'''[[Hr.Ms. Soemba]]''' – [[Holandia|holenderska]] [[kanonierka]] z okresu [[Dwudziestolecie międzywojenne (historia powszechna)|dwudziestolecia międzywojennego]] oraz [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jedna z dwóch zbudowanych jednostek [[Kanonierki typu Flores|typu ''Flores'']]. Okręt [[Wyporność|wypierał]] 1683 tony, a jego główne uzbrojenie stanowiły trzy [[Działo okrętowe|działa]] [[Kaliber broni|kalibru]] 149 mm [[Bofors]]a, uzupełniane przez [[Artyleria przeciwlotnicza|artylerię przeciwlotniczą]]. Jednostka została [[Wodowanie|zwodowana]] w sierpniu 1925 roku w [[Stocznia|stoczni]] Wilton w [[Schiedam]], a do składu [[Koninklijke Marine]] [[Podniesienie bandery|wcielono ją]] w kwietniu 1926 roku. Nazwa pochodziła od wyspy [[Sumba]]. Okręt przeznaczony był do służby w holenderskich posiadłościach w Azji, stacjonując w [[Holenderskie Indie Wschodnie|Holenderskich Indiach Wschodnich]]. Po rozpoczęciu w grudniu 1941 roku przez Japonię [[Wojna na Pacyfiku|wojny na Pacyfiku]] kanonierka wzięła udział w obronie holenderskich posiadłości, a następnie ewakuowała się do [[Indie Brytyjskie|Indii]]. Uczestniczyła w eskorcie [[Konwoje morskie podczas II wojny światowej|konwojów morskich]], a od 1943 roku operowała na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], biorąc udział w [[Kampania włoska w czasie II wojny światowej|kampanii włoskiej]]. W 1944 roku wspierała [[lądowanie w Normandii]]. Po zakończeniu wojny jednostka pełniła funkcję [[radar]]owego [[Okręt szkolny|okrętu szkolnego]], a od 1951 roku okrętu naprowadzania samolotów. W 1985 roku jednostka została [[Opuszczenie bandery|wycofana ze służby]], po czym sprzedana i [[Stocznia złomowa|złomowana]]. ''[[Hr.Ms. Soemba|Czytaj więcej…]]''
'''[[Hr.Ms. Soemba]]''' – [[Holandia|holenderska]] [[kanonierka]] z okresu [[Dwudziestolecie międzywojenne (historia powszechna)|dwudziestolecia międzywojennego]] oraz [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jedna z dwóch zbudowanych jednostek [[Kanonierki typu Flores|typu ''Flores'']]. Okręt [[Wyporność|wypierał]] 1683 tony, a jego główne uzbrojenie stanowiły trzy [[Działo okrętowe|działa]] [[Kaliber broni|kalibru]] 149 mm [[Bofors]]a, uzupełniane przez [[Artyleria przeciwlotnicza|artylerię przeciwlotniczą]]. Jednostka została [[Wodowanie|zwodowana]] w sierpniu 1925 roku w [[Stocznia|stoczni]] Wilton w [[Schiedam]], a do składu [[Koninklijke Marine]] [[Podniesienie bandery|wcielono ją]] w kwietniu 1926 roku. Nazwa pochodziła od wyspy [[Sumba]]. Okręt przeznaczony był do służby w holenderskich posiadłościach w Azji, stacjonując w [[Holenderskie Indie Wschodnie|Holenderskich Indiach Wschodnich]]. Po rozpoczęciu w grudniu 1941 roku przez Japonię [[Wojna na Pacyfiku|wojny na Pacyfiku]] kanonierka wzięła udział w obronie holenderskich posiadłości, a następnie ewakuowała się do [[Indie Brytyjskie|Indii]]. Uczestniczyła w eskorcie [[Konwoje morskie podczas II wojny światowej|konwojów morskich]], a od 1943 roku operowała na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], biorąc udział w [[Kampania włoska w czasie II wojny światowej|kampanii włoskiej]]. W 1944 roku wspierała [[lądowanie w Normandii]]. Po zakończeniu wojny jednostka pełniła funkcję [[radar]]owego [[Statek szkolny|okrętu szkolnego]], a od 1951 roku okrętu naprowadzania samolotów. W 1985 roku jednostka została [[Opuszczenie bandery|wycofana ze służby]], po czym sprzedana i [[Stocznia złomowa|złomowana]]. ''[[Hr.Ms. Soemba|Czytaj więcej…]]''
|dodane wtorek = 25 września
|dodane wtorek = 25 września
Linia 22:
Linia 22:
|piątek|5=
|piątek|5=
[[Plik:Burana tower 2009.jpg|100px|right]]
[[Plik:Burana tower 2009.jpg|100px|right]]
