Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ort., int. |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 29 czerwca --> [[Plik:Simsadus- London; The American navy in Europe (1920) (14580064668 - UC 56).jpg|right|100px]] |
||
'''[[SM UC-58]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek typu ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] w październiku 1916 roku w stoczni [[Kaiserliche Werft Danzig]] w [[Gdańsk]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] w marcu 1917 roku. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. W czasie służby operacyjnej w składzie Flotylli Bałtyckiej i 1. Flotylli [[Hochseeflotte]] okręt odbył 12 misji bojowych, podczas których zatopił 21 statków o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:21030}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i cztery [[okręt]]y o łącznej wyporności 463 tony, a ponadto [[Pryz|zdobył]] trzy statki o łącznej pojemności 2716 BRT. SM UC-58 został poddany Francuzom 24 listopada 1918 roku w wyniku podpisania [[Rozejm w Compiègne (1918)|rozejmu w Compiègne]], a następnie [[Stocznia złomowa|złomowany]] w 1921 roku. ''[[SM UC-58|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Mariusz Siudek]]''' (ur. [[29 kwietnia]] [[1972]] w [[Oświęcim]]iu) – [[Polska|polski]] [[Łyżwiarstwo figurowe|łyżwiarz figurowy]], startujący w [[Pary sportowe|parach sportowych]] z żoną [[Dorota Siudek|Dorotą Siudek]]. Trzykrotny uczestnik igrzysk olimpijskich, brązowy medalista mistrzostw świata, dwukrotny wicemistrz i dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Europy oraz 12–krotny mistrz Polski. Od 1995 roku zaczął odnosić sukcesy międzynarodowe ze swoją piątą partnerką sportową i późniejszą żoną Dorotą Zagórską. Zagórska i Siudek byli znani z wykonywania efektownych podnoszeń łyżwiarskich. W 1999 roku jako pierwsi polscy łyżwiarze zdobyli medal zawodów z cyklu Grand Prix. W 2002 roku był [[Lista chorążych reprezentacji Polski na igrzyskach olimpijskich|chorążym reprezentacji Polski]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002|zimowych igrzyskach olimpijskich]] w [[Salt Lake City]]. Zakończyli karierę, zdobywając brązowy medal na [[Mistrzostwa Europy w Łyżwiarstwie Figurowym 2007|mistrzostwach Europy 2007]] w Warszawie. Obydwoje zostali trenerami łyżwiarstwa figurowego w klubie [[MKS Axel Toruń]]. ''[[Mariusz Siudek|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 30 czerwca --> [[Plik:Proj.183PL-1.jpg|right|100px]] |
||
'''[[KT-85]]''' – [[Polska|polski]] [[kuter torpedowy]] z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] okrętów projektu [[Kutry torpedowe projektu 183|''183'']]. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w [[Petersburg|Leningradzie]], a następnie została zakupiona przez Polskę i 24 listopada 1956 roku weszła w skład [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]]. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi KT-85 i 412, został skreślony z listy floty w październiku 1973 roku. Okręt był dużym kutrem torpedowym. [[Długość całkowita (statek)|Długość całkowita]] wykonanego z drewna [[Kadłub statku wodnego|kadłuba]] wynosiła 25,5 [[metr]]a, [[Szerokość całkowita|szerokość]] 6,1 metra i [[zanurzenie]] 1,13 metra. [[Wyporność]] standardowa wynosiła 56 [[tona|ton]], zaś pełna 67 ton. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów oraz 3 marynarzy. ''[[KT-85|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Zbrodnie na pacjentach w Państwowym Zakładzie dla Umysłowo i Nerwowo Chorych w Kobierzynie]]''' – dokonane w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przez urzędników [[III Rzesza|III Rzeszy Niemieckiej]] zabójstwo ponad tysiąca pacjentów [[Szpital Kliniczny im. dr. Józefa Babińskiego|szpitala psychiatrycznego]] w [[Kobierzyn (Kraków)|Kobierzynie]]. Łańcuch zbrodni składał się z trzech etapów: głodzenia pacjentów, wywiezienia we wrześniu 1941 roku chorych narodowości żydowskiej do [[Zakład dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Żydów Zofiówka|Zakładu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Żydów „Zofiówka”]] w [[Otwock]]u (zostali tam zamordowani 19 sierpnia 1942 roku) oraz wydarzeń z 23 czerwca 1942 roku: zbrodni masowego zabójstwa i podstępnego wywiezienia pacjentów do [[Obóz koncentracyjny|obozu koncentracyjnego]] [[Auschwitz-Birkenau]]. Łącznie, wliczając także ofiary zagłodzenia, uśmiercono około 900–1000 osób. Po wojnie postępowanie w sprawie likwidacji szpitala prowadziła [[Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce|Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce]]. W toku śledztwa ustalono winę niemieckiego dyrektora szpitala Alexa Krolla, dowodzącego akcją z 23 czerwca SS-Sturmbahnfuehrera Karla Meyera, niemieckiego szefa [[Instytut Ekspertyz Sądowych|Zakładu Medycyny Sądowej]] w Krakowie dr. Wernera Becka oraz innych esesmanów o nieustalonej tożsamości. Sprawcy jednak uniknęli kary. ''[[Zbrodnie na pacjentach w Państwowym Zakładzie dla Umysłowo i Nerwowo Chorych w Kobierzynie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 1 lipca --> [[Plik:Javier Fernández - 2018 Olympics.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Javier Fernández (łyżwiarz figurowy)|Javier Fernández]]''' (ur. [[15 kwietnia]] [[1991]] w [[Madryt|Madrycie]]) – [[Hiszpania|hiszpański]] [[łyżwiarstwo figurowe|łyżwiarz figurowy]] startujący w konkurencji [[Jazda indywidualna|solistów]]. Brązowy medalista olimpijski z [[Pjongczang]]u i trzykrotny uczestnik igrzysk olimpijskich, dwukrotny mistrz świata, 7-krotny mistrz Europy, medalista finału Grand Prix oraz 8-krotny mistrz Hiszpanii. Fernández rozpoczął karierę juniorską w sezonie 2005/2006, gdy zdobył tytuł wicemistrza Hiszpanii juniorów. Rok później został mistrzem Hiszpanii juniorów. Przez wiele lat trenował w [[Toronto]] u [[Brian Orser|Briana Orsera]], podobnie jak jego rywal i przyjaciel [[Yuzuru Hanyū]]. W 2018 roku został pierwszym hiszpańskim łyżwiarzem figurowym, który zdobył medal [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzysk olimpijskich]]. Po igrzyskach skupił się na promowaniu łyżwiarstwa figurowego w rodzinnej Hiszpanii i występach w rewii ''Revolution On Ice''. Karierę sportową zakończył złotym medalem, a zarazem siódmym tytułem mistrzowskim z rzędu na [[Mistrzostwa Europy w Łyżwiarstwie Figurowym 2019|mistrzostwach Europy 2019]], do których przygotowywał się zaledwie miesiąc. ''[[Javier Fernández (łyżwiarz figurowy)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Ratusz w Bielsku-Białej]]''' – [[neorenesans]]owy, trzykondygnacyjny, zabytkowy [[ratusz]] położony przy [[Plac Ratuszowy w Bielsku-Białej|Placu Ratuszowym]] w [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]], w dzielnicy [[Biała Krakowska]]. Zbudowany w latach 1895–1897 według projektu [[Emanuel Rost (1848–1915)|Emanuela Rosta juniora]] jako nowy ratusz Białej. Na skutek braku miejsca w ciasnych strukturach urbanistycznych gmach powstał na słabo zabudowanym terenie na południe od centrum miasta, w widłach rzek: [[Biała (dopływ Wisły)|Białej]] i Niwki. Usytuowanie budynku miało również aspekt ideowy: w jego sąsiedztwie znajdował się [[Dwór Lipnicki w Bielsku-Białej|Dwór Lipnicki]], dawna siedziba starostów lipnickich, od