Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 18 kwietnia --> [[Plik:Joseph Smith Red Brick Store in Nauvoo.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Domy obdarowania]]''' – w [[Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich|Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich]] budynki bądź miejsca przeznaczone do odprawiania obrzędów zazwyczaj zarezerwowanych dla świątyni. Wiązane przede wszystkim z początkowym okresem mormońskiej historii, odegrały istotną rolę w rozwoju kultu świątynnego. W teologii świętych w dniach ostatnich porównywane do Świętego Przybytku, przenośnej świątyni starożytnych Izraelitów. Najistotniejszy obiekt tego typu, Dom Obdarowania w [[Salt Lake City]], poświęcono w 1855 roku. Zburzony został w 1889 roku, pośród kontrowersji wokół małżeństw poligamicznych. Praktyka odprawiania obrzędów świątynnych poza świątyniami dobiegła końca wraz z ukończeniem pierwszych stałych obiektów tego typu. Niemniej sporadycznie przewija się ona w późniejszych dziejach mormonizmu, wraz z samymi domami obdarowania. Pod koniec lat 70. XX wieku podejmowano próby wybudowania domu obdarowania w [[Chemnitz|Karl-Marx-Stadt]] w ówczesnej [[Niemiecka Republika Demokratyczna|Niemieckiej Republice Demokratycznej]]. Zostały one zarzucone na skutek napotkanych przez Kościół trudności biurokratycznych. ''[[Domy obdarowania|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Rudolf Reder]]''' (ur. [[4 kwietnia]] [[1881]] w [[Dębica|Dębicy]], data i miejsce śmierci nieznane) – [[Polska|polski]] [[Żydzi|Żyd]], [[przedsiębiorca]] branży mydlarskiej, jedna z dwóch osób, co do których istnieje pewność, że udało im się ocaleć z [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]]. W lutym 1946 roku staraniem Wojewódzkiej Żydowskiej Komisji Historycznej w Krakowie opublikowano relację Redera, zatytułowaną ''Bełżec''. Po [[II wojna światowa|wojnie]] represjonowany przez [[Polska Ludowa|reżim komunistyczny]] wyemigrował do [[Izrael]]a, a następnie do [[Kanada|Kanady]]. Był jedynym więźniem Bełżca, który spisał relację na temat swojego pobytu w obozie. Według [[Robert Kuwałek|Roberta Kuwałka]] w ostatnich latach życia Reder całkowicie usunął się w cień, być może załamawszy się psychicznie na wieść o wynikach [[Procesy załogi Bełżca|procesu załogi Bełżca]], który zakończył się umorzeniem postępowania przeciw siedmiu spośród ośmiu oskarżonych. ''[[Rudolf Reder|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 19 kwietnia --> [[Plik:Pitirim.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Pitirim (patriarcha Moskwy)|Pitirim]]''' (zm. [[19 kwietnia]] [[1673]]) – ósmy [[Patriarcha moskiewski i całej Rusi|patriarcha moskiewski i całej Rusi]], sprawujący urząd od lipca 1672 roku do śmierci. Pierwsze wzmianki na jego temat dotyczą objęcia urzędu przełożonego [[Monaster Spaso-Jewfimiejewski w Suzdalu|monasteru Przemienienia Pańskiego i św. Eutymiusza]] w [[Suzdal]]u z godnością [[archimandryta|archimandryty]]. Od 1655 do 1664 roku był [[Metropolici kruticcy|metropolitą krutickim]]. W latach 1658–1664 tymczasowo administrował Patriarchatem Moskiewskim, zastępując urzędującego patriarchę [[Nikon (patriarcha Moskwy)|Nikona]], który wycofał się z życia publicznego, nie rezygnując jednak ze sprawowanej godności. W 1659 roku Nikon [[ekskomunika|ekskomunikował]] Pitirima, oskarżając go o przekroczenie swoich kompetencji. Przyczyną tej decyzji był fakt, iż metropolita kruticki zorganizował w [[Niedziela Palmowa|Święto Wjazdu Chrystusa do Jerozolimy]] tradycyjny przejazd na ośle, co było obowiązkiem patriarchy. Mimo tej decyzji patriarchy Pitirim nadal pełnił dotychczasowe obowiązki, gdyż inni hierarchowie poparli go, oskarżając Nikona o samowolę. Pitirim został patriarchą moskiewskim i