'''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Kirgistanie]]''' – lista miejsc w [[Kirgistan]]ie wpisanych na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa]] [[UNESCO]], ustanowioną na mocy [[Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego|Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego]], przyjętą przez UNESCO na 17. sesji w [[Paryż]]u 16 listopada 1972 roku i ratyfikowaną przez Kirgistan 3 lipca 1995 roku. Obecnie na liście znajdują się trzy obiekty: dwa o charakterze [[Dziedzictwo kulturowe|dziedzictwa kulturowego]] oraz jeden o charakterze przyrodniczym. Są to: [[Sułajman Too|Święta Góra Sułajman Too]], [[Jedwabny Szlak|Jedwabny Szlak: sieć dróg w korytarzu Chang’an–Tienszan]] oraz [[Tienszan|Zachodni Tienszan]]. Na kirgiskiej [[Lista Informacyjna|liście informacyjnej]] UNESCO – liście obiektów, które Kirgistan zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa – znajdują się dwa obiekty – [[Sajmałuu-Tasz]] oraz 6 obszarów przy kirgiskiej części Jedwabnego Szlaku. ''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Kirgistanie|Czytaj więcej…]]''
'''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Kirgistanie]]''' – lista miejsc w [[Kirgistan]]ie wpisanych na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa]] [[UNESCO]], ustanowioną na mocy [[Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego|Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego]], przyjętą przez UNESCO na 17. sesji w [[Paryż]]u 16 listopada 1972 roku i ratyfikowaną przez Kirgistan 3 lipca 1995 roku. Obecnie na liście znajdują się trzy obiekty: dwa o charakterze [[Dziedzictwo kulturowe|dziedzictwa kulturowego]] oraz jeden o charakterze przyrodniczym. Są to: [[Sułajman Too|Święta Góra Sułajman Too]], [[Jedwabny Szlak|Jedwabny Szlak: sieć dróg w korytarzu Chang’an–Tienszan]] oraz [[Tienszan|Zachodni Tienszan]]. Na kirgiskiej [[Lista informacyjna|liście informacyjnej]] UNESCO – liście obiektów, które Kirgistan zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa – znajdują się dwa obiekty – [[Sajmałuu-Tasz]] oraz 6 obszarów przy kirgiskiej części Jedwabnego Szlaku. ''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Kirgistanie|Czytaj więcej…]]''
Dolar Gobrechta – amerykańskasrebrnamoneta obiegowa, mająca wartość jednego dolara amerykańskiego, wybijana przez U.S. Mint w latach 1836–1839. Była to pierwsza srebrna moneta o nominale jednego dolara od 1804 roku, kiedy wstrzymano bicie monety o tym nominale. Moneta była wybijana według dwóch standardów menniczych srebrnego dolara. Do 1837 roku w srebrze próby 892 i wadze 26,95 g, a po 18 stycznia 1837 roku w srebrze próby 900 i o wadze 26,72 g. W 1839 roku zakończono wybijanie dolarów Gobrechta. Monety te miały stanowić próbę tego, czy ponowne wprowadzenie dolara do obiegu spotka się z akceptacją społeczeństwa. Według Roberta W. Juliana liczba wybijanych później srebrnych dolarów może potwierdzać sukces eksperymentu. Wszystkie dolary Gobrechta były wybijane w mennicy w Filadelfii stemplem lustrzanym. Uważa się, że użycie takiego stempla sprawiło, że nie spotyka się fałszerstw tej monety, ponieważ podrabiającym ciężko byłoby uzyskać efekt stempla lustrzanego. Czytaj więcej…
Środy od 4 września
Odznaczeni Orderem Orła Białego w okresie III Rzeczypospolitej – lista dam i kawalerów Orderu Orła Białego, którym został on przyznany na mocy postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w okresie III RP. Każdy Prezydent RP jest z urzędu również kawalerem tego orderu. Order Orła Białego, ustanowiony w 1705 roku i odnowiony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 1921 roku, jest najwyższym orderemRzeczypospolitej Polskiej. W okresie PRL nie był przyznawany, nie przewidywała go ówczesna ustawa o orderach i odznaczeniach. Order Orła Białego został przywrócony na mocy nowej ustawy obowiązującej od 23 grudnia 1992 roku. Order ten nadaje w formie ogłaszanego w Monitorze Polskimpostanowienia Prezydent RP, który z tytułu wyboru na ten urząd staje się kawalerem i Wielkim Mistrzem Orderu Orła Białego oraz przewodniczącym jego kapituły. Pierwszym kawalerem Orderu Orła Białego po jego przywróceniu w III RP został z urzędu prezydent Lech Wałęsa, pierwszym odznaczonym papież Jan Paweł II, pierwszym odznaczonym cudzoziemcem król Szwecji Karol XVI Gustaw, pierwszą odznaczoną kobietą Zofia Morawska, a pierwszym odznaczonym pośmiertnie prymas Polski Stefan Wyszyński.
