Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana na ten tydzień |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 3 grudnia --> [[Plik:MiG-1.jpg|100px|right]] |
||
'''[[MiG-1]]''' – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] [[samolot myśliwski]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], skonstruowany w biurze [[Nikołaj Polikarpow|Nikołaja Polikarpowa]] i ukończony przez [[MiG|Mikojana i Guriewicza]]. Stanowił jednomiejscowy jednosilnikowy [[dolnopłat]] o konstrukcji mieszanej, z chowanym podwoziem, napędzany [[Silnik rzędowy|silnikiem rzędowym]]. Wyprodukowany tylko w liczbie 100 sztuk w 1940 roku, został następnie zastąpiony przez jego produkowaną masowo wersję rozwojową [[MiG-3]]. Wszedł do służby jako pierwszy z nowoczesnych radzieckich myśliwców przełomu lat 30. i 40. i służył bojowo w początkowym okresie tzw. [[Wielka wojna ojczyźniana|wielkiej wojny ojczyźnianej]], w latach 1941–1942. Był pierwszym samolotem noszącym sygnaturę [[MiG]] – biura Mikojana i Guriewicza. Oba typy myśliwców MiG, podobnie jak inne radzieckie samoloty, poniosły wielkie straty w dwóch pierwszych dniach niemieckiej zmasowanej kampanii powietrznej. Większość została zniszczona w nalotach na lotniska, przy tym uszkodzone samoloty musiały być porzucane z powodu szybkich postępów Niemców, chaosu, braku możliwości ewakuacji oraz braku części zamiennych. ''[[MiG-1|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UB-43]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu UB II|UB II]]'' zbudowany w [[Stocznia|stoczni]] [[AG Weser]] w [[Brema|Bremie]] w 1916 roku. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metra, wyporności w zanurzeniu 263 tony, zasięgu 6940 [[Mila morska|Mm]] przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma. [[Wodowanie|Zwodowany]] w kwietniu 1916 roku, wszedł do służby w [[Kaiserliche Marine]] w tym samym miesiącu. W czasie swojej służby, SM UB-43 odbył 10 patroli, w czasie których zatopił 22 statki o łącznej [[Pojemność rejestrowa|pojemności]] {{formatnum:99176}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i uszkodził jeden okręt o wyporności {{formatnum:7350}} ton. Jednostka została zezłomowana w 1920 roku. ''[[SM UB-43|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 4 grudnia --> [[Plik:Palac Oskara Kona Lodz.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Polska szkoła filmowa]]''' – formacja artystyczna obecna w [[Kinematografia polska|kinematografii polskiej]] w latach 1956–1963. Źródłami inspiracji dla niej były [[neorealizm włoski]], [[Ekspresjonizm (kinematografia)|ekspresjonizm]] oraz [[Film noir|film ''noir'']], celem zaś – zerwanie z estetyką kina [[Socrealizm|socrealistycznego]]. Polska szkoła filmowa była tematycznie różnorodna, aczkolwiek stale powracał w niej rozrachunek z okresem [[II wojna światowa|II wojny światowej]], będącej przeżyciem pokoleniowym dla artystów urodzonych w latach 20. Bodźcem dla zmian umożliwiających narodziny nurtu były [[Polski październik 1956|wydarzenia październikowe 1956 roku]] oraz równoczesne wyodrębnienie się zespołów filmowych, np. „[[Studio Filmowe „Kadr”|Kadr]]” oraz „[[Zespół Realizatorów Filmowych „Kamera”|Kamera]]”. Dzieła polskiej szkoły filmowej były wielokrotnie nagradzane za granicą, zwracając uwagę światowej krytyki na przemiany w narodowej kinematografii. Równocześnie wzbudzały burzliwe dyskusje na temat mitów bohaterskich oraz bilansu wojny i okupacji. Pod adresem nurtu padały zarzuty dotyczące jego pesymistycznej wymowy, a w 1960 roku Sekretariat Komitetu Centralnego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] wydał tajną uchwałę w sprawie kinematografii, która faktycznie oznaczała koniec formacji. Choć zachodnia krytyka nie była nastawiona do nurtu entuzjastycznie, szkoła polska pozostaje – obok [[Kino moralnego niepokoju|kina moralnego