Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 27 grudnia --> [[Plik:Nagara.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Nagara (1921)|Nagara]]''' – [[Japonia|japoński]] [[krążownik lekki]] z okresu międzywojennego i [[II wojna światowa|II wojny światowej]], [[Okręt prototypowy|prototypowa]] jednostka typu ''[[Krążowniki lekkie typu Nagara|Nagara]]''. [[Wodowanie|Wodowany]] w kwietniu 1921 roku, wszedł do służby w [[Nippon Kaigun|Dai-Nippon Teikoku Kaigun]] w kwietniu 1922 roku. Okręt brał udział w [[Wojna chińsko-japońska (1937–1945)|wojnie chińsko-japońskiej]], a następnie w walkach II wojny światowej na Pacyfiku, w tym w [[Bitwa pod Midway|bitwie pod Midway]] oraz [[Walki o Guadalcanal|bitwach pod Guadalcanalem]]. Uzbrojenie główne stanowiło początkowo siedem pojedynczych dział [[Kaliber broni|kalibru]] 140 mm, w późniejszym czasie służby krążownik zyskał podwójne działo uniwersalne kal. 127 mm w miejsce siódmego działa kal. 140 mm oraz stanowiska armat plot. kal. 25 mm. [[Wyporność]] standardowa krążownika, o długości 162,5 m, wynosiła początkowo 5170 [[Tona#Długa tona|ts]], a po modernizacji w 1944 roku wzrosła do 6050 ts. Napęd stanowiły cztery zespoły turbin, zasilane przez dwanaście kotłów parowych. „Nagara” była w stanie osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 36 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]. Został zatopiony przez [[Stany Zjednoczone|amerykański]] okręt podwodny 7 sierpnia 1944 roku. Zginęło 348 marynarzy. ''[[Nagara (1921)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Przesłuchanie (film)|Przesłuchanie]]''''' – polski [[dramat polityczny]] z 1982 roku w reżyserii i według scenariusza [[Ryszard Bugajski|Ryszarda Bugajskiego]]. Akcja filmu toczy się w okresie [[stalinizm]]u w [[Polska|Polsce]]. Bohaterka filmu, grana przez [[Krystyna Janda|Krystynę Jandę]] piosenkarka Antonina Dziwisz, bez konkretnego powodu zostaje aresztowana przez funkcjonariuszy [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]] i osadzona w więzieniu tylko po to, by jej zeznaniami można było obciążyć jej znajomego. Tortury, jakimi ją poddaje major „Kąpielowy”, tylko wzmagają w niej przekorę i opór wobec śledczych. ''Przesłuchanie'', wyprodukowane przez [[Zespół Filmowy „X”]] pod kierownictwem [[Andrzej Wajda|Andrzeja Wajdy]], przyczyniło się do rozwiązania tego zespołu. Film otrzymał zakaz rozpowszechniania, który uchylony został dopiero w 1989 roku, po [[Transformacja systemowa w Polsce|transformacji systemowej]]. Wcześniej film krążył w obiegu podziemnym dzięki zabiegom Bugajskiego, który nagrał swoje dzieło w formacie [[VHS]] do odtwarzania na [[Kaseta wideo|kasetach wideo]], za co został zmuszony do wyemigrowania do [[Kanada|Kanady]]. Film był nagradzany w latach 1989–1990 na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni]]: podczas [[14. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni|14. edycji]] w 1989 roku otrzymał nagrodę dziennikarzy i publiczności, a [[15. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni|rok później]] – nagrodę specjalną jury oraz nagrody aktorskie dla Krystyny Jandy, [[Janusz Gajos|Janusza Gajosa]] oraz [[Anna Romantowska|Anny Romantowskiej]]. ''[[Przesłuchanie (film)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 28 grudnia [[Plik:|right|100px]] --> |
||
