Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne techniczne |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 23 marca --> [[Plik:BLBOP.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Cudowronka błękitna]]''' – ptak z rodziny [[Cudowronki|cudowronek]]. Występuje nieregularnie we wschodniej [[Nowa Gwinea|Nowej Gwinei]], narażony na wyginięcie. Gatunek po raz pierwszy gatunek opisali Otto Finsch i Adolf B. Meyer w 1885 roku. Wśród współczesnych autorów brak zgody co do klasyfikacji tego gatunku, [[Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny]] umieszcza cudowronkę błękitną w rodzaju ''[[Paradisaea]]''. Wyróżnia się dwa podgatunki. Długość ciała samców bez ozdobnych piór i samic wynosi około 30 cm. Masa ciała samców: 158–189 g, samic – 124–166 g. Szczególnymi cechami gatunku jest czarno-kobaltowe upierzenie, obecność niebieskich piór na piersi u samców i przerywana biała obrączka oczna u ptaków obojga płci. Środowiskiem życia cudowronek błękitnych są lasy w niższych partiach gór: od 1100 do 2000 m n.p.m., najczęściej między 1400 a 1800 m n.p.m. Cudowronki błękitne prowadzą samotniczy tryb życia, przepędzając inne cudowronki z okolic owocujących drzew. Żywią się owocami i materią zwierzęcą. Uznawane za [[gatunek narażony]] na wyginięcie; zagrożeniem dla nich jest przede wszystkim wylesianie i odłów, zarówno w ramach tradycji, jak i przez kłusowników. ''[[Cudowronka błękitna|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Kayah]]''' (ur. [[5 listopada]] [[1967]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Polacy|polska]] [[Piosenkarz|wokalistka]], [[Autor|autorka tekstów]], [[Producent muzyczny|producentka muzyczna]], [[prezenter]]ka [[radio]]wa oraz osobowość telewizyjna. Członkini Rady Polskiej Fundacji Muzycznej, założycielka wytwórni płytowej [[Kayax]]. Karierę muzyczną zaczęła w 1984 roku współpracą z m.in. [[Kostek Joriadis|Kostkiem Joriadisem]]. Dwa lata później z zespołem [[Tilt]] nagrała utwór ''[[Mówię ci, że...]]''. W 1988 roku zadebiutowała w [[Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu|Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu]] piosenką ''[[Córeczko chciałabym, żebyś była chłopcem]]'' i wydano jej debiutancki studyjny album solowy zatytułowany ''[[Kayah (album 1988)|Kayah]]''. W latach 90. znów nagrywała jako wokalistka drugoplanowa aby z sukcesem powrócić z własnymi płytami: ''[[Kamień (album)|Kamień]]'' i ''[[Zebra (album Kayah)|Zebra]]''. W 1999 roku w duecie z [[Goran Bregović|Goranem Bregoviciem]] osiągnęła kolejny komercyjny sukces albumem ''[[Kayah i Bregović]]'', kontynuowany dalszymi solowymi albumami ''[[JakaJaKayah]]'' oraz ''[[Stereo typ]]''. W 2001 roku z Tomaszem Grewlińskim założyła wytwórnię płytową i agencję koncertową ''Kayax'', która m.in. wydała debiutanckie albumy [[Krzysztof Kiljański|Krzysztofa Kiljańskiego]] i [[Maria Peszek|Marii Peszek]]. Laureatka licznych nagród, w tym [[Nagroda Muzyczna „Fryderyk”|„Fryderyków”]] oraz [[Superjedynki|Superjedynek]]. ''[[Kayah|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 24 marca --> [[Plik:Dekoracja medalowa konkursu drużynowego (K-120) - Polacy (1).jpg|100px|right]] |
||
