Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m i |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 24 grudnia --> [[Plik:Codex Porphyrianus (1 John 2,9-16).PNG|100px|right]] |
||
'''[[Codex Porphyrianus]]''' – [[Język grecki|grecki]] kodeks [[kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|uncjalny]] [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]], spisany na pergaminie, [[Paleografia|paleograficznie]] datowany na [[IX wiek]]. Jest jednym z nielicznych kodeksów uncjalnych zawierających [[Apokalipsa św. Jana|Apokalipsę]]. Posiada wiele luk, jest palimpsestem, tekst górny zawiera te same księgi Nowego Testamentu, ale pisany jest minuskułą. Kopista popełnia wiele błędów. Rękopis został przystosowany do czytań liturgicznych .Rękopis zawiera również fragmenty [[4 Księga Machabejska|4 Księgi Machabejskiej]] pochodzące z [[VII wiek]]u, które należały do innego rękopisu. Nie zostały one nadpisane przez tekst minuskułu 1834. Tekst rękopisu jest cytowany w krytycznych wydaniach [[Novum Testamentum Graece|greckiego Nowego Testamentu]]. Litery są grube. Tekst stosuje przydechy i akcenty. Akcenty często są stawiane w niewłaściwych miejscach. Inicjały są dwóch wielkości, mniejsze pisane czarnym atramentem, większe – w czerwonym i innych kolorach. Rękopis przechowywany jest w [[Rosyjska Biblioteka Narodowa|Rosyjskiej Bibliotece Narodowej]] w [[Petersburg|Sankt Petersburgu]]. ''[[Codex Porphyrianus|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Wilczomlecz nadobny]]''' znany też jako: wilczomlecz piękny, poinsecja nadobna, poinsecja, gwiazda betlejemska (''Euphorbia pulcherrima'') – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] [[krzew]]u z rodziny [[Wilczomleczowate|wilczomleczowatych]]. Pochodzi z [[Meksyk]]u i [[Gwatemala|Gwatemali]], gdzie roślina ta była ceniona już w okresie przed [[Konkwista|podbojem hiszpańskim]]. Jego walory odkryto na nowo w latach 20. XIX wieku i przewieziono do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], gdzie uprawiany zaczął być jako roślina ozdobna. Spopularyzowana została w połowie XX wieku, gdy wyhodowano odmiany dobrze znoszące warunki panujące w mieszkaniach strefy umiarkowanej. Jest uprawiana w wielu krajach świata, przy czym w krajach międzyzwrotnikowych jako roślina ogrodowa. Pod względem gospodarczym jest najważniejszą rośliną doniczkową na świecie. Ozdobne w okresie zimowym rośliny stały się jednym z symboli [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]]. ''[[Wilczomlecz nadobny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 25 grudnia --> [[Plik:Waymo self-driving car front view.gk.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Waymo]]''' – przedsiębiorstwo zajmujące się rozwojem [[Samochód bezzałogowy|autonomicznych samochodów]], które od grudnia 2016 roku działa w ramach holdingu [[Alphabet Inc.]] Projekt ten rozpoczął się w 2009 roku w ramach firmy [[Google]]. Alphabet opisuje Waymo jako „przedsiębiorstwo z branży motoryzacyjnej zajmujące się [[Samochód bezzałogowy|samochodami autonomicznymi]], które ma na celu zapewnienie bezpiecznego i łatwego transportu ludzi i rzeczy”. Przedsiębiorstwo, którym kieruje wieloletni kierowca John Krafcik, pracuje nad uczynieniem [[Samochód bezzałogowy|autonomicznych samochodów]] osobowych dostępnymi większej liczbie klientów. W 2015 roku projekt zakończył pierwszą jazdę bez kierowcy na drogach publicznych, podczas jazdy z osobą niewidomą. Była to pierwsza jazda bez kierowcy, która odbywała się na drodze publicznej i nie uczestniczył w niej kierowca testowy lub policja. Samochód nie posiadał kierownicy ani pedałów. Aktualnie Waymo prowadzi swoje testy w czterech miastach Stanów Zjednoczonych. Flota przejechała ponad 3 miliony mil, głównie na ulicach miast. ''[[Waymo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Lisowicia]]''''' – [[Takson