Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
rotacja piątek-niedziela |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 27 lipca --> [[Plik:Somerset Flag.svg|right|100px]] |
||
'''[[Somerset]]''' – [[hrabstwo niemetropolitalne]] w południowo-zachodniej [[Anglia|Anglii]], składające się z pięciu [[dystrykt]]ów, a jako [[hrabstwo ceremonialne]] obejmujące dodatkowo dwie [[Unitary authority|jednolite jednostki administracyjne]]. Ośrodkiem administracyjnym jest [[Taunton]]. Somerset jest krainą z przewagą krajobrazu wiejskiego. Jego charakter kształtują wzgórza [[Quantock Hills]] i [[Mendip]], Park Narodowy [[Exmoor]] oraz równina [[Somerset Levels]]. Osadnictwo na tym obszarze datuje się od [[neolit]]u. Zasiedlanie obszaru nastąpiło w epoce [[Brytania|rzymskiej]] i saksońskiej. Hrabstwo odegrało znaczącą rolę przy umocnieniu władzy za [[Alfred Wielki|Alfreda Wielkiego]], [[Angielska wojna domowa|wojny domowe 1652-1661]] oraz [[James Scott (książę)#Rebelia Monmoutha|rebelii Monmoutha]]. Najważniejszą gałęzią gospodarki hrabstwa jest rolnictwo. Przeważa [[chów]] owiec i krów, [[serowarstwo]] oraz uprawa [[Wierzba|wierzby]] dla potrzeb [[Wikliniarstwo|wikliniarstwa]]. Nieco spadła rola [[Sadownictwo|sadownictwa]], choć do dzisiaj produkuje się tu znany w Anglii mocny [[cydr]]. Inne ważne gałęzie gospodarki to usługi, przemysł spożywczy, drobne [[rzemiosło]] oraz [[turystyka]]. [[Bezrobocie]] jest niższe od średniej krajowej, a [[przyrost naturalny]] – wyższy. ''[[Somerset|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Ostrożeń krótkołodygowy]]''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] roślin z rodziny [[Astrowate|astrowatych]]. Jego zasięg obejmuje Europę Środkową i Zachodnią. Przez [[Polska|Polskę]] biegnie wschodnia granica zasięgu – roślina spotykana jest w północnej i zachodniej części kraju. Jest to niska [[Bylina (botanika)|bylina]] rosnąca na suchych łąkach, pastwiskach i obrzeżach lasów. Występuje na przepuszczalnych glebach bogatych w [[węglan wapnia]], często na [[rędzina]]ch, także na bardzo płytkich glebach powstających na skałach wapiennych, ale też na glebach powstających z [[Glina|glin]] i na piaskach zasobnych w węglan wapnia. Gatunkowi temu sprzyja wykaszanie zasiedlanej murawy, ale źle znosi intensywne wydeptywanie. Roślina nie ma znaczenia użytkowego. W przypadku licznego występowania na pastwiskach uznawana jest na nich za [[chwast]]. Gatunek jest bardzo zmienny i tworzy szereg [[Mieszaniec|mieszańców]] z innymi przedstawicielami rodzaju [[Ostrożeń (roślina)|ostrożeń]]. ''[[Ostrożeń krótkołodygowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 28 lipca --> [[Plik:明英宗.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Zhu Qizhen]]''' (ur. [[29 listopada]] [[1427]], zm. [[23 lutego]] [[1464]]) – szósty cesarz [[Chiny|Chin]] z [[Dynastia Ming|dynastii Ming]], panujący w latach 1435–1449 w [[Ery chińskie|erze]] Zhengtong i ponownie w latach 1457–1464 w erze Tiānshùn. Zhu Qizhen był najstarszym synem cesarza [[Xuande]], który zmarł kiedy miał on zaledwie osiem lat. Z tego powodu rząd funkcjonował nominalnie pod kontrolą cesarza-dziecka, jednak faktyczną regencję sprawowała cesarzowa wdowa Zheng oraz [[eunuch]] Wang Zhen. Po śmierci cesarzowej wdowy, Zhu Qizhen rzeczywiście przejął władzę, a jego armia wygrała wojnę