'''[[Reprezentacja Polski w skokach narciarskich 2012/2013|Reprezentacja Polski w skokach narciarskich w sezonie 2012/2013]]''' – zespół zawodników reprezentujących [[Polska|Polskę]] w zawodach [[skoki narciarskie|skoków narciarskich]] w sezonie zimowym 2012/2013 i letnim 2012. W [[Letnie Grand Prix w skokach narciarskich 2012|Letnim Grand Prix]] reprezentacja zajęła czwartą pozycję w klasyfikacji drużynowej, a polscy skoczkowie trzykrotnie stawali na podium. W [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2012/2013|Pucharze Świata]] Polacy osiągnęli siedem miejsc na podium w konkursach indywidualnych (w tym trzy zwycięstwa – dwa [[Kamil Stoch|Kamila Stocha]] i jedno [[Piotr Żyła|Piotra Żyły]]) oraz dwa miejsca na podium w konkursach drużynowych. W klasyfikacji generalnej Pucharu Narodów Polacy byli piąci, a najwyżej sklasyfikowanym indywidualnie zawodnikiem był Stoch, który uplasował się na trzeciej pozycji. W tabeli punktowej znalazło się dziesięciu reprezentantów Polski, co było rekordem tego kraju w Pucharze Świata. Spośród nich trzech sklasyfikowano w czołowej dwudziestce. Tymczasem wśród najlepszych dziesięciu [[Puchar Świata w lotach narciarskich 2012/2013|lotników sezonu]] znalazło się ich dwóch. Reprezentacja zdobyła dwa medale na [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013|mistrzostwach świata]] w [[Predazzo]] – złoty w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, który wywalczył Kamil Stoch, oraz brązowy w konkursie drużynowym mężczyzn. ''[[Reprezentacja Polski w skokach narciarskich 2012/2013||Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Pogrom w Kownie]]''' – [[pogrom]] ludności [[Żydzi|żydowskiej]] w [[Kowno|Kownie]] przeprowadzony z niemieckiej inspiracji przez litewskich nacjonalistów w dniach 25–29 czerwca 1941 roku, niedługo po [[Atak Niemiec na ZSRR|wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej]] i rozpoczęciu [[okupacja wojenna|okupacji]] miasta przez [[III Rzesza|III Rzeszę]]. Konsekwencją [[Okupacja krajów bałtyckich|sowieckiej okupacji]] [[Republika Litewska (1918–1940)|Litwy]] w latach 1940–1941 był gwałtowny wzrost nastrojów [[Antysemityzm|antysemickich]]. Fakt ten wykorzystały niemieckie służby bezpieczeństwa, które po rozpoczęciu inwazji na ZSRR starały się podżegać ludność okupowanych przez Sowietów terytoriów do wystąpień antyżydowskich. Funkcjonariusze [[Einsatzgruppen]], którzy wkroczyli do Kowna 25 czerwca 1941 roku, w krótkim czasie zorganizowali litewską bojówkę, która we współpracy z innymi formacjami litewskich „partyzantów” oraz niektórymi mieszkańcami miasta przystąpiła do mordowania Żydów i grabienia ich własności. Ofiarą kilkudniowych zamieszek padło 3,8 tys. kowieńskich Żydów. Był to jeden z największych pogromów urządzonych latem 1941 roku w byłej sowieckiej strefie okupacyjnej. Czerwcowy pogrom poprzedził utworzenie [[Getto w Kownie|kowieńskiego getta]] i masowe egzekucje Żydów w fortach Twierdzy Kowno. ''[[Pogrom w Kownie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 25 marca --> [[Plik:Judd Trump at Snooker German Masters (Martin Rulsch) 2014-02-01 19.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2019]]''' – 82. edycja [[Mistrzostwa świata w snookerze|mistrzostw świata]] w [[snooker]]ze, która odbyła się od 20 kwietnia do 6 maja 2019 roku w [[Crucible Theatre]] w [[Sheffield]]. Obrońca tytułu, Walijczyk [[Mark J. Williams|Mark Williams]] został wyeliminowany z turnieju w 1/8 finału po porażce 9:13 z [[David Gilbert|Davidem Gilbertem]]. Mistrzem świata został [[Judd Trump]], który w finale pokonał 18:9 [[John Higgins|Johna Higginsa]]. Był to dwudziesty i ostatni turniej rankingowy sezonu [[Sezon snookerowy 2018/2019|2018/2019]]. Zagwarantowany udział w turnieju miała