których w XVIII wieku mieszczanie bialscy byli uzależnieni. W 1951 roku, wraz z połączeniem [[Bielsko|Bielska]] i [[Biała Krakowska|Białej]] w jedno miasto, dotychczasowy ratusz bialski stał się siedzibą Prezydenta Miasta, Urzędu Miejskiego i Miejskiej Rady Narodowej w Bielsku-Białej. W 1993 roku przystąpiono do prac konserwatorskich wieży zegarowej i dachu. Główne prace przypadły jednak na lata 1996-1997 i objęły zarówno elewację, jak i wnętrza. Na stulecie istnienia ratuszowi przywrócony został pierwotny wygląd, odtworzony z XIX wieku, w dużej mierze na podstawie dawnych fotografii oraz rysunków projektowych Emanuela Rosta. ''[[Ratusz w Bielsku-Białej|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 2 lipca --> [[Plik:Powódź 1997 Wrocław 003.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu]]''' – [[Klęska żywiołowa|katastrofalne]] zalanie znacznej części [[Wrocław]]ia w czasie [[Powódź tysiąclecia|powodzi tysiąclecia]], która nawiedziła w lipcu 1997 roku [[Europa Środkowa|Europę Środkową]]. Na [[Śląsk]]u wylały wówczas wody [[Odra|Odry]] i jej dopływów, w tym m.in. [[Bóbr (dopływ Odry)|Bobru]], [[Bystrzyca (dopływ Odry)|Bystrzycy]], [[Kaczawa|Kaczawy]], [[Kwisa|Kwisy]], [[Mała Panew|Małej Panwi]], [[Nysa Kłodzka|Nysy Kłodzkiej]], [[Nysa Łużycka|Nysy Łużyckiej]], [[Olza (rzeka)|Olzy]], [[Oława (rzeka)|Oławy]], [[Ślęza|Ślęzy]] oraz [[Widawa (rzeka)|Widawy]]. Wody powodziowe Odry wdarły się do miasta 12 lipca 1997 roku, a ostatecznie ustąpiły 6 sierpnia. We Wrocławiu powódź tysiąclecia miała szczególnie ciężki przebieg, ponieważ nałożyły się dwie fale powodziowe: z Odry i Widawy. Ponadto kilka dni przed kulminacją mieszkańcy podwrocławskiej wsi [[Łany (województwo dolnośląskie)|Łany]] nie pozwolili na jej zalanie, co znacznie obniżyłoby straty. Z powodu specyficznego przebiegu rzeki przez miasto wylew nastąpił niezależnie zarówno w centrum, jak i na północy Wrocławia. Pod wodą znalazło się 40% powierzchni miasta; zalanych i podtopionych zostało 2583 budynków mieszkalnych. ''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Nepal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984]]''' – reprezentacja Nepalu na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1984|Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984]] w [[Los Angeles]] liczyła dziesięciu zawodników. [[Nepal]] ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do Igrzysk w Los Angeles Nepalczycy nie zdobywali medali w najważniejszych imprezach międzynarodowych, takich jak [[Igrzyska azjatyckie|igrzyska azjatyckie]], czy [[igrzyska olimpijskie]]. W 1984 roku Nepal miał swoich przedstawicieli w 3 spośród 23 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy nie zdobyli żadnego medalu. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia 4 zawodników jest nieznana. Dziewięciu zawodników debiutowało na igrzyskach. Był to piąty start tej reprezentacji na [[igrzyska olimpijskie|igrzyskach olimpijskich]]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 14. pozycja, jaką [[Jagadish Pradhan]] zajął w rywalizacji sztangistów w kategorii wagowej do 56 kilogramów. ''[[Nepal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 3 lipca --> [[Plik:The fake Paraguay passport of the Bernese Group.