Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 30 sierpnia [[Plik:|right|100px]] --> |
||
'''[[Okręty podwodne typu Mameli]]''' – [[Królestwo Włoch (1861–1946)|włoskie]] [[Okręt podwodny|okręty podwodne]] z okresu [[Historia powszechna (1918–1939)|dwudziestolecia międzywojennego]] oraz [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Jednostki mierzyły 64,6 metra [[Długość całkowita (statek)|długości]], 6,51 metra [[Szerokość całkowita|szerokości]] i miały [[zanurzenie]] 4,3 metra, a ich [[wyporność]] nawodna wynosiła 810 ton. Uzbrojone były w [[Działo okrętowe|działo pokładowe]] kalibru 102 mm, dwa [[Wielkokalibrowy karabin maszynowy|wielkokalibrowe karabiny maszynowe]] kalibru 13,2 mm oraz 10 [[Torpeda|torped]], wystrzeliwanych z sześciu [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutni torped]] [[Kaliber broni|kalibru]] 533 mm. W latach 1925–1929 w [[Stocznia|stoczni]] Cantieri navali Tosi di Taranto w [[Tarent|Tarencie]] zbudowano cztery jednostki tego [[Typ okrętu|typu]]. Okręty weszły w skład [[Regia Marina|włoskiej marynarki]] w 1929 roku. Pełniły służbę na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] i [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]], biorąc udział m.in. w [[Hiszpańska wojna domowa|wojnie domowej w Hiszpanii]] oraz [[Kampania śródziemnomorska|kampanii śródziemnomorskiej]]. „[[Pier Capponi (1927)|Pier Capponi]]” został zatopiony 31 marca 1941 roku przez brytyjski okręt podwodny, zaś pozostałe trzy jednostki przetrwały wojnę i zostały wycofane ze służby w 1948 roku. ''[[Okręty podwodne typu Mameli|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Dobrawa Przemyślidka]]''' (ur. ok. [[930]], zm. [[977]]) – księżniczka czeska z dynastii [[Przemyślidzi|Przemyślidów]], księżna polska, żona [[Mieszko I|Mieszka I]]. Córka księcia czeskiego [[Bolesław I Srogi|Bolesława I Srogiego]] i być może jego żony Biagoty. Matka [[Bolesław I Chrobry|Bolesława I Chrobrego]] i prawdopodobnie [[Sygryda Storråda|Sygrydy-Guhildy]]. W drugiej połowie 964 roku został zawarty sojusz między Bolesławem I Srogim, a Mieszkiem I. W celu utwierdzenia przymierza w 965 roku Dobrawa została wydana za Mieszka I. Między małżonkami istniała różnica wyznania – ona była chrześcijanką, on poganinem. Niezależne od siebie źródła przypisują Dobrawie istotną rolę w nawróceniu Mieszka I na chrześcijaństwo. Piszący na początku XII wieku [[Gall Anonim]] podaje, że Dobrawa przybyła do Polski w otoczeniu dostojników świeckich oraz duchownych. Miała zgodzić się na ślub z Mieszkiem I pod warunkiem, że ten przyjmie chrzest. Polski książę ochrzcił się i dopiero wtedy mógł poślubić czeską księżniczkę. Małżeństwo Dobrawy i Mieszka utwierdziło sojusz polsko-czeski; utrzymywał się on do śmierci czeskiej księżniczki. ''[[Dobrawa Przemyślidka|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 31 sierpnia --> [[Plik:Akainacephalus reconstructions.png|right|100px]] |
||
'''[[Akainacephalus]]''' – [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[wymieranie|wymarłego dinozaura]], [[tyreofory|tyreofora]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[ankylozaury|ankylozaurów]], odkryty w osadach [[Kreda późna|kredy górnej]], opisany w 2018 roku. Szczątki tego zwierzęcia odnaleziono na południu stanu [[Utah]] w [[Stany Zjednoczone|USA]], w skałach formacji Kaiparowits, datowanych na późny [[kampan]]. Nigdy wcześniej w tej [[formacja (geologia)|formacji]] nie znaleziono [[czaszka|czaszki]] wraz z połączonym z nią szkieletem pozaczaszkowym przedstawiciela Ankylosauridae. Randall Irmis oraz Jelle Wiersma podkreślają kompletność czaszki, wśród znalezionego szkieletu pozaczaszkowego wymieniając: znaczną część kręgosłupa z prawie kompletnym ''[[synsakrum]]'', buławę ogonową, szczątki kończyn oraz pancerza okrywającego za życia ciało