'''[[Lamah]]''' – w wierzeniach [[Ruch świętych w dniach ostatnich|ruchu świętych w dniach ostatnich]] [[Nefici|neficki]] wojskowy żyjący w IV wieku. Jeden z dowódców w bitwie na wzgórzu Kumorah z 385 roku. Przez komentatorów uznawany za generała, we wspomnianym starciu dowodził dziesięcioma tysiącami ludźmi. Poległ w bitwie wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi. Istnienie Lamaha nie znalazło potwierdzenia w źródłach zewnętrznych. Językoznawcy związani z [[Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich|Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich]] rozważali etymologię imienia tego wojskowego. Wywodzili ją z [[język hebrajski|języka hebrajskiego]], uznając jej pochodzenie z [[język akadyjski|języka akadyjskiego]] za mało prawdopodobne. Imię Lamah występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów. O imieniu Lamah wspominano przy okazji dyskusji o konieczności opracowania wydania krytycznego [[Księga Mormona|Księgi Mormona]]. ''[[Lamah|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Express InterCity Premium]]''' – najwyższa kategoria pociągów uruchomionych przez spółkę [[PKP Intercity]]. Pociągi kategorii Express InterCity Premium kursują od 14 grudnia 2014 roku. Są one prowadzone elektrycznymi zespołami trakcyjnymi [[Alstom EMU250|Alstom EMU250 ''Pendolino'']] i obsługują relacje łączące [[Warszawa Centralna|Warszawę]] z [[Bielsko-Biała Główna|Bielskiem-Białą]], [[Gliwice (stacja kolejowa)|Gliwicami]], [[Gdynia Główna|Gdynią]], [[Jelenia Góra (stacja kolejowa)|Jelenią Górą]], [[Katowice (stacja kolejowa)|Katowicami]], [[Kołobrzeg (stacja kolejowa)|Kołobrzegiem]], [[Kraków Główny|Krakowem]], [[Rzeszów Główny|Rzeszowem]] oraz [[Wrocław Główny|Wrocławiem]]. Każdy pociąg ma 7 członów, w których znajdują się 402 miejsca siedzące. Pociągi są klimatyzowane, umożliwiają przewóz rowerów, mają strefę barową, strefę ciszy oraz przysługuje w nich darmowy poczęstunek. Maksymalna prędkość, z jaką jeżdżą pociągi EIP, to 200 km/h, co jest największą prędkością osiąganą w Polsce w regularnej eksploatacji z pasażerami. Prędkość 200 km/h jest rozwijana na około 140-kilometrowym odcinku [[Linia kolejowa nr 4|linii kolejowej nr 4]] oraz na 113-kilometrowym odcinku [[linia kolejowa nr 9|linii kolejowej nr 9]]. ''[[Express InterCity Premium|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 29 grudnia --> [[Plik:Simsadus- London; The American navy in Europe (1920) (14580064668 - UC 56).jpg|right|100px]] |
||
'''[[SM UC-76]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek typu ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] w listopadzie 1916 roku w stoczni [[AG Vulcan Stettin]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] 17 grudnia 1916 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie 1. Flotylli U-Bootów Hochseeflotte okręt odbył dwa patrole bojowe, w wyniku których zatonęło 14 statków o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:6006}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i [[okręt]] o [[Wyporność|wyporności]] 725 ton, zaś jeden statek o pojemności {{formatnum:10422}} BRT został uszkodzony. Jednostka zatonęła 10 maja 1917 roku w wyniku eksplozji własnej miny w [[Helgoland]]zie, a po podniesieniu i remoncie służyła jako okręt szkolny. SM UC-76 został [[Internowanie|internowany]] 13 listopada 1918 roku w [[Karlskrona|Karlskronie]], a 1 grudnia został poddany [[Wielka Brytania|Brytyjczykom]] w wyniku podpisania [[Rozejm w Compiègne (1918)|rozejmu w Compiègne]]. Okręt został [[Stocznia złomowa|złomowany]] w latach 1919–1920. ''[[SM UC-76|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Trałowce projektu 206F]]''' – seria 12 polskich [[Trałowiec|trałowców]] bazowych z lat 60. XX wieku, nazywanych też typem ''Orlik'' od pierwszego okrętu serii, a w [[Nazwy kodowe NATO|kodzie