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Grupa Ładosia]]''' – nazwa nadana polskim dyplomatom oraz działaczom żydowskim, którzy wspólnie stworzyli w [[Szwajcaria|Szwajcarii]] w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] system nielegalnej produkcji paszportów [[Ameryka Południowa|południowoamerykańskich]] dla ratowania [[Zagłada Żydów|europejskich Żydów od zagłady]]. W skład grupy wchodziło czterech dyplomatów Poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawiciel utworzonego przez [[Światowy Kongres Żydów]] komitetu RELICO (Komitetu Pomocy Żydowskim Ofiarom Wojny) oraz przedstawiciel [[Agudat Israel]]. Pięciu na sześciu członków było obywatelami polskimi, zaś połowa była narodowości żydowskiej. Grupa była kręgiem nieformalnym, nie miała struktury, a powiązania między jej członkami były niesymetryczne. Przy bezpośredniej produkcji paszportów główne kontakty odbywały się między konsulem [[Konstanty Rokicki|Konstantym Rokickim]], który był bezpośrednim twórcą większości paszportów i zajmował się ich kupowaniem na czarnym rynku, oraz [[Adolf Henryk Silberschein|Abrahamem Silberscheinem]] i [[Chaim Eiss|Chaimem Eissem]], którzy zajmowali się przemytem paszportów, zdjęć i danych personalnych między [[Berno|Bernem]] a okupowaną Europą oraz zapewniali znaczną część finansowania operacji. W 2019 roku pod redakcją [[Jakub Kumoch|Jakuba Kumocha]] opublikowano listę imion i nazwisk 3262 Żydów, którzy otrzymali paszporty wystawione przez Grupę Ładosia. ''[[Grupa Ładosia|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Neisseria lactamica]]''''' – [[Komensalizm|komensalny]] gatunek [[Bakterie Gram-ujemne|bakterii Gram-ujemnych]] charakteryzujący się unikalnym dla rodzaju ''Neisseria'' przystosowaniem do [[Fermentacja|fermentacji]] laktozy. Podobnie jak spokrewniony gatunek [[Dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych|''N. meningitidis'']], bakteria ta zasiedla ludzkie [[górne drogi oddechowe]]. ''Neisseria lactamica'' jest jedną z trzech najlepiej zbadanych bakterii z rodzaju ''Neisseria'' obok spokrewnionych z nią ''N. meningitidis'' oraz ''[[Dwoinka rzeżączki|N. gonorrhoeae]]'', jednak – w przeciwieństwie do tych dwóch gatunków – nie jest bakterią chorobotwórczą. Jej populacje charakteryzują się dużą różnorodnością genetyczną, a sama bakteria wzbudziła zainteresowanie dzięki zaobserwowanej negatywnej korelacji pomiędzy nosicielstwem ''N. lactamica'' i [[Dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych|meningokoków]]. W związku ze znacznym podobieństwem antygenowym, rozważa się wykorzystanie tej bakterii w produkcji nowego typu szczepionki przeciwko ''N. meningitidis''. ''[[Neisseria lactamica|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 4 lipca --> [[Plik:Adam Harasowski - kompozytor, 1932.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Adam Harasowski]]''' (ur. [[16 września]] [[1904]] w [[Delatyn]]ie, zm. [[16 czerwca]] [[1996]] w [[Rownhams]]) – polski kompozytor i dyrygent, pianista, znawca twórczości [[Fryderyk Chopin|Fryderyka Chopina]], inżynier mechanik, [[poliglota]]. Od roku 1939 przebywał w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Był oficerem technicznym [[Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii|Polskich Sił Powietrznych]], później oficerem i instruktorem [[Royal Air Force]]. Prowadził polskie i brytyjskie, chóralne i operowe grupy muzyczne, a także działalność pisarską mającą na celu przybliżenie polskiej muzyki publiczności anglojęzycznej i z tego powodu większość jego twórczości powstała w języku angielskim. Harasowski był autorem wielu kompozycji i aranżacji muzycznych przeznaczonych zarówno dla polskich żołnierzy na Zachodzie, jak i dla odbiorców brytyjskich. Jako czwarty z dyrygentów prowadził Chór [[Polskie Siły Zbrojne|Wojska Polskiego]], który w ciągu siedmiu lat działalności dał ponad 600 koncertów na terenie całej Wielkiej Brytanii. Był mężem wydawcy i dziennikarki [[Jadwiga Harasowska|Jadwigi