Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
'''[[Gramatyka języka esperanto]]''' – zapis zasad regulujących język [[esperanto]]. Ujęta została w 1887 roku w 16 reguł zawartych w ''[[Fundamento de Esperanto]]'', które pozostają bez zmian, zgodnie z zaleceniem [[Ludwik Zamenhof|Ludwika Zamenhofa]]. Jest zbudowana na bazie [[Języki indoeuropejskie|języków indoeuropejskich]], głównie [[Języki romańskie|romańskich]]. Zasady gramatyczne języka zbudowane są według następującej zasady: ''jeśli jakiś język używa pewnej prostej struktury gramatycznej, to dowodzi jej poprawności i staje się ona możliwym kandydatem dla języka planowego''. Gramatyka języka esperanto charakteryzuje się prostotą reguł, brakiem wyjątków, a także rozbudowanym systemem słowotwórstwa. Alfabet esperancki składa się z 28 znaków. Akcent pada zawsze na przedostatnią sylabę wyrazu. W większości języków dany wyraz pełni funkcję jednej części mowy, utartym zwyczajem językowym konkretny wyraz może pełnić więcej niż jedną bez zmian w rdzeniu. W języku esperanto jeden wyraz, po zmianie końcówki, może zmienić kategorię gramatyczną. ''[[Gramatyka języka esperanto|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Gramatyka języka esperanto]]''' – zapis zasad regulujących język [[esperanto]]. Ujęta została w 1887 roku w 16 reguł zawartych w ''[[Fundamento de Esperanto]]'', które pozostają bez zmian, zgodnie z zaleceniem [[Ludwik Zamenhof|Ludwika Zamenhofa]]. Jest zbudowana na bazie [[Języki indoeuropejskie|języków indoeuropejskich]], głównie [[Języki romańskie|romańskich]]. Zasady gramatyczne języka zbudowane są według następującej zasady: ''jeśli jakiś język używa pewnej prostej struktury gramatycznej, to dowodzi jej poprawności i staje się ona możliwym kandydatem dla języka planowego''. Gramatyka języka esperanto charakteryzuje się prostotą reguł, brakiem wyjątków, a także rozbudowanym systemem słowotwórstwa. Alfabet esperancki składa się z 28 znaków. Akcent pada zawsze na przedostatnią sylabę wyrazu. W większości języków dany wyraz pełni funkcję jednej części mowy, utartym zwyczajem językowym konkretny wyraz może pełnić więcej niż jedną bez zmian w rdzeniu. W języku esperanto jeden wyraz, po zmianie końcówki, może zmienić kategorię gramatyczną. ''[[Gramatyka języka esperanto|Czytaj więcej…]]'' |
||
|5=<!--Propozycja na piątek 4 lutego --> [[Plik:Remains of Australian soldiers at Tol plantation (AWM P09455.001).jpg|100px|right]] |
|5=<!--Propozycja na piątek 4 lutego --> [[Plik:Remains of Australian soldiers at Tol plantation (AWM P09455.001).jpg|100px|right]] |
||
'''[[Masakra na plantacjach Tol i Waitavalo]]''' – [[zbrodnia wojenna]] popełniona 4 lutego 1942 roku, w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], na plantacjach Tol i Waitavalo na wyspie [[Nowa Brytania]], położonej w południowo-zachodniej części [[Ocean Spokojny|Oceanu Spokojnego]]. Z rąk żołnierzy [[Cesarska Armia Japońska|Cesarskiej Armii Japońskiej]] zginęło wtedy około 160 [[Australia|australijskich]] [[Jeniec wojenny|jeńców wojennych]]. 23 stycznia 1942 roku japońskie siły inwazyjne [[Zdobycie Rabaulu|wylądowały pod Rabaulem]], gdzie szybko złamały opór słabego garnizonu australijskiego. Większość obrońców wycofała się w głąb wyspy. 3 lutego Japończycy wysadzili niewielki desant w zatoczce Henry Reid na wschodnim wybrzeżu Nowej Brytanii, chcąc w ten sposób odciąć uciekinierom drogę odwrotu. W krótkim czasie do niewoli trafiło blisko 190 Australijczyków. Następnego dnia japońscy żołnierze zamordowali około 160 jeńców na terenie [[Plantacja|plantacji]] [[Kokos właściwy|palm kokosowych]] Tol i Waitavalo. Większość ofiar zakłuto bagnetami. |
