Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 6 stycznia --> [[Plik:Warschau. Portret van de luchtmachtkapitein en ballonvaarder Franciszek Hynek (1, Bestanddeelnr 190-1342.jpg|100px|right]] |
||
'''[[XXII Puchar Gordona Bennetta (balonowy)|XXII Puchar Gordona Bennetta]]''' – zawody balonów wolnych o [[Puchar Gordona Bennetta (balonowy)|Puchar Gordona Bennetta]], które rozpoczęły się 23 września w 1934 roku w [[Warszawa|Warszawie]]. Po raz pierwszy organizatorem zawodów został [[Aeroklub Polski]], dzięki zwycięstwu w 1933 roku w USA załogi balonu ''Kościuszko''. Zawody, w których uczestniczyło 16 balonów z 8 państw, jak w poprzednim roku wygrała załoga [[Franciszek Hynek]]/[[Władysław Pomaski]] w balonie ''Kościuszko'', przed balonami ''Warszawa'' i ''Belgica''. Zwycięzcy wylądowali w okolicach [[Woroneż]]a, ponad 1333 km od miejsca startu. W tej edycji zawodów po raz pierwszy była utrzymywana łączność [[radio]]wa pomiędzy balonem a radiostacją odbiorczą naziemną. Balon ''Syrena'', który wyruszył na trasę jako ostatni, zabrał radiostację krótkofalarską typu „Ava”. Część przesłanej korespondencji była transmitowana na falach [[Polskie Radio|Polskiego Radia]]. Równolegle rozegrano też zawody balonikowe i wysłano balon ''Legionowo'' z pocztą balonową. ''[[XXII Puchar Gordona Bennetta (balonowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Jadar Radom]]''' – polski klub siatkarski z [[Radom]]ia, istniejący w latach 2003–2011. W sezonie 2003/2004 Jadar zajął miejsce ligowe zlikwidowanych z powodu zadłużeń finansowych [[Czarni Radom|Czarnych Radom]], przejmując ich drużynę i grupy młodzieżowe. Swoimi symbolami i nazwą zespół promował jedynie sponsorującą go firmę Jadar. W 2006 roku zawodnicy Jadaru wywalczyli awans do [[PlusLiga|Polskiej Ligi Siatkówki]]. Tuż przed startem w najwyższej klasie ligowej klub przekształcił się w sportową spółkę akcyjną, przyjmując nazwę Jadar Sport S.A. Radom. Największym osiągnięciem radomian było zajęcie 7. miejsca w klasyfikacji końcowej rozgrywek Polskiej Ligi Siatkarskiej w sezonie 2006/2007. W 2010 roku właściciel klubu sprzedał miejsce w ekstraklasie [[Verva Warszawa Orlen Paliwa|AZS Politechnice Warszawskiej]]. W czerwcu 2011 roku miejsce Jadaru w [[I liga polska w piłce siatkowej mężczyzn|I lidze]] przejął [[KPS Siedlce]], który w zamian za to przez dwa kolejne sezony występował pod nazwą KPS Jadar Siedlce. ''[[Jadar Radom|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 7 stycznia --> [[Plik:Karl Streibel KL Trawniki.jpg|100px|right]] |
||
'''[[SS-Wachmannschaften]]''' – [[Kolaboracja pod okupacją niemiecką podczas II wojny światowej|kolaboracyjna]] formacja z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], złożona przede wszystkim z [[Jeńcy sowieccy w niewoli niemieckiej (1941–1945)|sowieckich jeńców wojennych]], którzy przeszli na służbę niemiecką i zostali przeszkoleni w [[Obóz szkoleniowy SS w Trawnikach|obozie SS w Trawnikach]]. [[III Rzesza|Niemcy]] przystąpili do organizowania oddziałów wartowniczych we wrześniu 1941 roku. W ich szeregi werbowano przede wszystkim [[Ukraińcy|Ukraińców]] i sowieckich [[Volksdeutsche|volksdeutschów]], lecz obok nich także przedstawicieli innych narodów [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. Przez oddziały SS-Wachmannschaften przeszło prawdopodobnie około 5 tys. strażników. Pierwotnie zakładano, że będą pełnić służbę w bazach [[Schutzstaffel|SS]] oraz [[Ordnungspolizei|policji]] na okupowanych terenach ZSRR. W rzeczywistości formację wykorzystywano przede wszystkim do