czołowa szesnastka światowego rankingu, pozostali zawodnicy Main Touru oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez trzyrundowe eliminacje rozgrywane 10–17 kwietnia 2019 roku w [[English Institute of Sport]] w Sheffield. Każdy mecz rundy kwalifikacyjnej toczył się na dystansie do 10 wygranych [[Frame|frejmów]], w fazie głównej mecze grano do 10, 13, 17, a finał do 18 wygranych partii. Pula nagród po raz pierwszy w historii wyniosła ponad 2 miliony [[Funt szterling|funtów]]; rekordowa była też nagroda dla zdobywcy tytułu i wyniosła 500 tys. funtów. Po raz pierwszy w historii wbito też 100 brejków co najmniej stupunktowych. ''[[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2019|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Cyklon Idai]]''' – [[cyklon tropikalny]], który w marcu 2019 roku nawiedził południowo-wschodnią [[Afryka|Afrykę]]. Był jednym z najtragiczniejszych w skutkach tego typu zjawisk atmosferycznych notowanych w Afryce i całej [[Półkula południowa|półkuli południowej]]. Długotrwała nawałnica spowodowała katastrofalne zniszczenia w [[Mozambik]]u, [[Zimbabwe]] oraz [[Malawi]] i 1007 ofiar śmiertelnych. Idai przyniósł silne wiatry i wywołał wielkie powodzie, powodując śmierć 602 osób w Mozambiku, 344 w Zimbabwe, 60 w Malawi oraz 1 na [[Madagaskar]]ze; więcej niż 3 miliony innych zostało dotkniętych przez żywioł. Katastrofalne w skutkach szkody powstały w mieście Beira i w jego okolicy w środkowo-wschodnim Mozambiku. Wraz z pojawieniem się cyklonu rozwinął się poważny kryzys humanitarny – na obszarze Mozambiku i Zimbabwe setki tysięcy osób potrzebowało pilnej pomocy. W pierwszym z tych państw ratownicy zmuszeni byli pozwolić umrzeć części poszkodowanych, by uratować innych. Szkody w infrastrukturze spowodowane cyklonem Idai na obszarze dotkniętych kataklizmem krajów oszacowano na co najmniej 1 miliard USD, co oznacza, że był to najbardziej kosztowny cyklon tropikalny w południowo-zachodniej części [[Ocean Indyjski|Oceanu Indyjskiego]]. ''[[Cyklon Idai|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 26 marca --> [[Plik:U 1 Kriegsmarine.jpg|100px|right]] |
||
'''[[U-5 (1935)|U-5]]''' – [[Niemieckie okręty podwodne|niemiecki okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu IIA|IIA]]'', służący w [[Kriegsmarine]] w [[Dwudziestolecie międzywojenne|dwudziestoleciu międzywojennym]] i podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Była to niewielka jednostka przybrzeżna o [[Wyporność|wyporności podwodnej]] 303 ton i zasięgu na powierzchni 1600 [[Mila morska|Mm]], wyposażona w trzy [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torped]] kalibru 533 mm, której załogę tworzyło nominalnie 25 osób. [[Stępka|Stępkę]] pod okręt położono 11 lutego 1935 roku w stoczni [[Howaldtswerke-Deutsche Werft|Deutsche Werke]] w [[Kilonia|Kilonii]], [[Wodowanie|zwodowano]] go 14 sierpnia 1935 roku. Od 31 sierpnia w służbie Kriegsmarine, gdzie pełnił funkcje szkoleniowo-treningowe w ramach 21. Szkolnej Flotylli U-Bootów w [[Neustadt in Holstein|Neustadt]]. 24 sierpnia 1939 roku wyszedł na swój pierwszy wojenny patrol bojowy w [[Kattegat|Kattegacie]], z zadaniem przechwytywania polskich jednostek usiłujących przedrzeć się na [[Morze Północne]]. Na drugi patrol wyszedł dopiero 4 kwietnia 1940 roku w ramach operacji Hartmunt. Udziałem w [[Kampania norweska|kampanii norweskiej]] zakończył działania bojowe i został ponownie skierowany do działalności szkolno-treningowej w ramach 21. Flotylli w [[Bałtyjsk|Piławie]]. 