Szablon:Dobry artykuł
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Mariusz Siudek (ur. 29 kwietnia 1972 w Oświęcimiu) – polski łyżwiarz figurowy, startujący w parach sportowych z żoną Dorotą Siudek. Trzykrotny uczestnik igrzysk olimpijskich, brązowy medalista mistrzostw świata, dwukrotny wicemistrz i dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Europy oraz 12–krotny mistrz Polski. Od 1995 roku zaczął odnosić sukcesy międzynarodowe ze swoją piątą partnerką sportową i późniejszą żoną Dorotą Zagórską. Zagórska i Siudek byli znani z wykonywania efektownych podnoszeń łyżwiarskich. W 1999 roku jako pierwsi polscy łyżwiarze zdobyli medal zawodów z cyklu Grand Prix. W 2002 roku był chorążym reprezentacji Polski na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City. Zakończyli karierę zdobywając brązowy medal na mistrzostwach Europy 2007 w Warszawie. Obydwoje zostali trenerami łyżwiarstwa figurowego w klubie MKS Axel Toruń. Czytaj więcej…
Jutro
Zbrodnie na pacjentach w Państwowym Zakładzie dla Umysłowo i Nerwowo Chorych w Kobierzynie – dokonane w czasie II wojny światowej przez urzędników III Rzeszy Niemieckiej zabójstwo ponad tysiąca pacjentów szpitala psychiatrycznego w Kobierzynie. Łańcuch zbrodni składał się z trzech etapów: głodzenia pacjentów, wywiezienia we wrześniu 1941 roku chorych narodowości żydowskiej do Zakładu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Żydów „Zofiówka” w Otwocku (zostali tam zamordowani 19 sierpnia 1942 roku) oraz wydarzeń z 23 czerwca 1942 roku: zbrodni masowego zabójstwa i podstępnego wywiezienia pacjentów do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Łącznie, wliczając także ofiary zagłodzenia, uśmiercono około 900–1000 osób. Po wojnie postępowanie w sprawie likwidacji szpitala prowadziła Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce. W toku śledztwa ustalono winę niemieckiego dyrektora szpitala Alexa Krolla, dowodzącego akcją z 23 czerwca SS-Sturmbahnfuehrera Karla Meyera, niemieckiego szefa Zakładu Medycyny Sądowej w Krakowie dr. Wernera Becka oraz innych esesmanów o nieustalonej tożsamości. Sprawcy jednak uniknęli kary. Czytaj więcej…
Pojutrze
Ratusz w Bielsku-Białej – neorenesansowy, trzykondygnacyjny, zabytkowy ratusz położony przy Placu Ratuszowym w Bielsku-Białej, w dzielnicy Biała Krakowska. Zbudowany w latach 1895–1897 według projektu Emanuela Rosta juniora jako nowy ratusz Białej. Na skutek braku miejsca w ciasnych strukturach urbanistycznych gmach powstał na słabo zabudowanym terenie na południe od centrum miasta, w widłach rzek: Białej i Niwki. Usytuowanie budynku miało również aspekt ideowy: w jego sąsiedztwie znajdował się Dwór Lipnicki, dawna siedziba starostów lipnickich, od których w XVIII wieku mieszczanie bialscy byli uzależnieni. W 1951 roku, wraz z połączeniem Bielska i Białej w jedno miasto, dotychczasowy ratusz bialski stał się siedzibą Prezydenta Miasta, Urzędu Miejskiego i Miejskiej Rady Narodowej w Bielsku-Białej. W 1993 roku przystąpiono do prac konserwatorskich wieży zegarowej i dachu. Główne prace przypadły jednak na lata 1996-1997 i objęły zarówno elewację, jak i wnętrza. Na stulecie istnienia ratuszowi przywrócony został pierwotny wygląd, odtworzony z XIX wieku, w dużej mierze na podstawie dawnych fotografii oraz rysunków projektowych Emanuela Rosta. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Nepal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 – reprezentacja Nepalu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles liczyła dziesięciu zawodników. Nepal ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do Igrzysk w Los Angeles Nepalczycy nie zdobywali medali w najważniejszych imprezach międzynarodowych, takich jak igrzyska azjatyckie, czy igrzyska olimpijskie. W 1984 roku Nepal miał swoich przedstawicieli w 3 spośród 23 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy nie zdobyli żadnego medalu. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia 4 zawodników jest nieznana. Dziewięciu zawodników debiutowało na igrzyskach. Był to piąty start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 14. pozycja, jaką Jagadish Pradhan zajął w rywalizacji sztangistów w kategorii wagowej do 56 kilogramów. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Neisseria lactamica – komensalny gatunek bakterii Gram-ujemnych charakteryzujący się unikalnym dla rodzaju Neisseria przystosowaniem do fermentacji laktozy. Podobnie jak spokrewniony gatunek N. meningitidis, bakteria ta zasiedla ludzkie górne drogi oddechowe. Neisseria lactamica jest jedną z trzech najlepiej zbadanych bakterii z rodzaju Neisseria obok spokrewnionych z nią N. meningitidis oraz N. gonorrhoeae, jednak – w przeciwieństwie do tych dwóch gatunków – nie jest bakterią chorobotwórczą. Jej populacje charakteryzują się dużą różnorodnością genetyczną, a sama bakteria wzbudziła zainteresowanie dzięki zaobserwowanej negatywnej korelacji pomiędzy nosicielstwem N. lactamica i meningokoków. W związku ze znacznym podobieństwem antygenowym, rozważa się wykorzystanie tej bakterii w produkcji nowego typu szczepionki przeciwko N. meningitidis. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Michaił Majlewski (ur. 25 marca 1830 w Moskwie, zm. po 1 stycznia 1917) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, gubernator radomski, wicegubernator kielecki oraz siedlecki. Przed objęciem wysokich stanowisk w administracji przechodził karierę wojskową w Lejb-Gwardyjskim Pułku Huzarów Jego Wysokości oraz w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym. Brał udział w dławieniu powstania węgierskiego, zaś podczas wojny krymskiej stacjonował w stolicy w ramach garnizonu. Karierę wojskową przerwał w związku z chorobą w styczniu 1864 roku. Kolejne lata Majlewski poświęcił działalności społecznej. Piastował też funkcje samorządowe w powiecie sierpuchowskim guberni moskiewskiej. Majlewski otrzymał w 1855 roku oficjalne wyrazy wdzięczności od Aleksandra II w związku z objęciem tronu po Mikołaju I. Żył jeszcze 1 stycznia 1917 roku. Jego dalsze losy są nieznane. Czytaj więcej…
Za 6 dni
ORP Ryś – polski trałowiec bazowy z okresu zimnej wojny, jeden z dziewięciu zbudowanych na radzieckiej licencji trałowców projektu 254M. Okręt został zwodowany w kwietniu 1959 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 10 września tego roku. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy działek przeciwlotniczych W-11M kalibru 37 mm L/70, umieszczone na pokładzie dziobowym i łodziowym, z zapasem 1000 sztuk amunicji na lufę. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakami burtowymi T-71 i 611, większą część służby spędziła w 12. Dywizjonie Trałowców Bazowych 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Okręt został skreślony z listy floty po 30-letnim okresie użytkowania w październiku 1989 roku, a następnie – po zdemontowaniu w świnoujskim porcie zdatnego do użytku uzbrojenia i wyposażenia – złomowany. Czytaj więcej…