niepokoju]] – jednym z najważniejszych kierunków w historii kina polskiego. ''[[Polska szkoła filmowa|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Jurjew (1897)|Jurjew]]''' – [[Parowiec|statek parowy]] oraz okręt służący w marynarkach wojennych [[Imperium Rosyjskie]]go, [[Cesarstwo Niemieckie|Cesarstwa Niemieckiego]] (jako „Graf Kirchbach”), [[Republika Estońska (1918–1940)|Republiki Estońskiej]] (jako „Tartu”), [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] (jako „Narowa”) oraz [[III Rzesza|III Rzeszy]] (jako „Heimat”). Bocznokołowy parowiec został wybudowany przez stocznię Lange & Söhne w [[Ryga|Rydze]], na zamówienie Ministerstwa Transportu Publicznego Imperium Rosyjskiego. Budowę zakończono w 1897 roku. Załogę w czasie pokoju stanowiło 2 oficerów i 19 marynarzy, a w czasie wojny 3 oficerów i 25 marynarzy. Brał udział w obu wojnach światowych i [[Wojna estońsko-bolszewicka|wojnie estońsko-bolszewickiej]], działając na wodach jeziora [[Pejpus]]. W miesiąc od [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]], 23 lipca 1941 roku, okręt został uszkodzony przez [[Luftwaffe]]. Z powodu uszkodzeń i niemożności ewakuacji, został następnie tego dnia [[Samozatopienie|zatopiony przez załogę]] w okolicach ujścia rzeki Omedu. We wrześniu 1941 roku okręt został podniesiony przez Niemców i zaczął pełnić funkcję [[Hulk (okręt)|hulku]] mieszkalnego. Został zatopiony przez radzieckie lotnictwo w sierpniu 1944 roku. Jednostka została podniesiona po wojnie, jednak zezłomowano ją ze względu na stopień zniszczeń. ''[[Jurjew (1897)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 5 grudnia --> [[Plik:Newag Nevelo - zajezdnia Podgórze.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Newag Nevelo]]''' – [[prototyp]] [[Tramwaj niskopodłogowy|tramwaju niskopodłogowego]] wyprodukowany w 2012 roku w zakładach [[Newag]] w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]]. Nevelo to [[tramwaj]] jednokierunkowy, trójczłonowy, [[przegub]]owy, oparty na czterech [[Wózek (kolejnictwo)|wózkach]] skrętnych i w całości niskopodłogowy. Na przełomie 2009 i 2010 roku zarząd spółki Newag postanowił stworzyć nowy produkt. Zdecydowano się na budowę tramwaju, ponieważ w tamtym okresie w [[Polska|Polsce]] do wymiany było nawet kilka tysięcy pojazdów tego typu. Projekt mechaniczny konstrukcji prototypu opracował [[EC Engineering]], natomiast projekt podzespołów energoelektronicznych wraz z systemem sterowania oraz współpracy systemowej wszystkich podzespołów i systemów elektrycznych wykonał [[Medcom]]. Produkcja pojazdu w zakładach Newag w Nowym Sączu trwała do połowy marca 2012 roku. Jego premiera miała miejsce w ramach Komisji Taboru Tramwajowego Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej w kwietniu 2012 roku w [[Poznań|Poznaniu]], a od czerwca 2013 roku pojazd jest testowany w [[Kraków|Krakowie]]. ''[[Newag Nevelo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UC-25]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek [[Typ okrętu|typu]] ''UC II''. [[Wodowanie|Zwodowany]] w czerwcu 1916 roku w stoczni [[AG Vulcan Stettin]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] kilkanaście dni później. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy. Początkowo został włączony w skład Flotylli Bałtyckiej. Przebazowany w 1917 roku na [[Morze Śródziemne]] został nominalnie wcielony w skład [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine]] pod nazwą U-89, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 13 misji bojowych, w wyniku których zatonęło 18 statków o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:17127}} [[Tona rejestrowa|BRT]] i trzy [[okręt]]y o łącznej wyporności 2201 [[Tona|ton]], zaś pięć statków (o łącznej pojemności {{formatnum:28370}} BRT) i dwa okręty (o łącznej wyporności {{formatnum:6500}} ton) zostały uszkodzone. SM UC-25 został [[Samozatopienie|samozatopiony]] w październiku 1918 roku nieopodal [[Pula|Poli]]. ''[[SM UC-25|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 6 grudnia --> [[Plik:Prairie Dog Washington DC 1.