NATO]] typem ''Krogulec''. Jednostki mierzyły 58,2 metra [[Długość całkowita (statek)|długości]], 7,97 metra [[Szerokość całkowita|szerokości]] i miały [[zanurzenie]] 2,14 metra, a ich [[wyporność]] pełna wynosiła 470 ton. Uzbrojone były w trzy podwójne zestawy [[Armata automatyczna|działek automatycznych]] [[2M-3]]M [[Kaliber broni|kalibru]] 25 mm i [[Bomba głębinowa|bomby głębinowe]], a ponadto były przystosowane do przewozu i stawiania [[Mina morska|min morskich]]. Wszystkie okręty zostały zbudowane w [[Stocznia Gdynia|Stoczni im. Komuny Paryskiej]] w [[Gdynia|Gdyni]] w latach 1961–1966, a do służby w [[Marynarka Wojenna|Marynarce Wojennej]] [[Podniesienie bandery|przyjęto je]] w latach 1963–1967. Intensywnie eksploatowane jednostki cały okres służby spędziły w 13. Dywizjonie Trałowców [[9 Flotylla Obrony Wybrzeża|9. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Hel (miasto)|Helu]]. W latach 1998–2000 trzy okręty zostały przebudowane na [[Niszczyciel min|niszczyciele min]] [[Niszczyciele min projektu 206FM|projektu ''206FM'']]. Pozostałe jednostki zostały skreślone z listy floty po blisko kilkudziesięcioletnim okresie użytkowania w latach 1989–2002. ''[[Trałowce projektu 206F|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 30 grudnia --> [[Plik:|right|100px]] |
||
'''[[Abisz (imię)|Abisz]]''' – imię żeńskie występujące w wyznaniach należących do [[Ruch świętych w dniach ostatnich|ruchu świętych w dniach ostatnich]]. Pochodzi z Księgi Mormona, w której nosiła je nawrócona Lamanitka, służąca żony króla Lamoniego. Pojawiło się w źródłach już w początkach mormonizmu. Występuje w Stanach Zjednoczonych. Jest rzadkim i dość niechętnie wybieranym imieniem, co wyjaśniano na różne sposoby, choćby wskazując na jego mało dziewczęce brzmienie. Znalazło odzwierciedlenie w szerszej mormońskiej kulturze. Jako imię wywiedzione z pism świętych uznawane jest za powód do dumy, ma także wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka. Imię to nosiła m.in. Abish Pratt – adoptowana córka [[Parley P. Pratt|Parleya P. Pratta]], duchownego mormońskiego. ''[[Abisz (imię|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Paweł Bajeński]]''' (ur. [[23 grudnia]] [[1908]] w [[Chańki|Chańkach]], zm. [[27 listopada]] [[1971]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – działacz [[Ewangelikalizm|ewangelikalny]] okresu [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL-u]]; przywódca [[Zjednoczenie Kościołów Chrystusowych|Zjednoczenia Kościołów Chrystusowych]] w latach 1951–1953, a w latach 1953-1962 członek Prezydium [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]] (ZKE). Był zwolennikiem bliskiej współpracy pomiędzy [[Ewangelikalizm|ewangelikalnymi]] ugrupowaniami. Był rozpracowywany przez [[Urząd Bezpieczeństwa]]. Bajeński był znany z wiernopoddańczego stosunku do władzy. Po wyjściu na wolność w 1951 roku w pismach do władz posuwał się do daleko idących pochlebstw, sądząc, że dzięki temu uzyska ich przychylność. W listopadzie 1952 roku wraz z [[Konstanty Sacewicz|Konstantym Sacewiczem]] wysłał do Urzędu ds. Wyznań telegram z wyrazami wdzięczności „za wolność wyznaniową”. W tym samym czasie inni członkowie Zarządu Kościoła siedzieli w więzieniu. Po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] napisał, iż ''śmierć Stalina (...) okryła żałobą wszystkie narody postępowe świata''. ''[[Paweł Bajeński|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 31 grudnia --> [[Plik:Proj.183PL-1.jpg|100px|right]] |
||