zwierzęcia. Wedle autorów rodzaju bogato ornamentowana czaszka ''Akainacephalus'' przypomina pod tym względem czaszki ''[[Nodocefalozaur|Nodocephalosaurus]]''. Koniec ogona ''Akainacephalus'' wieńczyła kostna buława. Buławy takie, zbudowane z zachodzących na siebie [[kręgi ogonowe|kręgów ogonowych]] i [[Osteodermy|osteodermów]], występowały również u innych przedstawicieli Ankylosauridae. Niewykluczone, że służyły one zwierzętom jako broń w walce. Dinozaury mogły wymachiwać ogonem, a siła uderzenia wieńczącej ogon dużej buławy, takiej jak u [[ankylozaur]]a, była w stanie zmiażdżyć kość przeciwnika. ''[[Akainacephalus|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Matka Joanna od Aniołów (film)|Matka Joanna od Aniołów]]''''' – czarno-biały polski [[film fabularny]] z 1960 roku w reżyserii [[Jerzy Kawalerowicz|Jerzego Kawalerowicza]], zrealizowany na podstawie opowiadania [[Jarosław Iwaszkiewicz|Jarosława Iwaszkiewicza]] pod [[Matka Joanna od Aniołów (opowiadanie)|tym samym tytułem]]. Bohaterem filmu jest jezuita Józef Suryn. Przybywa on do klasztoru na Smoleńszczyźnie celem wypędzenia złych duchów, które opętały tamtejsze zakonnice, wśród nich – tytułową matkę przełożoną. ''Matka Joanna od Aniołów'' powstała w [[Studio Filmowe „Kadr”|Zespole Filmowym „Kadr”]] pod kierownictwem artystycznym [[Tadeusz Konwicki|Tadeusza Konwickiego]], który był współscenarzystą utworu. Konwicki i Kawalerowicz starali się dochować wierności pierwowzorowi literackiemu. Scenariusz filmu, zatwierdzony przez Komisję Ocen Scenariuszy, szybko skierowano do realizacji. Zdjęcia do filmu wykonał [[Jerzy Wójcik (operator filmowy)|Jerzy Wójcik]], natomiast scenografię opracowali [[Roman Mann]] oraz [[Tadeusz Wybult]]. ''Matka Joanna od Aniołów'' została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków. Film doceniano za formę artystyczną, ale równocześnie odczytywano go jako komentarz do ówczesnych stosunków pomiędzy [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|władzą komunistyczną]] a [[Kościół katolicki|Kościołem katolickim]]. ''[[Matka Joanna od Aniołów (film)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 1 września --> [[Plik:260 Salvia pratensis L.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Szałwia łąkowa]]''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny z rodziny [[Jasnotowate|jasnotowatych]]. Występuje w południowej i środkowej [[Europa|Europie]]. W [[Polska|Polsce]] jest niezbyt częsta na niżu i rzadka w niższych położeniach górskich. Rośnie zwykle w nasłonecznionych murawach i łąkach, zazwyczaj w miejscach suchych i na [[Odczyn gleby|glebie zasadowej]]. Jest długowieczną [[Bylina (botanika)|byliną]] zapylaną głównie przez [[trzmiel]]e, ale wabiącą też [[pszczoły]] oraz [[motyle]]. Wykorzystywana jest jako [[Rośliny miododajne|roślina miododajna]] i [[Rośliny ozdobne|ozdobna]], a dawniej stosowana była jako [[Rośliny lecznicze|lecznicza]] i [[przyprawa]] do aromatyzowania [[Piwo|piwa]] oraz [[Wino|wina]]. Gatunek jest rzadki i zagrożony w krajach na obrzeżach swego zasięgu. Ze względu na przemiany łąk i muraw oraz ich intensywne użytkowanie, a także silne przekształcenia roślinności na przydrożach i miedzach, gatunek zanika także na obszarach, gdzie jeszcze do niedawna był bardzo rozpowszechniony, np. w [[Słowenia|Słowenii]]. W Polsce nie jest zagrożony i nie podlega ochronie prawnej. ''[[Szałwia łąkowa|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[ORP Foka (1958)|ORP Foka]]''' – [[Polska|polski]] [[trałowiec]] bazowy z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewięciu zbudowanych na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiej]] [[Licencja (prawo)|licencji]] trałowców [[Trałowce projektu 254|proj. ''254M'']]. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w sierpniu 1958 roku w [[Stocznia Gdynia|Stoczni im. Komuny Paryskiej]] w [[Gdynia|Gdyni]], a do służby w [[Marynarka Wojenna|Marynarce Wojennej]] przyjęto go w kwietniu 1959 roku. Załoga okrętu składała się z 80 oficerów, podoficerów i marynarzy. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy [[Działo przeciwlotnicze|działek przeciwlotniczych]] W-11M [[Kaliber broni|kalibru]] 37 mm L/70, umieszczone na pokładzie dziobowym i łodziowym, z zapasem 1000 sztuk amunicji na lufę. Broń [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] stanowiły dwa [[Miotacz bomb głębinowych|miotacze bomb głębinowych]] BMB-2 z zapasem 10 [[Bomba głębinowa|bomb głębinowych]] B-1. Ponadto okręt posiadał dwa tory minowe, na których mógł przenosić 10 [[Mina morska|min]] typu KB-3 lub 16 [[Mina kontaktowa wz. 08/39|wz. 08/39]]. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakami burtowymi T-69 oraz 609, większą część służby spędziła w 12. Dywizjonie Trałowców Bazowych [[8 Flotylla Obrony Wybrzeża|8. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Świnoujście|Świnoujściu]]. Jednostka została wycofana ze służby po blisko 30-letnim okresie eksploatacji w listopadzie 1988 roku, a następnie – po zdemontowaniu w świnoujskim porcie zdatnego do użytku uzbrojenia i wyposażenia – [[stocznia złomowa|złomowana]]. ''[[ORP Foka (1958)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 2 września --> [[Plik:51 Lincoln (10630546965).jpg|right|100px]] |
||
'''[[Lincoln (seria EL)|Lincoln EL-Series]]''' – model [[samochód osobowy|samochodu osobowego]] [[full-size car|pełnowymiarowej]] [[Autosegment F|klasy luksusowej]] produkowany pod amerykańską marką [[Lincoln (marka samochodów)|Lincoln]] w latach 1948–1951. Nie miał nadanego oznaczenia modelu; określany był także jako standardowy Lincoln, w odróżnieniu od większego spokrewnionego z nim modelu [[Lincoln Cosmopolitan]]. Modele serii EL, będące następcą wywodzącej się sprzed wojny [[Lincoln H-Series|serii H]], zyskały nowoczesne jak na te czasy [[nadwozie]], z gładkimi ścianami bocznymi, bez wystających na boki błotników. Charakterystyczne tylko dla samochodów Lincoln z tych lat było umieszczenie reflektorów w chromowanych zagłębionych oprawach. Samochody Lincoln serii EL produkowano z nadwoziami: [[sedan (nadwozie)|sedan]], [[coupé]] oraz [[kabriolet]]. Napęd stanowił silnik V8 o pojemności 5,5 litra. Dzięki dobremu prowadzeniu się i mocnym silnikom, duże i luksusowe Lincolny były także używane w sporcie samochodowym, odnosząc pewne sukcesy. Samochód taki zwyciężył w pierwszym w historii wyścigu serii Strictly Stock [[NASCAR]] w 1949 toku. Ogółem wyprodukowano ponad 72 tysiące egzemplarzy samochodów serii EL. ''[[Lincoln (seria EL)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Aleksandr Pietrow (gubernator)|Aleksandr Pietrow]]''' (ur. [[16 lutego]] [[1838]] w [[Petersburg|Sankt Petersburgu]], zm. [[19 sierpnia]] [[1915]] tamże) – działacz państwowy [[Imperium Rosyjskie]]go, członek [[Senat Rządzący|Senatu Rządzącego]], gubernator [[Gubernia mińska|miński]] oraz [[Gubernia charkowska|charkowski]], wicegubernator [[Gubernia siedlecka|siedlecki]]. Ukończył Połocki Korpus Kadetów. Pietrow w 1864 roku został podporządkowany [[Komitet Urządzający w Królestwie Polskim|Komitetowi Urządzającemu w Królestwie Polskim]]. Ten przydzielił porucznika do Kieleckiej Komisji ds. Włościańskich na stanowisko komisarza. W 1866 roku oficjalnie opuścił służbę wojskową i w randze radcy tytularnego rozpoczął cywilną karierę urzędniczą. W 1878 roku wszedł w skład Tymczasowej Komisji ds. Włościańskich Guberni Królestwa Polskiego. Pietrow był stronnikiem generała-gubernatora [[Iosif Hurko|Iosifa Hurki]]. Był zwolennikiem twardego traktowania Polaków. Rok później uzyskał rangę rzeczywistego radcy stanu oraz objął stanowiska gubernatora mińskiego, które pełnił do 1886 roku. Następnym stanowiskiem Pietrowa było gubernatorstwo charkowskie, które sprawował w latach 1886–1895. ''[[Aleksandr Pietrow (gubernator)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 3 września --> [[Plik:Boyd K. Packer.