monotypowy|monotypowy]] [[Rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[Wymieranie|wymarłych]] [[terapsydy|terapsydów]] z grupy [[dicynodonty|dicynodontów]]. Jedynym znanym przedstawicielem jest ''Lisowicia bojani'', którego kopalne ślady istnienia odkrył zespół polskich paleobiologów i geologów pod kierunkiem [[Tomasz Sulej|Tomasza Suleja]], profesora Instytutu Paleobiologii PAN w [[Warszawa|Warszawie]] oraz [[Grzegorz Niedźwiedzki|Grzegorza Niedźwiedzkiego]], biologa z [[Uniwersytet w Uppsali|Uniwersytetu w Uppsali]]. Odkrycia dokonali podczas prac paleontologicznych na terenie cegielni w [[Lipie Śląskie|Lipiu Śląskim]]. Naukowcy opublikowali wyniki swoich prac w 2018 roku na łamach [[Czasopismo naukowe|czasopisma]] ''[[Science]]''. ''Lisowicia bojani'' żyła w [[Trias późny|późnym triasie]], pod koniec [[noryk]]u lub na początku [[Retyk (geologia)|retyku]]; gatunek ten jest obecnie najmłodszym znanym zwierzęciem, które z pewnością było przedstawicielem dicynodontów. [[Binominalne nazewnictwo gatunków|Nazwa rodzajowa]] ''Lisowicia'' pochodzi od nazwy miejscowości [[Lisowice (województwo śląskie)|Lisowice]], na terenie której dokonano odkrycia, zaś epitet gatunkowy ''bojani'' jest [[eponim]]em upamiętniającym [[Ludwik Henryk Bojanus|Ludwika Henryka Bojanusa]], anatoma działającego na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Wileńskim]], który jako pierwszy opisał naukowo [[tur]]a. ''[[Lisowicia|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 26 grudnia [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972]]''' – czterdziestosiedmioosobowa kadra sportowców reprezentujących [[Polska|Polskę]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1972|igrzyskach]] w 1972 roku w [[Sapporo]]. W reprezentacji znalazło się 39 mężczyzn i 8 kobiet. Wzięli oni udział w siedemnastu konkurencjach w ośmiu dyscyplinach sportowych. Jedyny medal dla reprezentacji Polski wywalczył [[Wojciech Fortuna]] w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na obiekcie dużym. Był to czwarty w historii [[Polscy medaliści zimowych igrzysk olimpijskich|medal zimowych igrzysk olimpijskich]] i zarazem pierwszy złoty zdobyty dla Polski. Najmłodszym reprezentantem w kadrze był hokeista [[Leszek Tokarz]] (podczas otwarcia igrzysk miał 18 lat i 209 dni), natomiast najstarszym – dwuboista klasyczny [[Józef Gąsienica]] (30 lat i 318 dni). Rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia igrzysk pełnił [[Andrzej Bachleda-Curuś II|Andrzej Bachleda-Curuś]], a podczas ceremonii zamknięcia – Wojciech Fortuna. Był to jedenasty start Polski na [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzyskach olimpijskich]] i trzeci, podczas którego Polacy zdobyli medal olimpijski. Reprezentacja Polski w Sapporo była trzecią pod względem liczebności w dotychczasowych startach tego państwa w zimowych igrzyskach olimpijskich. ''[[Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Zwężenia krtaniowo-tchawicze]]''' – grupa [[Choroba|chorób]] o różnej [[Etiologia|etiologii]], cechujących się zaburzeniem drożności [[Krtań|krtani]] i [[Tchawica|tchawicy]]. Zwężenia mogą przyjmować różną lokalizację, kształt i długość, a w zależności od miejsca i stopnia ograniczenia światła dróg oddechowych powodować różny stopień nasilenia duszności i zaburzeń głosu. Najczęściej są wynikiem powikłań po [[intubacja|intubacji]] i [[tracheotomia|tracheotomii]], przyczynami mogą być także [[uraz (medycyna)|urazy]] krtani i tchawicy o innej etiologii, refluks krtaniowo-gardłowy, [[nowotwór|nowotwory]], [[wady wrodzone]], [[zakażenie|infekcje]] i [[choroby układowe]]. Rozpoznanie jest stawiane na podstawie [[Anamneza (medycyna)|wywiadu]], [[spirometria|spirometrii]], [[laryngoskopia|laryngoskopii]], wideostroboskopii, badań [[endoskopia|endoskopowych]] i obrazowych. Wybór rodzaju leczenia jest zależny od