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Nieświszczuk czarnoogonowy]]''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] ssaka z rodziny wiewiórkowatych. Jest jednym z pięciu gatunków gryzoni zaliczanych do rodzaju [[nieświszczuk]]. Zamieszkuje prerie na dużym obszarze Ameryki Północnej: od południowej części [[Kanada|kanadyjskiej]] [[Prowincja (jednostka administracyjna Kanady)|prowincji]] [[Saskatchewan]] po południowe regiony [[meksyk]]ańskiego stanu [[Coahuila]] oraz od wschodniej części stanu [[Nebraska]] po zachodnie krańce [[Montana|Montany]]. Nieświszczuk czarnoogonowy jest [[gryzonie]]m o zwartej budowie ciała, największym przedstawicielem rodzaju. Tułów wraz z głową osiąga długość do około 30 cm przy masie ciała około 1 kg. Sierść w części grzbietowej ma barwę szarawożółtą, brązową lub czerwonobrązową, zaś w części brzusznej jest jaśniejsza. Ogon osiąga długość około 10 cm i z wierzchu jest pokryty ciemnobrunatną sierścią. Masa ciała dorosłych nieświszczuków czarnoogonowych zmienia się w poszczególnych częściach roku. Żywi się [[Wiechlinowate|trawami]] i ziołami. Jest szkodnikiem upraw rolnych i z tego powodu jest tępiony przez człowieka. ''[[Nieświszczuk czarnoogonowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Transport kolejowy w Gliwicach]]''' – początki kolei żelaznych w [[Gliwice|Gliwicach]] sięgają pierwszej połowy XIX wieku. Pierwszy projekt połączenia kolejowego łączącego [[Górny Śląsk]] z [[Wrocław]]iem stworzył w 1816 roku Carl Johann Bernhard Karsten. Dwutorowa trasa o trakcji parowej i długości ponad 200 km miała służyć przede wszystkim transportowi węgla, z możliwością uruchomienia przewozu osób. W 1836 roku środowisko burżuazji śląskiej powołało do życia Komitet Założycielski [[Kolej Górnośląska|Kolei Górnośląskiej]]. W wyniku sporów o przebieg linii od [[Opole|Opola]] na wschód rozpoczęto budowę jedynie na odcinku z [[Wrocław Górnośląski|Wrocławia]] do [[Opole Zachodnie|Opola]], zakończoną w maju 1843 roku. Obecnie, [[Gliwice (stacja kolejowa)|gliwicki dworzec kolejowy]] należy do największych dworców kolejowych [[Konurbacja górnośląska|konurbacji górnośląskiej]], według kategoryzacji [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] oznaczony został kategorią A. Przez Gliwice przebiegają międzynarodowe linie kolejowe [[Linia kolejowa E 30|E30]] oraz CE30 łączące [[Dresden Hauptbahnhof|Drezno]] ze [[Lwów (stacja kolejowa)|Lwowem]], znajduje się tutaj [[Newag Gliwice|oddział]] [[Newag]]u i Gliwicka Fabryka Wagonów oraz węzeł intermodalny przy porcie Gliwice łączący transport kolejowy z rzecznym i drogowym. ''[[Transport kolejowy w Gliwicach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 7 grudnia --> [[Plik:Cerkiew prawosławna Świętej Trójcy.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Cerkiew Świętej Trójcy w Dubience]]''' – [[Prawosławie|prawosławna]] [[Cerkiew (budynek)|cerkiew]] filialna w [[Dubienka|Dubience]]. W Dubience w XVIII wieku istniała parafia unicka, najprawdopodobniej posiadająca własną drewnianą świątynię. W 1875 roku placówka duszpasterska w Dubience została przyłączona do [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] [[Likwidacja unickiej diecezji chełmskiej|razem z całą unicką diecezją chełmską]]. W końcu stulecia cerkiew uległa zniszczeniu w pożarze i w 1909 roku została zastąpiona nową murowaną budowlą sakralną, zbudowaną z fundacji moskiewskiego kupca Kławdija Paschałowa. W dwudziestoleciu międzywojennym cerkiew była czynna jako świątynia filialna. Obiekt został zamknięty dla celów kultowych w 1945 roku i przez kolejne dziesięciolecia pełnił funkcje magazynu. Część wyposażenia