19 marca 1943 roku zatonął na zachód od Piławy w wypadku podczas zanurzania. Śmierć poniósł dowódca okrętu i 20 członków załogi. ''[[U-5 (1935)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Little Big Adventure]]''''' – [[Przygodowa gra akcji|komputerowa przygodowa gra akcji]] wyprodukowana przez francuskie studio Adeline Software International i wydana w 1994 roku przez [[Electronic Arts]]. Bohaterem gry jest Twinsen, człekokształtny stwór, który doświadczył proroctwa zwiastującego zagładę jego planety. Twinsen zostaje umieszczony w zakładzie psychiatrycznym przez klony doktora FunFrocka, tyrana sprawującego totalitarną władzę nad planetą. Wydostawszy się z zakładu, Twinsen próbuje obalić FunFrocka i przywrócić równowagę w przyrodzie, którą tyran próbuje zaburzyć celem uzyskania zdolności porównywalnych bóstwu. Akcja toczy się w dwuwymiarowym, [[Rzut izometryczny|izometrycznym]] środowisku zamieszkanym przez trójwymiarowe postacie. Dysponując czterema trybami sterowania swoim bohaterem, gracz może wdawać się w konwersacje z postaciami niezależnymi, zbierać przedmioty potrzebne do dalszego postępu, jak również prowadzić walkę z wrogo nastawionymi postaciami. ''Little Big Adventure'' została wyreżyserowana przez [[Frédérick Raynal|Frédéricka Raynala]]. Po ponadrocznym okresie produkcyjnym, gra spotkała się z pozytywnymi ocenami krytyków, którzy doceniali przede wszystkim jej oprawę audiowizualną, sceptycznie natomiast odnosili się do warstwy fabularnej. Gra odniosła również sukces komercyjny. ''[[Little Big Adventure|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 27 marca --> [[Plik:USTKA, AB. 577.JPG|100px|right]] |
||
'''[[ORP Gardno (1983)|ORP Gardno]]''' – [[Polska|polski]] [[trałowiec]] redowy o wyporności 191 ton z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], pierwsza seryjna jednostka [[Trałowce projektu 207|projektu ''207P'']]. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w czerwcu 1983 roku w [[Stocznia Marynarki Wojennej|Stoczni Marynarki Wojennej]] w [[Gdynia|Gdyni]], a do służby w [[Marynarka Wojenna|Marynarce Wojennej]] przyjęto go 31 marca 1984 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakiem burtowym 631, służyła początkowo w 13. Dywizjonie Trałowców [[9 Flotylla Obrony Wybrzeża|9. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Hel (miasto)|Helu]], a następnie została przeniesiona do 12. Dywizjonu Trałowców [[8 Flotylla Obrony Wybrzeża|8. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Świnoujście|Świnoujściu]]. Podczas długoletniej służby ORP „Gardno” uczestniczył w wielu manewrach i ćwiczeniach sił przeciwminowych [[NATO]] oraz [[Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej|Sił Zbrojnych RP]]. W 2017 roku Komenda Portu Wojennego Świnoujście ogłosiła zwycięzcę przetargu na remont bieżący i dokowy okrętu, którym została [[Stocznia Remontowa Nauta]]. Okręt nadal służy w polskiej flocie. ''[[ORP Gardno (1983)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Solaris Bus & Coach]]''' – polski producent [[Autobus miejski|autobusów miejskich]] i międzymiastowych, [[trolejbus]]ów, [[tramwaj]]ów oraz dawniej [[Autokar|autokarów turystycznych]]. Główną siedzibę i zakład produkcyjny posiada w [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]], ponadto zakłady w [[Środa Wielkopolska|Środzie Wielkopolskiej]] i [[Poznań|Poznaniu]]. Największy producent autobusów miejskich