Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dr
wymiana cotygodniowa
Linia 15: Linia 15:
'''[[Dyskografia Soundgarden]]''' – amerykańskiego [[Zespół muzyczny|zespołu muzycznego]], składa się z sześciu [[Album studyjny|albumów studyjnych]], dwóch [[Album koncertowy|koncertowych]], pięciu [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]], dwudziestu pięciu [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singli]], siedmiu [[EP|minialbumów]], dwóch [[wideo]], dwudziestu trzech [[teledysk]]ów i trzynastu [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracków]]. Zespół powstał w 1984 roku w [[Seattle]] z inicjatywy wokalisty [[Chris Cornell|Chrisa Cornella]], basisty [[Hiro Yamamoto]] oraz gitarzysty [[Kim Thayil|Kima Thayila]]. Premierowymi [[Utwór muzyczny|utworami]] zespołu były trzy kompozycje, które w 1986 roku zostały zamieszczone na [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]] ''Deep Six''. W 1988 roku, muzycy wydali debiutancki album studyjny ''[[Ultramega OK]]''. W 1990 roku ukazał się drugi album studyjny – ''[[Louder Than Love]]''. W 1991 roku na rynku ukazał się trzeci album studyjny Soundgarden – ''[[Badmotorfinger]]'', który uplasował się na 39. miejscu w zestawieniu [[Billboard 200]]. Trzy lata później muzycy opublikowali czwarty album studyjny ''[[Superunknown]]'', który zadebiutował na szczycie zestawienia Billboard 200. Płyta odnotowała dziesięciomilionową sprzedaż na świecie. Piąty albumem studyjnym był ''[[Down on the Upside]]'' wydany w 1996 roku. W 1997 roku, z uwagi na wewnętrzne konflikty, zespół zawiesił działalność na trzynaście lat. Reaktywacja [[Soundgarden]] miała miejsce w 2010 roku. Trzy lata później muzycy opublikowali szósty album studyjny ''[[King Animal]]''. Łączny nakład sprzedanych płyt grupy wynosi 25 milionów na całym świecie, z czego 10 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. ''[[Dyskografia Soundgarden|Czytaj więcej…]]''
'''[[Dyskografia Soundgarden]]''' – amerykańskiego [[Zespół muzyczny|zespołu muzycznego]], składa się z sześciu [[Album studyjny|albumów studyjnych]], dwóch [[Album koncertowy|koncertowych]], pięciu [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]], dwudziestu pięciu [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singli]], siedmiu [[EP|minialbumów]], dwóch [[wideo]], dwudziestu trzech [[teledysk]]ów i trzynastu [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracków]]. Zespół powstał w 1984 roku w [[Seattle]] z inicjatywy wokalisty [[Chris Cornell|Chrisa Cornella]], basisty [[Hiro Yamamoto]] oraz gitarzysty [[Kim Thayil|Kima Thayila]]. Premierowymi [[Utwór muzyczny|utworami]] zespołu były trzy kompozycje, które w 1986 roku zostały zamieszczone na [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]] ''Deep Six''. W 1988 roku, muzycy wydali debiutancki album studyjny ''[[Ultramega OK]]''. W 1990 roku ukazał się drugi album studyjny – ''[[Louder Than Love]]''. W 1991 roku na rynku ukazał się trzeci album studyjny Soundgarden – ''[[Badmotorfinger]]'', który uplasował się na 39. miejscu w zestawieniu [[Billboard 200]]. Trzy lata później muzycy opublikowali czwarty album studyjny ''[[Superunknown]]'', który zadebiutował na szczycie