przewieziono do nowo tworzonej [[Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Słupsku|cerkwi Świętych Piotra i Pawła]] w [[Słupsk]]u, inne elementy zostały rozkradzione, [[fresk]]i we wnętrzu cerkwi uległy zniszczeniu. Obiekt był remontowany dopiero po 1990 roku, zaś na początku XXI wieku stał się ponownie własnością Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Pozostaje jednak nieczynny z uwagi na zły stan techniczny. ''[[Cerkiew Świętej Trójcy w Dubience|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[XXII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym]]''' – zawody lotnicze [[Międzynarodowa Federacja Lotnicza|Międzynarodowej Federacji Lotniczej]] w [[Latanie precyzyjne|lataniu precyzyjnym]], zorganizowane w dniach 19–24 lipca 2015 roku w [[Skive]] w [[Dania|Danii]]. W zawodach wzięło udział 72 zawodników z 18 krajów. W składzie [[Polska|polskiej]] ekipy w zawodach uczestniczyło 8 zawodników. Najliczniej używanymi w mistrzostwach samolotami były [[Cessna 152]] - 33, [[Cessna 150]] - 22 oraz [[Cessna 172]] - 11. Głównym sędzią międzynarodowym był Andrzej Osowski z Polski. Indywidualnym mistrzem świata został Francuz Damien Vadon, a srebrny i brązowy medal zdobyli Polacy Marcin Skalik oraz [[Bolesław Radomski]]. Drużynowymi mistrzami świata został zespół polski, dalsze miejsca zajęły [[Czechy]] oraz [[Francja]]. Nagrodę dla najlepszej lądującej drużyny otrzymał zespół z Czech. Nagrodę dla najlepszej kobiety otrzymała Esther Rimensberger ze [[Szwajcaria|Szwajcarii]] - 19. miejsce w klasyfikacji indywidualnej. ''[[XXII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 8 grudnia --> [[Plik:The Mountain Eagle1 still.jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Orzeł z gór]]''''' – [[Kinematografia brytyjska|brytyjsko]]-[[Kinematografia niemiecka|niemiecki]] [[Film niemy|niemy]] [[dreszczowiec]] z elementami [[melodramat]]u z 1927 roku w reżyserii [[Alfred Hitchcock|Alfreda Hitchcocka]]. Został zrealizowany na podstawie scenariusza autorstwa Eliota Stannarda, który opracował go na podstawie historii Charlesa Lapwortha. [[Akcja (film)|Akcja filmu]] rozgrywa się w górskim miasteczku w stanie [[Kentucky]]. Pan Pettigrew ([[Bernhard Goetzke]]) zakochuje się bez wzajemności w nauczycielce Beatrice ([[Nita Naldi]]). Gdy kobieta odrzuca jego uczucia, mężczyzna postanawia się zemścić, rozpowszechniając fałszywe informacje na temat jej stylu życia. Dręczona przez miejscową społeczność, Beatrice zmuszona jest do ucieczki w góry. Film otrzymał negatywne opinie ze strony producentów studia, wskutek czego jego oficjalna premiera odbyła się dopiero po sukcesie komercyjnym ''[[Lokator (film 1927)|Lokatora]]'' w maju 1927 roku. Nieprzychylne recenzje prasowe i opinie ze strony [[Krytyka filmowa|krytyków]] spowodowały, że Hitchcock wielokrotnie wyrażał ulgę z powodu zaginięcia obrazu uważając go za „bardzo zły”. ''Orzeł z gór'' jest wciąż aktywnie poszukiwany, między innymi przez [[Brytyjski Instytut Filmowy]]. ''[[Orzeł z gór|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Metro (musical)|Metro]]''''' – polski [[musical]] z muzyką [[Janusz Stokłosa|Janusza Stokłosy]], librettem [[Agata Miklaszewska|Agaty Miklaszewskiej]] oraz [[Maryna Miklaszewska|Maryny Miklaszewskiej]], wyreżyserowany przez [[Janusz Józefowicz|Janusza Józefowicza]]. [[Prapremiera]] musicalu odbyła się 30 stycznia 1991 roku w [[Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy|Teatrze Dramatycznym]] w [[Warszawa|Warszawie]], a premiera 16 kwietnia 1992 roku w [[Minskoff Theatre]] na [[Broadway (teatr)|Broadwayu]]. Musical opowiada o grupie młodych ludzi, artystów szukających szczęścia w życiu, marzeniach i miłości. Każdy z nich przywozi własną historię, marzenia, cel. Przyjeżdżają oni na casting do teatru, ale go nie przechodzą. Organizują więc własny musical na stacji metra. Po sukcesie podziemnego musicalu dostają propozycję angażu do teatru, który ich wcześniej odrzucił. Pojawia się dylemat: iść za pieniędzmi czy za marzeniami. Do czerwca 2018 roku musical zagrano ponad 2150 razy, a obejrzało go według szacunków ok. 2 milionów widzów, co jest ewenementem w [[Polska|Polsce]]. ''[[Metro (musical)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 3 grudnia --> [[Plik:FIS Ski Jumping World Cup 2003 Zakopane - Salumae.