realizacji zadań związanych z [[Zagłada Żydów|eksterminacją Żydów]] w [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupowanej Polsce]]. Podczas [[Einsatz Reinhardt|akcji „Reinhardt”]] członkowie SS-Wachmannschaften uczestniczyli w likwidacji [[Getto|gett]], przeprowadzali masowe egzekucje oraz pełnili służbę wartowniczą w [[Obóz zagłady|obozach śmierci]] w [[Obóz zagłady w Bełżcu|Bełżcu]], [[Obóz zagłady w Sobiborze|Sobiborze]] oraz [[Obóz zagłady w Treblince|Treblince]]. Wzięli również udział w tłumieniu [[Powstanie w getcie warszawskim|powstania w getcie warszawskim]]. Po zakończeniu akcji „Reinhardt” część wachmanów odkomenderowano na wybrzeże [[Morze Adriatyckie|Adriatyku]], a część wcielono do załóg różnych [[Obóz koncentracyjny|obozów koncentracyjnych]] i [[Arbeitslager|obozów pracy]]. ''[[SS-Wachmannschaften|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Oskar Veldeman]]''' (ur. [[8 grudnia]] [[1912]] w [[Viljandi]], zm. [[24 grudnia]] [[1942]] w obwodzie gorkowskim) – [[Estonia|estoński]] [[Skoki narciarskie|skoczek narciarski]], [[Sport motocyklowy|motocyklista]] oraz dziennikarz sportowy. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich i żużlu na długim torze. Uczestnik [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938|Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938]]. Pionier skoków narciarskich w Estonii – pierwszy [[Mistrzostwa Estonii w skokach narciarskich|mistrz kraju]], pierwszy estoński skoczek narciarski uczestniczący w [[Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym|mistrzostwach świata]] i wielokrotny [[Krajowe rekordy w długości skoku narciarskiego mężczyzn|rekordzista kraju]] w długości skoku. Veldeman sprzeciwiał się zajęciu Estonii przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]]. 3 września 1940 roku został aresztowany pod zarzutem przywództwa nad kontrrewolucyjnymi organizacjami młodzieżowymi, drukowanie i rozpowszechnianie antyradzieckich materiałów oraz udział w antyradzieckich demonstracjach. Został skazany na 10 lat [[Łagier|obozu pracy]] i wywieziony w wagonie bydlęcym do obozu w obwodzie gorkowskim. 24 grudnia 1942 roku zginął w nim podczas pracy, przygnieciony ściętym drzewem. ''[[Oskar Veldeman|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 8 stycznia --> [[Plik:Impierator.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Impierator]]''' – [[statek pasażerski]] oraz okręt służący w marynarkach wojennych [[Imperium Rosyjskie]]go, obu stron [[Wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]] (jako „Priezidient”), [[Republika Estońska (1918–1940)|Republiki Estońskiej]] (jako „Vanemuine”), [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] (jako „Issa”) oraz [[III Rzesza|III Rzeszy]] (pod estońską nazwą). [[Parowiec]] został wybudowany w 1914 roku przez stocznię A. Alhström w [[Varkaus|Warkaus]] jako statek pasażerski. Statek miał 37,8–38 metrów całkowitej długości. [[Kadłub statku wodnego|Kadłub]] wykonany był z żelaza techniką nitowania. Żelazo stanowiło również główny materiał [[Pokład statku|pokładu]], [[nadbudówka]] zaś była drewniana. Początkowym uzbrojeniem okrętu były dwa działa kalibru 75 mm uzupełnione dwoma [[Karabin maszynowy Maxim wz. 1910|karabinami maszynowymi Maxim]]. Jednostka brała udział w obu wojnach światowych i [[Wojna estońsko-bolszewicka|wojnie estońsko-bolszewickiej]] działając na wodach jeziora [[Pejpus]]. Kilkakrotnie zatapiana i ostatecznie zezłomowana po 1953 roku. ''[[Impierator|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Róża (film 2011)|Róża]]''''' – polski [[Film wojenny|dramat wojenny]] z 2011 roku w reżyserii [[Wojciech Smarzowski|Wojciecha Smarzowskiego]] według scenariusza [[Michał Szczerbic|Michała Szczerbica]], z zdjęciami [[Piotr Sobociński jr.