całej Rusi po śmierci patriarchy [[Joazaf II (patriarcha Moskwy)|Joazafa]] w lutym 1672 roku, jednak podeszły wiek i zły stan zdrowia uniemożliwiły mu rozwinięcie szerszej działalności. ''[[Pitirim (patriarcha Moskwy)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Huśtawka (obraz Fragonarda)|Huśtawka]]''' – [[rokoko]]wy [[Malarstwo olejne|obraz olejny]] [[Francja|francuskiego]] malarza [[Jean-Honoré Fragonard|Jeana-Honoré Fragonarda]], znajdujący się w [[Wallace Collection]] w [[Londyn]]ie. Jedno z najbardziej znanych dzieł malarza, spopularyzowane już w XVIII wieku za pomocą ryciny. Obraz nie zyskał sławy ze względu na walory artystyczne, lecz jako symbol zdominowanego przez powierzchowność i frywolność życia wyższych klas ''[[ancien régime]]''. Fragonard zawarł w kompozycji wiele symboli niosących przesłanie radosnej, swawolnej miłości. Huśtawka dla wielu krytyków stanowi aluzję do [[seks]]ualnego aktu. Potwierdzają to również rzeźby amorów – mitologicznych towarzyszy [[Wenus (mitologia)|Wenus]], bogini miłości – oraz scena miłosna z nagą parą wyrzeźbiona w podstawie posągu. Gęsty las pełen drzew i kwiatów jest częścią zawoalowanego erotyzmu sceny. Huśtawka wprowadza do niej atmosferę intymności, w której podglądacz widzi coś, czego inni nie widzą. Kobieta wie, że jest obserwowana, co sugeruje chęć bycia widzianą. W ten sposób Fragonard wyraził zarówno pragnienie bycia widzianym, jak i chęć zobaczenia. ''[[Huśtawka (obraz Fragonarda)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 20 kwietnia --> [[Plik:Russian battleship Oslyabya 01.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Oslabia (1898)|Oslabia]]''' – [[Rosja|rosyjski]] [[pancernik]] generacji [[przeddrednot]]ów z początku XX wieku, jeden z trzech okrętów [[pancerniki typu Pierieswiet|typu ''Pierieswiet'']], które miały być w założeniu okrętami słabiej opancerzonymi i uzbrojonymi, lecz za to dysponującymi większym zasięgiem i szybszymi od zwykłych pancerników. Na skutek długiego projektowania i budowy, ich szybkość nie przewyższała jednak już nowo budowanych pancerników, od których pozostawały słabsze, zwłaszcza pod względem opancerzenia. Załoga „Oslabii” etatowo liczyła 778 osób (w tym 28 oficerów), a faktycznie 846 (w tym 18 oficerów). Nosił jako kolejny okręt imię półlegendarnego XIV-wiecznego mnicha-wojownika Oslabii, świętego prawosławnego, uczestnika [[bitwa na Kulikowym Polu|bitwy na Kulikowym Polu]], towarzysza [[Aleksander Pierieswiet|Aleksandra Pierieswieta]]. Pancernik brał udział w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]] 1904–1905, w czasie której został zatopiony w [[bitwa pod Cuszimą|bitwie pod Cuszimą]]. Zginęło 505 członków załogi, w tym 23 oficerów i chorążych, wraz z rannym dowódcą Władimirem Berem, który odmówił opuszczenia okrętu. ''[[Oslabia (1898)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Numer trzynasty]]''''' – [[Kinematografia brytyjska|brytyjska]] [[film niemy|niema]] [[Film komediowy|komedia]] [[Film krótkometrażowy|krótkometrażowa]] z 1922 roku. Film miał być debiutem reżyserskim [[Alfred Hitchcock|Alfreda Hitchcocka]], jednak z przyczyn finansowych nie został on ukończony. Do głównych ról byli zaangażowani [[Clare Greet]] oraz [[Ernest Thesiger]]. Scenariusz autorstwa Elsie Codd, jak i większość zdjęć, nie zachował się do czasów współczesnych. Fabuła ''Numeru trzynastego'' miała przedstawiać historię niezamożnych mieszkańców budynku sfinansowanego przez [[Trust (ekonomia)|trust]] Peabody, założony przez amerykańskiego bankiera i filantropa [[George Peabody|George’a Peabody’ego]] w celu zapewnienia mieszkania [[Londyn|londyńczykom]] będącym w potrzebie. Podobnie jak w przypadku [[Dreszczowiec|dreszczowca]] [[Melodramat|melodramatycznego]] ''[[Orzeł z gór]]'' z 1927 roku, ''Numer trzynasty'' był bezskutecznie poszukiwany przez historyków i kolekcjonerów. Hitchcock w późniejszych latach wielokrotnie wyrażał ulgę z powodu niezachowania się żadnych materiałów z filmu. ''[[Numer trzynasty|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 21 kwietnia --> [[Plik:Krasowo-Częstki - 73 Rocznica Mordu Mieszkańców wsi 3.