Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 22 lipca --> [[Plik:African Darter, Anhinga rufa at Marievale Nature Reserve, Gauteng, South Africa (21157049696).jpg|100px|right]] |
||
'''[[Wężówka afrykańska]]''' – gatunek ptaka z rodziny [[wężówki|wężówek]]. Osiadły, lokalne wędrówki podejmowane są w odpowiedzi na susze. Występuje w [[Czarna Afryka|Afryce Subsaharyjskiej]] oraz na [[Madagaskar]]ze. Do lat 90. XX wieku występował również w dolinie [[Tygrys (rzeka)|Tygrysu]] i [[Eufrat]]u. Nie jest zagrożony wyginięciem – [[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody|IUCN]] uznaje wężówkę afrykańską za [[gatunek najmniejszej troski]]. Liczebność populacji szacowana była w 2001 roku na 28–125 tys. osobników.[[Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny]] wyróżnia trzy podgatunki wężówki afrykańskiej, z których ''A. r. chantrei'', prawdopodobnie już wymarł – ostatnia obserwacja pochodzi z lat 90. XX wieku. Pozostałe zamieszkują odpowiednio: ''A. r. rufa'' – [[Czarna Afryka|Afrykę subsaharyjską]] a ''A. r. vulsini'' – [[Madagaskar]]. Środowiskiem życia tych wężówek są spokojne i płytkie wody śródlądowe. Długość ciała wynosi 85–97 cm; masa ciała 1058–1815 g. Występuje [[dymorfizm płciowy]] w upierzeniu. Wężówki afrykańskie mają w zwyczaju przesiadywać na skałach i drzewach w mocno wyprostowanej pozycji, z nogami daleko z tyłu ciała. Ich pióra łatwo nasiąkają wodą, toteż suszą je – podobnie jak [[kormorany]], które przypominają z wyglądu – siedząc z rozłożonymi skrzydłami i ogonem. Żywią się głównie [[ryby|rybami]], które łowią nurkując, poza tym zjadają też [[płazy]], wodne [[węże]], [[żółwie]] czy wodne [[owady]]. ''[[Wężówka afrykańska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Gwiazda]]''' – kuliste [[ciało niebieskie]], stanowiące skupisko powiązanej [[Grawitacja|grawitacyjnie]] [[Materia (fizyka)|materii]]. Przynajmniej przez część czasu swojego istnienia [[Emisja promieniowania|emituje]] w sposób stabilny [[promieniowanie elektromagnetyczne]], które wyzwala się w jej [[Jądro gwiazdy|jądrze]]. Gwiazdy w chwili powstania są zbudowane głównie z [[Wodór|wodoru]] i [[Hel (pierwiastek)|helu]], natomiast w trakcie ich życia przybywa atomów cięższych [[Pierwiastek chemiczny|pierwiastków]]. Gwiazda powstaje wskutek [[Zapadanie grawitacyjne|zapadania grawitacyjnego]] [[Obłok molekularny|chmury materii]], złożonej głównie z wodoru. Gdy jądro gwiazdy osiągnie dostatecznie dużą temperaturę i gęstość, rozpoczyna się reakcja fuzji jądrowej stopniowo zamieniająca wodór w hel. Wytworzona w tym procesie energia jest przenoszona ku powierzchni ciała niebieskiego poprzez [[Transport promieniowania|promieniowanie]] oraz drogą [[Konwekcja|konwekcji]]. Ciśnienie wewnętrzne zapobiega dalszemu zapadaniu się materii pod wpływem grawitacji. Gdy wodór w jądrze ulegnie wyczerpaniu, dalszy rozwój gwiazdy zależy od jej masy – może zakończyć się np. w stadium [[Biały karzeł|białego karła]] lub [[Czarna dziura|czarnej dziury]]. Część materii zostanie zwrócona w przestrzeń, gdzie utworzy kolejne pokolenie gwiazd o większej zawartości ciężkich pierwiastków. |
|||
| ⚫ | |||