'''[[KT-76]]''' – [[Polska|polski]] [[kuter torpedowy]] z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckich]] okrętów [[Kutry torpedowe projektu 183|projektu ''183'']]. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w [[Petersburg|Leningradzie]], a następnie została [[Dzierżawa|wydzierżawiona]] przez Polskę i 11 października 1958 roku weszła w skład [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]]. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów oraz 3 marynarzy. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony znakami burtowymi KT-76 i 406, zakończył służbę jako kuter torpedowy w grudniu 1967 roku, po czym przystosowano go do pełnienia roli [[Okręt-cel|okrętu-celu]] i oznaczono KS-1. Ostatecznie został skreślony z listy floty 31 grudnia 1985 roku, jako ostatni z polskich kutrów torpedowych proj. ''183''. ''[[KT-76|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Krzysztof Krauze]]''' (ur. [[2 kwietnia]] [[1953]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[24 grudnia]] [[2014]] tamże) – polski [[reżyser]], [[scenarzysta]] oraz [[operator filmowy]], komandor [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. Swoją karierę zaczynał jako reżyser filmów krótkometrażowych oraz dokumentów. Sławę twórcy zajmującego się problematyką społeczną zdobył obficie nagradzanymi filmami ''[[Dług (film 1999)|Dług]]'' oraz ''[[Plac Zbawiciela (film)|Plac Zbawiciela]]''. Realizował też biografie [[Nikifor Krynicki|Nikifora Krynickiego]] oraz [[Papusza|Bronisławy Wajs]]. W filmach Krauzego przeważały albo fabularyzowane warianty prawdziwych historii, albo biografie prawdziwych postaci, w których istotną rolę odgrywały wartości chrześcijańskie takie jak empatia, miłosierdzie, przebaczenie. Laureat licznych nagród, między innymi nagrody [[Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych|FIPRESCI]] na [[Krakowski Festiwal Filmowy|Krakowskim Festiwalu Filmowym]], [[Złote Lwy|Złotych Lwów]] na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskim Filmów Fabularnych]] oraz [[Kryształowy Globus|Kryształowego Globusa]] na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlowych Warach|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach]]. ''[[Krzysztof Krauze|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 1 stycznia --> [[Plik:Dziewczęta z Nowolipek (1).pdf|100px|right]] |
||
'''''[[Dziewczęta z Nowolipek (film 1937)|Dziewczęta z Nowolipek]]''''' – [[Kinematografia polska|polski]] czarno-biały [[film obyczajowy]] z 1937 roku w reżyserii [[Józef Lejtes|Józefa Lejtesa]], będący [[Adaptacja filmowa|adaptacją]] powieści [[Pola Gojawiczyńska|Poli Gojawiczyńskiej]] o [[Dziewczęta z Nowolipek (powieść)|tym samym tytule]]. Treścią filmu są losy czterech dziewcząt u progu dorosłości, mieszkających w biednej [[Warszawa|warszawskiej]] dzielnicy. Bronka, Franka, Amelka oraz Kwiryna snują młodzieńcze marzenia, które niebawem skonfrontowane są z szarą i brutalną rzeczywistością. Film ''Dziewczęta z Nowolipek'' odniósł sukces kasowy i otrzymał też pozytywne recenzje krytyków. Sprawnie zrealizowany scenariusz, trafnie zarysowany obraz psychologiczny bohaterek i obyczajowa wiarygodność ówczesnego środowiska drobnomieszczańskiego sprawiły, że określano je jako film na wysokim poziomie artystycznym. Józef Lejtes zyskał miano czołowego reżysera lat 30. XX wieku w Polsce. Powstały także późniejsze adaptacje powieści ''Dziewczęta z Nowolipek'': 4-częściowy spektakl teatralny w reż. [[Stanisław Wohl|Stanisława Wohla]] z 1970 roku zrealizowany dla [[Teatr Telewizji|Teatru Telewizji]] oraz [[Dziewczęta z Nowolipek (film 1985)|film fabularny]] z 1985 roku wyreżyserowany