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Pacyfikacja wsi Krasowo-Częstki]]''' – masowy mord na [[Cywil|ludności cywilnej]], połączony z grabieżą oraz niszczeniem mienia, dokonany przez [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupantów niemieckich]] 17 lipca 1943 roku we wsi [[Krasowo-Częstki]] w [[Powiat wysokomazowiecki|powiecie wysokomazowieckim]]. 12 lipca 1943 roku we wsi [[Krasowo-Wólka]] doszło do starcia oddziału [[Partyzant|partyzanckiego]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] z [[Ordnungspolizei|niemiecką żandarmerią]], w którego wyniku zginęło ośmiu Niemców. W odwecie żandarmi z okolicznych posterunków, którymi dowodził komisarz powiatowy w [[Łomża|Łomży]], Karl von Groeben, [[Pacyfikacje wsi polskich podczas okupacji niemieckiej|spacyfikowali]] sąsiednie Krasowo-Częstki. Ofiarą masakry padło 257 Polaków, w większości kobiety i dzieci. Wieś po uprzednim ograbieniu doszczętnie spalono. Była to najkrwawsza pacyfikacja przeprowadzona przez [[III Rzesza|Niemców]] na terenach [[Województwo białostockie (II Rzeczpospolita)|przedwojennego województwa białostockiego]], które po 1945 roku pozostały w granicach Polski. ''[[Pacyfikacja wsi Krasowo-Częstki|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Linia kolejowa nr 248]]''' – jedno- i dwutorowa, w większości [[elektryfikacja|niezelektryfikowana]] [[linia kolejowa]] w [[Gdańsk]]u o długości 18,615 km, łącząca stację [[Gdańsk Wrzeszcz]] ze stacją [[Gdańsk Osowa]]. Linia nazywana jest ''Pomorską Koleją Metropolitalną''. Linia została wybudowana w latach 2013–2015 przez konsorcjum przedsiębiorstw [[Budimex]] oraz Ferrovial Agroman na zlecenie spółki [[Pomorska Kolej Metropolitalna (przedsiębiorstwo)|Pomorska Kolej Metropolitalna]], która jest [[Zarządca infrastruktury kolejowej|zarządcą]] większej części tej linii. Kursowanie pociągów pasażerskich rozpoczęło się 1 września 2015 roku, a ich [[Przewoźnik kolejowy|operatorami]] są [[PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście]] oraz [[Polregio]]. Na linii nr 248 i [[Linia kolejowa nr 253|łącznicy nr 253]] znajduje się 41 obiektów inżynieryjnych: 17 wiaduktów kolejowych, 5 wiaduktów drogowych, 4 kładki dla pieszych oraz 15 przepustów i przejść pod torami. Największym obiektem inżynieryjnym jest 940-metrowa estakada przy [[Port Lotniczy Gdańsk im. Lecha Wałęsy|gdańskim lotnisku]]. Wszystkie obiekty inżynieryjne zostały wykonane jako konstrukcje [[żelbet]]owe, z wyjątkiem wiaduktu WK2 nad [[Linia kolejowa nr 202|linią nr 202]] w okolicach przystanku [[Gdańsk Zaspa]], który ma konstrukcję [[stal]]ową. Planowana jest elektryfikacja linii wraz z wybudowaniem nowego przystanku [[Gdańsk Firoga]]. ''[[Linia kolejowa nr 248|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 22 kwietnia --> [[Plik:Mr Smith will buy a house.png100px|right]] |
||
'''[[Czas przyszły w języku angielskim]]''' – opis sposobów i konstrukcji gramatycznych służących do opisywania w [[język angielski|języku angielskim]] [[przyszłość|przyszłości]] z teraźniejszego punktu widzenia. W angielszczyźnie nie ma formy czasownika w czasie przyszłym, wszelkie metody wyrażania czynności przyszłych albo wyrażane są przy pomocy czasowników modalnych, albo też stosuje się czasy teraźniejsze lub konstrukcję ''to be going to''. Najczęściej stosowanym czasem przyszłym jest ''Future Simple'', najrzadziej – ''Future Perfect Progressive'', który jest