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Boyd K. Packer]]''' (ur. [[10 września]] [[1924]] w [[Brigham City]], zm. [[3 lipca]] [[2015]] w [[Salt Lake City]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] przywódca religijny, pedagog oraz misjonarz. Potomek mormońskich pionierów. Pedagog, zawodowo związany z systemem edukacyjnym [[Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich|Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich]]. Od 1961 roku wchodził w skład władz naczelnych tej wspólnoty religijnej, od 1970 roku był członkiem [[Kworum Dwunastu Apostołów]]. Od 1994 do 2008 roku jego tymczasowy przewodniczący, a od 2008 roku aż do śmierci – jego stały przewodniczący. Znany z konserwatyzmu, jego poglądy na niektóre kwestie społeczne były przedmiotem wielopoziomowej krytyki. Znany z bezpośredniości i ostrego języka. Przez część środowiska naukowego, w tym niektórych uczonych będących członkami Kościoła, krytykowany za antyintelektualizm. Uważał, że badania nad mormońską historią powinny być podporządkowane teologii. Amatorski artysta, pozostawił po sobie inspirowane naturą obrazy oraz rzeźby. ''[[Boyd K. Packer|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Prospero Provana]]''' (ur. w latach 20. [[XVI wiek]]u, zm. [[20 września]] [[1584]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Włosi|włoski]] szlachcic z [[Piemont]]u, kupiec i bankier krakowski, pierwszy kierownik poczty królewskiej w Polsce oraz [[Żupnik|żupnik krakowski]]. Do Polski przybył razem z bratem [[Traiano Provana|Traianem]] lub też w późniejszym czasie, za jego namową. Zajmował się handlem tkaninami, winem i solą, uzyskał polski [[indygenat]]. [[Zygmunt II August]] powierzył mu organizację i kierowanie pocztą królewską, jak również na pewien czas pośrednictwo w przesyłaniu odsetek od [[Sumy neapolitańskie|sum neapolitańskich]]. Z nadania [[Stefan Batory|Stefana Batorego]] administrował [[Żupy krakowskie|żupami krakowskimi]], zgromadził znaczny majątek ziemski i był właścicielem kilku kamienic w Krakowie, przewodząc tamtejszej kolonii włoskiej. Związany ze zwolennikami [[Reformacja|reformacji]] – być może ze względów wyznaniowych opuścił Piemont, był [[Kalwinizm|kalwinistą]], utrzymywał także bliskie kontakty z [[Antytrynitaryzm|antytrynitarzami]], goszcząc u siebie między innymi [[Faust Socyn|Fausta Socyna]]. U schyłku życia dokonał jednak konwersji na katolicyzm. ''[[Prospero Provana|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 4 września --> [[Plik:Day of the TenTacLe.svg|100px|right]] |
||
'''''[[Day of the Tentacle]]''''' – [[komputerowa gra przygodowa]] z 1993 roku opracowana i wydana przez [[LucasArts]]. Jest to kontynuacja gry ''[[Maniac Mansion]]'' z 1987 roku. Fabuła opowiada o Bernardzie Bernoullim oraz jego znajomych Hoagie i Laverne, którzy próbują powstrzymać fioletową mackę przed przejęciem władzy nad światem. Gracz przejmuje kontrolę nad trójką bohaterów i rozwiązuje zagadki, korzystając z podróży w czasie, aby poznać różne okresy historii. Dave Grossman oraz Tim Schafer pracowali razem jako projektanci gry, po raz pierwszy będąc w takiej roli. Duet przeniósł niektóre elementy z ''Maniac Mansion'' i zrezygnował z aspektu wyboru postaci, aby uprościć produkcję. Inspiracją dla twórców gry były kreskówki [[Chuck Jones|Chucka Jonesa]] oraz [[historia Stanów Zjednoczonych]]. ''Day of the Tentacle'' była ósmą grą LucasArts, w której wykorzystano silnik [[SCUMM]]. Gra zdobyła uznanie krytyków i sukces komercyjny. Krytycy w swych recenzjach skupili się na kreskówkowej oprawie