przez [[Barbara Sass|Barbarę Sass]]. ''[[Dziewczęta z Nowolipek (film 1937)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Judeochrześcijanie]]''' – w [[Pierwotne chrześcijaństwo|pierwotnym chrześcijaństwie]] wyznawcy wywodzący się ze społeczności żydowskiej wraz z [[Prozelityzm|prozelitami]], zachowujący [[Judaizm|judaistyczne]] tradycje, ryty oraz pobożność. Byli wówczas traktowani jako jeden z odłamów judaizmu. W pierwszym stadium rozwoju chrześcijaństwa judeochrześcijaństwo było jedyną jego formą. Później grupa ta stanowiła większość we wspólnocie chrześcijańskiej. Na osobę i działalność [[Jezus Chrystus|Jezusa z Nazaretu]] patrzyli przez pryzmat [[Tanach|Biblii hebrajskiej]], z interpretacją opartą na judaistycznej metodologii i argumentacji. Środowisko judeochrześcijan było pod względem socjologicznym i doktrynalnym bardzo złożone. Grupa obejmowała wielu autorów [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]] i wyznawców z gmin pierwszych chrześcijan, ale z czasem judeochrześcijanie znaleźli się w mniejszości. Podczas zgromadzenia na [[Sobór jerozolimski|Soborze jerozolimskim]] [[apostoł]]owie ustalili, że chrześcijanie są wolni od obowiązku zachowywania szczegółowych kultowych przepisów [[Tanach|Prawa Mojżeszowego]], co spowodowało uwolnienie nowej religii od nakazów i religijnych praktyk judaizmu. Gdy po [[Wojna żydowska (66–73)|wojnie żydowskiej]] społeczność żydowska konsolidowała się wokół tradycji faryzejskiej, judeochrześcijanie zaczęli być wykluczani z gmin żydowskich. Ostateczny kres ich istnienia przyniósł najazd perski w VII wieku. ''[[Judeochrześcijanie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 2 stycznia --> [[Plik:Vickers VC-10 5H-MOG EAA LHR 08.07.73 edited-2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Vickers VC10]]''' – [[Wielka Brytania|brytyjski]] wąskokadłubowy [[samolot pasażerski]] dalekiego zasięgu produkowany w latach 1962–1970 przez przedsiębiorstwo [[Vickers|Vickers-Armstrongs]], używany również jako wojskowy samolot transportowy oraz [[tankowiec powietrzny]]. Zbudowano 54 samoloty, w tym 40 w wersji cywilnej oraz 14 w wersji wojskowej, następnie jeszcze 14 przebudowano na powietrzne tankowce. Głównym operatorem cywilnym były brytyjskie linie lotnicze [[British Overseas Airways Corporation|BOAC]], później [[British Airways]]. Wojskowe VC10 weszły do służby RAF w lipcu 1966 roku. Wersja wojskowa używana była tylko przez brytyjskie lotnictwo. Mogły przewozić 150 żołnierzy z wyposażeniem lub 27,6 t ładunku, w tym nawet małe samochody opancerzone [[Daimler Ferret]]. Charakteryzował się umieszczeniem czterech silników odrzutowych w parach po obu stronach tylnej części kadłuba. RAF używał VC10 do 2013 roku. ''[[Vickers VC10|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Puchar Karpat kobiet w skokach narciarskich 2017/2018]]''' – piąta edycja [[Puchar Karpat w skokach narciarskich|Pucharu Karpat]] kobiet, przeprowadzona na skoczniach w [[Słowenia|Słowenii]], [[Polska|Polsce]] oraz [[Rumunia|Rumunii]]. Turniej rozpoczął się dwoma konkursami w słoweńskiej [[Planica|Planicy]], rozegranymi 12 i 13 sierpnia 2017 roku, następnie 9 i 10 września zawodniczki rywalizowały w [[Szczyrk]]u. Zawody zakończył się na skoczni w [[Râșnov]]ie 20 września. Wszystkie rywalizacje były konkursami indywidualnymi. Pierwszego dnia turnieju w Planicy na obiekcie HS82 zwyciężyła Polka [[Kamila Karpiel]]. Mimo że konkurs odbył się w Słowenii, był organizowany przez [[Węgierski Związek Narciarski]]. Oba konkursy w Szczyrku wygrała Kamila Karpiel, tym samym zapewniając sobie zwycięstwo w klasyfikacji generalnej pucharu. Dwukrotnie na trzecim miejscu stawała [[Kinga Rajda]], w drugich zawodach zajmując ostatni stopień podium wspólnie z [[Anna Twardosz|Anną Twardosz]], która w pierwszym konkursie stanęła na drugim miejscu. W drugim konkursie drugą pozycję na podium wywalczyła Czeszka [[Štěpánka Ptáčková]]. 