na rynku polskim i jeden z czołowych na rynku europejskim. Wywodzi się z powstałego w 1994 roku przedsiębiorstwa [[Neoplan Polska]]. W 1996 roku otwarto zakład produkcyjny w Bolechowie-Osiedlu, a datę tę przyjmuje się za początek historii przedsiębiorstwa. W 1999 roku miała miejsce premiera pierwszego autobusu miejskiego pod marką Solaris – [[Solaris Urbino 12|Solarisa Urbino 12]]. W 2001 roku zmieniono nazwę spółki na Solaris Bus & Coach Sp. z o.o., a w 2005 roku przekształcono ją w [[Spółka akcyjna|spółkę akcyjną]]. Spółka nie jest notowana na giełdzie. Autobusy miejskie Solaris są oferowane w wielu konfiguracjach napędu, wielkości i typu nadwozia. W 2006 roku Solaris jako pierwszy na świecie producent wprowadził na rynek europejski seryjnie produkowany autobus z napędem hybrydowym [[Solaris Urbino 18 hybrid]]. ''[[Solaris Bus & Coach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 28 marca --> [[Plik:Talbot-cruiser.jpg|100px|right]] |
||
'''[[HMS Talbot (1895)|HMS Talbot]]''' – brytyjski [[krążownik pancernopokładowy]] typu [[Krążowniki pancernopokładowe typu Eclipse|''Eclipse'']], zbudowany dla [[Royal Navy]] pod koniec [[lata 90. XIX wieku|lat 90. XIX wieku]] przez stocznię [[HMNB Devonport|Devonport Dockyard]]. Nazwę „Talbot” otrzymał na cześć [[John Talbot|Johna Talbota]], 1. [[earl]]a [[hrabia Shrewsbury|Shrewsbury]], jednego z czołowych dowódców wojsk [[Anglia|angielskich]] podczas [[wojna stuletnia|wojny stuletniej]]. Od 1896 roku pełnił służbę w rejonach strategicznych dla ówczesnego [[imperium brytyjskie]]go: na [[Bermudy|Bermudach]], [[Daleki Wschód|Dalekim Wschodzie]], [[Wyspy Brytyjskie|Wyspach Brytyjskich]], w [[Brytyjska Afryka Wschodnia|Afryce Wschodniej]], [[Kraj Przylądkowy|Afryce Południowej]] i na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]]. Był świadkiem [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej]] w latach 1904–1905. Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], uczestnicząc w 1915 roku w [[Bitwa o Gallipoli|kampanii dardanelskiej]]. Do jego osiągnięć bojowych zalicza się zdobycie we wrześniu 1914 roku niemieckiego statku handlowego. W 1920 roku okręt zakończył służbę, a w roku 1921 został sprzedany na złom. ''[[HMS Talbot (1895)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Krążowniki pancernopokładowe typu Chikuma]]''' – seria [[Japonia|japońskich]] [[krążownik]]ów z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] oraz [[Dwudziestolecie międzywojenne|okresu międzywojennego]], obejmująca trzy okręty: „[[Chikuma (1911)|Chikuma]]”, „[[Hirado (1911)|Hirato]]” oraz „[[Yahagi (1911)|Yahagi]]”. Zaprojektowane i zbudowane w Japonii, weszły do służby w 1912 roku. Były pierwszymi krążownikami o [[Turbina parowa|napędzie turbinowym]] w [[Nippon Kaigun|marynarce japońskiej]] i jej ostatnimi [[Krążownik pancernopokładowy|krążownikami pancernopokładowymi]]. Cechą wyróżniającą w chwili ich wejścia do służby było silne jednolite uzbrojenie główne, składające się z 8 armat [[Kaliber broni|kalibru]] 152 mm. Ich wyporność standardowa wynosiła 4400 [[Tona#Długa tona|ts]]; rozwijały szybkość ponad 26 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]. Uczestniczyły w działaniach I wojny światowej, patrolując i osłaniając linie żeglugowe. W latach 20. stacjonowały na wodach chińskich. Zostały przeniesione do rezerwy na początku lat 30. i ostatecznie wycofane ze służby do 1940 roku, przed przystąpieniem Japonii do kolejnej [[II wojna