toczoną z [[Tajowie|Tajami]] atakującymi prowincję [[Junnan]]. To zwycięstwo zachęciło cesarza do osobistego poprowadzenia kampanii przeciwko [[Ojraci|Ojratom]], jednak fatalnie dowodzona przez Wang Zhena armia cesarstwa została niemal zupełnie rozbita przez ich wodza, [[Esen]]a, cesarz zaś dostał się do niewoli. W [[Pekin]]ie cesarzem obwołano brata Zhu Qizhena, [[Jingtai]]a. Zhu Qizhen po powrocie do stolicy w 1450 roku trafił do aresztu domowego. Władzę przywrócił mu zamach stanu przeprowadzony 11 lutego 1457 roku. Drugie panowanie Zhu Qizhena było niepopularne, ponieważ ukarał on wielu urzędników tylko za ich współpracę z Jingtaiem, niezależnie od rzeczywistych zasług. ''[[Zhu Qizhen|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Solaris Vacanza]]''' – rodzina wysokopokładowych [[Autokar|autokarów turystycznych]] produkowanych przez [[Polska|polskie]] przedsiębiorstwo [[Solaris Bus & Coach]] w [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]]. Na serię składają się dwa modele: produkowany w latach 2002–2010 Solaris Vacanza 12 oraz produkowany w latach 2004–2010 Solaris Vacanza 13. Zaprezentowany w 2001 roku Solaris Vacanza 12 uzupełnił ofertę producenta o model autokaru turystycznego. W 2003 roku wziął on udział w konkursie o tytuł [[Autobus Roku|Autokar Roku 2004]], w którym zajął II miejsce. W tym samym roku do oferty weszła II generacja modelu, która obejmowała niewielkie zmiany konstrukcyjne w modelu 12-metrowym, a także poszerzenie gamy o trzyosiowy model Vacanza 13. Rocznie produkowano od kilku od kilkunastu pojazdów, z czego zdecydowana większość trafiła na rynek polski, jedynie kilka egzemplarzy wyeksportowano do [[Niemcy|Niemiec]], [[Estonia|Estonii]] oraz na [[Łotwa|Łotwę]]. Ponadto w całym okresie produkcji na bazie modelów Vacanza powstało 11 specjalnych ambulansów do poboru krwi. Ostatecznie w związku ze słabnącym zainteresowaniem klientów, produkcję modelu Vacanza zakończono w 2010 roku. ''[[Solaris Vacanza|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 29 lipca --> [[Plik:Kurz vor der Landung (Die U-Boote laufen ein) (6983645898).jpg|right|100px]] |
||
'''[[U-256]]''' – [[III Rzesza|niemiecki]] [[okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu VIIC|VIIC]]'' z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. [[Wodowanie|Zwodowany]] 28 października 1941 roku w stoczni Bremer Vulkan w [[Vegesack (Brema)|Vegesack]], został przyjęty do służby w [[Kriegsmarine]] 18 grudnia 1941 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie [[Flotylle_U-Bootów#9._Flotylla_U-Bootów|9. Flotylli U-Bootów]] okręt odbył pięć misji bojowych, podczas których zatopił jeden okręt o [[Wyporność|wyporności]] {{formatnum:1300}} ton i zestrzelił dwa samoloty. W 1943 roku jednostkę przebudowano na [[U-flak]], jednak wobec niepowodzenia koncepcji okręt przywrócono do stanu pierwotnego. W trakcie działań wojennych U-256 był trzykrotnie wycofany ze służby, a ostatecznie stało się to 23 października 1944 roku w [[Bergen]], gdzie przeznaczono go na rezerwuar części zamiennych. Po zakończeniu wojny okręt został przejęty przez [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]] i następnie [[Stocznia złomowa|złomowany]]. ''[[U-256|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Sauvignon blanc]]''' – drugi pod względem wielkości światowych