20 września w [[Râșnov]]ie odbył się finałowy konkurs cyklu. Piąte zwycięstwo z rzędu zdobyła Kamila Karpiel. Triumfatorką ''FIS Carpath Cup'' z kompletem punków została Kamila Karpiel, tuż za nią uplasowała się reprezentantka Rumunii [[Diana Trâmbițaș]], a na najniższym stopniu podium znalazła się Paulina Cieślar. W cyklu wystartowały łącznie 32 zawodniczki z dziesięciu narodowych reprezentacji. ''[[Puchar Karpat kobiet w skokach narciarskich 2017/2018|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:37, 27 gru 2021
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Nagara – japoński krążownik lekki z okresu międzywojennego i II wojny światowej, prototypowa jednostka typu Nagara. Wodowany w kwietniu 1921 roku, wszedł do służby w Dai-Nippon Teikoku Kaigun w kwietniu 1922 roku. Okręt brał udział w wojnie chińsko-japońskiej, a następnie w walkach II wojny światowej na Pacyfiku, w tym w bitwie pod Midway oraz bitwach pod Guadalcanalem. Uzbrojenie główne stanowiło początkowo siedem pojedynczych dział kalibru 140 mm, w późniejszym czasie służby krążownik zyskał podwójne działo uniwersalne kal. 127 mm w miejsce siódmego działa kal. 140 mm oraz stanowiska armat plot. kal. 25 mm. Wyporność standardowa krążownika, o długości 162,5 m, wynosiła początkowo 5170 ts, a po modernizacji w 1944 roku wzrosła do 6050 ts. Napęd stanowiły cztery zespoły turbin, zasilane przez dwanaście kotłów parowych. „Nagara” była w stanie osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 36 węzłów. Został zatopiony przez amerykański okręt podwodny 7 sierpnia 1944 roku. Zginęło 348 marynarzy. Czytaj więcej…
Jutro
Lamah – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich neficki wojskowy żyjący w IV wieku. Jeden z dowódców w bitwie na wzgórzu Kumorah z 385 roku. Przez komentatorów uznawany za generała, we wspomnianym starciu dowodził dziesięcioma tysiącami ludźmi. Poległ w bitwie wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi. Istnienie Lamaha nie znalazło potwierdzenia w źródłach zewnętrznych. Językoznawcy związani z Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich rozważali etymologię imienia tego wojskowego. Wywodzili ją z języka hebrajskiego, uznając jej pochodzenie z języka akadyjskiego za mało prawdopodobne. Imię Lamah występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów. O imieniu Lamah wspominano przy okazji dyskusji o konieczności opracowania wydania krytycznego Księgi Mormona. Czytaj więcej…
Pojutrze
_(14580064668_-_UC_56).jpg)
SM UC-76 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany w listopadzie 1916 roku w stoczni AG Vulcan Stettin w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 17 grudnia 1916 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie 1. Flotylli U-Bootów Hochseeflotte okręt odbył dwa patrole bojowe, w wyniku których zatonęło 14 statków o łącznej pojemności 6006 BRT i okręt o wyporności 725 ton, zaś jeden statek o pojemności 10 422 BRT został uszkodzony. Jednostka zatonęła 10 maja 1917 roku w wyniku eksplozji własnej miny w Helgolandzie, a po podniesieniu i remoncie służyła jako okręt szkolny. SM UC-76 został internowany 13 listopada 1918 roku w Karlskronie, a 1 grudnia został poddany Brytyjczykom w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne. Okręt został złomowany w latach 1919–1920. Czytaj więcej…