graficznej oraz elementach komediowych. ''Day of the Tentacle'' pojawia się na listach najlepszych gier. Wersja zremasterowana ''Day of the Tentacle'' została opracowana przez studio Schafera [[Double Fine Productions]] i została wydana w 2016 roku. ''[[Day of the Tentacle|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Klątwa Ondyny]]''' – rzadka, [[Choroby genetyczne|genetycznie uwarunkowana]], potencjalnie śmiertelna choroba [[Układ nerwowy|układu nerwowego]]. Chorzy z tym zespołem mogą doznać zatrzymania oddechu we śnie. Jest to rzadka przyczyna [[Zespół bezdechu sennego |bezdechu śródsennego]], spowodowana nieprawidłową funkcją [[Autonomiczny układ nerwowy|autonomicznej]] kontroli oddychania. U około 91% pacjentów stwierdza się [[mutacja|mutację]] [[Geny homeotyczne|genu homeotycznego]] [[PHOX2B]] w locus [[chromosom 4|4p12]]. Mutacja polega na ekspansji powtórzeń polialaninowych w eksonie 3 genu. Zespół opisali John W. Severinghaus oraz Robert Mitchell w 1962 roku, którzy zaobserwowali objawy u trzech pacjentów, poddanych wcześniej operacji na szyjnym odcinku rdzenia kręgowego i pniu mózgu. Podstawowym objawem zespołu jest [[niewydolność oddechowa]], przede wszystkim podczas snu i upośledzona odpowiedź na [[hiperkapnia|hiperkapnię]] oraz [[hipoksemia|hipoksemię]], działające łącznie lub osobno. Obok zaburzeń kontroli oddychania, u chorych może występować [[Nerwiak płodowy|nerwiak zarodkowy]], [[choroba Hirschsprunga]] oraz inne objawy dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego. Wszyscy pacjenci wymagają dożywotniego wspomagania wentylacji podczas snu. Możliwości wentylacji obejmują mechaniczną wentylację dodatnim ciśnieniem przez [[tracheotomia|tracheotomię]]. ''[[Klątwa Ondyny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 5 września --> [[Plik:1920 US olympic rugby union team.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920]]''' – było [[Rugby union na letnich igrzyskach olimpijskich|trzecią edycją]] olimpijskich zawodów w [[rugby union]] w historii, a do rywalizacji przystąpiły ostatecznie dwa zespoły. Jedyne spotkanie rozegrane zostało 5 września 1920 roku na głównej arenie igrzysk, [[Stadion Olimpijski w Antwerpii|Stadionie Olimpijskim]]. Zgodnie z ówczesnymi [[Rugby union#Zdobywanie punktów|zasadami gry]] podczas tych zawodów [[Podwyższenie (rugby)|podwyższenie]] warte były dwa punkty, dropgol cztery, zaś [[Przyłożenie (rugby)|przyłożenie]] oraz inne kopy na bramkę trzy. Wyraźne zwycięstwo nad faworyzowanymi [[Reprezentacja Francji w rugby union mężczyzn|Francuzami]] odnieśli [[Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w rugby union mężczyzn|reprezentanci Stanów Zjednoczonych]]. Amerykanie zaskoczyli faworyzowanych Francuzów animuszem w ataku oraz precyzją gry obronnej zwyciężając ostatecznie 8–0. Reprezentacja USA złożona była w większości ze studentów kalifornijskich uniwersytetów, a zawodnicy francuscy związani byli natomiast z paryskimi klubami. ''[[Rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UC-67]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 jednostek typu ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] w sierpniu 1916 roku w stoczni [[Blohm + Voss|Blohm & Voss]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] w grudniu 1916 roku. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. Przebazowany na [[Morze Śródziemne]] został nominalnie wcielony w skład [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine]] pod nazwą U-91, pływając w składzie Flotylli Pola, a później II Flotylli Morza Śródziemnego. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 11 patroli bojowych, w wyniku których zatonęły 53 statki o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:93284}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i okręt o [[Wyporność|wyporności]] 834 [[Tona|tony]], zaś trzy statki o łącznej pojemności {{formatnum:8249}} BRT zostały uszkodzone. 16 stycznia 1919 roku SM UC-67 został poddany [[Wielka Brytania|Brytyjczykom]] w wyniku podpisania [[Rozejm w Compiègne (1918)|rozejmu w Compiègne]], a następnie [[Stocznia złomowa|złomowany]] w latach 1919–1920. ''[[SM UC-67|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 00:34, 30 sie 2021