światowa|wojny światowej]]. ''[[Krążowniki pancernopokładowe typu Chikuma|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 29 marca [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Lotniskowiec II]]''' – projektowany niemiecki [[lotniskowiec]], którego powstanie zaproponowano w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przez przebudowę francuskiego [[krążownik]]a „[[De Grasse (1946)|De Grasse]]”, zdobytego przez Niemcy w 1940 roku w stanie nieukończonym w [[Stocznia|stoczni]] Arsenal de Lorient. W 1942 roku [[Kriegsmarine]] zdecydowała się na przebudowę krążownika na pomocniczy lotniskowiec, który mógłby przenosić 23 [[Samolot myśliwski|myśliwce]] oraz [[Bombowiec nurkujący|bombowce nurkujące]]. Grupa lotnicza miała się składać z jedenastu myśliwców [[Messerschmitt Bf 109]] i dwunastu bombowców nurkujących [[Junkers Ju 87]]. Prace zostały wstrzymane w lutym 1943 roku z powodu braków materiałów i pracowników, zagrożenia ze strony nalotów bombowych [[Alianci (II wojna światowa)|aliantów]] i problemów z projektem jednostki. Podczas jednego z nalotów okręt został uszkodzony przez dwie bomby. Okręt został ostatecznie ukończony i wcielony do służby jako [[krążownik przeciwlotniczy]] w 1956 roku przez marynarkę francuską. ''[[Lotniskowiec II|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Pasażerka]]''''' – czarno-biały polski [[film fabularny]] z 1963 roku w reżyserii [[Andrzej Munk|Andrzeja Munka]], jest adaptacją słuchowiska [[Zofia Posmysz|Zofii Posmysz]] ''Pasażerka z kabiny 45'' z 1959 roku oraz późniejszego widowiska telewizyjnego z 1960 roku. Akcja podzielona jest na dwie części: współczesną, w której podczas rejsu transatlantyckiego była [[SS-Aufseherin|nadzorczyni SS]] Liza ([[Aleksandra Śląska]]) dostrzega swoją dawną więźniarkę Martę ([[Anna Ciepielewska]]), oraz rozgrywającą się w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w hitlerowskim obozie koncentracyjnym [[Auschwitz-Birkenau]], w której odbywa się pojedynek psychologiczny między Lizą a Martą. ''Pasażerka'' jest ostatnim, nieukończonym filmem Munka, który zginął w wypadku samochodowym 20 września 1961 roku, a obróbki pozostawionego przezeń materiału filmowego podjął się jego współpracownik [[Witold Lesiewicz]]. Zmontowany film został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków i uhonorowany wyróżnieniem specjalnym oraz nagrodą [[Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych|FIPRESCI]] na [[17. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|17. MFF w Cannes]]. W 1964 roku ''Pasażerka'' stała się oficjalnym polskim kandydatem do rywalizacji o [[Filmy zgłoszone do rywalizacji o 37. rozdanie Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego|37. Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego]], jednak nie weszła do ścisłej czołówki nominowanych filmów. Jest ostatnim filmem zaliczanym do [[Polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. ''[[Pasażerka|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 03:25, 23 mar 2020