przyczyny, umiejscowienia i stopnia zwężenia, najczęściej ma zastosowanie leczenie [[chirurgia|chirurgiczne]], obejmujące endoskopowe poszerzanie mechaniczne lub [[laser]]owe, założenie [[stent]]u albo chirurgię otwartą (laryngotracheoplastykę lub resekcję zwężenia). W zwężeniach ciężkiego stopnia, zagrażających życiu, konieczne bywa wykonanie tracheotomii. ''[[Zwężenia krtaniowo-tchawicze|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 27 grudnia --> [[Plik:Beskid Zywiecki Pilsko 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zabłądzenie zorganizowanej grupy na stokach Pilska]]''' – zaginięcie szesnastoosobowej grupy uczniów kaliskiej Szkoły Podstawowej nr 12 podczas grupowej wycieczki na szczyt [[Pilsko|Pilska]] 27 grudnia 1980 roku. Grupa zabłądziła w trudnych warunkach atmosferycznych i błądziła po stoku od popołudnia do następnego dnia nad ranem, będąc zawrócona na szczyt w ciężkich warunkach atmosferycznych przez słowackiego leśnika. Grupa została znaleziona przez polskiego celnika i czechosłowackiego inżyniera i przetransportowana do leśniczówki. Wypadku nie przeżyły trzy osoby, najstarsi chłopcy z grupy. Akcja ratownicza rozpoczęła się o godz. 4:00. Jednym z powodów tak późnego jej rozpoczęcia był brak łączności, przy czym o zaginięciu grupy wiadomo było co najmniej 12 godzin wcześniej. Wypadek był szeroko relacjonowany i komentowany w prasie. Część komentatorów za tragedię obarczała bezpośrednio trenera, a także klub sportowy [[Calisia Kalisz]]. Wskazywano na zaniedbania i wielokrotne złamanie przepisów dotyczących organizacji wycieczek. ''[[Zabłądzenie zorganizowanej grupy na stokach Pilska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Carcharhinus leiodon]]''''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] dużej [[Drapieżnictwo|drapieżnej]] [[Ryby chrzęstnoszkieletowe|ryby chrzęstoszkieletowej]] z rodziny [[Żarłaczowate|żarłaczowatych]]. Występuje w północno-zachodnich wodach [[Morze Arabskie|Morza Arabskiego]], w [[Zatoka Perska|Zatoce Perskiej]] oraz [[Zatoka Adeńska|Zatoce Adeńskiej]]. Preferuje płytkie wody przybrzeżne o głębokości nie przekraczającej 30-40 metrów. Posiada dobrze zbudowany wrzecionowaty korpus oraz wydłużoną stosunkowo szeroką głowę o tępo zakończonym pysku z małym U-kształtnym [[Jama ustna|otworem gębowym]]. Podobnie jak [[Sympatryczność|sympatryczny]] ''[[Carcharhinus amblyrhynchoides|C. amblyrhynchoides]]'' posiada charakterystyczne ciemniejsze końcówki każdej z płetw. Zaobserwowano u tego gatunku nienaturalne deformacje płetw, których przyczyną może być [[chów wsobny]] lub [[zanieczyszczenie środowiska]]. Dorosłe samice mogą osiągać 1,65 m długości. Podobnie jak inne [[żarłaczowate]], jest [[Żyworodność|żyworodny]]. Kopulacja odbywa się za pomocną [[pterygopodium]], narządu płciowego samca. Samica rodzi od 4 do 6 młodych. Głównym składnikiem diety ''C. leiodon'' są małe [[ryby kostnoszkieletowe]], takie jak [[mugilowate]] czy [[ariusowate]], na które poluje w pobliżu dna morskiego. Poławiany jest prawdopodobnie na całym obszarze swojego występowania, choć z uwagi na małą ilość danych oraz brak monitorowania połowów rekinów na niektórych obszarach, ciężko określić dokładny stan i liczebność jego populacji oraz wpływ rybołówstwa. ''[[Carcharhinus leiodon|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 28 grudnia --> [[Plik:Palac Oskara Kona Lodz.