upraw biały [[Kultywar|szczep]] [[Winorośl właściwa|winorośli]], pochodzący przypuszczalnie z regionu [[Bordeaux (region winiarski)|Bordeaux]] we [[Francja|Francji]]. Sauvignon blanc jest uprawiany w wielu regionach winiarskich świata jako podstawa orzeźwiających i wyrazistych wytrawnych [[Białe wino|białych]] [[Wino odmianowe|win odmianowych]]. W zależności od klimatu, aromat sauvignon blanc mieści się w szerokim spektrum smaków i zapachów: od wyraźnie trawiastego aż po słodkawy, przywołujący na myśl owoce egzotyczne. Specjaliści używają określeń rześki, elegancki i świeży na najlepsze przykłady jednoodmianowych win z [[Dolina Loary|Doliny Loary]] i [[Wina nowozelandzkie|Nowej Zelandii]]. Lekko schłodzone wina sauvignon blanc stanowią dobre uzupełnienie dań rybnych i serów, zwłaszcza kozich. To także jedne z niewielu win, które pasują do [[sushi]]. Wina sauvignon blanc pije się zwykle młode, gdyż niewiele zyskują na starzeniu, z wyjątkiem niektórych win starzonych w dębowych beczkach albo [[Barrique|baryłkach]] z apelacji bordoskich. ''[[Sauvignon blanc|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 30 lipca --> [[Plik:Powódź 1997 Wrocław 003.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu]]''' – [[Klęska żywiołowa|katastrofalne]] zalanie znacznej części [[Wrocław]]ia w czasie [[Powódź tysiąclecia|powodzi tysiąclecia]], która nawiedziła w lipcu 1997 roku [[Europa Środkowa|Europę Środkową]]. Na [[Śląsk]]u wylały wówczas wody [[Odra|Odry]] i jej dopływów, w tym m.in. [[Bóbr (dopływ Odry)|Bobru]], [[Bystrzyca (dopływ Odry)|Bystrzycy]], [[Kaczawa|Kaczawy]], [[Kwisa|Kwisy]], [[Mała Panew|Małej Panwi]], [[Nysa Kłodzka|Nysy Kłodzkiej]], [[Nysa Łużycka|Nysy Łużyckiej]], [[Olza (rzeka)|Olzy]], [[Oława (rzeka)|Oławy]], [[Ślęza|Ślęzy]] oraz [[Widawa (rzeka)|Widawy]]. Wody powodziowe Odry wdarły się do miasta 12 lipca 1997 roku, a ostatecznie ustąpiły 6 sierpnia. We Wrocławiu powódź tysiąclecia miała szczególnie ciężki przebieg, ponieważ nałożyły się dwie fale powodziowe: z Odry i Widawy. Ponadto kilka dni przed kulminacją mieszkańcy podwrocławskiej wsi [[Łany (województwo dolnośląskie)|Łany]] nie pozwolili na jej zalanie, co znacznie obniżyłoby straty. Z powodu specyficznego przebiegu rzeki przez miasto wylew nastąpił niezależnie zarówno w centrum, jak i na północy Wrocławia. Pod wodą znalazło się 40% powierzchni miasta; zalanych i podtopionych zostało 2583 budynków mieszkalnych. ''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Społeczeństwo jest niemiłe]]''''' – debiutancka płyta [[Dorota Masłowska|Doroty Masłowskiej]] z 2014 roku, wydana pod pseudonimem ''Mister D''. Album w intencji Masłowskiej miał stanowić odskocznię od działalności czysto literackiej, z którą do tej pory była kojarzona. Uznała także, że nowa dla niej – muzyczna – forma wyrazu będzie lepiej od literatury zaangażowanej pasować do tematyki społecznej, którą zamierzała poruszyć. Płyta była nagrywana przez pół roku w mieszkaniu Masłowskiej we współpracy z profesjonalnymi muzykami. Została wydana 22 lutego 2014 roku. Muzycznie album stanowi mieszankę rapu, punka i muzyki tanecznej, utrzymanych w estetyce [[Kamp (estetyka)|campu]] i pastiszu, z celowo uwypukloną amatorskością wokalną Masłowskiej. W tekstach utworów Masłowska mierzy się z takimi tematami jak: nierówność płci, kultura