Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 29 października --> [[Plik:François Delecour(1).jpg|100px|right]] |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 29 października --> [[Plik:François Delecour(1).jpg|100px|right]] |
||
'''[[François Delecour]]''' – [[Francja|francuski]] kierowca rajdowy. W swojej karierze był członkiem |
'''[[François Delecour]]''' – [[Francja|francuski]] kierowca rajdowy. W swojej karierze był członkiem takich zespołów jak: [[Ford World Rally Team|Ford]], [[Peugeot Sport|Peugeot]] i [[Ralliart|Mitsubishi]]. Jego pilotami byli między innymi [[Christian Gilbert]], [[Daniel Grataloup]] i [[Dominique Savignoni]]. Swoją karierę rajdową Delecour rozpoczął w 1981 roku, a jego pierwszym samochodem było [[Autobianchi A112|Autobianchi A112 Abarth]]. W styczniu 1984 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata zajmując 67. miejsce w [[Rajd Monte Carlo 1984|Rajdzie Monte Carlo]] samochodem [[Talbot Samba]]. W styczniu 1991 roku podczas [[Rajd Monte Carlo 1991|Rajdu Monte Carlo]] po raz pierwszy w karierze stanął na podium tej konkurencji, gdy zajął 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo odniósł w marcu 1993 w [[Rajd Portugalii 1993|Rajdzie Portugalii]]. W tym samym roku wywalczył wicemistrzostwo świata. W latach 2012–2014 trzykrotnie z rzędu zdobywał tytuł mistrza Rumunii. W swojej karierze Delecour wygrał łącznie 4 rajdy w mistrzostwach świata i 19 razy stawał na podium. Zdobył w nich łącznie 334 punkty i wygrał 214 [[odcinek specjalny|odcinków specjalnych]]. ''[[François Delecour|Czytaj więcej…]]'' |
||
|2=<!--Propozycja na wtorek 30 października [[Plik:|100px|right]] --> |
|2=<!--Propozycja na wtorek 30 października [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[Strona bierna w języku niemieckim]]''' – kategoria gramatyczna służąca do przedstawienia dopełnienia jako podmiotu w [[Język niemiecki|języku niemieckim]]. Istnieją dwa rodzaje strony biernej: Vorgangspassiv, odnosząca się do czynności, i Zustandspassiv, opisująca stan. Strona bierna jest zabiegiem gramatycznym, pozwalającym wyeksponować osobę lub rzecz, na której wykonywana jest dana czynność. Oprócz formalnej strony biernej w języku niemieckim istnieje szereg konstrukcji pozwalających osiągnąć efekt podobny do jej zastosowania. Istnieją wreszcie czasowniki i konteksty gramatyczne, w których użycie strony biernej nie jest możliwe. W porównaniu z językiem polskim strony biernej używa się w języku niemieckim znacznie częściej, zwłaszcza w formalnym języku pisanym, w tekstach technicznych i dziennikarskich. Ze względu jednak na możliwość dość swobodnej zmiany [[Szyk wyrazów w zdaniu niemieckim|szyku wyrazów w zdaniu]] w celu podkreślenia innej jego części, strony biernej w języku niemieckim używa się nieco rzadziej niż w językach bez takiej możliwości. ''[[Strona bierna w języku niemieckim|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Strona bierna w języku niemieckim]]''' – kategoria gramatyczna służąca do przedstawienia dopełnienia jako podmiotu w [[Język niemiecki|języku niemieckim]]. Istnieją dwa rodzaje strony biernej: Vorgangspassiv, odnosząca się do czynności, i Zustandspassiv, opisująca stan. Strona bierna jest zabiegiem gramatycznym, pozwalającym wyeksponować osobę lub rzecz, na której wykonywana jest dana czynność. Oprócz formalnej strony biernej w języku niemieckim istnieje szereg konstrukcji pozwalających osiągnąć efekt podobny do jej zastosowania. Istnieją wreszcie czasowniki i konteksty gramatyczne, w których użycie strony biernej nie jest możliwe. W porównaniu z językiem polskim strony biernej używa się w języku niemieckim znacznie częściej, zwłaszcza w formalnym języku pisanym, w tekstach technicznych i dziennikarskich. Ze względu jednak na możliwość dość swobodnej zmiany [[Szyk wyrazów w zdaniu niemieckim|szyku wyrazów w zdaniu]] w celu podkreślenia innej jego części, strony biernej w języku niemieckim używa się nieco rzadziej niż w językach bez takiej możliwości. ''[[Strona bierna w języku niemieckim|Czytaj więcej…]]'' |