pomocny do opisu tylko jednej relacji czasowej i nie używa się go w stronie biernej. W angielszczyźnie używanej jeszcze kilkadziesiąt lat temu występowało zjawisko ''coloured future'', wyrażane głównie przy pomocy czasownika ''[[czasowniki modalne w języku angielskim#shall|shall]]'', dziś pojawia się stosunkowo rzadko, a współczesne podręczniki gramatyki polecają formę z użyciem czasownika ''will''. W języku angielskim istnieje również odrębna gramatycznie możliwość odniesienia się do przyszłości z punktu widzenia przeszłości, reprezentuje ją grupa czasów [[Czas przyszły w przeszłości w języku angielskim|czasów przyszłych w przeszłości]]. ''[[Czas przyszły w języku angielskim|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Azure Window]]''' – nieistniejący już [[most skalny]] u wybrzeży wyspy [[Gozo]] na [[Malta|Malcie]], położony w pobliżu zatoki Dwejra na terenie gminy [[San Lawrenz]]. Pod formacją przepływała woda morska. Lazurowe Okno było jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Malty. W pobliżu znajdują się także wewnętrzna zatoka morska [[Inland Sea]] oraz skała [[Fungus Rock]], chroniona niegdyś przez [[Wieża Dwejra|wieżę Dwejra]], jedną z tzw. [[Wieże Lascarisa|wież Lascarisa]]. Azure Window było naturalnym łukiem o wysokości około 28 metrów i rozpiętości około 25 metrów. Znajdowało się na czubku cypla znanego jako Dwejra Point. Łuk zbudowany był ze [[Skała osadowa|skał osadowych]], które są szeroko rozpowszechnione na Wyspach Maltańskich i zostały wykształcone w [[oligocen]]ie. Formacja była podzielona na dwa elementy. Część A tworzyła podstawę oraz filary łuku, a element B utworzył większą część niepodpartego szczytu łuku. Łuk zawalił się 8 marca 2017 roku, po okresie silnych sztormów, nie pozostawiając nic widocznego nad wodą. Filar ustąpił jako pierwszy, powodując zapadnięcie się wraz z nim górnej części łuku. Podczas zawalenia się filar roztrzaskał się na duże kawałki. ''[[Azure Window|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 23 kwietnia [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Goffredo Mameli (1926)|Goffredo Mameli]]''' – [[Królestwo Włoch (1861–1946)|włoski]] [[okręt podwodny]] z [[Historia powszechna (1918–1939)|okresu międzywojennego]] oraz [[II wojna światowa|II wojny światowej]], jedna z czterech jednostek [[Okręty podwodne typu Mameli|typu ''Mameli'']]. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w grudniu 1926 roku w [[Stocznia|stoczni]] Cantieri navali Tosi di Taranto w [[Tarent|Tarencie]], a w skład [[Regia Marina]] wszedł w styczniu 1929 roku. Nazwę otrzymał na cześć [[Goffredo Mameli|Goffreda Mamelego]] – bohatera narodowego Włoch. Okręt wyposażony był w 6 stałych [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutni torped]] [[Kaliber broni|kalibru]] 533 mm: 4 na [[Dziób jednostki pływającej|dziobie]] i dwie na [[Rufa|rufie]], z łącznym zapasem 10 torped. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed [[Kiosk okrętu podwodnego|kioskiem]] pojedyncze [[Działo okrętowe|działo pokładowe]] kalibru 102 mm L/35 [[Schneider-Creusot|Schneider]]–[[Armstrong Whitworth|Armstrong]] 1914–15. [[Działo przeciwlotnicze|Broń przeciwlotniczą]] stanowiły dwa pojedyncze [[Wielkokalibrowy karabin maszynowy|wielkokalibrowe karabiny maszynowe]] kalibru 13,2 mm L/76. Okręt pełnił służbę na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] oraz [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]], biorąc udział m.in. w [[Kampania śródziemnomorska|kampanii śródziemnomorskiej]]. Po [[Kapitulacja Włoch|kapitulacji Włoch]] „Goffredo Mameli” trafił do [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie był używany do szkolenia sił [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]]. Jednostka została wycofana ze służby 1 lutego 1948 roku.''