Informacje o gwiazdach uzyskuje się głównie poprzez analizę docierającego z nich promieniowania elektromagnetycznego. Ich głównymi parametrami są temperatura powierzchni oraz jasność absolutna. Wykres klasyfikujący gwiazdy na podstawie tych dwóch wielkości nosi nazwę [[Diagram Hertzsprunga-Russella|diagramu Hertzsprunga-Russella]]. ''[[Gwiazda|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Lotniskowce typu Hiyō]]''' – lotniskowce zbudowane dla [[Japońska Cesarska Marynarka Wojenna|Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej]] podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Oba okręty tego typu zostały pierwotnie zamówione jako luksusowe liniowce pasażerskie, zanim zostały przejęte przez Cesarską Marynarkę Wojenną i przebudowane w 1941 roku. Oba okręty brały udział w wielu bitwach podczas [[Walki o Guadalcanal|kampanii na Guadalcanalu]] pod koniec 1942 roku. Ich samoloty były wiele razy używane bojowo z baz lądowych w bitwach na południowo-zachodnim [[Ocean Spokojny|Pacyfiku]]. „[[Hiyō]]” został storpedowany w czerwcu 1943 roku, zaś „Jun'yō” w listopadzie, oba okręty były naprawiane przez około trzy miesiące. Po naprawach jednostki spędzały większość czasu trenując i przewożąc samoloty, zanim powróciły do służby bojowej. „Hiyō” został zatopiony przez eksplozję paliwa, spowodowaną trafieniem przez amerykańską torpedę podczas [[Bitwa na Morzu Filipińskim|bitwy na Morzu Filipińskim]] w połowie 1944 roku, podczas gdy „Jun'yō” został uszkodzony wieloma bombami. Po [[Kapitulacja Japonii|kapitulacji Japonii]] we wrześniu 1945 roku, Amerykanie uznali lotniskowiec za niewarty remontu, w związku z czym został on zezłomowany. ''[[Lotniskowce typu Hiyō|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''[[Mosze Arens]]''' (ur. [[27 grudnia]] [[1925]] w [[Kowno|Kownie]], zm. [[7 stycznia]] [[2019]] w [[Sawjon]]ie) − [[izrael]]ski naukowiec, polityk i dyplomata, profesor aeronautyki. W latach 1988–1990 [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Izrael)|minister spraw zagranicznych]], w latach 1983–1984, 1990–1992 oraz w 1999 [[Ministerstwo Obrony (Izrael)|minister obrony]], w latach 1984–1987 oraz w 1988 minister bez teki. W latach 1982–1983 [[Ambasadorowie Izraela w Stanach Zjednoczonych|ambasador Izraela w Stanach Zjednoczonych]], w latach 1973–1982, 1984–1992 oraz 1999–2003 poseł do [[Kneset]]u z listy [[Likud]]u. W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1973 roku|wyborach w 1973 roku]] po raz pierwszy został wybrany posłem z listy Likudu, a w [[Ósmy Kneset (1974–1977)|ósmym Knesecie]] zasiadał w komisji finansów. W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1977 roku|wyborach w 1977 roku]], po których prawica po raz pierwszy w historii objęła władzę, uzyskał reelekcję, a w [[Dziewiąty Kneset (1977–1981)|Knesecie dziewiątej kadencji]] stanął na czele komisji spraw zagranicznych i obrony. W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1992 roku|wyborach w 1992 roku]] utracił miejsce w parlamencie. W styczniu 1999 roku [[Binjamin Netanjahu]] powołał go w skład swojego [[Dwudziesty siódmy rząd Izraela|I rządu]], Arens zastąpił [[Jicchak Mordechaj|Jicchaka Mordechaja]] i po raz trzeci objął kierownictwo Ministerstwa Obrony. ''[[Mosze Arens|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UB-10]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] jednokadłubowy [[okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu UB I|UB I]]'' zbudowany w [[stocznia|stoczni]] [[AG Weser]] w [[Brema|Bremie]] w latach 1914-1915. [[Wodowanie|Zwodowany]] w lutym 1915 roku, wszedł do służby w [[Kaiserliche Marine]] w marcu 1915 roku. W dniu przyjęcia okrętu do służby, dowódcą jednostki został mianowany [[porucznik marynarki]] [[Otto Steinbrinck]]. Służbę rozpoczął we [[Flotylla Flandria|Flotylli Flandria]] 27 marca 1915 roku. W okresie 10 miesięcy UB-10 pod dowództwem Steinbricka zatopił 27 statków o łącznej pojemności 13 382 BRT. W 1918 roku UB-10 oraz trzy inne okręty podwodne typu UB I, [[SM UB-12]], [[SM UB-16]] oraz [[SM UB-17]] zostały przebudowane na [[Stawiacz min|stawiacze min]]. 