zestawienia Billboard 200. Płyta odnotowała dziesięciomilionową sprzedaż na świecie. Piąty albumem studyjnym był ''[[Down on the Upside]]'' wydany w 1996 roku. W 1997 roku, z uwagi na wewnętrzne konflikty, zespół zawiesił działalność na trzynaście lat. Reaktywacja [[Soundgarden]] miała miejsce w 2010 roku. Trzy lata później muzycy opublikowali szósty album studyjny ''[[King Animal]]''. Łączny nakład sprzedanych płyt grupy wynosi 25 milionów na całym świecie, z czego 10 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. ''[[Dyskografia Soundgarden|Czytaj więcej…]]''


|dodane czwartek = 17 lutego
|dodane czwartek = 6 kwietnia
|czwartek|4=
|czwartek|4=
[[Plik:FIS Ski-Flying World Championships 2010 podium.jpg|100px|right]]
[[Plik:Jesion wyniosły przy cmentarzu żołnierzy Armii Radzieckiej w Raciborzu.JPG|100px|right]]
'''[[Pomniki przyrody w Raciborzu]]''' – na terenie [[Racibórz|Raciborza]] znajduje się łącznie 20 obiektów uznanych za [[Pomnik przyrody|pomniki przyrody]], a pierwszymi obiektami tego typu były [[Głaz narzutowy na placu Wolności w Raciborzu|głaz narzutowy z epoki lodowcowej]] na [[Plac Wolności w Raciborzu|placu Wolności]], sosna [[Sosienka]] w [[Brzezie (Racibórz)|Brzeziu]] oraz [[Dąb Sobieskiego w Łężczoku|Dąb Sobieskiego]] w [[Rezerwat przyrody Łężczak|Łężczaku]], choć te dwa ostatnie w granicach Raciborza znalazły się dopiero w latach 70. XX wieku, po przyłączeniu do miasta Brzezia w 1975 roku oraz [[Markowice (Racibórz)|Markowic]] w 1977 roku. W 1992 roku uchwała Rady Miasta do rangi pomników przyrody zakwalifikowała kolejnych 9 pojedynczych [[Drzewo|drzew]], jedną grupę drzew oraz jedno [[pnącze]]. W 2000 roku z kolei wycięto brzeską sosnę po tym, jak została podpalona. W sporządzonej w 2006 roku waloryzacji przyrodniczej miasta Racibórz wskazano 17 nowych obiektów, z których po analizie postanowiono objąć ochroną 6 następnych. Ponadto pozytywnie rozpatrzono wniosek [[Osoba fizyczna|osoby fizycznej]] o uznanie za pomnik przyrody jesionu wyniosłego przy ulicy Babickiej.
'''[[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2010]]''' – edycja [[Mistrzostwa świata w lotach narciarskich|mistrzostw świata w lotach narciarskich]], która została przeprowadzona między 18 a 21 marca 2010 roku na mamuciej skoczni [[Letalnica]] w [[Planica|Planicy]]. Przeprowadzone zostały dwie konkurencje – konkurs indywidualny, składający się z czterech serii i drużynowy na skoczni HS 215. Oba konkursy zostały rozegrane według nowego systemu punktacji, w którym oprócz not za styl i długości skoku, wpływ na notę końcową skoczka miały dodatkowo: siła i kierunek wiatru oraz długość najazdu na próg. W zawodach indywidualnych złoty medal zdobył [[Simon Ammann]], który wyprzedził [[Gregor Schlierenzauer|Gregora Schlierenzauera]] i [[Anders Jacobsen|Andersa Jacobsena]]. W konkursie drużynowym najlepsi okazali się [[Reprezentacja Austrii w skokach narciarskich|reprezentanci Austrii]] w składzie: [[Wolfgang Loitzl]], [[Thomas Morgenstern]], [[Martin Koch (skoczek narciarski)|Martin Koch]] i Gregor Schlierenzauer. Srebro zdobyła [[Reprezentacja Norwegii w skokach narciarskich|drużyna Norwegii]], a brąz [[Reprezentacja Finlandii w skokach narciarskich|drużyna Finlandii]]. Do zawodów zostało zgłoszonych 70 skoczków z osiemnastu narodowych reprezentacji. Rozegrane w 2010 roku [[mistrzostwa świata w lotach narciarskich]] były 21. edycją tej imprezy i jednocześnie szóstymi mistrzostwami na obiekcie w Planicy. ''[[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2010|Czytaj więcej…]]''