'''[[Masakra na plantacjach Tol i Waitavalo]]''' – [[zbrodnia wojenna]] popełniona 4 lutego 1942 roku, w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], na plantacjach Tol i Waitavalo na wyspie [[Nowa Brytania]], położonej w południowo-zachodniej części [[Ocean Spokojny|Oceanu Spokojnego]]. Z rąk żołnierzy [[Cesarska Armia Japońska|Cesarskiej Armii Japońskiej]] zginęło wtedy około 160 [[Australia|australijskich]] [[Jeniec wojenny|jeńców wojennych]]. 23 stycznia 1942 roku japońskie siły inwazyjne [[Zdobycie Rabaulu|wylądowały pod Rabaulem]], gdzie szybko złamały opór słabego garnizonu australijskiego. Większość obrońców wycofała się w głąb wyspy. 3 lutego Japończycy wysadzili niewielki desant w zatoczce Henry Reid na wschodnim wybrzeżu Nowej Brytanii, chcąc w ten sposób odciąć uciekinierom drogę odwrotu. W krótkim czasie do niewoli trafiło blisko 190 Australijczyków. Następnego dnia japońscy żołnierze zamordowali około 160 jeńców na terenie [[Plantacja|plantacji]] [[Kokos właściwy|palm kokosowych]] Tol i Waitavalo. Większość ofiar zakłuto bagnetami. Sześciu Australijczyków przeżyło egzekucję. Spośród pozostałych australijskich jeńców wziętych do niewoli na Nowej Brytanii, niemal wszyscy zginęli w lipcu 1942 roku na pokładzie statku „[[MV Montevideo Maru|Montevideo Maru]]”, który został zatopiony na [[Morze Południowochińskie|Morzu Południowochińskim]] przez [[United States Navy|amerykański]] [[okręt podwodny]] USS „Sturgeon”. ''[[Masakra na plantacjach Tol i Waitavalo|Czytaj więcej…]]'' |
||
|6=<!--Propozycja na sobotę 5 lutego --> [[Plik:Bronisław Czech Stanisław Marusarz Garmisch-Partenkirchen 1935.jpeg|100px|right]] |
|6=<!--Propozycja na sobotę 5 lutego --> [[Plik:Bronisław Czech Stanisław Marusarz Garmisch-Partenkirchen 1935.jpeg|100px|right]] |
||
'''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936]]''' – występ kadry sportowców reprezentujących [[Polska|Polskę]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936|igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen]] w 1936 roku. W zawodach olimpijskich wzięło udział 20 polskich sportowców, którzy zaprezentowali się w 9 konkurencjach w 6 dyscyplinach sportowych. W polskim składzie byli również zawodnicy rezerwowi, a także uczestnicy biegu patrolowego na 30 km – konkurencji pokazowej na tych igrzyskach. Reprezentanci Polski nie wywalczyli w Garmisch-Partenkirchen żadnego medalu. Największym osiągnięciem Polaków było piąte miejsce [[Stanisław Marusarz|Stanisława Marusarza]] w konkursie skoków narciarskich. Był to najlepszy rezultat indywidualny w historii dotychczasowych startów reprezentacji Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich. Marusarz zajął również siódme miejsce w konkursie kombinacji norweskiej. Sukcesem w Garmisch-Partenkirchen zakończył się także występ reprezentantów Polski w hokeju na lodzie, którzy co prawda zajęli dopiero dziewiąte miejsce w [[Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|turnieju olimpijskim]], ale odnieśli pierwsze w historii swoich olimpijskich startów zwycięstwo, pokonując [[Reprezentacja Łotwy w hokeju na lodzie mężczyzn|reprezentację Łotwy]]. ''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936]]''' – występ kadry sportowców reprezentujących [[Polska|Polskę]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936|igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen]] w 1936 roku. W zawodach olimpijskich wzięło udział 20 polskich sportowców, którzy zaprezentowali się w 9 konkurencjach w 6 dyscyplinach sportowych. W polskim składzie byli również zawodnicy rezerwowi, a także uczestnicy biegu patrolowego na 30 km – konkurencji pokazowej na tych igrzyskach. Reprezentanci Polski nie wywalczyli w Garmisch-Partenkirchen żadnego medalu. Największym osiągnięciem Polaków było piąte miejsce [[Stanisław Marusarz|Stanisława Marusarza]] w konkursie skoków narciarskich. Był to najlepszy rezultat indywidualny w historii dotychczasowych startów reprezentacji Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich. Marusarz zajął również siódme miejsce w konkursie kombinacji norweskiej. Sukcesem w Garmisch-Partenkirchen zakończył się także występ reprezentantów Polski w hokeju na lodzie, którzy co prawda zajęli dopiero dziewiąte miejsce w [[Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|turnieju olimpijskim]], ale odnieśli pierwsze w historii swoich olimpijskich startów zwycięstwo, pokonując [[Reprezentacja Łotwy w hokeju na lodzie mężczyzn|reprezentację Łotwy]]. ''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|Czytaj więcej…]]'' |
