Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
wymiana cotygodniowa
wymiana cotygodniowa
Linia 1: Linia 1:
<includeonly>{{#switch:{{{dzień|{{#timel:N|{{{data|}}}}}}}}
<includeonly>{{#switch:{{{dzień|{{#timel:N|{{{data|}}}}}}}}
|dodane poniedziałek = 7 stycznia
|dodane poniedziałek = 26 lutego
|poniedziałek|1=
|poniedziałek|1=
[[Plik:Langenwaldschanze 2011 Flutlichtspringen Nordische Kombination.jpg|100px|right]]
[[Plik:LCOC Ski jumping Villach 2010 - Anette Sagen 89.JPG|100px|right]]
'''[[FIS Ladies Winter Tournee 2010]]''' – jedenasta edycja [[FIS Ladies Winter Tournee]], przeprowadzona w sezonie 2009/2010 na skoczniach w [[Niemcy|Niemczech]]. Początek turnieju nastąpił 2 stycznia 2010 roku, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w [[Baiersbronn]]. Następnego dnia na tym samym obiekcie odbył się drugi konkurs indywidualny. Trzy dni później rozegrano konkurs indywidualny na skoczni w [[Schonach im Schwarzwald]]. Turniej miał zakończyć się 10 stycznia dwoma konkursami na obiekcie w [[Braunlage]], jednak z powodu złej pogody nie odbyły się. Pierwszy konkurs indywidualny wygrała [[Carina Vogt]], a następny [[Daniela Iraschko-Stolz|Daniela Iraschko]]. Trzecie i zarazem ostatnie zmagania indywidualne wygrała ponownie Daniela Iraschko. Zwyciężczynią jedenastej edycji turnieju została po raz piąty Daniela Iraschko, która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Winter Tournee. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła [[Anette Sagen]], a na trzecim – [[Ulrike Gräßler]]. W cyklu wystartowały łącznie 62 zawodniczki z trzynastu narodowych reprezentacji. ''[[FIS Ladies Winter Tournee 2010|Czytaj więcej…]]''
'''[[FIS Ladies Grand Prix 2004]]''' – szósta edycja [[FIS Ladies Winter Tournee]], przeprowadzona w sezonie 2003/2004 na skoczniach w [[Niemcy|Niemczech]] oraz [[Austria|Austrii]]. Początek turnieju nastąpił 12 lutego 2004 roku, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w [[Saalfelden am Steinernen Meer]]. Dwa dni później rozegrano konkurs indywidualny na skoczni w [[Breitenberg (Bawaria)|Breitenbergu]]. Następnego dnia na tym samym obiekcie odbył się konkurs drużynowy. Kolejne zmagania zostały rozegrane w [[Baiersbronn]], a turniej zakończył się 21 lutego konkursem na obiekcie w [[Schönwald im Schwarzwald]]. Zwyciężczynią szóstej edycji turnieju została po raz drugi z rzędu [[Anette Sagen]], która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Grand Prix. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła [[Lindsey Van]], a na trzecim – [[Eva Ganster]]. W cyklu wystartowało łącznie 41 zawodniczek z dziewięciu narodowych reprezentacji. ''[[FIS Ladies Grand Prix 2004|Czytaj więcej…]]''


|dodane wtorek = 7 stycznia
|dodane wtorek = 26 lutego
|wtorek|2=
|wtorek|2=
[[Plik:AdmiralMakarov1908-1909.jpg|100px|border|right]]
[[Plik:Remuh Synagogue and Cemetery, gate, 40 Szeroka street, Kazimierz, Kraków, Poland.jpg|100px|border|right]]
'''[[Synagoga Remu]]''' – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kraków|Krakowie]] na [[Kazimierz (Kraków)|Kazimierzu]], przy [[Ulica Szeroka w Krakowie|ulicy Szerokiej 40]]. Jest obecnie jedną z dwóch czynnych synagog w mieście oraz jedyną, w której regularnie odbywają się nabożeństwa. Synagoga jest drugim najstarszym [[Żydzi|żydowskim]] domem modlitwy w Krakowie, poprzez co pierwotnie zwana była Nową. Jej obecna nazwa wywodzi się od [[język hebrajski|hebrajskiego]] akronimu {{j|he|רמ״א}} ''ReMU'', którym określa się [[Mojżesz ben Israel Isserles|Mojżesza Isserlesa]]. Synagoga wraz z przylegającym do niej [[Cmentarz Remuh|cmentarzem]] tworzą unikatowy i bezcenny zespół żydowskiej architektury i sztuki sakralnej sięgający XVI wieku. Wejście na teren synagogi prowadzi przez bramę z [[Relief|płaskorzeźbą]] w [[tympanon]]ie z [[język hebrajski|hebrajskim]] napisem: ''Synagoga Nowa błogosławionej pamięci rabina Remu''. Na jednej ze ścian znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca pomordowanych podczas [[Zagłada Żydów|Zagłady]] krakowskich Żydów, ufundowana przez Henry’ego i Lolę Tenenbaumów. ''[[Synagoga Remu|Czytaj więcej…]]''