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Cudowronka błękitna – ptak z rodziny cudowronek. Występuje nieregularnie we wschodniej Nowej Gwinei, narażony na wyginięcie. Gatunek po raz pierwszy gatunek opisali Otto Finsch i Adolf B. Meyer w 1885 roku. Wśród współczesnych autorów brak zgody co do klasyfikacji tego gatunku, Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza cudowronkę błękitną w rodzaju Paradisaea. Wyróżnia się dwa podgatunki. Długość ciała samców bez ozdobnych piór i samic wynosi około 30 cm. Masa ciała samców: 158–189 g, samic – 124–166 g. Szczególnymi cechami gatunku jest czarno-kobaltowe upierzenie, obecność niebieskich piór na piersi u samców i przerywana biała obrączka oczna u ptaków obojga płci. Środowiskiem życia cudowronek błękitnych są lasy w niższych partiach gór: od 1100 do 2000 m n.p.m., najczęściej między 1400 a 1800 m n.p.m. Cudowronki błękitne prowadzą samotniczy tryb życia, przepędzając inne cudowronki z okolic owocujących drzew. Żywią się owocami i materią zwierzęcą. Uznawane za gatunek narażony na wyginięcie; zagrożeniem dla nich jest przede wszystkim wylesianie i odłów, zarówno w ramach tradycji, jak i przez kłusowników. Czytaj więcej…
Jutro
_-_Polacy_(1).jpg)
Reprezentacja Polski w skokach narciarskich w sezonie 2012/2013 – zespół zawodników reprezentujących Polskę w zawodach skoków narciarskich w sezonie zimowym 2012/2013 i letnim 2012. W Letnim Grand Prix reprezentacja zajęła czwartą pozycję w klasyfikacji drużynowej, a polscy skoczkowie trzykrotnie stawali na podium. W Pucharze Świata Polacy osiągnęli siedem miejsc na podium w konkursach indywidualnych (w tym trzy zwycięstwa – dwa Kamila Stocha i jedno Piotra Żyły) oraz dwa miejsca na podium w konkursach drużynowych. W klasyfikacji generalnej Pucharu Narodów Polacy byli piąci, a najwyżej sklasyfikowanym indywidualnie zawodnikiem był Stoch, który uplasował się na trzeciej pozycji. W tabeli punktowej znalazło się dziesięciu reprezentantów Polski, co było rekordem tego kraju w Pucharze Świata. Spośród nich trzech sklasyfikowano w czołowej dwudziestce. Tymczasem wśród najlepszych dziesięciu lotników sezonu znalazło się ich dwóch. Reprezentacja zdobyła dwa medale na mistrzostwach świata w Predazzo – złoty w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, który wywalczył Kamil Stoch, oraz brązowy w konkursie drużynowym mężczyzn. |Czytaj więcej…
Pojutrze
_2014-02-01_19.jpg)
Mistrzostwa Świata w Snookerze 2019 – 82. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się od 20 kwietnia do 6 maja 2019 roku w Crucible Theatre w Sheffield. Obrońca tytułu, Walijczyk Mark Williams został wyeliminowany z turnieju w 1/8 finału po porażce 9:13 z Davidem Gilbertem. Mistrzem świata został Judd Trump, który w finale pokonał 18:9 Johna Higginsa. Był to dwudziesty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2018/2019. Zagwarantowany udział w turnieju miała czołowa szesnastka światowego rankingu, pozostali zawodnicy Main Touru oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez trzyrundowe eliminacje rozgrywane 10–17 kwietnia 2019 roku w English Institute of Sport w Sheffield. Każdy mecz rundy kwalifikacyjnej toczył się na dystansie do 10 wygranych frejmów, w fazie głównej mecze grano do 10, 13, 17, a finał do 18 wygranych partii. Pula nagród po raz pierwszy w historii wyniosła ponad 2 miliony funtów; rekordowa była też nagroda dla zdobywcy tytułu i wyniosła 500 tys. funtów. Po raz pierwszy w historii wbito też 100 brejków co najmniej stupunktowych. Czytaj więcej…
Za 3 dni