[[Goffredo Mameli (1926)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Sorkonos złotozady]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[ssaki|ssaka]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[ryjkonosowe|ryjkonosowatych]] w rzędzie ryjkonosowych. Należy do największych przedstawicieli swej rodziny, osiągając ponad pół metra długości i ważąc ponad pół kilograma. Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1881 roku niemiecko-brytyjski zoolog [[Albert C.L.G. Günther|Albert Günther]]. Jako [[miejsce typowe]] odłowu [[holotyp]]u Günther wskazał „na rzece Mombaca” w [[Kenia|Kenii]]. Żyje w lasach i wśród krzewów Kenii, zasięg występowania bardzo pofragmentowany. Żywi się głównie [[stawonogi|stawonogami]]. Wykazuje terytorializm i monogamię, aczkolwiek samiec i samica spotykają się właściwie wyłącznie celem rozrodu. Matka rodzi 1-2 młode, odstawiane po 2 tygodniach. Gatunek zagrożony wyginięciem. Pozostało około 13000 osobników, ale całkowita liczebność populacji spada. ''[[Sorkonos złotozady|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 24 kwietnia --> [[Plik:Vitantonio Liuzzi 2009 Japan 3rd Free Practice 1.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Force India]]''' – indyjski zespół wyścigowy i konstruktor [[Formuła 1|Formuły 1]], powstały na bazie [[Spyker F1]]. Ekipa powstała w październiku 2007 roku, kiedy konsorcjum, w którym znajdowali się [[Vijay Mallya]] oraz [[Michiel Mol]], zakupiło holenderski zespół za 88 milionów euro. W sezonach [[Formuła 1 Sezon 2008|2008]]–[[Formuła 1 Sezon 2018|2018]] Force India uczestniczyło w Mistrzostwach Świata Formuły 1. W październiku 2011 roku, firma Sahara India Pariwar zakupiła 42,5% udziałów w zespole za kwotę 100 milionów dolarów. Kilka dni przed [[Grand Prix Węgier 2018]] zespół znalazł się pod kontrolą administratora. 7 sierpnia 2018 roku poinformowano, że zespół został przejęty przez konsorcjum, na czele którego stał [[Lawrence Stroll]], ojciec [[Lance Stroll|Lance’a Strolla]]. Po zakończeniu sezonu zespół zmienił nazwę na [[Racing Point]]. Zespół w 212 wyścigach zdobył sześć miejsc na podium, jedno pole position i łącznie 1039 punktów. Najlepszy wynik dla zespołu zanotował [[Giancarlo Fisichella]], który w [[Grand Prix Belgii 2009]] zajął drugie miejsce po starcie z pierwszego pola startowego. Najlepsze starty zespół zanotował w sezonach [[Formuła 1 Sezon 2016|2016]]–[[Formuła 1 Sezon 2017|2017]], kiedy Force India zajęło czwarte miejsce w klasyfikacji konstruktorów. ''[[Force India|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Wybuch gazu w Gdańsku (1995)|Wybuch gazu w Gdańsku]]''' – wybuch [[Gaz ziemny|gazu]], który miał miejsce 17 kwietnia 1995 roku o godzinie 5:50 w [[blok mieszkalny|bloku mieszkalnym]] zlokalizowanym przy al. Wojska Polskiego 39 w [[gdańsk]]iej dzielnicy [[Strzyża (Gdańsk)|Strzyża]]. W wyniku eksplozji całkowicie zniszczone zostały kondygnacje piwnic, parteru i pierwszego piętra oraz w znacznym stopniu konstrukcja drugiego piętra. Mimo że reszta budynku, ze względu na zastosowane wzmocnienia konstrukcyjne, zachowała się, jej stan oraz obecność uniemożliwiały bezpieczne prowadzenie akcji ratowniczej w obrębie zmiażdżonych pięter. Podjęto więc decyzję o jej wyburzeniu, co nastąpiło 18 kwietnia. Akcja odgruzowywania powstałej sterty gruzu trwała prawie dwa dni. W wyniku wybuchu gazu śmierć poniosły 22 osoby, a 12 zostało rannych. Przyczyną katastrofy było celowe rozszczelnienie instalacji gazowej przez jednego z mieszkańców. Była to trzecia katastrofa, po [[Katastrofa autobusu w Gdańsku|katastrofie autobusu PKS]] oraz [[Pożar w hali Stoczni Gdańskiej|pożarze w hali Stoczni Gdańskiej]], która wydarzyła się na przestrzeni dwunastu miesięcy na terenie Gdańska. ''[[Wybuch gazu w Gdańsku (1995)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:56, 18 kwi 2022