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Polska szkoła filmowa]]''' – formacja artystyczna obecna w [[Kinematografia polska|kinematografii polskiej]] w latach 1956–1963. Źródłami inspiracji dla niej były [[neorealizm włoski]], [[Ekspresjonizm (kinematografia)|ekspresjonizm]] oraz [[Film noir|film ''noir'']], celem zaś – zerwanie z estetyką kina [[Socrealizm|socrealistycznego]]. Polska szkoła filmowa była tematycznie różnorodna, aczkolwiek stale powracał w niej rozrachunek z okresem [[II wojna światowa|II wojny światowej]], będącej przeżyciem pokoleniowym dla artystów urodzonych w latach 20. Bodźcem dla zmian umożliwiających narodziny nurtu były [[Polski październik 1956|wydarzenia październikowe 1956 roku]] oraz równoczesne wyodrębnienie się zespołów filmowych, np. „[[Studio Filmowe „Kadr”|Kadr]]” oraz „[[Zespół Realizatorów Filmowych „Kamera”|Kamera]]”. Dzieła polskiej szkoły filmowej były wielokrotnie nagradzane za granicą, zwracając uwagę światowej krytyki na przemiany w narodowej kinematografii. Równocześnie wzbudzały burzliwe dyskusje na temat mitów bohaterskich oraz bilansu wojny i okupacji. Pod adresem nurtu padały zarzuty dotyczące jego pesymistycznej wymowy, a w 1960 roku Sekretariat Komitetu Centralnego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] wydał tajną uchwałę w sprawie kinematografii, która faktycznie oznaczała koniec formacji. Choć zachodnia krytyka nie była nastawiona do nurtu entuzjastycznie, szkoła polska pozostaje – obok [[Kino moralnego niepokoju|kina moralnego niepokoju]] – jednym z najważniejszych kierunków w historii kina polskiego. ''[[Polska szkoła filmowa|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Muzeum – Miejsce Pamięci w Bełżcu]]''' – założenie pomnikowe i muzeum martyrologii mieszczące się na terenie byłego [[III Rzesza|niemieckiego]] [[Narodowy socjalizm|nazistowskiego]] [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]], upamiętniające około 450 tys. [[Żydzi|Żydów]] z [[II Rzeczpospolita|Polski]] i innych państw Europy, których zgładzono w tym miejscu w latach 1942–1943. Teren poobozowy przez blisko 20 lat pozostawał nieupamiętniony i niezabezpieczony. Pierwszy pomnik odsłonięto tam dopiero w 1963 roku. Nie zawierał akcentów, które wskazywałyby, że ofiarami obozu były osoby narodowości żydowskiej i wkrótce zaczął ulegać dewastacji. W drugiej połowie lat 90. na mocy porozumienia zawartego przez rząd polski z waszyngtońskim [[United States Holocaust Memorial Museum]] przystąpiono do prac nad nowym upamiętnieniem. 1 stycznia 2004 roku powołano do życia Muzeum – Miejsce Pamięci w Bełżcu, będące oddziałem [[Państwowe Muzeum na Majdanku|Państwowego Muzeum na Majdanku]]. Pół roku później nastąpiło odsłonięcie nowego założenia pomnikowego. Zarówno pomnik-cmentarz, jak i ekspozycja muzealna zostały pozytywnie ocenione przez ekspertów i krytyków sztuki. ''[[Muzeum – Miejsce Pamięci w Bełżcu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 29 grudnia --> [[Plik:Newag Nevelo - zajezdnia Podgórze.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Newag Nevelo]]''' – [[prototyp]] [[Tramwaj niskopodłogowy|tramwaju niskopodłogowego]] wyprodukowany w 2012 roku w zakładach [[Newag]] w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]]. Nevelo to [[tramwaj]] jednokierunkowy, trójczłonowy, [[przegub]]owy, oparty na czterech [[Wózek (kolejnictwo)|wózkach]] skrętnych i w całości niskopodłogowy. Na przełomie 2009 i 2010 roku zarząd spółki Newag postanowił stworzyć nowy produkt. Zdecydowano się na budowę tramwaju, ponieważ w tamtym okresie w [[Polska|Polsce]] do wymiany było nawet kilka tysięcy pojazdów tego typu. Projekt mechaniczny konstrukcji prototypu opracował [[EC Engineering]], natomiast projekt podzespołów energoelektronicznych wraz z systemem sterowania oraz współpracy systemowej wszystkich podzespołów i systemów elektrycznych wykonał [[Medcom]]. Produkcja pojazdu w zakładach Newag w Nowym Sączu trwała do połowy marca 2012 roku. Jego premiera miała miejsce w ramach Komisji Taboru Tramwajowego Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej w kwietniu 2012 roku w [[Poznań|Poznaniu]], a od czerwca 2013 roku pojazd jest testowany w [[Kraków|Krakowie]]. ''[[Newag Nevelo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Question tags]]''' – pytanie zadane na końcu zdania twierdzącego