''[[Pomniki przyrody w Raciborzu|Czytaj więcej…]]''


|dodane piątek = 30 marca
|dodane piątek = 30 marca

Wersja z 00:09, 6 kwi 2020

Artykuły na Medal - zajawki na SG
Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w ten link, aby wyczyścić cache. Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
Artykuł na Medal (dzisiejszy)

Blasisaurusrodzaj wymarłego dinozaura, ornitopoda z rodziny Hadrosauridae i podrodziny Lambeosaurinae, żyjącego w późnej kredzie na terenach dzisiejszej Europy. Gatunkiem typowym jest B. canudoi, opisany w 2010 roku na podstawie kości czaszki i żuchwy odkrytych w osadach formacji Arén w hiszpańskiej prowincji Huesca; holotypem jest lewa kość jarzmowa oznaczona MPZ99/667, oprócz tego znane są dwa fragmenty lewej kości szczękowej, prawa kość łzowa, lewa kość zębowa oraz prawa kość nadkątowa. Autapomorfią B. canudoi jest kość jarzmowa z wyrostkiem tylnym w kształcie haka, współwystępująca ze stosunkowo wąskim oknem podskroniowym w kształcie litery D. Z przeprowadzonej przez autorów jego opisu analizy kladystycznej wynika, że Blasisaurus był taksonem siostrzanym do rodzaju Arenysaurus; klad obejmujący oba te rodzaje był w nierozwikłanej trychotomii z rodzajem Amurosaurus i z kladem obejmującym wszystkich pozostałych przedstawicieli podrodziny Lambeosaurinae poza bazalnymi rodzajami Tsintaosaurus i Jaxartosaurus. Czytaj więcej…

Poniedziałki od 23 marca
Lista utraconych okrętów podwodnych United States Navy – zestawienie okrętów podwodnych marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, które zostały utracone w wyniku działań wojennych, bądź też zatonęły z innych przyczyn. Od początku oficjalnego wykorzystywania okrętów podwodnych marynarka amerykańska utraciła 65 jednostek, co w większości przypadków wiązało się ze śmiercią całej załogi, bądź też jej części. Niektóre okręty zostały utracone w wyniku zjawisk meteorologicznych, inne z powodu różnorakich awarii technicznych lub błędów ludzkich, część natomiast utracono w wyniku działań wojennych prowadzonych przez przeciwnika. Przed wybuchem II wojny światowej United States Navy utraciła łącznie dziewięć okrętów podwodnych; podczas II wojny światowej aż – 52 okręty podwodne. Po zakończeniu II wojny światowej marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych utraciła cztery jednostki: dwie z przyczyn technicznych, jedną z powodu kolizji z innym okrętem, ostatni zaś przypadek – utrata USS Scorpion (SSN-589) w 1968 roku, pozostaje niewyjaśniony i jest jedną z najbardziej tajemniczych katastrof w dziejach amerykańskiej floty podwodnej. Czytaj więcej…
Wtorki od 23 marca