5 października 1918 roku okręt został samozatopiony u wejścia do portu [[Zeebrugge]]. W czasie służby UB-10 zatopił 36 statków o łącznej {{formatnum:22604}} BRT oraz jeden [[okręt]] o wyporności {{formatnum:1010}} ton. ''[[SM UB-10|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''[[Serbia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912]]''' – reprezentacja Królestwa Serbii na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912|V Letnich Igrzyskach Olimpijskich]] w [[Sztokholm]]ie liczyła dwóch sportowców startujących w jednej z szesnastu dyscyplin sportowych. Chorążym reprezentacji był 21-letni [[Bieg maratoński|maratończyk]] [[Dragutin Tomašević]], a drugim reprezentantem był 17-letni [[sprint]]er [[Dušan Milošević]]. Dla obu były to jedyne igrzyska olimpijskie w karierze. Niewyjaśnioną kwestią pozostaje start trzeciego serbskiego zawodnika. Miał być nim Živko Vastić. W niektórych dokumentach widnieje informacja, że Vastić był na liście startowej, lecz na samym starcie się nie pojawił. Miał on zająć drugie miejsce podczas serbskich kwalifikacji, lecz przed samym wyjazdem nie uzyskał pozwolenia na opuszczenie kraju od króla [[Piotr I Karadziordziewić|Piotra I Karadziordziewicia]]. W swoim debiucie olimpijskim Serbowie nie zdobyli żadnych medali. Liczba serbskich sportowców biorących udział w igrzyskach w Sztokholmie była najmniejsza w historii startów tego kraju na igrzyskach olimpijskich. ''[[Serbia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SMS Babenberg]]''' – [[przeddrednot]] zbudowany dla austro-węgierskiej marynarki na początku XX wieku. Został zwodowany 4 października 1902 roku jako ostatni okręt [[Pancerniki typu Habsburg|typu ''Habsburg'']]. Razem ze swoimi siostrzanymi okrętami wziął udział w ostrzale [[Ankona|Ankony]] podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Po bombardowaniu Ankony „Babenberg” i jego siostrzane okręty powróciły do portu w Puli. Ze względu na niedostatek węgla, okręty pozostały tam do końca wojny. Później „Babenberg” został przemianowany na okręt obrony wybrzeża. W grudniu 1917 roku admirał Maximilian Njegovan zarekomendował wycofanie przestarzałych wówczas pancerników typu ''Habsburg'' w celu zasilenia ich personelem załóg okrętów podwodnych i sił lotniczych, co zostało zaaprobowane przez cesarza [[Karol I Habsburg|Karola I Habsburga]]. W roku 1918 pancernik pełnił funkcję [[hulk (okręt)|hulku mieszkalnego]]. Po wojnie został przekazany [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako [[pryz]]. Został zezłomowany we Włoszech w 1921 roku. ''[[SMS Babenberg|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''''[[Łatwa cnota]]''''' – [[Kinematografia brytyjska|brytyjski]] [[Film niemy|niemy]] [[dramat romantyczny]] z 1928 roku w reżyserii [[Alfred Hitchcock|Alfreda Hitchcocka]] i według scenariusza [[Eliot Stannard|Eliota Stannarda]], oparty na [[Spektakl|sztuce teatralnej]] ''Easy Virtue'' autorstwa [[Noël Coward|Noëla Cowarda]] z 1924 roku. W rolach głównych wystąpili [[Isabel Jeans]], Robin Irvine, Franklin Dyall oraz Ian Hunter. [[Akcja (film)|Akcja filmu]] koncentruje się na Laricie Filton, której zatajona przeszłość staje się po latach przeszkodą w stworzeniu stabilnego związku z wywodzącym się z [[Klasa wyższa|wyższych sfer]] bogatym młodzieńcem Johnem Whittakerem. W momencie premiery obraz Hitchcocka otrzymał w większości negatywne recenzje ze strony [[Krytyka filmowa|krytyków]]. Mieszane opinie wyrażali także biografowie, choć niektórzy z nich podkreślali techniczne umiejętności młodego, angielskiego reżysera i nowatorskie zastosowanie przez niego [[Efekty specjalne|efektów specjalnych]]. Według [[Brytyjski Instytut Filmowy|Brytyjskiego