|Piotra Sobocińskiego]], scenografią Marka Zawieruchy oraz muzyką [[Mikołaj Trzaska|Mikołaja Trzaski]]. Głównym bohaterem jest Tadeusz, były oficer [[Armia Krajowa|AK]] i uczestnik [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] ([[Marcin Dorociński]]), po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] opiekujący się Mazurką Różą Kwiatkowską, ofiarą burzliwych wydarzeń wojennych ([[Agata Kulesza]]). Film pokazuje społeczność [[Mazurzy|Mazurów pruskich]], przed i po wojnie nie w pełni akceptowani ani przez Niemców, ani przez Polaków. ''Róża'' okazała się jednym z najważniejszych osiągnięć w karierze Smarzowskiego. Produkcja zdobyła siedem [[Polskie Nagrody Filmowe|Polskich Nagród Filmowych]], w tym dla [[Orzeł za najlepszy film|najlepszego filmu]] oraz Grand Prix 27. [[Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy|Warszawskiego Festiwalu Filmowego]] oraz nagrody w [[Indyjski Międzynarodowy Festiwal Filmowy|Goa]] i w [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Kairze|Kairze]]. Do września 2019 roku ''Różę'' obejrzało w polskich kinach 431 534 widzów, co umiejscawiało film Smarzowskiego i Szczerbica na piątej pozycji na liście polskich filmów o najwyższej frekwencji za 2012 rok. ''[[Róża (film 2011)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 9 stycznia --> [[Plik:Henry Ford Museum August 2012 77 (1957 De Soto Fireflite) crop.jpg|100px|right]] |
||
'''[[DeSoto Fireflite]]''' – model [[Samochód osobowy|samochodu]] marki [[DeSoto (motoryzacja)|DeSoto]] klasy [[Autosegment E |wyższej średniej]], produkowany w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] w latach 1954–1960 przez koncern [[Chrysler]]a; posiadał trzy generacje. Nowa linia marki DeSoto została zaprezentowana w październiku 1954 roku. Wraz ze zmianą stylistyki nadwozi w nowoczesnym duchu [[Forward Look]] zmieniono listę oferowanych modeli, wprowadzając jako nowy najdroższy Fireflite, który usunął na drugą pozycję [[DeSoto Firedome]]. Sylwetka nowego modelu była niższa, bardziej dynamiczna i pozbawiona wystających na boki błotników tylnych, z mocno wygiętą panoramiczną szybą przednią, a do samochodów DeSoto z poprzednich lat nawiązywała tylko atrapa chłodnicy z siedmioma pionowymi chromowanymi żebrami. Do czasu rozbudowania oferty nadwoziowej modelu [[DeSoto Adventurer|Adventurer]] w 1960 roku Fireflite stanowił zwieńczenie drabiny modeli osobowych; w ostatnim roku produkcji spadł do roli tańszego modelu marki DeSoto. Napędzały go wyłącznie silniki benzynowe w układzie V8 o pojemności od 4,8 do 6,3 litra; wersje nadwoziowe obejmowały czterodrzwiowy [[sedan (nadwozie)|sedan]], dwu- i czterodrzwiowy [[hardtop]], [[kabriolet]] oraz [[kombi (nadwozie)|kombi]]. Łącznie wyprodukowano 121 tysięcy egzemplarzy wszystkich generacji modelu. ''[[DeSoto Fireflite|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[PWS-3]]''' – [[II Rzeczpospolita|polski]] dwumiejscowy jednosilnikowy samolot w układzie [[górnopłat]]u z lat 20. XX wieku o konstrukcji całkowicie drewnianej, zaprojektowany przez inż. [[Stanisław Cywiński (inżynier)|Stanisława Cywińskiego]] i zbudowany w [[Podlaska Wytwórnia Samolotów|Podlaskiej Wytwórni Samolotów]] w [[Biała Podlaska|Białej Podlaskiej]]. [[Badania w locie|Oblatany]] 20 maja 1927 roku pierwszy [[prototyp]] był pierwszym samolotem sportowym