Wersja z 10:13, 29 paź 2018
Dzisiaj
François Delecour – francuski kierowca rajdowy. W swojej karierze był członkiem takich zespołów jak: Ford, Peugeot i Mitsubishi. Jego pilotami byli między innymi Christian Gilbert, Daniel Grataloup i Dominique Savignoni. Swoją karierę rajdową Delecour rozpoczął w 1981 roku, a jego pierwszym samochodem było Autobianchi A112 Abarth. W styczniu 1984 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata zajmując 67. miejsce w Rajdzie Monte Carlo samochodem Talbot Samba. W styczniu 1991 roku podczas Rajdu Monte Carlo po raz pierwszy w karierze stanął na podium tej konkurencji, gdy zajął 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo odniósł w marcu 1993 w Rajdzie Portugalii. W tym samym roku wywalczył wicemistrzostwo świata. W latach 2012–2014 trzykrotnie z rzędu zdobywał tytuł mistrza Rumunii. W swojej karierze Delecour wygrał łącznie 4 rajdy w mistrzostwach świata i 19 razy stawał na podium. Zdobył w nich łącznie 334 punkty i wygrał 214 odcinków specjalnych. Czytaj więcej…
Jutro
Strona bierna w języku niemieckim – kategoria gramatyczna służąca do przedstawienia dopełnienia jako podmiotu w języku niemieckim. Istnieją dwa rodzaje strony biernej: Vorgangspassiv, odnosząca się do czynności, i Zustandspassiv, opisująca stan. Strona bierna jest zabiegiem gramatycznym, pozwalającym wyeksponować osobę lub rzecz, na której wykonywana jest dana czynność. Oprócz formalnej strony biernej w języku niemieckim istnieje szereg konstrukcji pozwalających osiągnąć efekt podobny do jej zastosowania. Istnieją wreszcie czasowniki i konteksty gramatyczne, w których użycie strony biernej nie jest możliwe. W porównaniu z językiem polskim strony biernej używa się w języku niemieckim znacznie częściej, zwłaszcza w formalnym języku pisanym, w tekstach technicznych i dziennikarskich. Ze względu jednak na możliwość dość swobodnej zmiany szyku wyrazów w zdaniu w celu podkreślenia innej jego części, strony biernej w języku niemieckim używa się nieco rzadziej niż w językach bez takiej możliwości. Czytaj więcej…
Pojutrze
KT-89 – polski kuter torpedowy z okresu zimnej wojny, jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę radzieckich okrętów projektu 183. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w Leningradzie, a następnie została zakupiona przez Polskę i w czerwcu 1957 roku weszła w skład Marynarki Wojennej. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów i 3 marynarzy. Jednostka wyposażona była w dwie pojedyncze wyrzutnie torpedowe TTKA-53M kal. 533 mm, umieszczone wzdłuż burt na śródokręciu z odchyleniem 6° na zewnątrz, przenosząc dwie torpedy typu 53-38U lub 53-39. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy działek automatycznych 2M-3M kal. 25 mm, z łącznym zapasem amunicji wynoszącym 4000 naboi, umieszczone przed nadbudówką i na rufie. Broń ZOP stanowiło 8–12 bomb głębinowych BB-1, umieszczonych wzdłuż burt w części rufowej, za wyrzutniami torpedowymi. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony znakami burtowymi KT-89 i 416, został skreślony z listy floty w październiku 1973 roku. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Różanecznik żółty – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych. Występuje na Kaukazie i w Azji Mniejszej, poza tym na izolowanych obszarach na Ukrainie, Białorusi, w Słowenii oraz Grecji. W Polsce gatunek znany z jednego stanowiska uznawanego za naturalne. Znajduje się ono koło wsi Wola Zarczycka w Kotlinie Sandomierskiej i chronione jest w rezerwacie przyrody Kołacznia. Poza tym gatunek introdukowany do lasów i chroniony także w kilku rezerwatach na takich stanowiskach. Roślina trująca, ale ze względu na efektowne kwitnienie, silny aromat oraz jesienne przebarwianie się liści – rozpowszechniona jest w uprawie jako roślina ozdobna. Zalecana jest także do sadzenia na skarpach w celu ochrony ich przed erozją. W Turcji, w miejscach masowego występowania w lasach, roślina ta bywa zwalczana. W obszarze masowego występowania w lasach kolchidzkich na tureckim wybrzeżu Morza Czarnego różanecznik żółty wraz z pontyjskim uznawane są za gatunki szkodliwe, w dużym stopniu ograniczające odnowienie lasów i zmniejszające zróżnicowanie gatunkowe. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ireneusz Jeleń – były polski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. Jest wychowankiem Piasta Cieszyn, później występował w Beskidzie Skoczów, a w 2002 roku przeszedł do Wisły Płock. Jako gracz tego zespołu zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Przez pięć lat występował we francuskim zespole AJ Auxerre, a następnie przez rok w Lille OSC. Po powrocie do kraju był przez dwa miesiące zawodnikiem Podbeskidzia Bielsko-Biała. 11 grudnia 2003 roku Jeleń zadebiutował w reprezentacji Polski w wygranym 4:0 towarzyskim spotkaniu z Maltą. W 2006 roku został powołany przez selekcjonera Pawła Janasa do kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech, na których rozegrał trzy spotkania. Do najważniejszych sukcesów Jelenia w karierze należy zdobycie Pucharu Polski z Wisłą Płock w 2006 roku. W sezonie 2003/2004 strzelając 18 goli został wicekrólem strzelców polskiej ligi. Jeleń był graczem prawonożnym. Pomimo warunków fizycznych wykazywał się elastycznością, sprawnością i szybkością, jednak jego słabszą stroną była gra głową. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Tychy Lodowisko – końcowy przystanek kolejowy Szybkiej Kolei Regionalnej w Śródmieściu Tychów pod wiaduktem w ciągu ulicy kardynała Stefana Wyszyńskiego. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się Stadion Zimowy. Przystanek powstał w 2012 roku w ramach rozbudowy Szybkiej Kolei Regionalnej. Przystanek znajduje się przy torze łączącym nr 696 Tychy Miasto – Tychy Lodowisko, biegnącym równolegle do linii nr 179 Tychy – Mysłowice Kosztowy. Na przystanku znajduje się jeden peron o długości 220 m, wyposażony w automaty biletowe, dynamiczną informację pasażerską, megafony, monitoring, oświetlenie, wiaty i słupki alarmowo-rozmówne. Obok przystanku znajduje się 4-kondygnacyjny parking Parkuj i Jedź, mogący pomieścić 352 samochody oraz 50 rowerów. Parking posiada 18 metrowy tunel łączący go bezpośrednio z peronem przystanku. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Kurt Gerstein – niemiecki oficer SS, kierownik Sanitarnego Biura Technicznego Instytutu Zdrowia Waffen-SS, a równocześnie działacz antyhitlerowski, naoczny świadek masowych mordów w obozach zagłady w Bełżcu oraz Treblince, który starał się poinformować aliantów oraz papieża Piusa XII o ludobójstwie w obozach koncentracyjnych. Autor tzw. „Raportu Gersteina” na temat Zagłady Żydów. Prokuratorzy użyli później raportów jako materiału dowodowego w czasie procesów przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Pomogły w skazaniu na śmierć przełożonego Gersteina dr. Joachima Mrugowsky’ego, były wykorzystywane w procesie IG Farben, w procesach załogi Bełżca oraz w procesie Adolfa Eichmanna. W lipcu 1945 roku został uznany za podejrzanego o udział w zbrodniach, aresztowany i wysłany do więzienia Cherche-Midi w Paryżu. Raporty z przesłuchań wskazują, że Francuzi potraktowali Gernsteina jako SS-mana, który w zamian za zeznania chce uzyskać wolność. Nie wierzyli w jego zapewnienia o oporze i ideowym celu podjęcia służby w SS. W dwanaście dni po osadzeniu Kurta Gersteina w paryskim więzieniu, jego zwłoki znaleziono powieszone w celi. Czytaj więcej…