Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Związek Południowej Afryki na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – reprezentacja Związku Południowej Afryki na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 21 sportowców, wyłącznie mężczyzn. Reprezentacja ta miała przedstawicieli w sześciu spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin. Najmłodszym reprezentantem kraju był 18-letni tenisista Lionel Tapscott, a najstarszym 53-letni strzelec George Whelan. Południowoafrykańczycy zdobyli na tych igrzyskach sześć medali – cztery złote i dwa srebrne. Start reprezentacji Związku Afryki Południowej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej trzecim oficjalnym występem. W 1904 roku podczas III Letnich Igrzysk Olimpijskich w Saint Louis kraj startował pod nazwą Kolonia Przylądkowa, zaś cztery lata później w Londynie jako Afryka Południowa. Podczas startu w Sztokholmie najlepszy wynik osiągnął tenisista Charles Winslow, który zdobył dwa złote medale w zawodach na korcie otwartym – jeden w grze singlowej, drugi zaś w grze deblowej w parze z Haroldem Kitsonem. Czytaj więcej…
Jutro
Wanda – polski holownik portowy Marynarki Wojennej z okresu międzywojennego i powojennego, jednostka bliźniacza holownika „Krakus”. Zbudowany w Finlandii w 1919 roku, został zakupiony przez Polskę z przeznaczeniem dla Marynarki Wojennej i wszedł do służby w 1920 roku. „Wanda” była niewielkim holownikiem portowym żeglugi przybrzeżnej. Jej dane techniczne są jednak niepewne i w starszych publikacjach większość z nich była nieznana. Według nowszej literatury długość całkowita wynosiła 17,1 metra, a szerokość 4 metry, zanurzenie natomiast pozostaje nieznane. Napęd stanowiła maszyna parowa o mocy 120 KM, napędzająca pojedynczą śrubę napędową i pozwalająca na osiągnięcie prędkości do 8 węzłów. W chwili wybuchu II wojny światowej holownik podporządkowany był Dowództwu Obrony Wybrzeża z siedzibą w Helu. 1 września 1939 roku „Wanda” została zatopiona z całą załogą przed godziną 14 w nalocie niemieckich bombowców nurkujących Junkers Ju 87 z dywizjonu IV/LG1 na port wojenny na Oksywiu. Po zdobyciu Oksywia, wrak został podniesiony i zezłomowany przez Niemców. Czytaj więcej…
Pojutrze
Pre-Code Hollywood – termin odnoszący się do krótkiego okresu w amerykańskim przemyśle filmowym, pomiędzy powszechnym zastosowaniem dźwięku w produkcjach filmowych w 1929 roku, a egzekwowaniem wytycznych wprowadzonych przez kodeks Haysa w połowie 1934 roku. Mimo że wspomniany kodeks został przyjęty w 1930 roku, jego nadzór nie był dostatecznie skuteczny i rygorystycznie przestrzegany aż do 1 lipca 1934 roku, wraz z ustanowieniem Production Code Administration (PCA). Przed 1934 roku treść filmów była bardziej ograniczana lokalnymi przepisami, negocjacjami między Studio Relations Committee (SRC) a głównymi wytwórniami oraz opinią publiczną, aniżeli ścisłym przestrzeganiem kodeksu Haysa, który z reguły często był ignorowany przez hollywoodzkich twórców. Począwszy od końca 1933 roku, amerykańscy katolicy rozpoczęli kampanię przeciwko niemoralności obecnej w amerykańskim kinie. Ta kampania, a także wizja potencjalnego przejęcia przez rząd nadzoru nad cenzurą filmową oraz badania społeczne zmusiły studia do zwiększenia nadzoru nad swoimi produkcjami. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Fairey Battle – brytyjski lekki samolot bombowy, skonstruowany w 1936 roku w wytwórni Fairey Aviation. Jednosilnikowy trzymiejscowy dolnopłat o konstrukcji metalowej z chowanym podwoziem. Używany bojowo w początkowym okresie II wojny światowej, głównie przez brytyjskie lotnictwo RAF. Samoloty te były masowo używane jako dzienne bombowce podczas kampanii francuskiej w 1940 roku, ponosząc duże straty, po czym zostały przesunięte do działań nocnych i szkolenia. W 1939 roku były przewidziane na wyposażenie lotnictwa polskiego, lecz nie zostały dostarczone przed wybuchem wojny, natomiast stanowiły następnie pierwsze wyposażenie polskich dywizjonów bombowych formowanych w Wielkiej Brytanii. Wycofane ze służby operacyjnej po 1941 roku, pozostały masowo używane do szkolenia załóg do końca wojny. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Call of Duty 2 – strzelanka pierwszoosobowa w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez amerykańskie studio Infinity Ward i wydana przez Activision. Jej premiera na komputery osobiste odbyła się 25 października 2005 roku, a na konsolę Xbox 360 – miesiąc później. Jest to kontynuacja gry Call of Duty i druga część serii. W Call of Duty 2 gracz wciela się w czterech żołnierzy: rosyjskiego szeregowca Wasilija Kozłowa, brytyjskiego sierżanta Johna Davisa, brytyjskiego czołgistę Davida Welsha i amerykańskiego kaprala Billa Taylora. Akcja gry toczy się w latach 1941-1945 i obejmuje między innymi walki o Stalingrad, bitwę pod El Alamein oraz operację Overlord. W stosunku do poprzedniej części serii wprowadzono zmiany takie jak unowocześniona oprawa graficzna oraz system leczenia poprzez odpoczynek i punktów kontrolnych. Podobnie jak poprzednia gra z serii, Call of Duty 2 została pozytywnie przyjęta przez recenzentów. Chwalono intensywną rozgrywkę, większą niż w pierwowzorze swobodę działań i szczegółową oprawę graficzną, natomiast kontrowersje wzbudziły brutalność gry oraz zmiany w rozgrywce. Czytaj więcej…
Za 5 dni
.jpg)
Petr Pavel (ur. 1 listopada 1961 w Planie) – czeski wojskowy w stopniu generała armii, szef Sztabu Generalnego Czeskich Sił Zbrojnych oraz szef Komitetu Wojskowego NATO. Petr Pavel pochodzi z rodziny wojskowej. Po ukończeniu wyższej szkoły wojsk lądowych w 1983 roku rozpoczął służbę w Czechosłowackiej Armii Ludowej, początkowo w oddziale spadochronowym. Po demokratyzacji państwa kontynuował karierę w wywiadzie wojskowym. Odbył także uzupełniającą edukację na uczelniach brytyjskich. W 1993 roku jako członek misji UNPROFOR w byłej Jugosławii dowodził oddziałem, który uratował 53 francuskich żołnierzy. W kolejnych latach pełnił szereg funkcji dowódczych w ramach czeskiej armii, NATO oraz w strukturach czeskiej dyplomacji. W 2002 roku otrzymał pierwszą nominację generalską. W 2012 roku został powołany na szefa Sztabu Generalnego Czeskich Sił Zbrojnych. Od 26 czerwca 2015 roku jako pierwszy żołnierz z kraju byłego Układu Warszawskiego objął stanowisko szefa Komitetu Wojskowego NATO. Po zakończeniu trzyletniej kadencji przeszedł na wojskową emeryturę, poświęcając się pracy wykładowcy, doradcy i działalności publicznej. Czytaj więcej…
Za 6 dni
,_Church_of_the_Visitation_of_the_Blessed_Virgin_Mary,_19_Karmelicka_street,_Krakow,_Poland.jpg)
Edmund Matejko (ur. 12 listopada 1829 w Krakowie, zm. 2 lipca 1907 tamże) – polski powstaniec, uczestnik węgierskiej Wiosny Ludów i powstania styczniowego, agronom, dzierżawca majątków ziemskich, nauczyciel w szkole rolniczej w Czernichowie, starszy brat malarza Jana, a młodszy bibliotekarza i historyka slawisty Franciszka. W pamięci Jana Matejki z czasów dzieciństwa Edmund zapisał się jako opiekuńczy i pomocny brat, który wedle przekazu Mariana Gorzkowskiego, sekretarza malarza, wespół z najstarszym z rodzeństwa, Franciszkiem, uczył go czytać. Edmund nie ukończył studiów w Krakowie, ze względu na zaangażowanie się w wydarzenia polityczne. W 1848 roku, w trakcie Wiosny Ludów, uwikłał się w spisek, mający najpewniej na celu odbicie rekrutów wziętych do armii austriackiej. Zagrożony aresztowaniem, opuścił Kraków i udał się na Węgry, gdzie wstąpił w szeregi oddziału Hipolita Kuczyńskiego, początkowo wchodzącego w skład legionu niemieckiego, stacjonującego w Dolnym Kubinie, w ramach sił majora Ármina Görgeya, a po wzroście liczebności, przekształconego w samodzielny legion polskich żołnierzy. Czytaj więcej…