Za 3 dni
[[Plik:|right|100px]] Abisz – imię żeńskie występujące w wyznaniach należących do ruchu świętych w dniach ostatnich. Pochodzi z Księgi Mormona, w której nosiła je nawrócona Lamanitka, służąca żony króla Lamoniego. Pojawiło się w źródłach już w początkach mormonizmu. Występuje w Stanach Zjednoczonych. Jest rzadkim i dość niechętnie wybieranym imieniem, co wyjaśniano na różne sposoby, choćby wskazując na jego mało dziewczęce brzmienie. Znalazło odzwierciedlenie w szerszej mormońskiej kulturze. Jako imię wywiedzione z pism świętych uznawane jest za powód do dumy, ma także wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka. Imię to nosiła m.in. Abish Pratt – adoptowana córka Parleya P. Pratta, duchownego mormońskiego. Czytaj więcej…
Za 4 dni
KT-76 – polski kuter torpedowy z okresu zimnej wojny, jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę radzieckich okrętów projektu 183. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w Leningradzie, a następnie została wydzierżawiona przez Polskę i 11 października 1958 roku weszła w skład Marynarki Wojennej. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów oraz 3 marynarzy. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony znakami burtowymi KT-76 i 406, zakończył służbę jako kuter torpedowy w grudniu 1967 roku, po czym przystosowano go do pełnienia roli okrętu-celu i oznaczono KS-1. Ostatecznie został skreślony z listy floty 31 grudnia 1985 roku, jako ostatni z polskich kutrów torpedowych proj. 183. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Dziewczęta z Nowolipek – polski czarno-biały film obyczajowy z 1937 roku w reżyserii Józefa Lejtesa, będący adaptacją powieści Poli Gojawiczyńskiej o tym samym tytule. Treścią filmu są losy czterech dziewcząt u progu dorosłości, mieszkających w biednej warszawskiej dzielnicy. Bronka, Franka, Amelka oraz Kwiryna snują młodzieńcze marzenia, które niebawem skonfrontowane są z szarą i brutalną rzeczywistością. Film Dziewczęta z Nowolipek odniósł sukces kasowy i otrzymał też pozytywne recenzje krytyków. Sprawnie zrealizowany scenariusz, trafnie zarysowany obraz psychologiczny bohaterek i obyczajowa wiarygodność ówczesnego środowiska drobnomieszczańskiego sprawiły, że określano je jako film na wysokim poziomie artystycznym. Józef Lejtes zyskał miano czołowego reżysera lat 30. XX wieku w Polsce. Powstały także późniejsze adaptacje powieści Dziewczęta z Nowolipek: 4-częściowy spektakl teatralny w reż. Stanisława Wohla z 1970 roku zrealizowany dla Teatru Telewizji oraz film fabularny z 1985 roku wyreżyserowany przez Barbarę Sass. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Vickers VC10 – brytyjski wąskokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu produkowany w latach 1962–1970 przez przedsiębiorstwo Vickers-Armstrongs, używany również jako wojskowy samolot transportowy oraz tankowiec powietrzny. Zbudowano 54 samoloty, w tym 40 w wersji cywilnej oraz 14 w wersji wojskowej, następnie jeszcze 14 przebudowano na powietrzne tankowce. Głównym operatorem cywilnym były brytyjskie linie lotnicze BOAC, później British Airways. Wojskowe VC10 weszły do służby RAF w lipcu 1966 roku. Wersja wojskowa używana była tylko przez brytyjskie lotnictwo. Mogły przewozić 150 żołnierzy z wyposażeniem lub 27,6 t ładunku, w tym nawet małe samochody opancerzone Daimler Ferret. Charakteryzował się umieszczeniem czterech silników odrzutowych w parach po obu stronach tylnej części kadłuba. RAF używał VC10 do 2013 roku. Czytaj więcej…