mające na celu uzyskanie od rozmówcy odpowiedzi, czy zgadza się z jego treścią. Najbliższym polskim odpowiednikiem jest pytanie ''nieprawdaż?'', ''prawda?'', ''dobrze?'', ''nie?'', ''tak?'', ''no nie?'', ''czyż nie tak?'' zadawane na końcu zdania. W [[Język angielski|języku angielskim]] pytanie dorzucone tworzy się przy użyciu operatorów, którymi są czasowniki posiłkowe i modalne, co tworzy obfitość form. Każda z końcówek pytających jest w pełnej kongruencji co do osoby, liczby i czasu ze zdaniem głównym. Taka mnogość końcówek pytających jest charakterystyczna dla języka angielskiego. Ważnym elementem angielskich pytań dorzuconych jest intonacja, która dodatkowo pomaga odbiorcy zorientować się w nastawieniu mówiącego do zawartości zdania: czy wie i tylko prosi o potwierdzenie, czyli stosuje chwyt [[retoryka|retoryczny]], czy też ''question tag'' pełni rolę rzeczywistego pytania. ''[[Question tags|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 30 grudnia --> [[Plik:FIS Ski Jumping World Cup 2003 Zakopane - Salumae.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Jens Salumäe]]''' – [[Estonia|estoński]] narciarz klasyczny startujący w [[Kombinacja norweska|kombinacji norweskiej]] oraz [[Skoki narciarskie|skokach narciarskich]], olimpijczyk. Do 2002 roku na międzynarodowej arenie startował przeważnie w zawodach kombinacji norweskiej. Przed sezonem 2002/2003 podjął decyzję o tym, że będzie występował wyłącznie w konkursach skoków narciarskich. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej [[Puchar Kontynentalny w kombinacji norweskiej|Pucharu Świata B w kombinacji norweskiej]] w sezonie 2001/2002. Trzykrotny uczestnik [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzysk olimpijskich]] w latach 1998–2006. Pięciokrotny uczestnik [[Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym|mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym]] w latach 1999–2007. Najwyższe miejsce na mistrzostwach świata zajął w kombinacji norweskiej w [[Lahti]] – był 11. w konkursie drużynowym i 17. indywidualnie w sprincie. W skokach jego najlepszym wynikiem było 37. miejsce na normalnej skoczni w [[Oberstdorf]]ie. Pierwszy w historii [[Reprezentacja Estonii w skokach narciarskich|reprezentant Estonii]], który zdobył punkty do klasyfikacji generalnej [[Puchar Świata w skokach narciarskich|Pucharu Świata w skokach narciarskich]]. [[Krajowe rekordy w długości skoku narciarskiego mężczyzn|Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego]] w latach 2004–2012 z rezultatem 195 metrów, osiągniętym na skoczni w [[Planica|Planicy]]. ''[[Jens Salumäe|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UC-36]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek [[Typ okrętu|typu]] ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] 25 czerwca 1916 roku w [[Stocznia|stoczni]] [[Blohm + Voss|Blohm & Voss]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] 10 października 1916 roku. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. Głównym uzbrojeniem okrętu było 18 [[Mina kotwiczna|min kotwicznych]] typu UC/200 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych w podwyższonej części dziobowej jeden za drugim w osi symetrii okrętu, pod kątem do tyłu. Włączony w skład [[Flotylla Flandria|Flotylli Flandria]], w czasie służby operacyjnej okręt odbył pięć misji bojowych, w wyniku których zatonęły 24 statki o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:37367}} [[Tona rejestrowa|BRT]]. SM UC-36 został zatopiony wraz z całą, liczącą 27 osób załogą 21 maja 1917 roku nieopodal [[Ouessant]], [[Taranowanie|staranowany]] przez [[Francja|francuski]] [[parowiec]] „Molière”. ''[[SM UC-36|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:29, 24 gru 2018
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
.PNG)