Instytutu Filmowego]] pełna wersja filmu, trwająca 94 minuty, nie zachowała się do czasów współczesnych. Zakrojone na międzynarodową skalę poszukiwania ''Łatwej cnoty'' przyniosły odnalezienie odbitek obrazu w Australii oraz Stanach Zjednoczonych, lecz wszystkie okazały się znacznie wyeksploatowanymi kopiami. ''[[Łatwa cnota|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[KT-87]]''' – [[Polska|polski]] [[kuter torpedowy]] z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] okrętów projektu [[Kutry torpedowe projektu 183|''183'']]. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w [[Petersburg|Leningradzie]], a następnie została zakupiona przez Polskę i 24 listopada 1956 roku weszła w skład [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]]. Okręt początkowo wchodził w skład Dywizjonu Ścigaczy Brygady Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy, stacjonując na [[Rejon Umocniony Hel|Helu]]. W kwietniu 1957 roku jednostka została przeniesiona do nowo powstałego Dywizjonu Kutrów Torpedowych, zmieniając rok później bazę na [[Gdynia|Gdynię]]. W listopadzie 1958 roku okręt został podporządkowany 3 Brygadzie Kutrów Torpedowych, nadal operując z Gdyni. Podczas długoletniej służby kuter był intensywnie eksploatowany, uczestnicząc w ćwiczeniach i manewrach, a na jego pokładzie wyszkoliło się wielu morskich specjalistów. Został skreślony z listy floty w grudniu 1971 roku. ''[[KT-87|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''[[Newag Vulcano]]''' – wąskotorowy [[spalinowy zespół trakcyjny]] produkowany przez [[Newag]] z [[Nowy Sącz|Nowego Sącza]] dla [[Ferrovia Circumetnea]] do obsługi połączeń wokół wulkanu [[Etna]]. Powstały cztery zespoły, a w grudniu 2017 roku zamówiono kolejne cztery sztuki. Newag Vulcano to dwuczłonowy, jednoprzestrzenny, częściowo niskopodłogowy spalinowy zespół trakcyjny o [[Rozstaw szyn|prześwicie 950 mm]] przeznaczony do ruchu miejskiego, jak i podmiejskiego. Pojazd został oznaczony przez producenta typem konstrukcyjnym 226M. Wsiadanie i wysiadanie pasażerów realizowane jest poprzez parę drzwi odskokowo-przesuwnych na stronę pojazdu w każdym członie. Pojazd przystosowano do przewożenia [[Niepełnosprawność ruchowa|osób niepełnosprawnych ruchowo]]. Przy drzwiach w członie A zamontowane zostały platformy ułatwiające wsiadanie do SZT oraz toaleta dla niepełnosprawnych w układzie zamkniętym. Zaplanowano tam też miejsce dla niepełnosprawnego na [[Wózek inwalidzki|wózku inwalidzkim]] oraz stojaki dla rowerów. Zaprojektowano 100 miejsc siedzących, jednak możliwy będzie ich demontaż w warunkach eksploatacyjnych, zgodnie z potrzebami przewoźnika. ''[[Newag Vulcano|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Nauru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1996]]''' – występ kadry sportowców reprezentujących [[Nauru]] na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1996|igrzyskach olimpijskich]], które odbyły się w [[Atlanta|Atlancie]] w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], w dniach 19 lipca – 4 sierpnia 1996 roku. Reprezentacja liczyła trzech zawodników. Nauru miało swoich przedstawicieli w 1 spośród 27 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu. Chorążym reprezentacji był [[podnoszenie ciężarów|sztangista]] [[Marcus Stephen]]. Najmłodszym przedstawicielem tego państwa na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2004 był 17-letni [[podnoszenie ciężarów|sztangista]] [[Quincy Detenamo]], a najstarszym przedstawicielem był niespełna 27-letni Stephen. |
|||
| ⚫ | |||