'''[[Admirał Makarow (1906)|Admirał Makarow]]''' – rosyjski [[krążownik pancerny]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], pierwszy okręt rosyjski o [[Admirał Makarow|tej nazwie]]. Zbudowany we Francji i wodowany w 1906 roku, był jednym z czterech okrętów typu ''[[Krążowniki pancerne typu Bajan|Bajan]]'' – jedynego standardowego typu rosyjskich krążowników pancernych. [[Wyporność]] normalna okrętu wynosiła 7890 ton, a długość niecałe 139&nbsp;m. Napędzały go [[maszyna parowa|maszyny parowe]], umożliwiające osiąganie prędkości 21 [[węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]. Uzbrojenie główne stanowiły początkowo dwa [[Działo okrętowe|działa]] kalibru 203&nbsp;mm w [[Wieża artyleryjska|wieżach]] i osiem dział kalibru 152&nbsp;mm, pod koniec wojny wzmocnione do trzech dział kalibru 203&nbsp;mm oraz dwunastu kalibru 152&nbsp;mm. Admirał Makarow wszedł do służby w [[Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego|Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego]] w 1908 roku. Wchodził w skład [[Flota Bałtycka|Floty Bałtyckiej]] i służył aktywnie przez cały okres I wojny światowej na Bałtyku, między innymi działając w [[Zatoka Ryska|Zatoce Ryskiej]]. Przejęty przez władzę [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|radziecką]], nie służył już aktywnie po wojnie i został wycofany w 1918 roku, po czym [[Stocznia złomowa|złomowany]] w Niemczech. ''[[Admirał Makarow (1906)|Czytaj więcej…]]''


|dodane środa = 29 stycznia
|dodane środa = 29 stycznia
Linia 19: Linia 19:
'''[[A gdyby…? (sezon 1)|''A gdyby…?'' – sezon 1]]''' – premierowy sezon [[Stany Zjednoczone|amerykańskiego]] [[serial animowany|animowanego]] [[Serial antologiczny|serialu antologicznego]] ''[[A gdyby…?]]'' z 2021 roku inspirowanego serią komiksów wydawnictwa [[Marvel Comics]] zatytułowaną ''Co by było, gdyby?'' przedstawiającą alternatywne wersje zdarzeń pokazanych wcześniej w filmach [[Filmowe Uniwersum Marvela|Filmowego Uniwersum Marvela]]. Główną scenarzystką pierwszego sezonu i twórczynią serialu była A.C. Bradley, a reżyserią zajął się Bryan Andrews. W serialu głosu użyczył [[Jeffrey Wright (aktor)|Jeffrey Wright]] jako Obserwator oraz przeszło pięćdziesięciu aktorów, którzy zagrali w filmach franczyzy. Pierwszy sezon ''A gdyby…?'' należy do IV Fazy Filmowego Uniwersum Marvela i stanowi część jej drugiego rozdziału zatytułowanego ''Saga multiwersum''. Zadebiutował on 11 sierpnia 2021 roku w serwisie [[Disney+]]. Pierwszy sezon serialu otrzymał pozytywne oceny od krytyków, a ponadto został wyróżniony między innymi nagrodami [[Annie (nagroda filmowa)|Annie]] oraz [[Nagroda Emmy|Emmy]]. ''[[A gdyby…? (sezon 1)|Czytaj więcej…]]''
'''[[A gdyby…? (sezon 1)|''A gdyby…?'' – sezon 1]]''' – premierowy sezon [[Stany Zjednoczone|amerykańskiego]] [[serial animowany|animowanego]] [[Serial antologiczny|serialu antologicznego]] ''[[A gdyby…?]]'' z 2021 roku inspirowanego serią komiksów wydawnictwa [[Marvel Comics]] zatytułowaną ''Co by było, gdyby?'' przedstawiającą alternatywne wersje zdarzeń pokazanych wcześniej w filmach [[Filmowe Uniwersum Marvela|Filmowego Uniwersum Marvela]]. Główną scenarzystką pierwszego sezonu i twórczynią serialu była A.C. Bradley, a reżyserią zajął się Bryan Andrews. W serialu głosu użyczył [[Jeffrey Wright (aktor)|Jeffrey Wright]] jako Obserwator oraz przeszło pięćdziesięciu aktorów, którzy zagrali w filmach franczyzy. Pierwszy sezon ''A gdyby…?'' należy do IV Fazy Filmowego Uniwersum Marvela i stanowi część jej drugiego rozdziału zatytułowanego ''Saga multiwersum''. Zadebiutował on 11 sierpnia 2021 roku w serwisie [[Disney+]]. Pierwszy sezon serialu otrzymał pozytywne oceny od krytyków, a ponadto został wyróżniony między innymi nagrodami [[Annie (nagroda filmowa)|Annie]] oraz [[Nagroda Emmy|Emmy]]. ''[[A gdyby…? (sezon 1)|Czytaj więcej…]]''