||
Wersja z 15:04, 11 lut 2022
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Brzezina – polski telewizyjny film psychologiczny z 1970 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, ekranizacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem. Osią fabularną filmu jest relacja między zgorzkniałym z powodu śmierci żony leśniczym Bolesławem, a jego śmiertelnie chorym bratem Stanisławem, który zamierza spędzić w leśniczówce ostatnie miesiące swego życia. Brzezina wielokrotnie nawiązuje pod względem wizualnym do malarstwa Jacka Malczewskiego i symbolizmu. Zawiera też sceny nieobecne w pierwowzorze literackim, które uwypuklają jednocześnie porywczą osobowość Bolesława oraz witalność Maliny, o którą walczą obaj mężczyźni. Film został pozytywnie przyjęty przez krytyków zarówno w momencie premiery, jak i w recenzjach retrospektywnych. Recenzenci chwalili jego spójność formalną, dojrzałość i subtelność w ujmowaniu zjawiska śmierci. Na Międzynarodowych Targach Filmu Dokumentalnego i Telewizyjnego w Mediolanie Brzezina została uhonorowana nagrodą FIPRESCI. Czytaj więcej…
Jutro
Tosca – opera w trzech aktach Giacoma Pucciniego z 1900 roku na podstawie sztuki La Tosca Victorena Sardou. Autorami włoskiego libretta są Luigi Illica oraz Giuseppe Giacosa. Jest chronologicznie drugą z trzech najbardziej znanych oper Pucciniego. Po podpisaniu kontraktu na adaptację z dramatopisarzem nastąpiła wymiana listów, po której Puccini zerwał umowę. Po kilku latach kompozytor powrócił do prac nad adaptacją. Akcja rozgrywa się w Rzymie w czerwcu 1800 roku. Opera opisuje historię kochanków: malarza i śpiewaczki, którzy zostają wplątani w konflikt polityczny pomiędzy zbiegiem a prefektem policji. Do ważniejszych arii zalicza się E lucevan le stelle oraz Vissi d’arte. Światowa prapremiera Toski odbyła się w Rzymie 14 stycznia 1900 roku w Teatro Costanzi pod dyrekcją Leopolda Mugnonego. Opera spotkała się z pozytywnym odbiorem u krytyków. Tosca jest jedną z najczęściej wystawianych oper na świecie i była wielokrotnie ekranizowana. Czytaj więcej…
Pojutrze
Harry Potter i Kamień Filozoficzny – powieść fantasy brytyjskiej pisarki J.K. Rowling, po raz pierwszy wydana 26 czerwca 1997 roku na terenie Wielkiej Brytanii nakładem wydawnictwa Bloomsbury Publishing. Jest pierwszą częścią siedmiotomowej serii powieści Harry Potter. Powieść jest osadzona w fikcyjnym świecie magii. Jej głównym bohaterem jest jedenastoletni Harry Potter, który dowiaduje się, że jest czarodziejem. Chłopiec rozpoczyna naukę w szkole magii Hogwart, gdzie zaprzyjaźnia się z Ronem Weasleyem i Hermioną Granger. Bohaterowie odkrywają, że w szkole ukryto kamień filozoficzny, mający moc zapewnienia długowieczności. Przyjaciele usiłują powstrzymać czarnoksiężnika Lorda Voldemorta, który przed laty zamordował rodziców Harry’ego, przed zdobyciem kamienia. Światowa sprzedaż powieści przekracza 120 milionów egzemplarzy, co czyni ją jednym z największych sukcesów wydawniczych w historii. W 2001 roku odbyła się premiera filmowej adaptacji powieści w reżyserii Chrisa Columbusa, która jest z kolei jedną z najbardziej dochodowych pozycji w historii kinematografii. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Gramatyka języka esperanto – zapis zasad regulujących język esperanto. Ujęta została w 1887 roku w 16 reguł zawartych w Fundamento de Esperanto, które pozostają bez zmian, zgodnie z zaleceniem Ludwika Zamenhofa. Jest zbudowana na bazie języków indoeuropejskich, głównie romańskich. Zasady gramatyczne języka zbudowane są według następującej zasady: jeśli jakiś język używa pewnej prostej struktury gramatycznej, to dowodzi jej poprawności i staje się ona możliwym kandydatem dla języka planowego. Gramatyka języka esperanto charakteryzuje się prostotą reguł, brakiem wyjątków, a także rozbudowanym systemem słowotwórstwa. Alfabet esperancki składa się z 28 znaków. Akcent pada zawsze na przedostatnią sylabę wyrazu. W większości języków dany wyraz pełni funkcję jednej części mowy, utartym zwyczajem językowym konkretny wyraz może pełnić więcej niż jedną bez zmian w rdzeniu. W języku esperanto jeden wyraz, po zmianie końcówki, może zmienić kategorię gramatyczną. Czytaj więcej…
