Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Rodzina Smithów – amerykańska rodzina, kluczowa dla historii ruchu świętych w dniach ostatnich, okresowo aktywna również w polityce Stanów Zjednoczonych. Pochodząca z Anglii, osiadła w Ameryce Północnej w pierwszej połowie XVII wieku. Znana jest głównie dzięki działalności Josepha Smitha juniora oraz z przywódczej roli w wywodzących się od niego ruchach religijnych. Na przestrzeni dekad członkowie rodziny zasiadali w amerykańskich parlamentach stanowych w Massachusetts, Illinois oraz Utah, a Joseph Smith był pierwszym w historii kandydatem na prezydenta Stanów Zjednoczonych, który został zamordowany podczas kampanii prezydenckiej. Szczególna rola Smithów w ruchu świętych w dniach ostatnich znalazła odzwierciedlenie w mormońskiej sztuce, literaturze i kulturze popularnej. Ocenia się, że na świecie żyje od 40 do 50 tysięcy osób, które swoje korzenie wywodzą od rodziny Smithów. Czytaj więcej…
Jutro
_steams_in_the_Southern_California_operating_area.jpg)
Krążownik rakietowy – klasa współczesnych dużych okrętów o silnym uzbrojeniu, którego główny element stanowią pociski rakietowe, jedyna podklasa krążowników używana w XXI wieku. Stanowią jako klasa największe i najsilniejsze okręty bojowe budowane w okresie powojennym po okrętach lotniczych i desantowych. Krążowniki rakietowe stanowią kolejną generację istniejącej od XIX wieku klasy krążowników. Pojawiły się w czasach zimnej wojny, pod koniec lat 50. XX wieku, najpierw w postaci przebudowanych krążowników klasycznych, a następnie specjalnie budowanych okrętów. Mogą mieć napęd klasyczny lub atomowy. W zależności od koncepcji obowiązującej w danej flocie, służyły przede wszystkim do obrony przeciwlotniczej lub przeciwpodwodnej zespołów floty, albo rzadziej do zwalczania rakietami okrętów nawodnych. Podstawowe ich uzbrojenie stanowiły pociski przeciwlotnicze średniego lub dalekiego zasięgu albo pociski przeciwokrętowe dalekiego zasięgu, a także rakietotorpedy. Nowsze okręty tej klasy dysponują silnym uniwersalnym uzbrojeniem do zwalczania różnych typów zagrożeń, chociaż dominujące jest uzbrojenie przeciwlotnicze, a od XXI wieku także przeciwrakietowe. Artyleria odgrywa natomiast w ich uzbrojeniu niewielką rolę. Krążowniki rakietowe budowane były przede wszystkim w USA i ZSRR i pozostają dalej na uzbrojeniu w XXI wieku. Czytaj więcej…
Pojutrze
Regaliceratops – wymarły rodzaj dinozaura, ceratopsa z rodziny Ceratopsidae. Był dużym czworonożnym roślinożercą o czaszce bogato ornamentowanej. Pozostałości należące do nieznanego wcześniej nauce rodzaju dinozaura znaleziono na północnym zachodzie Alberty, 164 km na południe od Calgary. Spoczywały pośród skał formacji St. Mary River datowanych na mastrycht, na samym stropie. Regaliceratops okazał się zaawansowanym ewolucyjnie przedstawicielem Chasmosaurinae, przedstawicielem plemienia Triceratopsini. Do jego najbliższych krewnych zaliczali się wcześniejszy Anchiceratops oraz sławny Triceratops. Autorzy jego opisu wskazują również cechy bardziej charakterystyczne dla drugiej podrodziny Ceratopsidae, Centrosaurinae. Podobieństwa do centrozaurynów zdają się jednak powierzchowne. Opisaną mozaikę cech interpretują jako wyraz konwergencji. Czytaj więcej…
Za 3 dni