|dodane piątek = 22 stycznia
|dodane piątek = 26 lutego
|piątek|5=
|piątek|5=
[[Plik:Suomenlinna aerial.JPG|100px|right]]
[[Plik:Krakiewicz 001.jpg|100px|right]]
'''[[Stanisław Krakiewicz]]''' (ur. [[16 maja]] [[1892]] w [[Dubienka|Dubience]], zm. [[4 stycznia]] [[1985]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – w okresie międzywojennym ministerialny radca prawny, brał czynny udział w działaniach wojennych w 1920 oraz 1939 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę urzędniczą. Najpierw pracował w wydziale prawno-budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych. Od 1932 roku pracował w departamencie budownictwa [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1939)|Ministerstwa Spraw Wewnętrznych]]. Był wieloletnim działaczem i jednym z przywódców [[Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan|Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan]], z którego wywodził się powstały w 1947 roku [[Związek Wolnych Chrześcijan]]. Po wojnie stał się jednym z założycieli [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]], którego prezesem był w latach 1947–1975. [[Aresztowanie 199 ewangelikalnych duchownych w 1950|Aresztowano]] go w 1950 roku i skazano na wieloletnie więzienie. Od 1952 roku po wyjściu na wolność w wyniku amnestii prowadził ugodową względem władz politykę, za co został kilkakrotnie wyróżniony. Pod koniec życia został usunięty z ZKE i przeszedł do [[Baptyzm|baptystów]]. Publikował przede wszystkim na łamach miesięcznika ''[[Chrześcijanin (czasopismo)|Chrześcijanina]]'', zbiór wybranych artykułów został wydany w książce ''Aby byli jedno'' z 1975 roku. ''[[Stanisław Krakiewicz|Czytaj więcej…]]''
'''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Finlandii]]''' – lista miejsc w [[Finlandia|Finlandii]] wpisanych na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]], ustanowionej na mocy [[Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego|Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego]], przyjętej przez UNESCO na 17. sesji w [[Paryż]]u 16 listopada 1972 roku i [[Ratyfikacja|ratyfikowanej]] przez Finlandię 4 marca 1987 roku. Obecnie na liście znajduje się 7 obiektów: 6 [[Dziedzictwo kulturowe|dziedzictw kulturowych]] oraz 1 o charakterze przyrodniczym. Są to: [[cmentarzysko z epoki brązu w Sammallahdenmäki]], [[Suomenlinna]], zabytkowa dzielnica [[Rauma (miasto)|Raumy]], [[Południk Struvego]], [[Stary kościół w Petäjävesi|zabytkowy kościół w Petäjävesi]], [[Verla|fabryka obróbki drewna i tektury w Verli]] oraz [[Kvarken Północny|Archipelag Kvarken]] / [[Höga Kusten|Pobrzeże Zachodniobotnickie]]. Na fińskiej [[Lista informacyjna|liście informacyjnej]] UNESCO – liście obiektów, które Finlandia zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa – znajdują się 2 obiekty: archipelagi fok obrączkowanych jeziora [[Saimaa]] oraz dzieła architektoniczne [[Alvar Aalto|Alvara Aalto]]. ''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Finlandii|Czytaj więcej…]]''


|dodane sobota = 12 luty
|dodane sobota = 12 luty

Wersja z 02:51, 26 lut 2024

Artykuły na Medal - zajawki na SG
Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w ten link, aby wyczyścić cache. Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
Artykuł na Medal (dzisiejszy)