Pacyfikacje „hubalowskie” – określenie akcji represyjnej przeprowadzonej przez okupantów niemieckich w Polsce w dniach 30 marca – 11 kwietnia 1940 roku, wymierzonej we wsie, w których pobliżu operował oddział majora Henryka Dobrzańskiego ps. „Hubal”. W akcji pacyfikacyjnej uczestniczyły jednostki SS, Ordnungspolizei, Selbstschutzu oraz NSKK. Obławą na oddział „Hubala” oraz represjami wobec ludności cywilnej kierowali Wyższy Dowódca SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie, SS-Obergruppenführer Friedrich Wilhelm Krüger, oraz Dowódca SS i Policji w dystrykcie radomskim, SS-Oberführer Fritz Katzmann. Różnymi formami represji dotkniętych zostało 31 wsi w powiatach koneckim, kieleckim oraz opoczyńskim, przy czym cztery wsie zostały doszczętnie spalone, a w piątej zniszczono większą część zabudowy. Zamordowanych zostało 712 polskich cywilów. Pacyfikacje „hubalowskie” były pierwszą tego typu akcją represyjną przeprowadzoną przez Niemców w okupowanej Polsce i Europie. W niektórych polskich źródłach pacyfikacje „hubalowskie” bywają określane mianem Aktion Hubal. Czytaj więcej…
Środy od 9 marca
Dyskografia Soundgarden – amerykańskiego zespołu muzycznego, składa się z sześciu albumów studyjnych, dwóch koncertowych, pięciu kompilacji, dwudziestu pięciu singli, siedmiu minialbumów, dwóch wideo, dwudziestu trzech teledysków i trzynastu soundtracków. Zespół powstał w 1984 roku w Seattle z inicjatywy wokalisty Chrisa Cornella, basisty Hiro Yamamoto oraz gitarzysty Kima Thayila. Premierowymi utworami zespołu były trzy kompozycje, które w 1986 roku zostały zamieszczone na kompilacji Deep Six. W 1988 roku, muzycy wydali debiutancki album studyjny Ultramega OK. W 1990 roku ukazał się drugi album studyjny – Louder Than Love. W 1991 roku na rynku ukazał się trzeci album studyjny Soundgarden – Badmotorfinger, który uplasował się na 39. miejscu w zestawieniu Billboard 200. Trzy lata później muzycy opublikowali czwarty album studyjny Superunknown, który zadebiutował na szczycie zestawienia Billboard 200. Płyta odnotowała dziesięciomilionową sprzedaż na świecie. Piąty albumem studyjnym był Down on the Upside wydany w 1996 roku. W 1997 roku, z uwagi na wewnętrzne konflikty, zespół zawiesił działalność na trzynaście lat. Reaktywacja Soundgarden miała miejsce w 2010 roku. Trzy lata później muzycy opublikowali szósty album studyjny King Animal. Łączny nakład sprzedanych płyt grupy wynosi 25 milionów na całym świecie, z czego 10 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. Czytaj więcej…
Czwartki od 6 kwietnia

Pomniki przyrody w Raciborzu – na terenie Raciborza znajduje się łącznie 20 obiektów uznanych za pomniki przyrody, a pierwszymi obiektami tego typu były głaz narzutowy z epoki lodowcowej na placu Wolności, sosna Sosienka w Brzeziu oraz Dąb Sobieskiego w Łężczaku, choć te dwa ostatnie w granicach Raciborza znalazły się dopiero w latach 70. XX wieku, po przyłączeniu do miasta Brzezia w 1975 roku oraz Markowic w 1977 roku. W 1992 roku uchwała Rady Miasta do rangi pomników przyrody zakwalifikowała kolejnych 9 pojedynczych drzew, jedną grupę drzew oraz jedno pnącze. W 2000 roku z kolei wycięto brzeską sosnę po tym, jak została podpalona. W sporządzonej w 2006 roku waloryzacji przyrodniczej miasta Racibórz wskazano 17 nowych obiektów, z których po analizie postanowiono objąć ochroną 6 następnych. Ponadto pozytywnie rozpatrzono wniosek osoby fizycznej o uznanie za pomnik przyrody jesionu wyniosłego przy ulicy Babickiej.