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Jens Salumäe]]''' – [[Estonia|estoński]] narciarz klasyczny startujący w [[Kombinacja norweska|kombinacji norweskiej]] oraz [[Skoki narciarskie|skokach narciarskich]], olimpijczyk. Do 2002 roku na międzynarodowej arenie startował przeważnie w zawodach kombinacji norweskiej. Przed sezonem 2002/2003 podjął decyzję o tym, że będzie występował wyłącznie w konkursach skoków narciarskich. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej [[Puchar Kontynentalny w kombinacji norweskiej|Pucharu Świata B w kombinacji norweskiej]] w sezonie 2001/2002. Trzykrotny uczestnik [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzysk olimpijskich]] w latach 1998–2006. Pięciokrotny uczestnik [[Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym|mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym]] w latach 1999–2007. Najwyższe miejsce na mistrzostwach świata zajął w kombinacji norweskiej w [[Lahti]] – był 11. w konkursie drużynowym i 17. indywidualnie w sprincie. W skokach jego najlepszym wynikiem było 37. miejsce na normalnej skoczni w [[Oberstdorf]]ie. Pierwszy w historii [[Reprezentacja Estonii w skokach narciarskich|reprezentant Estonii]], który zdobył punkty do klasyfikacji generalnej [[Puchar Świata w skokach narciarskich|Pucharu Świata w skokach narciarskich]]. [[Krajowe rekordy w długości skoku narciarskiego mężczyzn|Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego]] w latach 2004–2012 z rezultatem 195 metrów, osiągniętym na skoczni w [[Planica|Planicy]]. ''[[Jens Salumäe|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Słowacja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010]]''' – występ kadry sportowców reprezentujących [[Słowacja|Słowację]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010|igrzyskach]] w 2010 roku w [[Vancouver]]. Reprezentacja liczyła 73 sportowców – 41 mężczyzn i 32 kobiety. Wystąpili oni w 34 konkurencjach w ośmiu dyscyplinach sportowych. Największą część reprezentacji stanowili hokeiści – 24 zawodników i 21 zawodniczek. Reprezentanci Słowacji zdobyli w Vancouver trzy medale, po jednym z każdego kruszcu, wszystkie w konkurencjach biathlonowych – złoto w sprincie i srebro w biegu pościgowym zdobyła [[Anastasija Kuźmina]], a brąz w biegu masowym wywalczył [[Pavol Hurajt]]. Złoty medal Kuźminy był pierwszym złotym [[Słowaccy medaliści zimowych igrzysk olimpijskich|medalem zimowych igrzysk olimpijskim dla niepodległej Słowacji]]. Zdobyte medale pozwoliły Słowakom zająć 17. miejsce w [[Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|klasyfikacji medalowej]] igrzysk w Vancouver, ''ex aequo'' z reprezentacją [[Białoruś na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|Białorusi]]. Chorążym reprezentacji podczas [[Ceremonia otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|ceremonii otwarcia]] igrzysk był hokeista [[Žigmund Pálffy]], a podczas [[Ceremonia zamknięcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|ceremonii zamknięcia]] – biathlonista Pavol Hurajt. Był to piąty start Słowacji na [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzyskach olimpijskich]]. ''[[Słowacja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 01:30, 3 gru 2018
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