FIS Ladies Grand Prix 2004 – szósta edycja FIS Ladies Winter Tournee, przeprowadzona w sezonie 2003/2004 na skoczniach w Niemczech oraz Austrii. Początek turnieju nastąpił 12 lutego 2004 roku, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w Saalfelden am Steinernen Meer. Dwa dni później rozegrano konkurs indywidualny na skoczni w Breitenbergu. Następnego dnia na tym samym obiekcie odbył się konkurs drużynowy. Kolejne zmagania zostały rozegrane w Baiersbronn, a turniej zakończył się 21 lutego konkursem na obiekcie w Schönwald im Schwarzwald. Zwyciężczynią szóstej edycji turnieju została po raz drugi z rzędu Anette Sagen, która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Grand Prix. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła Lindsey Van, a na trzecim – Eva Ganster. W cyklu wystartowało łącznie 41 zawodniczek z dziewięciu narodowych reprezentacji. Czytaj więcej…

Poniedziałki od 26 lutego
FIS Ladies Grand Prix 2004 – szósta edycja FIS Ladies Winter Tournee, przeprowadzona w sezonie 2003/2004 na skoczniach w Niemczech oraz Austrii. Początek turnieju nastąpił 12 lutego 2004 roku, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w Saalfelden am Steinernen Meer. Dwa dni później rozegrano konkurs indywidualny na skoczni w Breitenbergu. Następnego dnia na tym samym obiekcie odbył się konkurs drużynowy. Kolejne zmagania zostały rozegrane w Baiersbronn, a turniej zakończył się 21 lutego konkursem na obiekcie w Schönwald im Schwarzwald. Zwyciężczynią szóstej edycji turnieju została po raz drugi z rzędu Anette Sagen, która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Grand Prix. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła Lindsey Van, a na trzecim – Eva Ganster. W cyklu wystartowało łącznie 41 zawodniczek z dziewięciu narodowych reprezentacji. Czytaj więcej…
Wtorki od 26 lutego
Synagoga Remusynagoga znajdująca się w Krakowie na Kazimierzu, przy ulicy Szerokiej 40. Jest obecnie jedną z dwóch czynnych synagog w mieście oraz jedyną, w której regularnie odbywają się nabożeństwa. Synagoga jest drugim najstarszym żydowskim domem modlitwy w Krakowie, poprzez co pierwotnie zwana była Nową. Jej obecna nazwa wywodzi się od hebrajskiego akronimu ‏רמ״א‎ ReMU, którym określa się Mojżesza Isserlesa. Synagoga wraz z przylegającym do niej cmentarzem tworzą unikatowy i bezcenny zespół żydowskiej architektury i sztuki sakralnej sięgający XVI wieku. Wejście na teren synagogi prowadzi przez bramę z płaskorzeźbą w tympanonie z hebrajskim napisem: Synagoga Nowa błogosławionej pamięci rabina Remu. Na jednej ze ścian znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca pomordowanych podczas Zagłady krakowskich Żydów, ufundowana przez Henry’ego i Lolę Tenenbaumów. Czytaj więcej…
Środy od 29 stycznia
Główny Szlak Karpacki – liczący około 830 km pieszy szlak turystyczny łączący w okresie międzywojennym Beskid Śląski z Górami Czywczyńskimi. Znakowana na czerwono ścieżka stanowiła najdłuższy ciągły szlak nie tylko ówczesnej Polski, ale także Europy i przebiegała wzdłuż całego odcinka polskich Karpat. Pozostałością jego zachodniego fragmentu – częściowo pokrywającą się z trasą pierwowzoru – jest obecnie Główny Szlak Beskidzki kończący się po stronie wschodniej w Wołosatem w pobliżu granicy polsko-ukraińskiej. Przebieg Głównego Szlaku Karpackiego na granicznym odcinku biegnącym przez Beskid Niski oraz Bieszczady Zachodnie powtarzają współcześnie szlak Rzeszów – Grybów i słowacka Magistrala Wschodniokarpacka. W części wschodniej fragmenty dawnego szlaku głównego pokrywają się z ukraińskimi szlakami Wschodniokarpackim oraz Zakarpackim. Czytaj więcej…
Czwartki od 12 luty
