Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
'''[[Podsumowanie startów zespołu Lotus w Formule 1]]''' – w 1954 roku założyciel firmy [[Lotus Cars|Lotus Engineering]], [[Colin Chapman]], wydzielił z niej spółkę-córkę, nazwaną [[Team Lotus]], która miała być odpowiedzialna za sporty motorowe. W [[Formuła 1|Formule 1]] Team Lotus zadebiutował w [[Formuła 1 Sezon 1958|sezonie 1958]] podczas [[Grand Prix Monako 1958|Grand Prix Monako]], w którym to [[Lotus 12|Lotusem 12]] ścigali się [[Cliff Allison]] oraz [[Graham Hill]]. Jako konstruktor samochodów pierwsze zwycięstwo Lotus odniósł w [[Grand Prix Monako 1960]], kiedy to [[Lotus 18|Lotusem 18]] triumfował ścigający się dla [[Rob Walker Racing Team|R.R.C. Walker Racing Team]] [[Stirling Moss]]. Dla fabrycznego zespołu Lotusa pierwsze zwycięstwo odniósł natomiast [[Innes Ireland]] w [[Formuła 1 Sezon 1961|sezonie 1961]] podczas [[Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1961|Grand Prix Stanów Zjednoczonych]]. Na początku lat dziewięćdziesiątych zespół zaczął przeżywać problemy finansowe, a po [[Grand Prix Włoch 1994]] na skutek długów został przejęty przez zarząd komisaryczny. Na początku 1995 roku Lotus wskutek zadłużenia wycofał się z rywalizacji w Formule 1. Powrócił do niej w sezonie [[Formuła 1 Sezon 2010|sezonie 2010]]. Przed [[Formuła 1 Sezon 2016|sezonem 2016]] zespół został przejęty przez [[Renault F1|Renault]]. ''[[Podsumowanie startów zespołu Lotus w Formule 1|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Podsumowanie startów zespołu Lotus w Formule 1]]''' – w 1954 roku założyciel firmy [[Lotus Cars|Lotus Engineering]], [[Colin Chapman]], wydzielił z niej spółkę-córkę, nazwaną [[Team Lotus]], która miała być odpowiedzialna za sporty motorowe. W [[Formuła 1|Formule 1]] Team Lotus zadebiutował w [[Formuła 1 Sezon 1958|sezonie 1958]] podczas [[Grand Prix Monako 1958|Grand Prix Monako]], w którym to [[Lotus 12|Lotusem 12]] ścigali się [[Cliff Allison]] oraz [[Graham Hill]]. Jako konstruktor samochodów pierwsze zwycięstwo Lotus odniósł w [[Grand Prix Monako 1960]], kiedy to [[Lotus 18|Lotusem 18]] triumfował ścigający się dla [[Rob Walker Racing Team|R.R.C. Walker Racing Team]] [[Stirling Moss]]. Dla fabrycznego zespołu Lotusa pierwsze zwycięstwo odniósł natomiast [[Innes Ireland]] w [[Formuła 1 Sezon 1961|sezonie 1961]] podczas [[Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1961|Grand Prix Stanów Zjednoczonych]]. Na początku lat dziewięćdziesiątych zespół zaczął przeżywać problemy finansowe, a po [[Grand Prix Włoch 1994]] na skutek długów został przejęty przez zarząd komisaryczny. Na początku 1995 roku Lotus wskutek zadłużenia wycofał się z rywalizacji w Formule 1. Powrócił do niej w sezonie [[Formuła 1 Sezon 2010|sezonie 2010]]. Przed [[Formuła 1 Sezon 2016|sezonem 2016]] zespół został przejęty przez [[Renault F1|Renault]]. ''[[Podsumowanie startów zespołu Lotus w Formule 1|Czytaj więcej…]]'' |
||
|dodane czwartek = |
|dodane czwartek = 7 czerwca |
||
|czwartek|4= |
|czwartek|4= |
||
[[Plik: |