zbudowanym przez [[Przemysł lotniczy w Polsce|polski przemysł lotniczy]]. W kolejnym roku zbudowano drugi prototyp PWS-3B, zmodyfikowany w stosunku do pierwowzoru. Największym sukcesem maszyny było zajęcie 2. miejsca w [[I Krajowy Konkurs Awionetek|I Krajowym Konkursie Awionetek]] w październiku 1927 roku. Projektowana wersja wojskowa mimo swojej uniwersalności nie wzbudziła zainteresowania [[Dowództwo Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu Lotnictwa]], w związku z czym maszyna nie weszła do [[Produkcja seryjna|produkcji seryjnej]]. Wykonano wyłącznie dwa prototypy, pierwszy uległ wypadkowi w 1929 roku, po czym jego kadłub trafił w 1933 roku do Muzeum Techniki i Przemysłu w Warszawie. ''[[PWS-3|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 10 stycznia --> [[Plik:2010 Opening Ceremony - Bosnia and Herzegovina entering.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Bośnia i Hercegowina na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010]]''' – występ kadry sportowców reprezentujących [[Bośnia i Hercegowina|Bośnię i Hercegowinę]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010|zimowych igrzyskach olimpijskich w Vancouver]] w 2010 roku. W kadrze znalazło się pięcioro zawodników – dwóch mężczyzn i trzy kobiety. Wystąpili oni w ośmiu konkurencjach olimpijskich w trzech dyscyplinach sportowych – [[Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|biathlonie]], [[Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|biegach narciarskich]] oraz [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|narciarstwie alpejskim]]. Reprezentanci Bośni i Hercegowiny nie zdobyli medali, ich najlepszym rezultatem w Vancouver było 36. miejsce [[Marko Rudić|Marko Rudicia]] w [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – slalom mężczyzn|slalomie mężczyzn]]. Najmłodszym reprezentantem Bośni i Hercegowiny na igrzyskach w Vancouver był biegacz narciarski [[Mladen Plakalović]], który w dniu otwarcia igrzysk miał 18 lat i 141 dni. Z kolei najstarszą była alpejka [[Žana Novaković]] - 24 lata i 248 dni, która pełniła rolę [[Lista chorążych reprezentacji Bośni i Hercegowiny na igrzyskach olimpijskich|chorążego reprezentacji]] podczas ceremonii otwarcia. Był to piąty start reprezentacji [[Bośnia i Hercegowina na zimowych igrzyskach olimpijskich|Bośni i Hercegowiny na zimowych igrzyskach olimpijskich]] i dziesiąty start olimpijski, wliczając w to [[Bośnia i Hercegowina na letnich igrzyskach olimpijskich|letnie]] występy. ''[[Bośnia i Hercegowina na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Sygnał Wow!]]''' – silny sygnał radiowy odebrany przez dr. Jerry’ego R. Ehmana 15 sierpnia 1977 roku przy pomocy dwuantenowego radioteleskopu „Wielkie ucho” [[Uniwersytet Stanu Ohio|Uniwersytetu Stanu Ohio]], nazwa pochodzi od adnotacji wykonanej na wydruku przez odkrywcę. Radioteleskop od 1973 roku prowadził nasłuch nieba w ramach programu poszukiwania inteligencji pozaziemskiej [[Search for Extraterrestial Inteligence|SETI]]. Szukał sygnałów o częstotliwości 1420 [[Herc|megaherców]], czyli o długości fali 21 centymetrów odpowiadającej [[Linia wodoru 21 cm|linii emisyjnej atomów wodoru]]; użycie tej częstotliwości uznano za najbardziej prawdopodobne i zrozumiałe dla każdej cywilizacji. Odbierany przez 72 sekundy sygnał miał częstotliwość bliską zakładanej i wąskie [[Pasmo przenoszenia|pasmo]]. Wskazane źródło znajdowało się w [[Gwiazdozbiór Strzelca|konstelacji Strzelca]] około 2,5 stopnia na południe od grupy gwiazd [[Chi Sagittarii]]. Odkrycie przyciągnęło dużą uwagę jako potencjalny sztucznie wytworzony i pochodzący spoza [[Układ Słoneczny|Układu Słonecznego]] sygnał. Mimo prób sygnału nie zaobserwowano ponownie, wszedł on jednak do kultury popularnej. ''[[Sygnał Wow!|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 11 stycznia --> [[Plik:U-Begleitschiff Saar.jpg|100px|right]] |
