Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
jęz. |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
'''[[Synagoga Remu]]''' – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kraków|Krakowie]] na [[Kazimierz (Kraków)|Kazimierzu]], przy [[Ulica Szeroka w Krakowie|ulicy Szerokiej 40]]. Jest obecnie jedną z dwóch czynnych synagog w mieście oraz jedyną, w której regularnie odbywają się nabożeństwa. Synagoga jest drugim najstarszym [[Żydzi|żydowskim]] domem modlitwy w Krakowie, poprzez co pierwotnie zwana była Nową. Jej obecna nazwa wywodzi się od [[język hebrajski|hebrajskiego]] akronimu {{j|he|רמ״א}} ''ReMU'', którym określa się [[Mojżesz ben Israel Isserles|Mojżesza Isserlesa]]. Synagoga wraz z przylegającym do niej [[Cmentarz Remuh|cmentarzem]] tworzą unikatowy i bezcenny zespół żydowskiej architektury i sztuki sakralnej sięgający XVI wieku. Wejście na teren synagogi prowadzi przez bramę z [[Relief|płaskorzeźbą]] w [[tympanon]]ie z [[język hebrajski|hebrajskim]] napisem: ''Synagoga Nowa błogosławionej pamięci rabina Remu''. Na jednej ze ścian znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca pomordowanych podczas [[Zagłada Żydów|Zagłady]] krakowskich Żydów, ufundowana przez Henry’ego i Lolę Tenenbaumów. ''[[Synagoga Remu|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Synagoga Remu]]''' – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kraków|Krakowie]] na [[Kazimierz (Kraków)|Kazimierzu]], przy [[Ulica Szeroka w Krakowie|ulicy Szerokiej 40]]. Jest obecnie jedną z dwóch czynnych synagog w mieście oraz jedyną, w której regularnie odbywają się nabożeństwa. Synagoga jest drugim najstarszym [[Żydzi|żydowskim]] domem modlitwy w Krakowie, poprzez co pierwotnie zwana była Nową. Jej obecna nazwa wywodzi się od [[język hebrajski|hebrajskiego]] akronimu {{j|he|רמ״א}} ''ReMU'', którym określa się [[Mojżesz ben Israel Isserles|Mojżesza Isserlesa]]. Synagoga wraz z przylegającym do niej [[Cmentarz Remuh|cmentarzem]] tworzą unikatowy i bezcenny zespół żydowskiej architektury i sztuki sakralnej sięgający XVI wieku. Wejście na teren synagogi prowadzi przez bramę z [[Relief|płaskorzeźbą]] w [[tympanon]]ie z [[język hebrajski|hebrajskim]] napisem: ''Synagoga Nowa błogosławionej pamięci rabina Remu''. Na jednej ze ścian znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca pomordowanych podczas [[Zagłada Żydów|Zagłady]] krakowskich Żydów, ufundowana przez Henry’ego i Lolę Tenenbaumów. ''[[Synagoga Remu|Czytaj więcej…]]'' |
||
|dodane środa = |
|dodane środa = 11 marca |
||
|środa|3= |
|środa|3= |
||
[[Plik: |
[[Plik:USS North Carolina (BB-55) underway at sea on 3 June 1946 (NH 97267).jpg|right|100px]] |
||
'''[[Pancerniki typu North Carolina]]''' – dwa [[Stany Zjednoczone|amerykańskie]] szybkie [[pancernik]]i o [[wyporność|wyporności standardowej]] 35 000 [[tona#Długa tona|ton]]. Zaplanowane początkowo dla [[artyleria okrętowa|artylerii głównej]] kalibru 356 mm, zostały ostatecznie zbudowane z 9 [[Działo 406 mm L/45 Mark 6|działami 406 mm L/45]]. Obie jednostki, [[USS North Carolina (BB-55)|USS „North Carolina” (BB-55)]] oraz [[USS Washington (BB-56)|USS „Washington” (BB-56)]], zostały [[Wodowanie|zwodowane]] w 1940 roku i przyjęte do służby w roku następnym. Były pierwszymi amerykańskimi okrętami tej klasy niezaprojektowanymi przed [[I wojna światowa|I wojną światową]], a zarazem pierwszymi zbudowanymi po wygaśnięciu określonej [[Traktat waszyngtoński (1922)|traktatem waszyngtońskim z 1922 roku]] pauzie w budowie okrętów tej [[rangi okrętów|klasy]]. Podlegały jednak traktatowemu ograniczeniu wyporności do 35 000 ton. Jako takie, uważane były za pierwsze nowoczesne okręty liniowe amerykańskiej marynarki podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po wojnie wycofane ze służby, przy czym „North Carolina” do czasów współczesnych pełni rolę [[statek muzeum|okrętu-muzeum]]. ''[[Pancerniki typu North Carolina|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Główny Szlak Karpacki]]''' – liczący około 830 km pieszy [[szlak turystyczny]] łączący w [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] [[Beskid