SG-1000 – konsola gier wideo wydana w 1983 roku przez Segę. Była to pierwsza próba wejścia Segi na rynek domowy. Premiera konsoli odbyła się w tym samym dniu, co premiera Nintendo Entertainment System przedsiębiorstwa Nintendo. Sega udostępniła konsolę na rynku w kilku wariantach: poza pierwotnym modelem została wydana również jako komputer SC-3000 oraz lekko zmodyfikowana wersja (np. dżojstik zastąpiono gamepadami) SG-1000 II. Ze względu na konkurencję ze strony Nintendo Entertainment System, SG-1000 nie odniosła sukcesu rynkowego, mimo wydanych na nią portów gier arcade, takich jak Galaga. Sega Mark III, pierwotnie planowana trzecia wersja konsoli – wyposażona m.in. w nowy chip odpowiedzialny za grafikę i zawierająca własną bibliotekę gier – choć była wstecznie kompatybilna z grami z SG-100 – została później wydana na zachodzie jako Sega Master System. Czytaj więcej…
Za 4 dni
.jpg)
Che gelida manina – tenorowa aria z I aktu opery Cyganeria Giacoma Pucciniego, do której libretto napisali Luigi Illica oraz Giuseppe Giacosa. Utwór składa się z trzech muzycznie odrębnych części, którym brakuje balansu tonalnego, ale są one spójne jako całość. Aria przypisana jest do roli Rodolfa, postaci należącej do paryskiej bohemy. Pierwszy tę rolę w czasie światowej prapremiery Cyganerii zaśpiewał Evan Gorga 1 lutego 1896 roku. Aria jest najbardziej znanym utworem z tej opery i należy do podstawowego repertuaru tenorowego na świecie. W trakcie arii Rodolfo wyznaje Mimì, że pracuje jako poeta i nie ma pieniędzy, ale marzy o lepszym życiu. Na koniec prosi ją, aby powiedziała coś o sobie. Cyganeria to jedna z najpopularniejszych oper, a Che gelida manina, będąca najbardziej znaną arią tenorową opery, jest w konsekwencji jedną z najczęściej nagrywanych arii tenorów. W latach 1900–1980 prawie 500 tenorów nagrało tę arię w co najmniej siedmiu różnych językach. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Rogaczach – prawosławna cerkiew parafialna w Rogaczach. Należy do dekanatu Kleszczele diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Cerkiew prawosławna w Rogaczach z pewnością istniała na początku XVII wieku. W XVIII wieku z fundacji Jerzego Matuszewicza na miejscu starszej, już bardzo zniszczonej świątyni wzniesiono nową cerkiew unicką. W 1839 roku cerkiew w Rogaczach, na mocy postanowień synodu połockiego, została administracyjnie włączona do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Świątynia stała się po tej dacie ośrodkiem kultu św. Antoniego Pieczerskiego. W 1872 roku budynek został całkowicie zniszczony wskutek pożaru. Na miejsce spalonej cerkwi przeniesiona została świątynia odkupiona od parafii w Dubinach. W 1940 roku w świątyni w Rogaczach urządzony został drugi ołtarz pod wezwaniem św. Antoniego Pieczerskiego. Cztery lata później obiekt poważnie ucierpiał na skutek ostrzału artyleryjskiego. Po wojnie budowla była kilkakrotnie odnawiana. Gruntowny remont przeszła na początku XXI wieku. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Legion ulicy – polski czarno-biały dramat filmowy z 1932 roku w reżyserii Aleksandra Forda na podstawie scenariusza Maksymiliana Emmera oraz Andrzeja Wolicy. Produkcja przedstawia losy nastoletniego Józka. Chłopak podejmuje pracę gazeciarza, aby pomóc matce, która uległa wypadkowi. W odróżnieniu od większości ówczesnych produkcji polskich, odrzucających realizm i codzienność, Aleksander Ford podjął temat bliski życiu i polskiej rzeczywistości. Tematyka oraz nowatorskie metody realizatorskie przyniosły Legionowi ulicy pozytywne recenzje krytyki i entuzjastyczne przyjęcie przez publiczność. Dziennikarze rozwodzili się szeroko nad stroną techniczną dzieła Forda. Według Stefanii Zahorskiej fabuła nie odznaczała się zbytnim zdramatyzowaniem, jednak sama ilustracja życia codziennego gazeciarzy wzbogaca opowieść. Recenzenci pochlebnie odnosili się do gry aktorskiej, szczególnie głównych bohaterów oraz młodych statystów. Legion ulicy otrzymał złoty medal jako najlepszy film 1932 roku od czytelników tygodnika Kino. Kopie filmu zaginęły w czasie II wojny światowej. Czytaj więcej…