skoncentrowana na celebrytach czy [[konsumpcjonizm]]. Odnosi się do konkretnych postaci, symboli kojarzonych z latami 90., kalk językowych z języka potocznego, telewizji i prasy kolorowej czy aspiracji i wyobrażeń stereotypowego Polaka, zarówno nowobogackiego, jak i prowincjonalnego. Do ośmiu piosenek powstały teledyski, które wizualnie stanowią spójną całość z resztą projektu. Masłowska zagrała wraz z zespołem przeszło dwadzieścia koncertów. W listopadzie 2015 roku zawiesiła działalność muzyczną. ''[[Społeczeństwo jest niemiłe|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 31 lipca --> [[Plik:ORPKujawiak1.jpg|100px|right]] |
||
'''[[ORP Kujawiak (1940)|ORP Kujawiak]]''' – polski [[niszczyciel eskortowy]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], należący do typu [[Niszczyciele typu Hunt|''Hunt II'']]. Budowany dla [[Royal Navy]] jako HMS „Oakley”, został 30 maja 1941 roku, jeszcze przed zakończeniem prac stoczniowych, przekazany [[Polska Marynarka Wojenna|Polskiej Marynarce Wojennej]]. Przy długości całkowitej 85,34 m i szerokości maksymalnej 9,62 m, „Kujawiak” miał wyporność standardową 1050 ts i bojową 1490 ts. Główne uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć armat uniwersalnych [[armata morska 102 mm Mark XVI|HA/LA Mk XVI kal. 102 mm]] na podwójnych podstawach Mk XIX, osłoniętych maskami, o maksymalnym kącie podniesienia równym 85°. Jedna z nich znajdowała się na dziobie, dwie, w [[Superpozycja (okrętownictwo)|superpozycji]], na [[Rufa|rufie]]. Zanurzenie, w zależności od wyporności, mieściło się w przedziale od 2,36 do 3,89 m. Okręt, dowodzony przez [[Ludwik Lichodziejewski|Ludwika Lichodziejewskiego]], pełnił służbę patrolową i eskortową, uczestniczył też w [[Operacja Anklet|rajdzie na Lofoty]] oraz [[Operacja Harpoon|operacji ''Harpoon'']] – przeprowadzeniu konwoju na [[Malta|Maltę]]. Po jej zakończeniu, w nocy z 15 na 16 czerwca 1942 roku, zatonął na minie w pobliżu [[Valletta|La Valetty]] na Malcie ze stratą 13 członków załogi. ''[[ORP Kujawiak (1940)|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[ORP Kujawiak (1940)|ORP Kujawiak]]''' – polski [[niszczyciel eskortowy]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], należący do typu [[Niszczyciele typu Hunt|''Hunt II'']]. Budowany dla [[Royal Navy]] jako HMS „Oakley”, został 30 maja 1941 roku, jeszcze przed zakończeniem prac stoczniowych, przekazany [[Polska Marynarka Wojenna|Polskiej Marynarce Wojennej]]. Przy długości całkowitej 85,34 m i szerokości maksymalnej 9,62 m, „Kujawiak” miał wyporność standardową 1050 ts i bojową 1490 ts. Główne uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć armat uniwersalnych [[armata morska 102 mm Mark XVI|HA/LA Mk XVI kal. 102 mm]] na podwójnych podstawach Mk XIX, osłoniętych maskami, o maksymalnym kącie podniesienia równym 85°. Jedna z nich znajdowała się na dziobie, dwie, w [[Superpozycja (okrętownictwo)|superpozycji]], na [[Rufa|rufie]]. Zanurzenie, w zależności od wyporności, mieściło się w przedziale od 2,36 do 3,89 m. Okręt, dowodzony przez [[Ludwik Lichodziejewski|Ludwika Lichodziejewskiego]], pełnił służbę patrolową i eskortową, uczestniczył też w [[Operacja Anklet|rajdzie na Lofoty]] oraz [[Operacja Harpoon|operacji ''Harpoon'']] – przeprowadzeniu konwoju na [[Malta|Maltę]]. Po jej zakończeniu, w nocy z 15 na 16 czerwca 1942 roku, zatonął na minie w pobliżu [[Valletta|La Valetty]] na Malcie ze stratą 13 członków załogi. ''[[ORP Kujawiak (1940)|Czytaj więcej…]]'' |