Codex Porphyrianus – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, spisany na pergaminie, paleograficznie datowany na IX wiek. Jest jednym z nielicznych kodeksów uncjalnych zawierających Apokalipsę. Posiada wiele luk, jest palimpsestem, tekst górny zawiera te same księgi Nowego Testamentu, ale pisany jest minuskułą. Kopista popełnia wiele błędów. Rękopis został przystosowany do czytań liturgicznych .Rękopis zawiera również fragmenty 4 Księgi Machabejskiej pochodzące z VII wieku, które należały do innego rękopisu. Nie zostały one nadpisane przez tekst minuskułu 1834. Tekst rękopisu jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Litery są grube. Tekst stosuje przydechy i akcenty. Akcenty często są stawiane w niewłaściwych miejscach. Inicjały są dwóch wielkości, mniejsze pisane czarnym atramentem, większe – w czerwonym i innych kolorach. Rękopis przechowywany jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. Czytaj więcej…
Jutro
Waymo – przedsiębiorstwo zajmujące się rozwojem autonomicznych samochodów, które od grudnia 2016 roku działa w ramach holdingu Alphabet Inc. Projekt ten rozpoczął się w 2009 roku w ramach firmy Google. Alphabet opisuje Waymo jako „przedsiębiorstwo z branży motoryzacyjnej zajmujące się samochodami autonomicznymi, które ma na celu zapewnienie bezpiecznego i łatwego transportu ludzi i rzeczy”. Przedsiębiorstwo, którym kieruje wieloletni kierowca John Krafcik, pracuje nad uczynieniem autonomicznych samochodów osobowych dostępnymi większej liczbie klientów. W 2015 roku projekt zakończył pierwszą jazdę bez kierowcy na drogach publicznych, podczas jazdy z osobą niewidomą. Była to pierwsza jazda bez kierowcy, która odbywała się na drodze publicznej i nie uczestniczył w niej kierowca testowy lub policja. Samochód nie posiadał kierownicy ani pedałów. Aktualnie Waymo prowadzi swoje testy w czterech miastach Stanów Zjednoczonych. Flota przejechała ponad 3 miliony mil, głównie na ulicach miast. Czytaj więcej…
Pojutrze
Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972 – czterdziestosiedmioosobowa kadra sportowców reprezentujących Polskę na igrzyskach w 1972 roku w Sapporo. W reprezentacji znalazło się 39 mężczyzn i 8 kobiet. Wzięli oni udział w siedemnastu konkurencjach w ośmiu dyscyplinach sportowych. Jedyny medal dla reprezentacji Polski wywalczył Wojciech Fortuna w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na obiekcie dużym. Był to czwarty w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich i zarazem pierwszy złoty zdobyty dla Polski. Najmłodszym reprezentantem w kadrze był hokeista Leszek Tokarz (podczas otwarcia igrzysk miał 18 lat i 209 dni), natomiast najstarszym – dwuboista klasyczny Józef Gąsienica (30 lat i 318 dni). Rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia igrzysk pełnił Andrzej Bachleda-Curuś, a podczas ceremonii zamknięcia – Wojciech Fortuna. Był to jedenasty start Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich i trzeci, podczas którego Polacy zdobyli medal olimpijski. Reprezentacja Polski w Sapporo była trzecią pod względem liczebności w dotychczasowych startach tego państwa w zimowych igrzyskach olimpijskich. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Zabłądzenie zorganizowanej grupy na stokach Pilska – zaginięcie szesnastoosobowej grupy uczniów kaliskiej Szkoły Podstawowej nr 12 podczas grupowej wycieczki na szczyt Pilska 27 grudnia 1980 roku. Grupa zabłądziła w trudnych warunkach atmosferycznych i błądziła po stoku od popołudnia do następnego dnia nad ranem, będąc zawrócona na szczyt w ciężkich warunkach atmosferycznych przez słowackiego leśnika. Grupa została znaleziona przez polskiego celnika i czechosłowackiego inżyniera i przetransportowana do leśniczówki. Wypadku nie przeżyły trzy osoby, najstarsi chłopcy z grupy. Akcja ratownicza rozpoczęła się o godz. 4:00. Jednym z powodów tak późnego jej rozpoczęcia był brak łączności, przy czym o zaginięciu grupy wiadomo było co najmniej 12 godzin wcześniej. Wypadek był szeroko relacjonowany i komentowany w prasie. Część komentatorów za tragedię obarczała bezpośrednio trenera, a także klub sportowy Calisia Kalisz. Wskazywano na zaniedbania i wielokrotne złamanie przepisów dotyczących organizacji wycieczek. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Polska szkoła filmowa – formacja artystyczna obecna w kinematografii polskiej w latach 1956–1963. Źródłami inspiracji dla niej były neorealizm włoski, ekspresjonizm oraz film noir, celem zaś – zerwanie z estetyką kina socrealistycznego. Polska szkoła filmowa była tematycznie różnorodna, aczkolwiek stale powracał w niej rozrachunek z okresem II wojny światowej, będącej przeżyciem pokoleniowym dla artystów urodzonych w latach 20. Bodźcem dla zmian umożliwiających narodziny nurtu były wydarzenia październikowe 1956 roku oraz równoczesne wyodrębnienie się zespołów filmowych, np. „Kadr” oraz „Kamera”. Dzieła polskiej szkoły filmowej były wielokrotnie nagradzane za granicą, zwracając uwagę światowej krytyki na przemiany w narodowej kinematografii. Równocześnie wzbudzały burzliwe dyskusje na temat mitów bohaterskich oraz bilansu wojny i okupacji. Pod adresem nurtu padały zarzuty dotyczące jego pesymistycznej wymowy, a w 1960 roku Sekretariat Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wydał tajną uchwałę w sprawie kinematografii, która faktycznie oznaczała koniec formacji. Choć zachodnia krytyka nie była nastawiona do nurtu entuzjastycznie, szkoła polska pozostaje – obok kina moralnego niepokoju – jednym z najważniejszych kierunków w historii kina polskiego. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Newag Nevelo – prototyp tramwaju niskopodłogowego wyprodukowany w 2012 roku w zakładach Newag w Nowym Sączu. Nevelo to tramwaj jednokierunkowy, trójczłonowy, przegubowy, oparty na czterech wózkach skrętnych i w całości niskopodłogowy. Na przełomie 2009 i 2010 roku zarząd spółki Newag postanowił stworzyć nowy produkt. Zdecydowano się na budowę tramwaju, ponieważ w tamtym okresie w Polsce do wymiany było nawet kilka tysięcy pojazdów tego typu. Projekt mechaniczny konstrukcji prototypu opracował EC Engineering, natomiast projekt podzespołów energoelektronicznych wraz z systemem sterowania oraz współpracy systemowej wszystkich podzespołów i systemów elektrycznych wykonał Medcom. Produkcja pojazdu w zakładach Newag w Nowym Sączu trwała do połowy marca 2012 roku. Jego premiera miała miejsce w ramach Komisji Taboru Tramwajowego Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej w kwietniu 2012 roku w Poznaniu, a od czerwca 2013 roku pojazd jest testowany w Krakowie. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Jens Salumäe – estoński narciarz klasyczny startujący w kombinacji norweskiej oraz skokach narciarskich, olimpijczyk. Do 2002 roku na międzynarodowej arenie startował przeważnie w zawodach kombinacji norweskiej. Przed sezonem 2002/2003 podjął decyzję o tym, że będzie występował wyłącznie w konkursach skoków narciarskich. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata B w kombinacji norweskiej w sezonie 2001/2002. Trzykrotny uczestnik zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1998–2006. Pięciokrotny uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w latach 1999–2007. Najwyższe miejsce na mistrzostwach świata zajął w kombinacji norweskiej w Lahti – był 11. w konkursie drużynowym i 17. indywidualnie w sprincie. W skokach jego najlepszym wynikiem było 37. miejsce na normalnej skoczni w Oberstdorfie. Pierwszy w historii reprezentant Estonii, który zdobył punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach narciarskich. Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego w latach 2004–2012 z rezultatem 195 metrów, osiągniętym na skoczni w Planicy. Czytaj więcej…