Czwartki od 17 września
GoldenEye – brytyjski film szpiegowski z 1995 roku o przygodach Jamesa Bonda, wyprodukowany przez Eon Productions. Za jego reżyserię odpowiadał Martin Campbell, a za scenariusz – Jeffrey Caine oraz Bruce Feirstein. W rolę agenta 007 po raz pierwszy wcielił się Pierce Brosnan, a obok niego w rolach głównych wystąpili Sean Bean, Izabella Scorupco oraz Judi Dench. Jest to siedemnasta produkcja wchodząca w skład serii filmów o Bondzie. W filmie Bond próbuje zapobiec użyciu broni satelitarnej przez byłego agenta MI6, który próbuje spowodować globalną katastrofę. Film został wydany po sześcioletniej przerwie w serii spowodowanej sporami prawnymi. Z roli Bonda zrezygnował Timothy Dalton, którego zastąpił Brosnan. Zmieniono odtwórcę roli M – aktorka Judi Dench została pierwszą kobietą, która zagrała tę postać, zastępując Roberta Browna. Była to pierwsza produkcja serii nakręcona w Leavesden Studios, jak również pierwsza, w której wykorzystano efektygenerowane komputerowo. Film przy budżecie 60 milionów dolarów zarobił na całym świecie ponad 350 milionów dolarów, co jest znacznie lepszym wynikiem niż w przypadku filmów z Daltonem. Otrzymał pozytywne recenzje od krytyków, którzy chwalili rolę Brosnana i uznali go za lepszego od poprzednika. Czytaj więcej…
Piotrowice-Ochojec – dzielnicaKatowic, położona w południowej części miasta, nad Kłodnicą, Ślepiotką oraz Mleczną. Początki Piotrowic, będącej dawniej jedną z najstarszych wsi na ziemi pszczyńskiej związane są z dawną wsią – Uniczowy, która w XV wieku rozpadła się na trzy osobne, w tym na Piotrowice. Początki samego Ochojca sięgają końcówki XVIII wieku, kiedy to osiedlono w jej rejonie pierwszych kmieci. Tereny Piotrowic i Ochojca w 1951 roku włączono do Katowic, dzielnicę Piotrowice-Ochojec powołano 1 stycznia 1992 roku. Piotrowice-Ochojec jest dzielnicą wielofunkcyjną – poza funkcją mieszkaniową występują tutaj działalności związane z edukacją, opieką zdrowotną, usługami i handlem, szkolnictwem wyższym oraz przemysłem. Główną osią komunikacyjną dzielnicy jest droga krajowa nr 81 relacji Katowice – Skoczów, przebiegająca ulicą Kolejową i Tadeusza Kościuszki. Przez dzielnicę przebiega kilka linii kolejowych, w tym magistralne, przy których położony jest przystanek osobowyKatowice Piotrowice. Piotrowice-Ochojec jest trzecią największą powierzchniowo i ludnościowo dzielnicą Katowic. Czytaj więcej…