||
'''[[U-11 (1935)|U-11]]''' – [[Niemieckie okręty podwodne|niemiecki okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu IIB|IIB]]'' z [[Dwudziestolecie międzywojenne|okresu międzywojennego]] i [[II wojna światowa|II wojny światowej]] o [[Wyporność|wyporności podwodnej]] 328 ton. Zaprojektowany w tajnym biurze projektowym [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw]] w [[Holandia|Holandii]], zwodowany 27 sierpnia 1935 roku i przyjęty do służby w [[Kriegsmarine]] miesiąc później. Napęd zapewniały dwa [[Cylinder (mechanika)|6-cylindrowe]] [[Silnik czterosuwowy|czterosuwowe]] [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silniki Diesla]] oraz dwa [[Silnik elektryczny|silniki elektryczne]]. Wyposażony był w trzy [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torpedowe]] [[Kaliber broni|kalibru]] 53,3 cm na dziobie, z dwiema torpedami [[Torpeda G7a|G7a]] lub [[Torpeda G7e|G7e]] w zapasie. Nie posiadał [[działo okrętowe|działa okrętowego]] lecz jedynie [[działko przeciwlotnicze]]. Nie przeprowadził żadnego patrolu bojowego i nie zatopił żadnej jednostki, pełnił natomiast funkcje szkoleniowo-treningowe. Od maja 1941 roku pełnił rolę laboratorium eksperymentalno-testowego, na którym m.in. po raz pierwszy testowano [[Powłoka anechoiczna|powłokę anechoiczną]] „[[Alberich]]”. Wycofany ze służby 5 stycznia 1945 roku, po czym został [[Samozatopienie|zatopiony przez własną załogę]]. Wrak okrętu został pocięty na złom w 1947 roku. ''[[U-11 (1935)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Pesa Atribo]]''' – [[Rozstaw szyn|normalnotorowe]], trójczłonowe, niskopodłogowe i jednoprzestrzenne [[Spalinowy zespół trakcyjny|spalinowe zespoły trakcyjne]] do obsługi [[kolej regionalna|regionalnych]] przewozów pasażerskich, produkowane przez zakłady [[Pojazdy Szynowe Pesa Bydgoszcz]]. Są one wersją rozwojową zespołu trakcyjnego [[Pesa 218M]]c. Produkcja Atribo ruszyła w sierpniu 2007 roku. W maju 2008 roku rozpoczęły się jazdy testowe na terenie fabryki, a po miesiącu próby na [[Tor doświadczalny Instytutu Kolejnictwa|torze doświadczalnym w Żmigrodzie]]. We wrześniu 2008 roku jednostkę prezentowano na targach [[InnoTrans]] w [[Berlin]]ie. Wnętrze składu jest klimatyzowane, monitorowane oraz wyposażone w system wykrywania pożarów. Jednostka posiada system zabezpieczeń łagodzących skutki zderzenia czołowego: przy prędkości do 5 km/h energia jest przejmowana sprężyście przez absorber hydrauliczny znajdujący się przy mocowaniu sprzęgu do karoserii; przy wyższych prędkościach deformacji ulega strefa zgniotu karoserii, mająca zapewnić bezpieczeństwo przestrzeni pasażerskiej do prędkości 30 km/h. Pojazdy wyposażone są w system kontroli i diagnostyki pojazdu. Zamówiono łącznie 104 egzemplarze dla polskich i włoskich przewoźników, z których ponad 100 zostało już dostarczone. ''[[Pesa Atribo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 12 stycznia --> [[Plik:Teodor Peterek 1935.