Za 4 dni
.jpg)
Masakra na plantacjach Tol i Waitavalo – zbrodnia wojenna popełniona 4 lutego 1942 roku, w czasie II wojny światowej, na plantacjach Tol i Waitavalo na wyspie Nowa Brytania, położonej w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego. Z rąk żołnierzy Cesarskiej Armii Japońskiej zginęło wtedy około 160 australijskich jeńców wojennych. 23 stycznia 1942 roku japońskie siły inwazyjne wylądowały pod Rabaulem, gdzie szybko złamały opór słabego garnizonu australijskiego. Większość obrońców wycofała się w głąb wyspy. 3 lutego Japończycy wysadzili niewielki desant w zatoczce Henry Reid na wschodnim wybrzeżu Nowej Brytanii, chcąc w ten sposób odciąć uciekinierom drogę odwrotu. W krótkim czasie do niewoli trafiło blisko 190 Australijczyków. Następnego dnia japońscy żołnierze zamordowali około 160 jeńców na terenie plantacji palm kokosowych Tol i Waitavalo. Większość ofiar zakłuto bagnetami. Sześciu Australijczyków przeżyło egzekucję. Spośród pozostałych australijskich jeńców wziętych do niewoli na Nowej Brytanii, niemal wszyscy zginęli w lipcu 1942 roku na pokładzie statku „Montevideo Maru”, który został zatopiony na Morzu Południowochińskim przez amerykański okręt podwodny USS „Sturgeon”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936 – występ kadry sportowców reprezentujących Polskę na igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku. W zawodach olimpijskich wzięło udział 20 polskich sportowców, którzy zaprezentowali się w 9 konkurencjach w 6 dyscyplinach sportowych. W polskim składzie byli również zawodnicy rezerwowi, a także uczestnicy biegu patrolowego na 30 km – konkurencji pokazowej na tych igrzyskach. Reprezentanci Polski nie wywalczyli w Garmisch-Partenkirchen żadnego medalu. Największym osiągnięciem Polaków było piąte miejsce Stanisława Marusarza w konkursie skoków narciarskich. Był to najlepszy rezultat indywidualny w historii dotychczasowych startów reprezentacji Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich. Marusarz zajął również siódme miejsce w konkursie kombinacji norweskiej. Sukcesem w Garmisch-Partenkirchen zakończył się także występ reprezentantów Polski w hokeju na lodzie, którzy co prawda zajęli dopiero dziewiąte miejsce w turnieju olimpijskim, ale odnieśli pierwsze w historii swoich olimpijskich startów zwycięstwo, pokonując reprezentację Łotwy. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Liaoning – pierwszy lotniskowiec Chińskiej Republiki Ludowej, w służbie od 2012 roku. Należy do radzieckiego projektu 1143.6, oznaczonego w Chinach jako Typ 001. Budowę okrętu rozpoczęto w 1985 roku dla marynarki wojennej ZSRR w ukraińskim Mikołajowie, pod nazwą „Riga”, a następnie „Wariag”. W związku z rozpadem ZSRR, nieukończony okręt został sprzedany firmie z Chin. Po przeholowaniu do Chin w 2002 roku, został przejęty przez marynarkę, która zdecydowała ukończyć go jako lotniskowiec, według zmodyfikowanego projektu. W 2012 roku, po kilkuletnim procesie wykończenia, wszedł do służby w Marynarce Wojennej Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej jako pierwszy chiński lotniskowiec. Macierzystym portem lotniskowca stało się Qingdao. Jednostka nosi numer burtowy 16. Służy on jednak zasadniczo jako okręt doświadczalny, pozwalający na wypracowanie procedur operacyjnych i koncepcji użycia, a także jako jednostka szkoleniowa dla personelu, zwłaszcza pilotów, którzy będą pełnić służbę na nowych chińskich lotniskowcach. Czytaj więcej…