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Domy obdarowania – w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich budynki bądź miejsca przeznaczone do odprawiania obrzędów zazwyczaj zarezerwowanych dla świątyni. Wiązane przede wszystkim z początkowym okresem mormońskiej historii, odegrały istotną rolę w rozwoju kultu świątynnego. W teologii świętych w dniach ostatnich porównywane do Świętego Przybytku, przenośnej świątyni starożytnych Izraelitów. Najistotniejszy obiekt tego typu, Dom Obdarowania w Salt Lake City, poświęcono w 1855 roku. Zburzony został w 1889 roku, pośród kontrowersji wokół małżeństw poligamicznych. Praktyka odprawiania obrzędów świątynnych poza świątyniami dobiegła końca wraz z ukończeniem pierwszych stałych obiektów tego typu. Niemniej sporadycznie przewija się ona w późniejszych dziejach mormonizmu, wraz z samymi domami obdarowania. Pod koniec lat 70. XX wieku podejmowano próby wybudowania domu obdarowania w Karl-Marx-Stadt w ówczesnej Niemieckiej Republice Demokratycznej. Zostały one zarzucone na skutek napotkanych przez Kościół trudności biurokratycznych. Czytaj więcej…
Jutro
Pitirim (zm. 19 kwietnia 1673) – ósmy patriarcha moskiewski i całej Rusi, sprawujący urząd od lipca 1672 roku do śmierci. Pierwsze wzmianki na jego temat dotyczą objęcia urzędu przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego i św. Eutymiusza w Suzdalu z godnością archimandryty. Od 1655 do 1664 roku był metropolitą krutickim. W latach 1658–1664 tymczasowo administrował Patriarchatem Moskiewskim, zastępując urzędującego patriarchę Nikona, który wycofał się z życia publicznego, nie rezygnując jednak ze sprawowanej godności. W 1659 roku Nikon ekskomunikował Pitirima, oskarżając go o przekroczenie swoich kompetencji. Przyczyną tej decyzji był fakt, iż metropolita kruticki zorganizował w Święto Wjazdu Chrystusa do Jerozolimy tradycyjny przejazd na ośle, co było obowiązkiem patriarchy. Mimo tej decyzji patriarchy Pitirim nadal pełnił dotychczasowe obowiązki, gdyż inni hierarchowie poparli go, oskarżając Nikona o samowolę. Pitirim został patriarchą moskiewskim i całej Rusi po śmierci patriarchy Joazafa w lutym 1672 roku, jednak podeszły wiek i zły stan zdrowia uniemożliwiły mu rozwinięcie szerszej działalności. Czytaj więcej…
Pojutrze
Oslabia – rosyjski pancernik generacji przeddrednotów z początku XX wieku, jeden z trzech okrętów typu Pierieswiet, które miały być w założeniu okrętami słabiej opancerzonymi i uzbrojonymi, lecz za to dysponującymi większym zasięgiem i szybszymi od zwykłych pancerników. Na skutek długiego projektowania i budowy, ich szybkość nie przewyższała jednak już nowo budowanych pancerników, od których pozostawały słabsze, zwłaszcza pod względem opancerzenia. Załoga „Oslabii” etatowo liczyła 778 osób (w tym 28 oficerów), a faktycznie 846 (w tym 18 oficerów). Nosił jako kolejny okręt imię półlegendarnego XIV-wiecznego mnicha-wojownika Oslabii, świętego prawosławnego, uczestnika bitwy na Kulikowym Polu, towarzysza Aleksandra Pierieswieta. Pancernik brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905, w czasie której został zatopiony w bitwie pod Cuszimą. Zginęło 505 członków załogi, w tym 23 oficerów i chorążych, wraz z rannym dowódcą Władimirem Berem, który odmówił opuszczenia okrętu. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Pacyfikacja wsi Krasowo-Częstki – masowy mord na ludności cywilnej, połączony z grabieżą oraz niszczeniem mienia, dokonany przez okupantów niemieckich 17 lipca 1943 roku we wsi Krasowo-Częstki w powiecie wysokomazowieckim. 