||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 1 sierpnia --> [[Plik:Szymon Biliński 1963.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szymon Biliński]]''' (ur. [[16 kwietnia]] [[1899]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[1 sierpnia]] [[1979]]) – polski działacz religijny, były członek i działacz kilku wspólnot protestanckich w [[Polska|Polsce]], z których był usuwany w atmosferze skandalu. Próbował założyć własny Kościół. Był [[tajny współpracownik|tajnym współpracownikiem]] [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]] i donosił na protestanckich duchownych. Jako informator został zarejestrowany w marcu 1947 roku, otrzymał pseudonim ''Żebrowski''. Jego doniesienia agenturalne zawierały wiele oskarżeń pod adresem działaczy Kościołów ewangelikalnych. Wraz z Eugeniuszem Kupskim należał do tych tajnych współpracowników UB/SB, którzy dostarczyli najwięcej szkodliwych informacji na temat ewangelikalnych działaczy. W notatce sporządzonej przez pracownika MSW w 1963 roku oceniono, że ''dał wiele informacji, które pozwoliły poznać środowisko mniejszościowych związków religijnych w Polsce''. W 1965 roku zezwolono mu na wyjazd do Stanów Zjednoczonych, gdzie dożył reszty swoich dni. ''[[Szymon Biliński|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Okręty podwodne typu IIA]]''' – typ [[Okręt podwodny|okrętów podwodnych]] marynarek [[Finlandia|Finlandii]] i [[III Rzesza|III Rzeszy]], z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Zostały zaprojektowane z obejściem postanowień [[Traktat wersalski|Traktatu Wersalskiego]] przez założone w [[Holandia|Holandii]] tajne niemieckie biuro projektowe [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw|IvS]]. Okręt prototypowy tego typu – „[[Vesikko]]” dla [[Merivoimat|fińskiej marynarki wojennej]] – został zwodowany w 1931 roku w stoczni Crichton-Vulcan w [[Turku]], a jednostki seryjne budowane już dla [[Kriegsmarine]] wodowano od czerwca 1935 roku w stoczni [[Howaldtswerke-Deutsche Werft|Deutsche Werke]] w [[Kilonia|Kilonii]]. [[Prototyp|Okręt wiodący]] tego typu bazował na konstrukcji niemieckich jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu UB II|UB II]]'' z czasów [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. Ten sam projekt został użyty dla niemieckich okrętów przybrzeżnych, gdy kraj ten wznowił produkcję jednostek tej klasy. Niemieckie jednostki typu ''IIA'' były używane głównie do szkolenia i testów, chociaż podjęły także kilka patroli bojowych w początkowym okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], w tym zwłaszcza w trakcie [[Kampania norweska|kampanii norweskiej]]. ''[[Okręty podwodne typu IIA|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 2 sierpnia --> [[Plik:T3-1043 WK15 Muzeum Sochaczew (39) Travelarz.jpg|100px|right]] |
||