Śląski]] z [[Góry Czywczyńskie|Górami Czywczyńskimi]]. Znakowana na czerwono ścieżka stanowiła najdłuższy ciągły szlak nie tylko [[II Rzeczpospolita|ówczesnej Polski]], ale także [[Europa|Europy]] i przebiegała wzdłuż całego odcinka polskich [[Karpaty|Karpat]]. Pozostałością jego zachodniego fragmentu – częściowo pokrywającą się z trasą pierwowzoru – jest obecnie [[Główny Szlak Beskidzki]] kończący się po stronie wschodniej w [[Wołosate]]m w pobliżu [[Granica polsko-ukraińska|granicy polsko-ukraińskiej]]. Przebieg Głównego Szlaku Karpackiego na granicznym odcinku biegnącym przez [[Beskid Niski]] oraz [[Bieszczady Zachodnie]] powtarzają współcześnie [[Niebieski szlak turystyczny Rzeszów – Grybów|szlak Rzeszów – Grybów]] i słowacka Magistrala Wschodniokarpacka. W części wschodniej fragmenty dawnego szlaku głównego pokrywają się z ukraińskimi szlakami [[Wschodniokarpacki Szlak Turystyczny|Wschodniokarpackim]] oraz [[Zakarpacki Szlak Turystyczny|Zakarpackim]]. ''[[Główny Szlak Karpacki|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|dodane czwartek = 12 lutego |
|dodane czwartek = 12 lutego |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
'''[[Stanisław Krakiewicz]]''' (ur. [[16 maja]] [[1892]] w [[Dubienka|Dubience]], zm. [[4 stycznia]] [[1985]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – w okresie międzywojennym ministerialny radca prawny, brał czynny udział w działaniach wojennych w 1920 oraz 1939 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę urzędniczą. Najpierw pracował w wydziale prawno-budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych. Od 1932 roku pracował w departamencie budownictwa [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1945)|Ministerstwa Spraw Wewnętrznych]]. Był wieloletnim działaczem i jednym z przywódców [[Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan|Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan]], z którego wywodził się powstały w 1947 roku [[Związek Wolnych Chrześcijan]]. Po wojnie stał się jednym z założycieli [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]], którego prezesem był w latach 1947–1975. [[Akcja „B”|Aresztowano]] go w 1950 roku i skazano na wieloletnie więzienie. Od 1952 roku po wyjściu na wolność w wyniku amnestii prowadził ugodową względem władz politykę, za co został kilkakrotnie wyróżniony. Pod koniec życia został usunięty z ZKE i przeszedł do [[Baptyzm|baptystów]]. Publikował przede wszystkim na łamach miesięcznika „[[Chrześcijanin (czasopismo)|Chrześcijanin]]”, zbiór wybranych artykułów został wydany w książce ''Aby byli jedno'' z 1975 roku. ''[[Stanisław Krakiewicz|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Stanisław Krakiewicz]]''' (ur. [[16 maja]] [[1892]] w [[Dubienka|Dubience]], zm. [[4 stycznia]] [[1985]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – w okresie międzywojennym ministerialny radca prawny, brał czynny udział w działaniach wojennych w 1920 oraz 1939 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę urzędniczą. Najpierw pracował w wydziale prawno-budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych. Od 1932 roku pracował w departamencie budownictwa [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1945)|Ministerstwa Spraw Wewnętrznych]]. Był wieloletnim działaczem i jednym z przywódców [[Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan|Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan]], z którego wywodził się powstały w 1947 roku [[Związek Wolnych Chrześcijan]]. Po wojnie stał się jednym z założycieli [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]], którego prezesem był w latach 1947–1975. [[Akcja „B”|Aresztowano]] go w 1950 roku i skazano na wieloletnie więzienie. Od 1952 roku po wyjściu na wolność w wyniku amnestii prowadził ugodową względem władz politykę, za co został kilkakrotnie wyróżniony. Pod koniec życia został usunięty z ZKE i przeszedł do [[Baptyzm|baptystów]]. Publikował przede wszystkim na łamach miesięcznika „[[Chrześcijanin (czasopismo)|Chrześcijanin]]”, zbiór wybranych artykułów został wydany w książce ''Aby byli jedno'' z 1975 roku. ''[[Stanisław Krakiewicz|Czytaj więcej…]]'' |