U-5 – niemiecki okręt podwodny typu IIA, służący w Kriegsmarine w dwudziestoleciu międzywojennym i podczas II wojny światowej. Była to niewielka jednostka przybrzeżna o wyporności podwodnej 303 ton i zasięgu na powierzchni 1600 Mm, wyposażona w trzy wyrzutnie torped kalibru 533 mm, której załogę tworzyło nominalnie 25 osób. Stępkę pod okręt położono 11 lutego 1935 roku w stoczni Deutsche Werke w Kilonii, zwodowano go 14 sierpnia 1935 roku. Od 31 sierpnia w służbie Kriegsmarine, gdzie pełnił funkcje szkoleniowo-treningowe w ramach 21. Szkolnej Flotylli U-Bootów w Neustadt. 24 sierpnia 1939 roku wyszedł na swój pierwszy wojenny patrol bojowy w Kattegacie, z zadaniem przechwytywania polskich jednostek usiłujących przedrzeć się na Morze Północne. Na drugi patrol wyszedł dopiero 4 kwietnia 1940 roku w ramach operacji Hartmunt. Udziałem w kampanii norweskiej zakończył działania bojowe i został ponownie skierowany do działalności szkolno-treningowej w ramach 21. Flotylli w Piławie. 19 marca 1943 roku zatonął na zachód od Piławy w wypadku podczas zanurzania. Śmierć poniósł dowódca okrętu i 20 członków załogi. Czytaj więcej…
Za 4 dni
ORP Gardno – polski trałowiec redowy o wyporności 191 ton z okresu zimnej wojny, pierwsza seryjna jednostka projektu 207P. Okręt został zwodowany w czerwcu 1983 roku w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 31 marca 1984 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakiem burtowym 631, służyła początkowo w 13. Dywizjonie Trałowców 9. Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu, a następnie została przeniesiona do 12. Dywizjonu Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Podczas długoletniej służby ORP „Gardno” uczestniczył w wielu manewrach i ćwiczeniach sił przeciwminowych NATO oraz Sił Zbrojnych RP. W 2017 roku Komenda Portu Wojennego Świnoujście ogłosiła zwycięzcę przetargu na remont bieżący i dokowy okrętu, którym została Stocznia Remontowa Nauta. Okręt nadal służy w polskiej flocie. Czytaj więcej…
Za 5 dni
HMS Talbot – brytyjski krążownik pancernopokładowy typu Eclipse, zbudowany dla Royal Navy pod koniec lat 90. XIX wieku przez stocznię Devonport Dockyard. Nazwę „Talbot” otrzymał na cześć Johna Talbota, 1. earla Shrewsbury, jednego z czołowych dowódców wojsk angielskich podczas wojny stuletniej. Od 1896 roku pełnił służbę w rejonach strategicznych dla ówczesnego imperium brytyjskiego: na Bermudach, Dalekim Wschodzie, Wyspach Brytyjskich, w Afryce Wschodniej, Afryce Południowej i na Morzu Śródziemnym. Był świadkiem wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904–1905. Brał udział w I wojnie światowej, uczestnicząc w 1915 roku w kampanii dardanelskiej. Do jego osiągnięć bojowych zalicza się zdobycie we wrześniu 1914 roku niemieckiego statku handlowego. W 1920 roku okręt zakończył służbę, a w roku 1921 został sprzedany na złom. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Lotniskowiec II – projektowany niemiecki lotniskowiec, którego powstanie zaproponowano w czasie II wojny światowej przez przebudowę francuskiego krążownika „De Grasse”, zdobytego przez Niemcy w 1940 roku w stanie nieukończonym w stoczni Arsenal de Lorient. W 1942 roku Kriegsmarine zdecydowała się na przebudowę krążownika na pomocniczy lotniskowiec, który mógłby przenosić 23 myśliwce oraz bombowce nurkujące. Grupa lotnicza miała się składać z jedenastu myśliwców Messerschmitt Bf 109 i dwunastu bombowców nurkujących Junkers Ju 87. Prace zostały wstrzymane w lutym 1943 roku z powodu braków materiałów i pracowników, zagrożenia ze strony nalotów bombowych aliantów i problemów z projektem jednostki. Podczas jednego z nalotów okręt został uszkodzony przez dwie bomby. Okręt został ostatecznie ukończony i wcielony do służby jako krążownik przeciwlotniczy w 1956 roku przez marynarkę francuską. Czytaj więcej…