Był to debiut tej reprezentacji na [[igrzyska olimpijskie|igrzyskach olimpijskich]]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1996, była 20. pozycja, jaką Detenamo zajął w rywalizacji sztangistów w kategorii wagowej do 76 kilogramów. ''[[Nauru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1996|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Impact Wrestling Redemption]]''' – gala [[wrestling]]u zorganizowana przez [[Stany Zjednoczone|amerykańską]] federację [[Impact Wrestling]], nadawana na żywo w systemie [[pay-per-view]]. Odbyła się 22 kwietnia 2018 roku w Universal Studios w [[Orlando]] na [[Floryda|Florydzie]]. Była to pierwsza gala z tego cyklu, a zarazem pierwsze pay-per-view IW w 2018 roku. Karta walk składała się z ośmiu pojedynków, w tym czterech o tytuły mistrzowskie. Walką wieczoru był [[Triple Threat|Three Way match]], w którym Pentagón Jr. zdobył [[Impact World Championship]] po pokonaniu dotychczasowego mistrza, [[Austin Aries|Austina Ariesa]], oraz Fénixa. [[Eli Drake]] i Scott Steiner odebrali Latin American Xchange. W innych pojedynkach [[Allie (wrestlerka)|Allie]] obroniła [[Impact Knockouts Championship|mistrzostwo kobiet]] w walce z Su Yung, podobnie jak [[Evan Bourne|Matt Sydal]], zwyciężając Peteya Williamsa w spotkaniu o [[Impact X Division Championship]]. Na gali zadebiutowała [[Tessa Blanchard]], ponadto federacja zaprezentowała nowy wygląd czterech najważniejszych pasów mistrzowskich. Larry Csonka, redaktor portalu internetowego 411mania.com, ocenił galę na 7 w 10 – punktowej skali. ''[[Impact Wrestling Redemption|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 28 lipca --> [[Plik:Simsadus- London; The American navy in Europe (1920) (14580064668 - UC 56).jpg|100px|right]] |
||
'''[[SM UC-30]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek [[Typ okrętu|typu]] ''UC II''. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. [[Długość całkowita (statek)|Długość całkowita]] wynosiła 49,4 [[metr]]a, [[Szerokość całkowita|szerokość]] 5,22 metra i [[zanurzenie]] 3,68 metra. Wysokość od [[Stępka|stępki]] do szczytu [[Kiosk okrętu podwodnego|kiosku]] wynosiła 7,46 metra. [[Wyporność]] w położeniu nawodnym wynosiła 400 [[Tona|ton]].[[Wodowanie|Zwodowany]] w lipcu 1916 roku w stoczni [[AG Vulcan Stettin]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] w sierpniu 1916 roku. Włączony w skład 1. Flotylli [[Hochseeflotte]], w czasie służby operacyjnej okręt odbył cztery misje bojowe, w wyniku których zatonęło pięć statków o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:5867}} [[Tona rejestrowa|BRT]]. SM UC-30 zatonął wraz z całą załogą 21 kwietnia 1917 roku, wchodząc na [[Mina morska|minę]] nieopodal [[Esbjerg]]. [[Wrak]] jednostki odnaleziono w 2016 roku. We wraku odnaleziono m.in. 18 min i 6 torped. ''[[SM UC-30|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Peter Jackson’s King Kong]]''''' – komputerowa [[przygodowa gra akcji]] na podstawie filmu ''[[King Kong (film 2005)|King Kong]]'', wyprodukowana i wydana w 2005 roku przez [[Ubisoft]]. Adaptacja filmu w reżyserii [[Peter Jackson|Petera Jacksona]] pozwala graczowi się wcielać na przemian w dwie postacie. W części poziomów gracz uosabia Jacka Driscolla, członka ekipy filmowej wysłanej na tajemniczą Wyspę Czaszki w poszukiwaniu bestii zwanej King Kongiem, w części zaś – tytułową postać, która porywa aktorkę Ann Darrow. ''Peter Jackson’s King Kong'' został opracowany przez studio [[Ubisoft Montpellier]] na czele z dyrektorem kreatywnym [[Michel Ancel|Michelem Ancelem]] oraz producentem Xavierem Poix. W porównaniu z pierwowzorem filmowym akcja gry pozbawiona jest prologu dziejącego się w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], a jej przebieg odbywa się w całości za pośrednictwem [[Renderowanie|renderowanego]] silnika graficznego. Choć francuskojęzyczni krytycy okazywali rozczarowanie utworem Ancela, w Stanach Zjednoczonych ''King Kong'' okazał się sukcesem komercyjnym opiewającym na 4,5 miliona sprzedanych egzemplarzy, zdobywając poklask ze strony tamtejszych krytyków oraz trzy nagrody [[Spike Video Game Awards]]. ''[[Peter Jackson’s King Kong|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 00:20, 22 lip 2019