Harasowskiej]]. ''[[Adam Harasowski|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Michaił Majlewski]]''' (ur. [[25 marca]] [[1830]] w [[Moskwa|Moskwie]], zm. po [[1 stycznia]] [[1917]]) – działacz państwowy [[Imperium Rosyjskie]]go, gubernator [[Gubernia radomska|radomski]], wicegubernator [[Gubernia kielecka|kielecki]] oraz [[Gubernia siedlecka|siedlecki]]. Przed objęciem wysokich stanowisk w administracji przechodził karierę wojskową w [[Lejb-Gwardyjski Pułk Huzarów Jego Wysokości|Lejb-Gwardyjskim Pułku Huzarów Jego Wysokości]] oraz w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym. Brał udział w dławieniu [[Powstanie węgierskie (1848–1849)|powstania węgierskiego]], zaś podczas [[Wojna krymska|wojny krymskiej]] stacjonował w stolicy w ramach garnizonu. Karierę wojskową przerwał w związku z chorobą w styczniu 1864 roku. Kolejne lata Majlewski poświęcił działalności społecznej. Piastował też funkcje samorządowe w powiecie sierpuchowskim guberni moskiewskiej. Majlewski otrzymał w 1855 roku oficjalne wyrazy wdzięczności od [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]] w związku z objęciem tronu po [[Mikołaj I Romanow|Mikołaju I]]. Żył jeszcze 1 stycznia 1917 roku. Jego dalsze losy są nieznane. ''[[Michaił Majlewski|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 5 lipca --> [[Plik:Augustynolophus NT.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Augustynolophus]]''' – [[Rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[Wymieranie|wymarłego]] [[Dinozaury|dinozaura]] [[Dinozaury ptasiomiedniczne|ptasiomiedniczego]], [[Ornitopody|ornitopoda]] z [[Rodzina (biologia)|rodziny]] [[Hadrozaury|kaczodziobych]], wyodrębniony z rodzaju [[zaurolof]] przez zespół Prieto-Márqueza w 2014 roku. Pierwsze szczątki zaliczone do rodzaju zaurolof opisał [[Barnum Brown]] w 1912 roku, z [[Gatunek typowy|gatunkiem typowym]] ''S. osborni''. Jednym z gatunków później zaliczonych do tego samego rodzaju był ''S. morrisi''. Jego pozostałości znaleziono w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]]. Znalezione tam [[skamieniałości]] czaszki zostały powtórnie przebadane przez Prieto-Márqueza i współpracowników. Badacze zwrócili uwagę na mocno zbudowany, sięgający za [[sklepienie czaszki]] grzebień tworzony głównie przez [[Kość nosowa|kość nosową]], zakończony wydłużoną, trójkątnego kształtu płytką. Wskazali także odmienności w kopule [[Kość czołowa|kości czołowej]] i zagłębienie wokół nozdrzy. Bazując na rzeczonych cechach, uznanych za [[Autapomorfia|autapomorfie]], naukowcy zdecydowali się przenieść gatunek do odrębnego rodzaju, ustanawiając dlań nową nazwę rodzajową ''Augustynolophus''. ''[[Augustynolophus|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[ORP Ryś (1959)|ORP Ryś]]''' – [[Polska|polski]] [[trałowiec]] bazowy z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewięciu zbudowanych na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiej]] [[Licencja (prawo)|licencji]] trałowców [[Trałowce projektu 254|projektu ''254M'']]. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w kwietniu 1959 roku w [[Stocznia Gdynia|Stoczni im. Komuny Paryskiej]] w [[Gdynia|Gdyni]], a do służby w [[Marynarka Wojenna|Marynarce Wojennej]] przyjęto go 10 września tego roku. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy działek przeciwlotniczych W-11M kalibru 37 mm L/70, umieszczone na pokładzie dziobowym i łodziowym, z zapasem 1000 sztuk amunicji na lufę. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona [[Numer burtowy|znakami burtowymi]] T-71 i 611, większą część służby spędziła w 12. Dywizjonie Trałowców Bazowych [[8 Flotylla Obrony Wybrzeża|8. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Świnoujście|Świnoujściu]]. Okręt został skreślony z listy floty po 30-letnim okresie użytkowania w październiku 1989 roku, a następnie – po zdemontowaniu w świnoujskim porcie zdatnego do użytku uzbrojenia i wyposażenia – [[Stocznia złomowa|złomowany]]. ''[[ORP Ryś (1959)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 12:03, 29 cze 2020