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Okręty podwodne typu Mameli – włoskie okręty podwodne z okresu dwudziestolecia międzywojennego oraz II wojny światowej. Jednostki mierzyły 64,6 metra długości, 6,51 metra szerokości i miały zanurzenie 4,3 metra, a ich wyporność nawodna wynosiła 810 ton. Uzbrojone były w działo pokładowe kalibru 102 mm, dwa wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 13,2 mm oraz 10 torped, wystrzeliwanych z sześciu wyrzutni torped kalibru 533 mm. W latach 1925–1929 w stoczni Cantieri navali Tosi di Taranto w Tarencie zbudowano cztery jednostki tego typu. Okręty weszły w skład włoskiej marynarki w 1929 roku. Pełniły służbę na Morzu Śródziemnym i Atlantyku, biorąc udział m.in. w wojnie domowej w Hiszpanii oraz kampanii śródziemnomorskiej. „Pier Capponi” został zatopiony 31 marca 1941 roku przez brytyjski okręt podwodny, zaś pozostałe trzy jednostki przetrwały wojnę i zostały wycofane ze służby w 1948 roku. Czytaj więcej…
Jutro
Akainacephalus – rodzaj wymarłego dinozaura, tyreofora z rodziny ankylozaurów, odkryty w osadach kredy górnej, opisany w 2018 roku. Szczątki tego zwierzęcia odnaleziono na południu stanu Utah w USA, w skałach formacji Kaiparowits, datowanych na późny kampan. Nigdy wcześniej w tej formacji nie znaleziono czaszki wraz z połączonym z nią szkieletem pozaczaszkowym przedstawiciela Ankylosauridae. Randall Irmis oraz Jelle Wiersma podkreślają kompletność czaszki, wśród znalezionego szkieletu pozaczaszkowego wymieniając: znaczną część kręgosłupa z prawie kompletnym synsakrum, buławę ogonową, szczątki kończyn oraz pancerza okrywającego za życia ciało zwierzęcia. Wedle autorów rodzaju bogato ornamentowana czaszka Akainacephalus przypomina pod tym względem czaszki Nodocephalosaurus. Koniec ogona Akainacephalus wieńczyła kostna buława. Buławy takie, zbudowane z zachodzących na siebie kręgów ogonowych i osteodermów, występowały również u innych przedstawicieli Ankylosauridae. Niewykluczone, że służyły one zwierzętom jako broń w walce. Dinozaury mogły wymachiwać ogonem, a siła uderzenia wieńczącej ogon dużej buławy, takiej jak u ankylozaura, była w stanie zmiażdżyć kość przeciwnika. Czytaj więcej…
Pojutrze
Szałwia łąkowa – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie. W Polsce jest niezbyt częsta na niżu i rzadka w niższych położeniach górskich. Rośnie zwykle w nasłonecznionych murawach i łąkach, zazwyczaj w miejscach suchych i na glebie zasadowej. Jest długowieczną byliną zapylaną głównie przez trzmiele, ale wabiącą też pszczoły oraz motyle. Wykorzystywana jest jako roślina miododajna i ozdobna, a dawniej stosowana była jako lecznicza i przyprawa do aromatyzowania piwa oraz wina. Gatunek jest rzadki i zagrożony w krajach na obrzeżach swego zasięgu. Ze względu na przemiany łąk i muraw oraz ich intensywne użytkowanie, a także silne przekształcenia roślinności na przydrożach i miedzach, gatunek zanika także na obszarach, gdzie jeszcze do niedawna był bardzo rozpowszechniony, np. w Słowenii. W Polsce nie jest zagrożony i nie podlega ochronie prawnej. Czytaj więcej…
Za 3 dni
.jpg)