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Teodor Peterek]]''' (ur. [[7 listopada]] [[1910]] w [[Świętochłowice|Świętochłowicach]], zm. [[12 stycznia]] [[1969]] w [[Słupiec (Nowa Ruda)|Słupcu]]) – [[Polska|polski]] [[piłkarz]] występujący na pozycji [[napastnik]]a, reprezentant [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|Polski]] w latach 1931–1938, [[Polscy olimpijczycy|olimpijczyk]], [[Trener|trener piłkarski]]. Karierę piłkarską rozpoczynał w 1925 roku w juniorach [[Śląsk Świętochłowice (piłka nożna)|Śląsku Świętochłowice]], skąd po dwóch latach przeniósł się do młodzieżowej drużyny [[Ruch Chorzów|Ruchu Chorzów]]. W 1928 roku został włączony do seniorów Ruchu, w którym występował do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Zdobył z nim w tym czasie pięciokrotnie mistrzostwo Polski, a także dwukrotnie był [[Król strzelców w piłce nożnej|królem strzelców]] rozgrywek I ligi. Jest członkiem [[Klub 100|Klubu 100]] z dorobkiem 157 bramek. W latach 1939–1941 grał w powołanym przez władze okupacyjne [[Bismarckhütter Ballspiel Club|Bismarckhütter SV]]. W czasie wojny został wcielony do [[Wehrmacht]]u, a następnie trafił do [[Polskie Siły Zbrojne|Polskich Sił Zbrojnych]]. Po wojnie był zawodnikiem francuskiego klubu St. Avon i do 1948 roku ponownie Ruchu Chorzów. Po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem rezerw Ruchu Chorzów, Polonii Piekary Śląskie, [[Zagłębie Dąbrowa Górnicza|Zagłębia Dąbrowa Górnicza]], [[Stilon Gorzów Wielkopolski (piłka nożna)|Stilonu Gorzów Wielkopolski]], [[Górnik Radlin|Górnika Radlin]], Pogoni Nowy Bytom, Sparty Orzesze oraz Górnika Słupiec. ''[[Teodor Peterek|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[U-9 (1935)|U-9]]''' – [[Niemieckie okręty podwodne|niemiecki okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu IIB|IIB]]'' z [[Dwudziestolecie międzywojenne|okresu międzywojennego]] i [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Zaprojektowany w tajnym biurze projektowym [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw]] w [[Holandia|Holandii]], zwodowany 30 lipca 1935 roku i przyjęty do służby w [[Kriegsmarine]] miesiąc później. Wyposażony był w trzy [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torpedowe]] [[Kaliber broni|kalibru]] 53,3 cm na dziobie, z dwiema torpedami [[Torpeda G7a|G7a]] lub [[Torpeda G7e|G7e]] w zapasie oraz w [[działko przeciwlotnicze]]; nie posiadał [[Działo okrętowe|działa okrętowego]]. Odbył sześć patroli wojennych na [[Morze Północne|Morzu Północnym]], gdzie zatopił 8 jednostek cywilnych przeciwnika o łącznej pojemności 24 334 [[Tona rejestrowa|BRT]] i uszkodził cztery inne, a także zatopił jeden okręt podwodny. Następnie przetransportowany w częściach drogą śródlądową do [[Konstanca|Konstancy]] przeprowadził 12 patroli na [[Morze Czarne|Morzu Czarnym]], przeciwko żegludze [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiej]] gdzie uszkodził dwie jednostki radzieckie, zgłosił zatopienie jednego [[Zbiornikowiec|tankowca]] oraz brał udział w walkach z radzieckimi jednostkami lądowymi. W okresie swojej służby przeprowadził także kilka nieudanych ataków torpedowych, w tym na polski niszczyciel [[ORP Błyskawica|ORP „Błyskawica”]]. Zatopiony 22 sierpnia 1944 roku podczas radzieckiego nalotu na [[Konstanca|Konstancę]]. ''[[U-9 (1935)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:24, 6 sty 2020
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