'''[[T3-1043]]''' – przemysłowy [[lokomotywa parowa|parowóz]] [[kolej wąskotorowa|wąskotorowy]], zbudowany w 1943 roku w zakładach Budich we [[Wrocław]]iu z numerem fabrycznym 931, używany na kolejach [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], zachowany jako eksponat muzealny. [[Tendrzak]] o [[układ osi lokomotywy|układzie osi]] B, na tor o [[Rozstaw szyn|rozstawie szyn]] 750 mm, w polskiej służbie wyposażony w [[tender (kolejnictwo)|tender]] pomocniczy. Po objęciu przez Polskę [[Ziemie Odzyskane|Ziem Odzyskanych]], parowóz 931 został w 1945 roku odnalezione w parowozowni w [[Trzebnica|Trzebnicy]] i przejęty przez Polskie Koleje Państwowe. Parowóz był w dobrym stanie technicznym i wszedł od razu do służby na uruchomionej w lipcu 1945 roku, odbudowywanej ze zniszczeń [[Wrocławska Kolej Dojazdowa|Wrocławskiej Kolei Dojazdowej]]. Parowóz skierowano następnie na otwartą w maju 1951 roku Kolej Bogatyńską do parowozowni [[Bogatynia]]. Po likwidacji Kolei Bogatyńskiej w 1964 roku, parowóz 1043 został przekazany na Kujawskie Koleje Dojazdowe. W 1976 roku T3-1043 został przekazany do dyspozycji [[Muzeum Kolejnictwa w Warszawie|Muzeum Kolejnictwa w Warszawie]]. Przez pewien czas stał na terenie lokomotywowni Warszawa [[Odolany]], po czym został przekazany bez tendra do [[Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie]], gdzie obecnie znajduje się na ekspozycji. ''[[T3-1043|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Historia Bielska-Białej]]''' – formalnie sięga stycznia 1951 roku, lecz historia miast, które były jego fundamentami jest o wiele dłuższa. Starszą częścią „dwumiasta” jest śląskie [[Bielsko]] powstałe w końcu XIII wieku. Od XVI wieku miasto rozwijało się jako ośrodek handlu, sukiennictwa i ceramiki, a także jako stolica [[Księstwo bielskie|państwa stanowego]], przekształconego później w księstwo. Małopolska [[Biała Krakowska|Biała]] natomiast powstała około 1560 roku jako osada tkaczy. Na początku XIX wieku zaczął się tu rozwijać przemysł, a już na przełomie XIX i XX stulecia [[Bielski Okręg Przemysłowy|okręg bielsko-bialski]] był jednym z ważniejszych ośrodków przemysłowych [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]]. Wtedy też rozpoczął się proces zrastania dwóch organizmów zakończony w 1951 roku połączeniem ich w jedno miasto [[Bielsko-Biała]]. Przez wieki charakterystyczną cechą dwumiasta była wyraźna przewaga etnikum [[Niemcy (naród)|niemieckiego]] oraz różnorodność religijna, przerwane [[II wojna światowa|II wojną światową]]. W okresie powojennym Bielsko-Biała wciąż rozwijało się, w latach 1975–1998 jako stolica [[Województwo bielskie|województwa bielskiego]], aby stać się dziś jednym z bardziej prężnych gospodarczo miast Polski, a także istotnym ośrodkiem kulturalnym, turystycznym i akademickim. ''[[Historia Bielska-Białej|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 00:18, 27 lip 2020
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Somerset – hrabstwo niemetropolitalne w południowo-zachodniej Anglii, składające się z pięciu dystryktów, a jako hrabstwo ceremonialne obejmujące dodatkowo dwie jednolite jednostki administracyjne. Ośrodkiem administracyjnym jest Taunton. Somerset jest krainą z przewagą krajobrazu wiejskiego. Jego charakter kształtują wzgórza Quantock Hills i Mendip, Park Narodowy Exmoor oraz równina Somerset Levels. Osadnictwo na tym obszarze datuje się od neolitu. Zasiedlanie obszaru nastąpiło w epoce rzymskiej i saksońskiej. Hrabstwo odegrało znaczącą rolę przy umocnieniu władzy za Alfreda Wielkiego, wojny domowe 1652-1661 oraz rebelii Monmoutha. Najważniejszą gałęzią gospodarki hrabstwa jest rolnictwo. Przeważa chów owiec i krów, serowarstwo oraz uprawa wierzby dla potrzeb wikliniarstwa. Nieco spadła rola sadownictwa, choć do dzisiaj produkuje się tu znany w Anglii mocny cydr. Inne ważne gałęzie gospodarki to usługi, przemysł spożywczy, drobne rzemiosło oraz turystyka. Bezrobocie jest niższe od średniej krajowej, a przyrost naturalny – wyższy. Czytaj więcej…