Lincoln EL-Series – model samochodu osobowego pełnowymiarowej klasy luksusowej produkowany pod amerykańską marką Lincoln w latach 1948–1951. Nie miał nadanego oznaczenia modelu; określany był także jako standardowy Lincoln, w odróżnieniu od większego spokrewnionego z nim modelu Lincoln Cosmopolitan. Modele serii EL, będące następcą wywodzącej się sprzed wojny serii H, zyskały nowoczesne jak na te czasy nadwozie, z gładkimi ścianami bocznymi, bez wystających na boki błotników. Charakterystyczne tylko dla samochodów Lincoln z tych lat było umieszczenie reflektorów w chromowanych zagłębionych oprawach. Samochody Lincoln serii EL produkowano z nadwoziami: sedan, coupé oraz kabriolet. Napęd stanowił silnik V8 o pojemności 5,5 litra. Dzięki dobremu prowadzeniu się i mocnym silnikom, duże i luksusowe Lincolny były także używane w sporcie samochodowym, odnosząc pewne sukcesy. Samochód taki zwyciężył w pierwszym w historii wyścigu serii Strictly Stock NASCAR w 1949 toku. Ogółem wyprodukowano ponad 72 tysiące egzemplarzy samochodów serii EL. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Boyd K. Packer (ur. 10 września 1924 w Brigham City, zm. 3 lipca 2015 w Salt Lake City) – amerykański przywódca religijny, pedagog oraz misjonarz. Potomek mormońskich pionierów. Pedagog, zawodowo związany z systemem edukacyjnym Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Od 1961 roku wchodził w skład władz naczelnych tej wspólnoty religijnej, od 1970 roku był członkiem Kworum Dwunastu Apostołów. Od 1994 do 2008 roku jego tymczasowy przewodniczący, a od 2008 roku aż do śmierci – jego stały przewodniczący. Znany z konserwatyzmu, jego poglądy na niektóre kwestie społeczne były przedmiotem wielopoziomowej krytyki. Znany z bezpośredniości i ostrego języka. Przez część środowiska naukowego, w tym niektórych uczonych będących członkami Kościoła, krytykowany za antyintelektualizm. Uważał, że badania nad mormońską historią powinny być podporządkowane teologii. Amatorski artysta, pozostawił po sobie inspirowane naturą obrazy oraz rzeźby. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Day of the Tentacle – komputerowa gra przygodowa z 1993 roku opracowana i wydana przez LucasArts. Jest to kontynuacja gry Maniac Mansion z 1987 roku. Fabuła opowiada o Bernardzie Bernoullim oraz jego znajomych Hoagie i Laverne, którzy próbują powstrzymać fioletową mackę przed przejęciem władzy nad światem. Gracz przejmuje kontrolę nad trójką bohaterów i rozwiązuje zagadki, korzystając z podróży w czasie, aby poznać różne okresy historii. Dave Grossman oraz Tim Schafer pracowali razem jako projektanci gry, po raz pierwszy będąc w takiej roli. Duet przeniósł niektóre elementy z Maniac Mansion i zrezygnował z aspektu wyboru postaci, aby uprościć produkcję. Inspiracją dla twórców gry były kreskówki Chucka Jonesa oraz historia Stanów Zjednoczonych. Day of the Tentacle była ósmą grą LucasArts, w której wykorzystano silnik SCUMM. Gra zdobyła uznanie krytyków i sukces komercyjny. Krytycy w swych recenzjach skupili się na kreskówkowej oprawie graficznej oraz elementach komediowych. Day of the Tentacle pojawia się na listach najlepszych gier. Wersja zremasterowana Day of the Tentacle została opracowana przez studio Schafera Double Fine Productions i została wydana w 2016 roku. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 – było trzecią edycją olimpijskich zawodów w rugby union w historii, a do rywalizacji przystąpiły ostatecznie dwa zespoły. Jedyne spotkanie rozegrane zostało 5 września 1920 roku na głównej arenie igrzysk, Stadionie Olimpijskim. Zgodnie z ówczesnymi zasadami gry podczas tych zawodów podwyższenie warte były dwa punkty, dropgol cztery, zaś przyłożenie oraz inne kopy na bramkę trzy. Wyraźne zwycięstwo nad faworyzowanymi Francuzami odnieśli reprezentanci Stanów Zjednoczonych. Amerykanie zaskoczyli faworyzowanych Francuzów animuszem w ataku oraz precyzją gry obronnej zwyciężając ostatecznie 8–0. Reprezentacja USA złożona była w większości ze studentów kalifornijskich uniwersytetów, a zawodnicy francuscy związani byli natomiast z paryskimi klubami. Czytaj więcej…