[[Plik:Symonds and Co Collection Q41314.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Jauréguiberry (1893)|Jauréguiberry]]''' – [[III Republika Francuska|francuski]] [[pancernik]] z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku. Okręt [[Wyporność|wypierał]] 11 818 ton, a jego główną artylerię stanowiły dwa [[Działo okrętowe|działa]] [[Kaliber broni|kalibru]] 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kal. 138 mm. [[Wodowanie|Zwodowany]] 27 października 1893 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée w [[La Seyne-sur-Mer]], został [[Podniesienie bandery|przyjęty do służby]] w [[Marine nationale]] 17 maja 1897 roku. Nazwę otrzymał na cześć [[Wiceadmirał|wadm.]] Jeana Bernarda Jauréguiberry’ego – dwukrotnego ministra marynarki wojennej. Służył na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] oraz [[Ocean Atlantycki|Oceanie Atlantyckim]], biorąc udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Z czynnej służby został wycofany w czerwcu 1920 roku, pełniąc następnie rolę [[Hulk (okręt)|hulku]]. Okręt został [[Stocznia złomowa|zezłomowany]] w 1934 roku. ''[[Jauréguiberry (1893)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Półkozic]]''' – polski [[herb szlachecki]], noszący [[zawołanie|zawołania]] ''Połkoza'' oraz ''Połukoza''. Występował głównie w [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|ziemi krakowskiej]], [[województwo sandomierskie (I Rzeczpospolita)|sandomierskiej]], [[województwo lubelskie (I Rzeczpospolita)|lubelskiej]], [[województwo łęczyckie|łęczyckiej]] oraz [[województwo sieradzkie (I Rzeczpospolita)|sieradzkiej]]. W wyniku [[Unia horodelska|unii horodelskiej]] w 1413 roku przeniesiony na [[Litwa|Litwę]]. Najwcześniejsze źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 ''[[Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae]]'' polskiego historyka [[Jan Długosz|Jana Długosza]], który zalicza go do rdzennie polskich. Zapisuje on informacje o herbie wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich. Spośród około 270 rodów używających Półkozica, największe znaczenie uzyskali [[Ligęzowie]]. Chorągiew z Półkozicem [[Jan Ligęza|Jana Ligęzy]] brała udział w [[Bitwa pod Grunwaldem|Bitwie pod Grunwaldem]]. [[Adam Mickiewicz]] spopularyzował ten herb, przypisując go w ''[[Pan Tadeusz|Panu Tadeuszu]]'' fikcyjnej rodzinie Horeszków. ''[[Półkozic|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|dodane piątek = 24 maja |
|dodane piątek = 24 maja |
Wersja z 00:24, 7 cze 2021
Deutsches Eck – sztuczny cypel, położony w Koblencji, przy ujściu Mozeli do Renu. Został usypany na początku lat 90. XIX wieku jako miejsce do budowy pomnika cesarza Wilhelma I. Za projekt mającego postać konnego posągu stojącego na wysokim cokole pomnika odpowiadali architekt Bruno Schmitz oraz rzeźbiarz Emil Hundrieser. Pod koniec II wojny światowej, w 1945 roku konny posąg cesarza został zniszczony wskutek trafienia amerykańskim pociskiem artyleryjskim. W następnych latach pojawiły się nieuwzględniające odbudowy konnego posągu inicjatywy przeprojektowania Deutsches Eck, z których najważniejszą był zorganizowany przez rządzące Koblencją francuskie władze wojskowe konkurs architektoniczny. W konkursie tym wybrano 20 projektów, jednak żaden nie doczekał się realizacji. W 1953 roku pusty cokół pomnika został przekształcony w „pomnik jedności niemieckiej”. Czterdzieści lat później pomnik przywrócono do pierwotnej formy, ustawiając na cokole rekonstrukcję zniszczonego konnego posągu Wilhelma I. Obecnie Deutsches Eck wraz z pomnikiem uchodzi za największą atrakcję turystyczną Koblencji, każdego roku odwiedzaną przez ponad 2 miliony ludzi. Jest również częścią tzw. Oberes Mittelrheintal, odcinka doliny środkowego Renu wpisanego w 2002 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Czytaj więcej…