||
|dodane sobota = |
|dodane sobota = 11 marca |
||
|sobota|6= |
|sobota|6= |
||
[[Plik: |
[[Plik:Self-portrait at 69 Years by Francisco de Goya.jpg|border|100px|right]] |
||
'''[[Autoportret w wieku sześćdziesięciu dziewięciu lat]]''' – [[Malarstwo olejne|obraz olejny]] [[Hiszpanie|hiszpańskiego]] malarza [[Francisco Goya|Francisca Goi]]. Zachowały się dwie autorskie wersje tego dzieła. Jeden z obrazów, namalowany na płótnie, znajduje się w zbiorach [[Prado|Muzeum Prado]]. Drugi, powstały na desce, znajduje się w [[Królewska Akademia Sztuk Pięknych św. Ferdynanda|Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda]] w [[Madryt|Madrycie]]. Oba obrazy powstały w 1815 roku, w okresie powojennym i przedstawiają bardzo zbliżony wizerunek artysty. Jest to jeden z najbardziej szczerych i bezpośrednich autoportretów malarza. Malarz przedstawił się będąc w wieku 69 lat, w popiersiu umieszczonym na ciemnym tle w odcieniach brązu. Ma na sobie rodzaj szlafroka z ciemnego czerwonobrązowego aksamitu, w którym przedstawiali się malarze w XVIII oraz XIX wieku. Dominuje paleta ciemnych barw, typowa w tym okresie życia malarza. ''[[Autoportret w wieku sześćdziesięciu dziewięciu lat|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Flagi gmin w województwie kujawsko-pomorskim]]''' – lista symboli [[Gmina (Polska)|gminnych]] w postaci [[Flaga|flagi]], obowiązujących w [[Województwo kujawsko-pomorskie|województwie kujawsko-pomorskim]]. Zgodnie z definicją, flaga to płat tkaniny określonego kształtu, [[Barwa|barwy]] i [[Znaczenie|znaczenia]], przymocowywany do [[Drzewce (sztandar)|drzewca]] lub [[Maszt (architektura)|masztu]]. Może on również zawierać [[herb]] lub [[godło]] danej jednostki administracyjnej. W Polsce jednostki terytorialne mogą ustanawiać flagi zgodnie z ''Ustawą z dnia 21 grudnia 1978 roku o odznakach i mundurach''. W pierwotnej wersji pozwalała ona jednostkom terytorialnym jedynie na ustanawianie herbów. Mimo to wiele miast oraz gmin, w tym w województwie kujawsko-pomorskim, podejmowało uchwały i używało flagi jako swojego symbolu. Dopiero ''Ustawa z dnia 29 grudnia 1998 roku o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa'' oficjalnie potwierdziła prawo województw, powiatów i gmin do ustanawiania tego symbolu jednostki terytorialnej. W w województwie kujawsko-pomorskim swoją flagę miały 103 ze 144 gmin. Symbol ten, od 2000 roku, ma ustanowione [[Flaga województwa kujawsko-pomorskiego|samo województwo]]. ''[[Flagi gmin w województwie kujawsko-pomorskim|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|dodane niedziela = 19 lutego |
|dodane niedziela = 19 lutego |
||
Wersja z 02:14, 11 mar 2024
Artykuły na Medal - zajawki na SG
Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w ten link, aby wyczyścić cache. Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
Artykuł na Medal (dzisiejszy)
FIS Ladies Grand Prix 2004 – szósta edycja FIS Ladies Winter Tournee, przeprowadzona w sezonie 2003/2004 na skoczniach w Niemczech oraz Austrii. Początek turnieju nastąpił 12 lutego 2004 roku, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w Saalfelden am Steinernen Meer. Dwa dni później rozegrano konkurs indywidualny na skoczni w Breitenbergu. Następnego dnia na tym samym obiekcie odbył się konkurs drużynowy. Kolejne zmagania zostały rozegrane w Baiersbronn, a turniej zakończył się 21 lutego konkursem na obiekcie w Schönwald im Schwarzwald. Zwyciężczynią szóstej edycji turnieju została po raz drugi z rzędu Anette Sagen, która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Grand Prix. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła Lindsey Van, a na trzecim – Eva Ganster. W cyklu wystartowało łącznie 41 zawodniczek z dziewięciu narodowych reprezentacji. Czytaj więcej…
Poniedziałki od 26 lutego
Wtorki od 26 lutego
Środy od 11 marca
_underway_at_sea_on_3_June_1946_(NH_97267).jpg)
Czwartki od 12 lutego
Piątki od 26 lutego
Soboty od 11 marca
Niedziele od 19 lutego
Zobacz też Wikipedia:Propozycje do Artykułów na Medal