Czytaj więcej…
Piątki od 30 marca
Psychozaamerykański dreszczowiec psychologiczny z 1960 roku w reżyserii Alfreda Hitchcocka i według scenariusza Josepha Stefano, opartego na powieści o tym samym tytule autorstwa Roberta Blocha. W rolach głównych wystąpili Anthony Perkins, Janet Leigh, John Gavin oraz Vera Miles. Akcja filmu skupia się na sekretarce biura nieruchomości, Marion Crane, która, chcąc pomóc swojemu narzeczonemu Samowi w kłopotach finansowych, dokonuje w pracy defraudacji dużej sumy pieniędzy. Po długiej podróży samochodem zatrzymuje się w przydrożnym motelu kierowanym przez Normana Batesa. Gdy kobieta zostaje brutalnie zasztyletowana, jej śladem rusza młodsza siostra Lila. Film Hitchcocka budził emocje jeszcze przed premierą. Kontrowersyjna tematyka spowodowała, że studio Paramount Pictures odmówiło produkcji, zajmując się jedynie dystrybucją. Psychoza została przyjęta z mieszanymi odczuciami; krytycy byli poirytowani faktem, że nie organizowano żadnych pokazów przedpremierowych z ich udziałem. Z uwagi na kampanię reklamową, która przeszła do historii jako jedna z najsprawniej zaplanowanych i przeprowadzonych, zainteresowanie filmem było na tyle duże, że kolejki do kin tworzyły się od wczesnych godzin porannych i nie znikały do ostatnich wieczornych pokazów. Psychoza otrzymała cztery nominacje do nagrody Akademii Filmowej. Po premierze film zyskał miano kultowego, a w 1992 roku został przeznaczony do konserwacji w National Film Registry. Czytaj więcej…
Soboty od 17 lutego
II bitwa pod Bornholmem – starcie okrętu kaperskiego Związku Pruskiego z niewielką flotą kaperską zakonu krzyżackiego 8 lipca 1460 roku w pobliżu wyspy Bornholm w trakcie wojny trzynastoletniej (1454–1466), zakończone zdobyciem okrętów krzyżackich przez okręt związkowy. Na skutek rozejmu pomiędzy Polską a Danią zawartego 28 lipca 1458 roku, zakon krzyżacki pozbawiony został pomocy jedynego aktywnie uczestniczącego w wojnie trzynastoletniej sojusznika. Brak własnej floty uniemożliwiał Krzyżakom zarówno zablokowanie szlaków morskich celem przeciwdziałania zyskownemu handlowi sprzymierzonych z Polską miast pruskich jak i osłonę zagrożonych przez związkowych kaprów dostaw do portów pod kontrolą Zakonu. Zakon krzyżacki podjął próbę stworzenia własnej floty kaperskiej przy pomocy Amsterdamu, jednak jej trzon został zdobyty przez okręt kaperski Związku Pruskiego, dowodzony przez Szymona Lubbelowa 8 lipca 1460 roku koło leżącej na przecięciu szlaków transportowych wyspy Bornholm. W efekcie bitwy i jej następstw zakon krzyżacki utracił wszystkie okręty kaperskie, co załamało próbę budowy własnej floty przez wielkiego mistrza Zakonu Ludwiga von Erlichshausena i zakończyło działania zbrojne na Morzu Bałtyckim podczas wojny trzynastoletniej. Czytaj więcej…
Niedziele od 2 marca
Blasisaurusrodzaj wymarłego dinozaura, ornitopoda z rodziny Hadrosauridae i podrodziny Lambeosaurinae, żyjącego w późnej kredzie na terenach dzisiejszej Europy. Gatunkiem typowym jest B. canudoi, opisany w 2010 roku na podstawie kości czaszki i żuchwy odkrytych w osadach formacji Arén w hiszpańskiej prowincji Huesca; holotypem jest lewa kość jarzmowa oznaczona MPZ99/667, oprócz tego znane są dwa fragmenty lewej kości szczękowej, prawa kość łzowa, lewa kość zębowa oraz prawa kość nadkątowa. Autapomorfią B. canudoi jest kość jarzmowa z wyrostkiem tylnym w kształcie haka, współwystępująca ze stosunkowo wąskim oknem podskroniowym w kształcie litery D. Z przeprowadzonej przez autorów jego opisu analizy kladystycznej wynika, że Blasisaurus był taksonem siostrzanym do rodzaju Arenysaurus; klad obejmujący oba te rodzaje był w nierozwikłanej trychotomii z rodzajem Amurosaurus i z kladem obejmującym wszystkich pozostałych przedstawicieli podrodziny Lambeosaurinae poza bazalnymi rodzajami Tsintaosaurus i Jaxartosaurus. Czytaj więcej…