12 lipca 1943 roku we wsi Krasowo-Wólka doszło do starcia oddziału partyzanckiego Armii Krajowej z niemiecką żandarmerią, w którego wyniku zginęło ośmiu Niemców. W odwecie żandarmi z okolicznych posterunków, którymi dowodził komisarz powiatowy w Łomży, Karl von Groeben, spacyfikowali sąsiednie Krasowo-Częstki. Ofiarą masakry padło 257 Polaków, w większości kobiety i dzieci. Wieś po uprzednim ograbieniu doszczętnie spalono. Była to najkrwawsza pacyfikacja przeprowadzona przez Niemców na terenach przedwojennego województwa białostockiego, które po 1945 roku pozostały w granicach Polski. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Czas przyszły w języku angielskim – opis sposobów i konstrukcji gramatycznych służących do opisywania w języku angielskim przyszłości z teraźniejszego punktu widzenia. W angielszczyźnie nie ma formy czasownika w czasie przyszłym, wszelkie metody wyrażania czynności przyszłych albo wyrażane są przy pomocy czasowników modalnych, albo też stosuje się czasy teraźniejsze lub konstrukcję to be going to. Najczęściej stosowanym czasem przyszłym jest Future Simple, najrzadziej – Future Perfect Progressive, który jest pomocny do opisu tylko jednej relacji czasowej i nie używa się go w stronie biernej. W angielszczyźnie używanej jeszcze kilkadziesiąt lat temu występowało zjawisko coloured future, wyrażane głównie przy pomocy czasownika shall, dziś pojawia się stosunkowo rzadko, a współczesne podręczniki gramatyki polecają formę z użyciem czasownika will. W języku angielskim istnieje również odrębna gramatycznie możliwość odniesienia się do przyszłości z punktu widzenia przeszłości, reprezentuje ją grupa czasów czasów przyszłych w przeszłości. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Goffredo Mameli – włoski okręt podwodny z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Mameli. Okręt został zwodowany w grudniu 1926 roku w stoczni Cantieri navali Tosi di Taranto w Tarencie, a w skład Regia Marina wszedł w styczniu 1929 roku. Nazwę otrzymał na cześć Goffreda Mamelego – bohatera narodowego Włoch. Okręt wyposażony był w 6 stałych wyrzutni torped kalibru 533 mm: 4 na dziobie i dwie na rufie, z łącznym zapasem 10 torped. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem pojedyncze działo pokładowe kalibru 102 mm L/35 Schneider–Armstrong 1914–15. Broń przeciwlotniczą stanowiły dwa pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 13,2 mm L/76. Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym oraz Atlantyku, biorąc udział m.in. w kampanii śródziemnomorskiej. Po kapitulacji Włoch „Goffredo Mameli” trafił do USA, gdzie był używany do szkolenia sił ZOP. Jednostka została wycofana ze służby 1 lutego 1948 roku.Czytaj więcej…
Za 6 dni
Force India – indyjski zespół wyścigowy i konstruktor Formuły 1, powstały na bazie Spyker F1. Ekipa powstała w październiku 2007 roku, kiedy konsorcjum, w którym znajdowali się Vijay Mallya oraz Michiel Mol, zakupiło holenderski zespół za 88 milionów euro. W sezonach 2008–2018 Force India uczestniczyło w Mistrzostwach Świata Formuły 1. W październiku 2011 roku, firma Sahara India Pariwar zakupiła 42,5% udziałów w zespole za kwotę 100 milionów dolarów. Kilka dni przed Grand Prix Węgier 2018 zespół znalazł się pod kontrolą administratora. 7 sierpnia 2018 roku poinformowano, że zespół został przejęty przez konsorcjum, na czele którego stał Lawrence Stroll, ojciec Lance’a Strolla. Po zakończeniu sezonu zespół zmienił nazwę na Racing Point. Zespół w 212 wyścigach zdobył sześć miejsc na podium, jedno pole position i łącznie 1039 punktów. Najlepszy wynik dla zespołu zanotował Giancarlo Fisichella, który w Grand Prix Belgii 2009 zajął drugie miejsce po starcie z pierwszego pola startowego. Najlepsze starty zespół zanotował w sezonach 2016–2017, kiedy Force India zajęło czwarte miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Czytaj więcej…