A gdyby…? – sezon 1 – premierowy sezon amerykańskiego animowanego serialu antologicznego A gdyby…? z 2021 roku inspirowanego serią komiksów wydawnictwa Marvel Comics zatytułowaną Co by było, gdyby? przedstawiającą alternatywne wersje zdarzeń pokazanych wcześniej w filmach Filmowego Uniwersum Marvela. Główną scenarzystką pierwszego sezonu i twórczynią serialu była A.C. Bradley, a reżyserią zajął się Bryan Andrews. W serialu głosu użyczył Jeffrey Wright jako Obserwator oraz przeszło pięćdziesięciu aktorów, którzy zagrali w filmach franczyzy. Pierwszy sezon A gdyby…? należy do IV Fazy Filmowego Uniwersum Marvela i stanowi część jej drugiego rozdziału zatytułowanego Saga multiwersum. Zadebiutował on 11 sierpnia 2021 roku w serwisie Disney+. Pierwszy sezon serialu otrzymał pozytywne oceny od krytyków, a ponadto został wyróżniony między innymi nagrodami Annie oraz Emmy. Czytaj więcej…
Piątki od 26 lutego
Stanisław Krakiewicz (ur. 16 maja 1892 w Dubience, zm. 4 stycznia 1985 w Warszawie) – w okresie międzywojennym ministerialny radca prawny, brał czynny udział w działaniach wojennych w 1920 oraz 1939 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę urzędniczą. Najpierw pracował w wydziale prawno-budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych. Od 1932 roku pracował w departamencie budownictwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Był wieloletnim działaczem i jednym z przywódców Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan, z którego wywodził się powstały w 1947 roku Związek Wolnych Chrześcijan. Po wojnie stał się jednym z założycieli Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, którego prezesem był w latach 1947–1975. Aresztowano go w 1950 roku i skazano na wieloletnie więzienie. Od 1952 roku po wyjściu na wolność w wyniku amnestii prowadził ugodową względem władz politykę, za co został kilkakrotnie wyróżniony. Pod koniec życia został usunięty z ZKE i przeszedł do baptystów. Publikował przede wszystkim na łamach miesięcznika Chrześcijanina, zbiór wybranych artykułów został wydany w książce Aby byli jedno z 1975 roku. Czytaj więcej…
Soboty od 12 luty
Flagi gmin w województwie kujawsko-pomorskim – lista symboli gminnych w postaci flagi, obowiązujących w województwie kujawsko-pomorskim. Zgodnie z definicją, flaga to płat tkaniny określonego kształtu, barwy i znaczenia, przymocowywany do drzewca lub masztu. Może on również zawierać herb lub godło danej jednostki administracyjnej. W Polsce jednostki terytorialne mogą ustanawiać flagi zgodnie z Ustawą z dnia 21 grudnia 1978 roku o odznakach i mundurach. W pierwotnej wersji pozwalała ona jednostkom terytorialnym jedynie na ustanawianie herbów. Mimo to wiele miast oraz gmin, w tym w województwie kujawsko-pomorskim, podejmowało uchwały i używało flagi jako swojego symbolu. Dopiero Ustawa z dnia 29 grudnia 1998 roku o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa oficjalnie potwierdziła prawo województw, powiatów i gmin do ustanawiania tego symbolu jednostki terytorialnej. W w województwie kujawsko-pomorskim swoją flagę miały 103 ze 144 gmin. Symbol ten, od 2000 roku, ma ustanowione samo województwo. Czytaj więcej…
Niedziele od 19 lutego
Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – szwedzka aktorka filmowa, teatralna oraz telewizyjna. Uznawana za jedną z największych i najwybitniejszych gwiazd filmowych w historii amerykańskiej i europejskiej kinematografii, a także jedną z legend i ikon „Złotej Ery Hollywood”. Karierę rozpoczęła na początku lat 30. XX wieku, występując w szwedzkich produkcjach. Zdobywszy uznanie i status gwiazdy, wyjechała do Hollywood, gdzie grała w produkcjach, które na trwałe wpisały się do kanonu klasyki kinematografii amerykańskiej i pozwoliły na ugruntowanie jej statusu międzynarodowej gwiazdy: Casablanca, Gasnący płomień oraz Osławiona. Z powodzeniem kontynuowała również karierę teatralną. W trakcie 49-letniej kariery była siedmiokrotnie nominowana do nagrody Akademii Filmowej, z czego zdobyła trzy statuetki – dwie za pierwszoplanowe role w Gasnącym płomieniu oraz Anastazji oraz jedną za drugoplanową kreację w kryminale Morderstwo w Orient Expressie. Pozostaje jedną z 24 osób, które zdobyły potrójną koronę aktorstwa. Czytaj więcej…