MiG-1 – radziecki samolot myśliwski z okresu II wojny światowej, skonstruowany w biurze Nikołaja Polikarpowa i ukończony przez Mikojana i Guriewicza. Stanowił jednomiejscowy jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej, z chowanym podwoziem, napędzany silnikiem rzędowym. Wyprodukowany tylko w liczbie 100 sztuk w 1940 roku, został następnie zastąpiony przez jego produkowaną masowo wersję rozwojową MiG-3. Wszedł do służby jako pierwszy z nowoczesnych radzieckich myśliwców przełomu lat 30. i 40. i służył bojowo w początkowym okresie tzw. wielkiej wojny ojczyźnianej, w latach 1941–1942. Był pierwszym samolotem noszącym sygnaturę MiG – biura Mikojana i Guriewicza. Oba typy myśliwców MiG, podobnie jak inne radzieckie samoloty, poniosły wielkie straty w dwóch pierwszych dniach niemieckiej zmasowanej kampanii powietrznej. Większość została zniszczona w nalotach na lotniska, przy tym uszkodzone samoloty musiały być porzucane z powodu szybkich postępów Niemców, chaosu, braku możliwości ewakuacji oraz braku części zamiennych. Czytaj więcej…
Jutro
Polska szkoła filmowa – formacja artystyczna obecna w kinematografii polskiej w latach 1956–1963. Źródłami inspiracji dla niej były neorealizm włoski, ekspresjonizm oraz film noir, celem zaś – zerwanie z estetyką kina socrealistycznego. Polska szkoła filmowa była tematycznie różnorodna, aczkolwiek stale powracał w niej rozrachunek z okresem II wojny światowej, będącej przeżyciem pokoleniowym dla artystów urodzonych w latach 20. Bodźcem dla zmian umożliwiających narodziny nurtu były wydarzenia październikowe 1956 roku oraz równoczesne wyodrębnienie się zespołów filmowych, np. „Kadr” oraz „Kamera”. Dzieła polskiej szkoły filmowej były wielokrotnie nagradzane za granicą, zwracając uwagę światowej krytyki na przemiany w narodowej kinematografii. Równocześnie wzbudzały burzliwe dyskusje na temat mitów bohaterskich oraz bilansu wojny i okupacji. Pod adresem nurtu padały zarzuty dotyczące jego pesymistycznej wymowy, a w 1960 roku Sekretariat Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wydał tajną uchwałę w sprawie kinematografii, która faktycznie oznaczała koniec formacji. Choć zachodnia krytyka nie była nastawiona do nurtu entuzjastycznie, szkoła polska pozostaje – obok kina moralnego niepokoju – jednym z najważniejszych kierunków w historii kina polskiego. Czytaj więcej…
Pojutrze
Newag Nevelo – prototyp tramwaju niskopodłogowego wyprodukowany w 2012 roku w zakładach Newag w Nowym Sączu. Nevelo to tramwaj jednokierunkowy, trójczłonowy, przegubowy, oparty na czterech wózkach skrętnych i w całości niskopodłogowy. Na przełomie 2009 i 2010 roku zarząd spółki Newag postanowił stworzyć nowy produkt. Zdecydowano się na budowę tramwaju, ponieważ w tamtym okresie w Polsce do wymiany było nawet kilka tysięcy pojazdów tego typu. Projekt mechaniczny konstrukcji prototypu opracował EC Engineering, natomiast projekt podzespołów energoelektronicznych wraz z systemem sterowania oraz współpracy systemowej wszystkich podzespołów i systemów elektrycznych wykonał Medcom. Produkcja pojazdu w zakładach Newag w Nowym Sączu trwała do połowy marca 2012 roku. Jego premiera miała miejsce w ramach Komisji Taboru Tramwajowego Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej w kwietniu 2012 roku w Poznaniu, a od czerwca 2013 roku pojazd jest testowany w Krakowie. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Nieświszczuk czarnoogonowy – gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych. Jest jednym z pięciu gatunków gryzoni zaliczanych do rodzaju nieświszczuk. Zamieszkuje prerie na dużym obszarze Ameryki Północnej: od południowej części kanadyjskiej prowincji Saskatchewan po południowe regiony meksykańskiego stanu Coahuila oraz od wschodniej części stanu Nebraska po zachodnie krańce Montany. Nieświszczuk czarnoogonowy jest gryzoniem o zwartej budowie ciała, największym przedstawicielem rodzaju. Tułów wraz z głową osiąga długość do około 30 cm przy masie ciała około 1 kg. Sierść w części grzbietowej ma barwę szarawożółtą, brązową lub czerwonobrązową, zaś w części brzusznej jest jaśniejsza. Ogon osiąga długość około 10 cm i z wierzchu jest pokryty ciemnobrunatną sierścią. Masa ciała dorosłych nieświszczuków czarnoogonowych zmienia się w poszczególnych częściach roku. Żywi się trawami i ziołami. Jest szkodnikiem upraw rolnych i z tego powodu jest tępiony przez człowieka. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Cerkiew Świętej Trójcy w Dubience – prawosławna cerkiew filialna w Dubience. W Dubience w XVIII wieku istniała parafia unicka, najprawdopodobniej posiadająca własną drewnianą świątynię. W 1875 roku placówka duszpasterska w Dubience została przyłączona do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego razem z całą unicką diecezją chełmską. W końcu stulecia cerkiew uległa zniszczeniu w pożarze i w 1909 roku została zastąpiona nową murowaną budowlą sakralną, zbudowaną z fundacji moskiewskiego kupca Kławdija Paschałowa. W dwudziestoleciu międzywojennym cerkiew była czynna jako świątynia filialna. Obiekt został zamknięty dla celów kultowych w 1945 roku i przez kolejne dziesięciolecia pełnił funkcje magazynu. Część wyposażenia przewieziono do nowo tworzonej cerkwi Świętych Piotra i Pawła w Słupsku, inne elementy zostały rozkradzione, freski we wnętrzu cerkwi uległy zniszczeniu. Obiekt był remontowany dopiero po 1990 roku, zaś na początku XXI wieku stał się ponownie własnością Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Pozostaje jednak nieczynny z uwagi na zły stan techniczny. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Orzeł z gór – brytyjsko-niemiecki niemy dreszczowiec z elementami melodramatu z 1927 roku w reżyserii Alfreda Hitchcocka. Został zrealizowany na podstawie scenariusza autorstwa Eliota Stannarda, który opracował go na podstawie historii Charlesa Lapwortha. Akcja filmu rozgrywa się w górskim miasteczku w stanie Kentucky. Pan Pettigrew (Bernhard Goetzke) zakochuje się bez wzajemności w nauczycielce Beatrice (Nita Naldi). Gdy kobieta odrzuca jego uczucia, mężczyzna postanawia się zemścić, rozpowszechniając fałszywe informacje na temat jej stylu życia. Dręczona przez miejscową społeczność, Beatrice zmuszona jest do ucieczki w góry. Film otrzymał negatywne opinie ze strony producentów studia, wskutek czego jego oficjalna premiera odbyła się dopiero po sukcesie komercyjnym Lokatora w maju 1927 roku. Nieprzychylne recenzje prasowe i opinie ze strony krytyków spowodowały, że Hitchcock wielokrotnie wyrażał ulgę z powodu zaginięcia obrazu uważając go za „bardzo zły”. Orzeł z gór jest wciąż aktywnie poszukiwany, między innymi przez Brytyjski Instytut Filmowy. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Jens Salumäe – estoński narciarz klasyczny startujący w kombinacji norweskiej oraz skokach narciarskich, olimpijczyk. Do 2002 roku na międzynarodowej arenie startował przeważnie w zawodach kombinacji norweskiej. Przed sezonem 2002/2003 podjął decyzję o tym, że będzie występował wyłącznie w konkursach skoków narciarskich. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata B w kombinacji norweskiej w sezonie 2001/2002. Trzykrotny uczestnik zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1998–2006. Pięciokrotny uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w latach 1999–2007. Najwyższe miejsce na mistrzostwach świata zajął w kombinacji norweskiej w Lahti – był 11. w konkursie drużynowym i 17. indywidualnie w sprincie. W skokach jego najlepszym wynikiem było 37. miejsce na normalnej skoczni w Oberstdorfie. Pierwszy w historii reprezentant Estonii, który zdobył punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach narciarskich. Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego w latach 2004–2012 z rezultatem 195 metrów, osiągniętym na skoczni w Planicy. Czytaj więcej…