XXII Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta, które rozpoczęły się 23 września w 1934 roku w Warszawie. Po raz pierwszy organizatorem zawodów został Aeroklub Polski, dzięki zwycięstwu w 1933 roku w USA załogi balonu Kościuszko. Zawody, w których uczestniczyło 16 balonów z 8 państw, jak w poprzednim roku wygrała załoga Franciszek Hynek/Władysław Pomaski w balonie Kościuszko, przed balonami Warszawa i Belgica. Zwycięzcy wylądowali w okolicach Woroneża, ponad 1333 km od miejsca startu. W tej edycji zawodów po raz pierwszy była utrzymywana łączność radiowa pomiędzy balonem a radiostacją odbiorczą naziemną. Balon Syrena, który wyruszył na trasę jako ostatni, zabrał radiostację krótkofalarską typu „Ava”. Część przesłanej korespondencji była transmitowana na falach Polskiego Radia. Równolegle rozegrano też zawody balonikowe i wysłano balon Legionowo z pocztą balonową. Czytaj więcej…
Jutro
SS-Wachmannschaften – kolaboracyjna formacja z okresu II wojny światowej, złożona przede wszystkim z sowieckich jeńców wojennych, którzy przeszli na służbę niemiecką i zostali przeszkoleni w obozie SS w Trawnikach. Niemcy przystąpili do organizowania oddziałów wartowniczych we wrześniu 1941 roku. W ich szeregi werbowano przede wszystkim Ukraińców i sowieckich volksdeutschów, lecz obok nich także przedstawicieli innych narodów Związku Radzieckiego. Przez oddziały SS-Wachmannschaften przeszło prawdopodobnie około 5 tys. strażników. Pierwotnie zakładano, że będą pełnić służbę w bazach SS oraz policji na okupowanych terenach ZSRR. W rzeczywistości formację wykorzystywano przede wszystkim do realizacji zadań związanych z eksterminacją Żydów w okupowanej Polsce. Podczas akcji „Reinhardt” członkowie SS-Wachmannschaften uczestniczyli w likwidacji gett, przeprowadzali masowe egzekucje oraz pełnili służbę wartowniczą w obozach śmierci w Bełżcu, Sobiborze oraz Treblince. Wzięli również udział w tłumieniu powstania w getcie warszawskim. Po zakończeniu akcji „Reinhardt” część wachmanów odkomenderowano na wybrzeże Adriatyku, a część wcielono do załóg różnych obozów koncentracyjnych i obozów pracy. Czytaj więcej…
Pojutrze
Impierator – statek pasażerski oraz okręt służący w marynarkach wojennych Imperium Rosyjskiego, obu stron rosyjskiej wojny domowej (jako „Priezidient”), Republiki Estońskiej (jako „Vanemuine”), ZSRR (jako „Issa”) oraz III Rzeszy (pod estońską nazwą). Parowiec został wybudowany w 1914 roku przez stocznię A. Alhström w Warkaus jako statek pasażerski. Statek miał 37,8–38 metrów całkowitej długości. Kadłub wykonany był z żelaza techniką nitowania. Żelazo stanowiło również główny materiał pokładu, nadbudówka zaś była drewniana. Początkowym uzbrojeniem okrętu były dwa działa kalibru 75 mm uzupełnione dwoma karabinami maszynowymi Maxim. Jednostka brała udział w obu wojnach światowych i wojnie estońsko-bolszewickiej działając na wodach jeziora Pejpus. Kilkakrotnie zatapiana i ostatecznie zezłomowana po 1953 roku. Czytaj więcej…
Za 3 dni
_crop.jpg)
DeSoto Fireflite – model samochodu marki DeSoto klasy wyższej średniej, produkowany w Stanach Zjednoczonych w latach 1954–1960 przez koncern Chryslera; posiadał trzy generacje. Nowa linia marki DeSoto została zaprezentowana w październiku 1954 roku. Wraz ze zmianą stylistyki nadwozi w nowoczesnym duchu Forward Look zmieniono listę oferowanych modeli, wprowadzając jako nowy najdroższy Fireflite, który usunął na drugą pozycję DeSoto Firedome. Sylwetka nowego modelu była niższa, bardziej dynamiczna i pozbawiona wystających na boki błotników tylnych, z mocno wygiętą panoramiczną szybą przednią, a do samochodów DeSoto z poprzednich lat nawiązywała tylko atrapa chłodnicy z siedmioma pionowymi chromowanymi żebrami. Do czasu rozbudowania oferty nadwoziowej modelu Adventurer w 1960 roku Fireflite stanowił zwieńczenie drabiny modeli osobowych; w ostatnim roku produkcji spadł do roli tańszego modelu marki DeSoto. Napędzały go wyłącznie silniki benzynowe w układzie V8 o pojemności od 4,8 do 6,3 litra; wersje nadwoziowe obejmowały czterodrzwiowy sedan, dwu- i czterodrzwiowy hardtop, kabriolet oraz kombi. Łącznie wyprodukowano 121 tysięcy egzemplarzy wszystkich generacji modelu. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Bośnia i Hercegowina na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – występ kadry sportowców reprezentujących Bośnię i Hercegowinę na zimowych igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku. W kadrze znalazło się pięcioro zawodników – dwóch mężczyzn i trzy kobiety. Wystąpili oni w ośmiu konkurencjach olimpijskich w trzech dyscyplinach sportowych – biathlonie, biegach narciarskich oraz narciarstwie alpejskim. Reprezentanci Bośni i Hercegowiny nie zdobyli medali, ich najlepszym rezultatem w Vancouver było 36. miejsce Marko Rudicia w slalomie mężczyzn. Najmłodszym reprezentantem Bośni i Hercegowiny na igrzyskach w Vancouver był biegacz narciarski Mladen Plakalović, który w dniu otwarcia igrzysk miał 18 lat i 141 dni. Z kolei najstarszą była alpejka Žana Novaković - 24 lata i 248 dni, która pełniła rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia. Był to piąty start reprezentacji Bośni i Hercegowiny na zimowych igrzyskach olimpijskich i dziesiąty start olimpijski, wliczając w to letnie występy. Czytaj więcej…
Za 5 dni
U-11 – niemiecki okręt podwodny typu IIB z okresu międzywojennego i II wojny światowej o wyporności podwodnej 328 ton. Zaprojektowany w tajnym biurze projektowym Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw w Holandii, zwodowany 27 sierpnia 1935 roku i przyjęty do służby w Kriegsmarine miesiąc później. Napęd zapewniały dwa 6-cylindrowe czterosuwowe silniki Diesla oraz dwa silniki elektryczne. Wyposażony był w trzy wyrzutnie torpedowe kalibru 53,3 cm na dziobie, z dwiema torpedami G7a lub G7e w zapasie. Nie posiadał działa okrętowego lecz jedynie działko przeciwlotnicze. Nie przeprowadził żadnego patrolu bojowego i nie zatopił żadnej jednostki, pełnił natomiast funkcje szkoleniowo-treningowe. Od maja 1941 roku pełnił rolę laboratorium eksperymentalno-testowego, na którym m.in. po raz pierwszy testowano powłokę anechoiczną „Alberich”. Wycofany ze służby 5 stycznia 1945 roku, po czym został zatopiony przez własną załogę. Wrak okrętu został pocięty na złom w 1947 roku. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Teodor Peterek (ur. 7 listopada 1910 w Świętochłowicach, zm. 12 stycznia 1969 w Słupcu) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1931–1938, olimpijczyk, trener piłkarski. Karierę piłkarską rozpoczynał w 1925 roku w juniorach Śląsku Świętochłowice, skąd po dwóch latach przeniósł się do młodzieżowej drużyny Ruchu Chorzów. W 1928 roku został włączony do seniorów Ruchu, w którym występował do wybuchu II wojny światowej. Zdobył z nim w tym czasie pięciokrotnie mistrzostwo Polski, a także dwukrotnie był królem strzelców rozgrywek I ligi. Jest członkiem Klubu 100 z dorobkiem 157 bramek. W latach 1939–1941 grał w powołanym przez władze okupacyjne Bismarckhütter SV. W czasie wojny został wcielony do Wehrmachtu, a następnie trafił do Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie był zawodnikiem francuskiego klubu St. Avon i do 1948 roku ponownie Ruchu Chorzów. Po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem rezerw Ruchu Chorzów, Polonii Piekary Śląskie, Zagłębia Dąbrowa Górnicza, Stilonu Gorzów Wielkopolski, Górnika Radlin, Pogoni Nowy Bytom, Sparty Orzesze oraz Górnika Słupiec. Czytaj więcej…