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
.jpg)
Wężówka afrykańska – gatunek ptaka z rodziny wężówek. Osiadły, lokalne wędrówki podejmowane są w odpowiedzi na susze. Występuje w Afryce Subsaharyjskiej oraz na Madagaskarze. Do lat 90. XX wieku występował również w dolinie Tygrysu i Eufratu. Nie jest zagrożony wyginięciem – IUCN uznaje wężówkę afrykańską za gatunek najmniejszej troski. Liczebność populacji szacowana była w 2001 roku na 28–125 tys. osobników.Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny wyróżnia trzy podgatunki wężówki afrykańskiej, z których A. r. chantrei, prawdopodobnie już wymarł – ostatnia obserwacja pochodzi z lat 90. XX wieku. Pozostałe zamieszkują odpowiednio: A. r. rufa – Afrykę subsaharyjską a A. r. vulsini – Madagaskar. Środowiskiem życia tych wężówek są spokojne i płytkie wody śródlądowe. Długość ciała wynosi 85–97 cm; masa ciała 1058–1815 g. Występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. Wężówki afrykańskie mają w zwyczaju przesiadywać na skałach i drzewach w mocno wyprostowanej pozycji, z nogami daleko z tyłu ciała. Ich pióra łatwo nasiąkają wodą, toteż suszą je – podobnie jak kormorany, które przypominają z wyglądu – siedząc z rozłożonymi skrzydłami i ogonem. Żywią się głównie rybami, które łowią nurkując, poza tym zjadają też płazy, wodne węże, żółwie czy wodne owady. Czytaj więcej…
Jutro
Lotniskowce typu Hiyō – lotniskowce zbudowane dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej podczas II wojny światowej. Oba okręty tego typu zostały pierwotnie zamówione jako luksusowe liniowce pasażerskie, zanim zostały przejęte przez Cesarską Marynarkę Wojenną i przebudowane w 1941 roku. Oba okręty brały udział w wielu bitwach podczas kampanii na Guadalcanalu pod koniec 1942 roku. Ich samoloty były wiele razy używane bojowo z baz lądowych w bitwach na południowo-zachodnim Pacyfiku. „Hiyō” został storpedowany w czerwcu 1943 roku, zaś „Jun'yō” w listopadzie, oba okręty były naprawiane przez około trzy miesiące. Po naprawach jednostki spędzały większość czasu trenując i przewożąc samoloty, zanim powróciły do służby bojowej. „Hiyō” został zatopiony przez eksplozję paliwa, spowodowaną trafieniem przez amerykańską torpedę podczas bitwy na Morzu Filipińskim w połowie 1944 roku, podczas gdy „Jun'yō” został uszkodzony wieloma bombami. Po kapitulacji Japonii we wrześniu 1945 roku, Amerykanie uznali lotniskowiec za niewarty remontu, w związku z czym został on zezłomowany. Czytaj więcej…
Pojutrze
SM UB-10 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Zwodowany w lutym 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine w marcu 1915 roku. W dniu przyjęcia okrętu do służby, dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki Otto Steinbrinck. Służbę rozpoczął we Flotylli Flandria 27 marca 1915 roku. W okresie 10 miesięcy UB-10 pod dowództwem Steinbricka zatopił 27 statków o łącznej pojemności 13 382 BRT. W 1918 roku UB-10 oraz trzy inne okręty podwodne typu UB I, SM UB-12, SM UB-16 oraz SM UB-17 zostały przebudowane na stawiacze min. 5 października 1918 roku okręt został samozatopiony u wejścia do portu Zeebrugge. W czasie służby UB-10 zatopił 36 statków o łącznej 22 604 BRT oraz jeden okręt o wyporności 1010 ton. Czytaj więcej…
