celów transportowych. Należał do samolotów rodziny Amiot 140, z której jako jedyny był produkowany seryjnie. Zbudowano 138 egzemplarzy seryjnych. Czytaj więcej…
Za 3 dni
.jpg)
Mury miejskie w Tarnowie – ciąg murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym – basztami, bastejami oraz bramami, otaczający niegdyś obszar Tarnowa – obecnie część Starówki. Zespół tarnowskich obwarowań powstał prawdopodobnie w XIV wieku, a następnie był wielokrotnie modernizowany oraz rozbudowywany. W wyniku kryzysu, który miał miejsce w mieście w XVIII wieku, przestarzałe już fortyfikacje zaczęły popadać w ruinę, co było przyczynkiem do ich likwidacji, rozpoczętej około 1790 roku i zakończonej na początku XIX wieku. Do dzisiejszych czasów zachowały się krótkie odcinki dawnych fortyfikacji. Wzdłuż zachowanych elementów umocnień w 2011 roku wytyczono miejski szlak turystyczny „Średniowieczne mury Tarnowa”. W kwietniu 2015 roku zespół tarnowskich fortyfikacji miejskich został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego pod numerem A-1413. Czytaj więcej…
Za 4 dni
ORP S-3 – polski ścigacz artyleryjski z okresu z okresu II wojny światowej, jeden z dwóch okrętów typu British Power Boat 63′ wydzierżawionych od Wielkiej Brytanii przez Marynarkę Wojenną w 1940 roku. W literaturze znany też pod nieoficjalną nazwą „Wyżeł”. Uczestniczył w licznych patrolach i kilku potyczkach z niemieckimi lekkimi siłami morskimi w rejonie kanału La Manche od sierpnia 1940 roku. Z uwagi na zużycie, S-3 został wycofany z polskiej służby w maju 1943 roku, a następnie zwrócony Brytyjczykom. Po wojnie przebudowany na jacht motorowy, który istniał jeszcze w 2014 roku. S-3 w literaturze ma obiegową opinię „pechowego” okrętu z uwagi na liczne uszkodzenia – niemniej, biorąc pod uwagę, że pomimo intensywnego wykorzystywania nie został zatopiony, ani nie są znane straty w jego załodze, opinia taka wydaje się krzywdząca. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Stanisław Różewicz (ur. 16 sierpnia 1924 w Radomsku, zm. 9 listopada 2008 w Warszawie) – polski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, pedagog, brat poetów Janusza i Tadeusza Różewiczów, komandor Orderu Odrodzenia Polski, przedstawiciel polskiej szkoły filmowej. Karierę w kinematografii zaczynał jako asystent reżysera przy produkcji filmów Jerzego Zarzyckiego oraz Jana Rybkowskiego. Uznanie zdobył za sprawą filmów o tematyce wojennej, realizowanych w kluczu realistycznym oraz pozbawionych heroicznej narracji, między innymi Wolnego miasta, Świadectwa urodzenia, Westerplatte oraz Opadły liście z drzew. Laureat takich nagród jak Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za Pasję oraz Kobietę w kapeluszu i Srebrna Muszla na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián za Drzwi w murze. W 2008 roku uhonorowany Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Ulica Dyrekcyjna we Wrocławiu – ulica we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki, ma długość 859 m, biegnie od Ślężnej i Glinianej, przechodzi w ulicę generała Kazimierza Pułaskiego na skrzyżowaniu z ulicami: Suchą oraz Hubską. Położona jest na południe od dworca kolejowego Wrocław Główny. Historyczny układ urbanistyczny obszaru, przez który przebiega ulica, podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, podobnie jak położone przy ulicy oraz w bezpośrednim jej sąsiedztwie zachowane budynki i inne obiekty, w tym wpisana do rejestru zabytków siedziba Dyrekcji Kolei Królewskich, obecnie biurowiec PKP S.A. Cała ulica uznawana jest za przestrzeń o charakterze ogólnomiejskim. Czytaj więcej…