Jutro
Zhu Qizhen (ur. 29 listopada 1427, zm. 23 lutego 1464) – szósty cesarz Chin z dynastii Ming, panujący w latach 1435–1449 w erze Zhengtong i ponownie w latach 1457–1464 w erze Tiānshùn. Zhu Qizhen był najstarszym synem cesarza Xuande, który zmarł kiedy miał on zaledwie osiem lat. Z tego powodu rząd funkcjonował nominalnie pod kontrolą cesarza-dziecka, jednak faktyczną regencję sprawowała cesarzowa wdowa Zheng oraz eunuch Wang Zhen. Po śmierci cesarzowej wdowy, Zhu Qizhen rzeczywiście przejął władzę, a jego armia wygrała wojnę toczoną z Tajami atakującymi prowincję Junnan. To zwycięstwo zachęciło cesarza do osobistego poprowadzenia kampanii przeciwko Ojratom, jednak fatalnie dowodzona przez Wang Zhena armia cesarstwa została niemal zupełnie rozbita przez ich wodza, Esena, cesarz zaś dostał się do niewoli. W Pekinie cesarzem obwołano brata Zhu Qizhena, Jingtaia. Zhu Qizhen po powrocie do stolicy w 1450 roku trafił do aresztu domowego. Władzę przywrócił mu zamach stanu przeprowadzony 11 lutego 1457 roku. Drugie panowanie Zhu Qizhena było niepopularne, ponieważ ukarał on wielu urzędników tylko za ich współpracę z Jingtaiem, niezależnie od rzeczywistych zasług. Czytaj więcej…
Pojutrze
_(6983645898).jpg)
U-256 – niemiecki okręt podwodny typu VIIC z okresu II wojny światowej. Zwodowany 28 października 1941 roku w stoczni Bremer Vulkan w Vegesack, został przyjęty do służby w Kriegsmarine 18 grudnia 1941 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie 9. Flotylli U-Bootów okręt odbył pięć misji bojowych, podczas których zatopił jeden okręt o wyporności 1300 ton i zestrzelił dwa samoloty. W 1943 roku jednostkę przebudowano na U-flak, jednak wobec niepowodzenia koncepcji okręt przywrócono do stanu pierwotnego. W trakcie działań wojennych U-256 był trzykrotnie wycofany ze służby, a ostatecznie stało się to 23 października 1944 roku w Bergen, gdzie przeznaczono go na rezerwuar części zamiennych. Po zakończeniu wojny okręt został przejęty przez Brytyjczyków i następnie złomowany. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Powódź tysiąclecia we Wrocławiu – katastrofalne zalanie znacznej części Wrocławia w czasie powodzi tysiąclecia, która nawiedziła w lipcu 1997 roku Europę Środkową. Na Śląsku wylały wówczas wody Odry i jej dopływów, w tym m.in. Bobru, Bystrzycy, Kaczawy, Kwisy, Małej Panwi, Nysy Kłodzkiej, Nysy Łużyckiej, Olzy, Oławy, Ślęzy oraz Widawy. Wody powodziowe Odry wdarły się do miasta 12 lipca 1997 roku, a ostatecznie ustąpiły 6 sierpnia. We Wrocławiu powódź tysiąclecia miała szczególnie ciężki przebieg, ponieważ nałożyły się dwie fale powodziowe: z Odry i Widawy. Ponadto kilka dni przed kulminacją mieszkańcy podwrocławskiej wsi Łany nie pozwolili na jej zalanie, co znacznie obniżyłoby straty. Z powodu specyficznego przebiegu rzeki przez miasto wylew nastąpił niezależnie zarówno w centrum, jak i na północy Wrocławia. Pod wodą znalazło się 40% powierzchni miasta; zalanych i podtopionych zostało 2583 budynków mieszkalnych. Czytaj więcej…