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
_(14580064668_-_UC_56).jpg)
SM UC-58 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany w październiku 1916 roku w stoczni Kaiserliche Werft Danzig w Gdańsku, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine w marcu 1917 roku. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. W czasie służby operacyjnej w składzie Flotylli Bałtyckiej i 1. Flotylli Hochseeflotte okręt odbył 12 misji bojowych, podczas których zatopił 21 statków o łącznej pojemności 21 030 BRT i cztery okręty o łącznej wyporności 463 tony, a ponadto zdobył trzy statki o łącznej pojemności 2716 BRT. SM UC-58 został poddany Francuzom 24 listopada 1918 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w 1921 roku. Czytaj więcej…
Jutro
KT-85 – polski kuter torpedowy z okresu zimnej wojny, jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z ZSRR okrętów projektu 183. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w Leningradzie, a następnie została zakupiona przez Polskę i 24 listopada 1956 roku weszła w skład Marynarki Wojennej. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi KT-85 i 412, został skreślony z listy floty w październiku 1973 roku. Okręt był dużym kutrem torpedowym. Długość całkowita wykonanego z drewna kadłuba wynosiła 25,5 metra, szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,13 metra. Wyporność standardowa wynosiła 56 ton, zaś pełna 67 ton. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów oraz 3 marynarzy. Czytaj więcej…
Pojutrze
Javier Fernández (ur. 15 kwietnia 1991 w Madrycie) – hiszpański łyżwiarz figurowy startujący w konkurencji solistów. Brązowy medalista olimpijski z Pjongczangu i trzykrotny uczestnik igrzysk olimpijskich, dwukrotny mistrz świata, 7-krotny mistrz Europy, medalista finału Grand Prix oraz 8-krotny mistrz Hiszpanii. Fernández rozpoczął karierę juniorską w sezonie 2005/2006, gdy zdobył tytuł wicemistrza Hiszpanii juniorów. Rok później został mistrzem Hiszpanii juniorów. Przez wiele lat trenował w Toronto u Briana Orsera, podobnie jak jego rywal i przyjaciel Yuzuru Hanyū. W 2018 roku został pierwszym hiszpańskim łyżwiarzem figurowym, który zdobył medal zimowych igrzysk olimpijskich. Po igrzyskach skupił się na promowaniu łyżwiarstwa figurowego w rodzinnej Hiszpanii i występach w rewii Revolution On Ice. Karierę sportową zakończył złotym medalem, a zarazem siódmym tytułem mistrzowskim z rzędu na mistrzostwach Europy 2019, do których przygotowywał się zaledwie miesiąc. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Powódź tysiąclecia we Wrocławiu – katastrofalne zalanie znacznej części Wrocławia w czasie powodzi tysiąclecia, która nawiedziła w lipcu 1997 roku Europę Środkową. Na Śląsku wylały wówczas wody Odry i jej dopływów, w tym m.in. Bobru, Bystrzycy, Kaczawy, Kwisy, Małej Panwi, Nysy Kłodzkiej, Nysy Łużyckiej, Olzy, Oławy, Ślęzy oraz Widawy. Wody powodziowe Odry wdarły się do miasta 12 lipca 1997 roku, a ostatecznie ustąpiły 6 sierpnia. We Wrocławiu powódź tysiąclecia miała szczególnie ciężki przebieg, ponieważ nałożyły się dwie fale powodziowe: z Odry i Widawy. Ponadto kilka dni przed kulminacją mieszkańcy podwrocławskiej wsi Łany nie pozwolili na jej zalanie, co znacznie obniżyłoby straty. Z powodu specyficznego przebiegu rzeki przez miasto wylew nastąpił niezależnie zarówno w centrum, jak i na północy Wrocławia. Pod wodą znalazło się 40% powierzchni miasta; zalanych i podtopionych zostało 2583 budynków mieszkalnych. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Grupa Ładosia – nazwa nadana polskim dyplomatom oraz działaczom żydowskim, którzy wspólnie stworzyli w Szwajcarii w czasie II wojny światowej system nielegalnej produkcji paszportów południowoamerykańskich dla ratowania europejskich Żydów od zagłady. W skład grupy wchodziło czterech dyplomatów Poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawiciel utworzonego przez Światowy Kongres Żydów komitetu RELICO (Komitetu Pomocy Żydowskim Ofiarom Wojny) oraz przedstawiciel Agudat Israel. Pięciu na sześciu członków było obywatelami polskimi, zaś połowa była narodowości żydowskiej. Grupa była kręgiem nieformalnym, nie miała struktury, a powiązania między jej członkami były niesymetryczne. Przy bezpośredniej produkcji paszportów główne kontakty odbywały się między konsulem Konstantym Rokickim, który był bezpośrednim twórcą większości paszportów i zajmował się ich kupowaniem na czarnym rynku, oraz Abrahamem Silberscheinem i Chaimem Eissem, którzy zajmowali się przemytem paszportów, zdjęć i danych personalnych między Bernem a okupowaną Europą oraz zapewniali znaczną część finansowania operacji. W 2019 roku pod redakcją Jakuba Kumocha opublikowano listę imion i nazwisk 3262 Żydów, którzy otrzymali paszporty wystawione przez Grupę Ładosia. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Adam Harasowski (ur. 16 września 1904 w Delatynie, zm. 16 czerwca 1996 w Rownhams) – polski kompozytor i dyrygent, pianista, znawca twórczości Fryderyka Chopina, inżynier mechanik, poliglota. Od roku 1939 przebywał w Wielkiej Brytanii. Był oficerem technicznym Polskich Sił Powietrznych, później oficerem i instruktorem Royal Air Force. Prowadził polskie i brytyjskie, chóralne i operowe grupy muzyczne, a także działalność pisarską mającą na celu przybliżenie polskiej muzyki publiczności anglojęzycznej i z tego powodu większość jego twórczości powstała w języku angielskim. Harasowski był autorem wielu kompozycji i aranżacji muzycznych przeznaczonych zarówno dla polskich żołnierzy na Zachodzie, jak i dla odbiorców brytyjskich. Jako czwarty z dyrygentów prowadził Chór Wojska Polskiego, który w ciągu siedmiu lat działalności dał ponad 600 koncertów na terenie całej Wielkiej Brytanii. Był mężem wydawcy i dziennikarki Jadwigi Harasowskiej. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Augustynolophus – rodzaj wymarłego dinozaura ptasiomiedniczego, ornitopoda z rodziny kaczodziobych, wyodrębniony z rodzaju zaurolof przez zespół Prieto-Márqueza w 2014 roku. Pierwsze szczątki zaliczone do rodzaju zaurolof opisał Barnum Brown w 1912 roku, z gatunkiem typowym S. osborni. Jednym z gatunków później zaliczonych do tego samego rodzaju był S. morrisi. Jego pozostałości znaleziono w Ameryce Północnej. Znalezione tam skamieniałości czaszki zostały powtórnie przebadane przez Prieto-Márqueza i współpracowników. Badacze zwrócili uwagę na mocno zbudowany, sięgający za sklepienie czaszki grzebień tworzony głównie przez kość nosową, zakończony wydłużoną, trójkątnego kształtu płytką. Wskazali także odmienności w kopule kości czołowej i zagłębienie wokół nozdrzy. Bazując na rzeczonych cechach, uznanych za autapomorfie, naukowcy zdecydowali się przenieść gatunek do odrębnego rodzaju, ustanawiając dlań nową nazwę rodzajową Augustynolophus. Czytaj więcej…