Za 3 dni
SMS Babenberg – przeddrednot zbudowany dla austro-węgierskiej marynarki na początku XX wieku. Został zwodowany 4 października 1902 roku jako ostatni okręt typu Habsburg. Razem ze swoimi siostrzanymi okrętami wziął udział w ostrzale Ankony podczas I wojny światowej. Po bombardowaniu Ankony „Babenberg” i jego siostrzane okręty powróciły do portu w Puli. Ze względu na niedostatek węgla, okręty pozostały tam do końca wojny. Później „Babenberg” został przemianowany na okręt obrony wybrzeża. W grudniu 1917 roku admirał Maximilian Njegovan zarekomendował wycofanie przestarzałych wówczas pancerników typu Habsburg w celu zasilenia ich personelem załóg okrętów podwodnych i sił lotniczych, co zostało zaaprobowane przez cesarza Karola I Habsburga. W roku 1918 pancernik pełnił funkcję hulku mieszkalnego. Po wojnie został przekazany Wielkiej Brytanii jako pryz. Został zezłomowany we Włoszech w 1921 roku. Czytaj więcej…
Za 4 dni
KT-87 – polski kuter torpedowy z okresu zimnej wojny, jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z ZSRR okrętów projektu 183. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w Leningradzie, a następnie została zakupiona przez Polskę i 24 listopada 1956 roku weszła w skład Marynarki Wojennej. Okręt początkowo wchodził w skład Dywizjonu Ścigaczy Brygady Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy, stacjonując na Helu. W kwietniu 1957 roku jednostka została przeniesiona do nowo powstałego Dywizjonu Kutrów Torpedowych, zmieniając rok później bazę na Gdynię. W listopadzie 1958 roku okręt został podporządkowany 3 Brygadzie Kutrów Torpedowych, nadal operując z Gdyni. Podczas długoletniej służby kuter był intensywnie eksploatowany, uczestnicząc w ćwiczeniach i manewrach, a na jego pokładzie wyszkoliło się wielu morskich specjalistów. Został skreślony z listy floty w grudniu 1971 roku. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Nauru na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1996 – występ kadry sportowców reprezentujących Nauru na igrzyskach olimpijskich, które odbyły się w Atlancie w Stanach Zjednoczonych, w dniach 19 lipca – 4 sierpnia 1996 roku. Reprezentacja liczyła trzech zawodników. Nauru miało swoich przedstawicieli w 1 spośród 27 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu. Chorążym reprezentacji był sztangista Marcus Stephen. Najmłodszym przedstawicielem tego państwa na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2004 był 17-letni sztangista Quincy Detenamo, a najstarszym przedstawicielem był niespełna 27-letni Stephen. Był to debiut tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1996, była 20. pozycja, jaką Detenamo zajął w rywalizacji sztangistów w kategorii wagowej do 76 kilogramów. Czytaj więcej…
Za 6 dni
_(14580064668_-_UC_56).jpg)
SM UC-30 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. Długość całkowita wynosiła 49,4 metra, szerokość 5,22 metra i zanurzenie 3,68 metra. Wysokość od stępki do szczytu kiosku wynosiła 7,46 metra. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 400 ton.Zwodowany w lipcu 1916 roku w stoczni AG Vulcan Stettin w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine w sierpniu 1916 roku. Włączony w skład 1. Flotylli Hochseeflotte, w czasie służby operacyjnej okręt odbył cztery misje bojowe, w wyniku których zatonęło pięć statków o łącznej pojemności 5867 BRT. SM UC-30 zatonął wraz z całą załogą 21 kwietnia 1917 roku, wchodząc na minę nieopodal Esbjerg. Wrak jednostki odnaleziono w 2016 roku. We wraku odnaleziono m.in. 18 min i 6 torped. Czytaj więcej…