Za 4 dni
ORP Kujawiak – polski niszczyciel eskortowy z okresu II wojny światowej, należący do typu Hunt II. Budowany dla Royal Navy jako HMS „Oakley”, został 30 maja 1941 roku, jeszcze przed zakończeniem prac stoczniowych, przekazany Polskiej Marynarce Wojennej. Przy długości całkowitej 85,34 m i szerokości maksymalnej 9,62 m, „Kujawiak” miał wyporność standardową 1050 ts i bojową 1490 ts. Główne uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć armat uniwersalnych HA/LA Mk XVI kal. 102 mm na podwójnych podstawach Mk XIX, osłoniętych maskami, o maksymalnym kącie podniesienia równym 85°. Jedna z nich znajdowała się na dziobie, dwie, w superpozycji, na rufie. Zanurzenie, w zależności od wyporności, mieściło się w przedziale od 2,36 do 3,89 m. Okręt, dowodzony przez Ludwika Lichodziejewskiego, pełnił służbę patrolową i eskortową, uczestniczył też w rajdzie na Lofoty oraz operacji Harpoon – przeprowadzeniu konwoju na Maltę. Po jej zakończeniu, w nocy z 15 na 16 czerwca 1942 roku, zatonął na minie w pobliżu La Valetty na Malcie ze stratą 13 członków załogi. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szymon Biliński (ur. 16 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 1 sierpnia 1979) – polski działacz religijny, były członek i działacz kilku wspólnot protestanckich w Polsce, z których był usuwany w atmosferze skandalu. Próbował założyć własny Kościół. Był tajnym współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa i donosił na protestanckich duchownych. Jako informator został zarejestrowany w marcu 1947 roku, otrzymał pseudonim Żebrowski. Jego doniesienia agenturalne zawierały wiele oskarżeń pod adresem działaczy Kościołów ewangelikalnych. Wraz z Eugeniuszem Kupskim należał do tych tajnych współpracowników UB/SB, którzy dostarczyli najwięcej szkodliwych informacji na temat ewangelikalnych działaczy. W notatce sporządzonej przez pracownika MSW w 1963 roku oceniono, że dał wiele informacji, które pozwoliły poznać środowisko mniejszościowych związków religijnych w Polsce. W 1965 roku zezwolono mu na wyjazd do Stanów Zjednoczonych, gdzie dożył reszty swoich dni. Czytaj więcej…
Za 6 dni
_Travelarz.jpg)
T3-1043 – przemysłowy parowóz wąskotorowy, zbudowany w 1943 roku w zakładach Budich we Wrocławiu z numerem fabrycznym 931, używany na kolejach PKP, zachowany jako eksponat muzealny. Tendrzak o układzie osi B, na tor o rozstawie szyn 750 mm, w polskiej służbie wyposażony w tender pomocniczy. Po objęciu przez Polskę Ziem Odzyskanych, parowóz 931 został w 1945 roku odnalezione w parowozowni w Trzebnicy i przejęty przez Polskie Koleje Państwowe. Parowóz był w dobrym stanie technicznym i wszedł od razu do służby na uruchomionej w lipcu 1945 roku, odbudowywanej ze zniszczeń Wrocławskiej Kolei Dojazdowej. Parowóz skierowano następnie na otwartą w maju 1951 roku Kolej Bogatyńską do parowozowni Bogatynia. Po likwidacji Kolei Bogatyńskiej w 1964 roku, parowóz 1043 został przekazany na Kujawskie Koleje Dojazdowe. W 1976 roku T3-1043 został przekazany do dyspozycji Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. Przez pewien czas stał na terenie lokomotywowni Warszawa Odolany, po czym został przekazany bez tendra do Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie, gdzie obecnie znajduje się na ekspozycji. Czytaj więcej…