Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''[[Nadieżda Ładygina-Kots]]''' – [[Rosjanie|rosyjska]] [[Doktor (stopień naukowy)|doktor]] [[nauki biologiczne|nauk biologicznych]], [[Zoopsychologia|zoopsycholog]], [[Prymatologia|prymatolog]], zaliczana do grona pionierów [[Psychobiologia#Psychologia porównawcza|psychologii porównawczej]], współzałożycielka i kurator Muzeum Darwina w [[Moskwa|Moskwie]], w latach 1945–1963 starszy pracownik naukowy działu psychologii w Instytucie Filozofii [[Rosyjska Akademia Nauk|Akademii Nauk ZSRR]]. W końcu lat 50. XX wieku Ładygina-Kots opublikowała pracę, dotyczącą szeroko ujętego problemu kształtowania się [[psychika|psychiki]] w procesie [[ewolucja|ewolucji]]. Wykazywała, że ten proces, który rozpoczął się od powstania najprostszych [[Organizm jednokomórkowy|organizmów jednokomórkowych]] z [[Materia (fizyka)|materii]] nieożywionej doprowadził do rozwoju różnych form [[życie|życia]] dzięki [[pobudliwość|pobudliwości]] [[komórka|komórek]] [[biologia|biologicznych]] Została wyróżniona m.in. tytułem [[Zasłużony Działacz Nauki RFSRR]] oraz odznaczeniami państwowymi. Publikacje Ładyginy-Kots są cytowane współcześnie, m.in. przez psychologów, zajmujących się problemami [[stres]]u, [[emocja|emocji]] oraz [[dobrostan subiektywny|dobrostanu człowieka]]. ''[[Nadieżda Ładygina-Kots|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Nadieżda Ładygina-Kots]]''' – [[Rosjanie|rosyjska]] [[Doktor (stopień naukowy)|doktor]] [[nauki biologiczne|nauk biologicznych]], [[Zoopsychologia|zoopsycholog]], [[Prymatologia|prymatolog]], zaliczana do grona pionierów [[Psychobiologia#Psychologia porównawcza|psychologii porównawczej]], współzałożycielka i kurator Muzeum Darwina w [[Moskwa|Moskwie]], w latach 1945–1963 starszy pracownik naukowy działu psychologii w Instytucie Filozofii [[Rosyjska Akademia Nauk|Akademii Nauk ZSRR]]. W końcu lat 50. XX wieku Ładygina-Kots opublikowała pracę, dotyczącą szeroko ujętego problemu kształtowania się [[psychika|psychiki]] w procesie [[ewolucja|ewolucji]]. Wykazywała, że ten proces, który rozpoczął się od powstania najprostszych [[Organizm jednokomórkowy|organizmów jednokomórkowych]] z [[Materia (fizyka)|materii]] nieożywionej doprowadził do rozwoju różnych form [[życie|życia]] dzięki [[pobudliwość|pobudliwości]] [[komórka|komórek]] [[biologia|biologicznych]] Została wyróżniona m.in. tytułem [[Zasłużony Działacz Nauki RFSRR]] oraz odznaczeniami państwowymi. Publikacje Ładyginy-Kots są cytowane współcześnie, m.in. przez psychologów, zajmujących się problemami [[stres]]u, [[emocja|emocji]] oraz [[dobrostan subiektywny|dobrostanu człowieka]]. ''[[Nadieżda Ładygina-Kots|Czytaj więcej…]]'' |
||
|2=<!--Propozycja na wtorek 4 września --> [[Plik:Euphorbia palustris Zazymya2.jpg|100px|right]] |
|2=<!--Propozycja na wtorek 4 września --> [[Plik:Euphorbia palustris Zazymya2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Wilczomlecz błotny]]''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny należący do rodziny [[Wilczomleczowate|wilczomleczowatych]]. Jest to [[roślina zielna]] przypominająca pokrojem niewielki krzew [[Wierzba|wierzby]], o prosto wzniesionych, wyrastających w kępach pędach osiągających zwykle ok. 120 cm wysokości. Występuje w Europie z wyjątkiem jej południowych i północnych krańców, na wschodzie sięga po północno-zachodni [[Kazachstan]]. W [[Polska|Polsce]] gatunek rzadki. Rośnie głównie w dolinach dużych rzek i ustępuje z powodu regulacji rzek, bowiem ograniczenie wezbrań utrudnia jego skuteczne rozsiewanie się. Jest rośliną trującą, ale też wykorzystywaną jako ozdobna oraz lecznicza. |
'''[[Wilczomlecz błotny]]''' – [[Gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny należący do rodziny [[Wilczomleczowate|wilczomleczowatych]]. Jest to [[roślina zielna]] przypominająca pokrojem niewielki krzew [[Wierzba|wierzby]], o prosto wzniesionych, wyrastających w kępach pędach osiągających zwykle ok. 120 cm wysokości. Występuje w Europie z wyjątkiem jej południowych i północnych krańców, na wschodzie sięga po północno-zachodni [[Kazachstan]]. W [[Polska|Polsce]] gatunek rzadki. Rośnie głównie w dolinach dużych rzek i ustępuje z powodu regulacji rzek, bowiem ograniczenie wezbrań utrudnia jego skuteczne rozsiewanie się. Jest rośliną trującą, ale też wykorzystywaną jako ozdobna oraz lecznicza. Jej korzeń ma mieć działanie przeciwgorączkowe, a sok mleczny stosowany jest przeciw kurzajkom i brodawkom. Odwary z tego gatunku stosowane były m.in. w ziołolecznictwie na [[Podole|Podolu]]. Roślina rozmnażana jest przez wysiew nasion. Należy ją uprawiać na brzegach wód pojedynczo lub w małych grupach, w miejscach otwartych, słonecznych do półcienistych. ''[[Wilczomlecz błotny|Czytaj więcej…]]'' |
||
|3=<!--Propozycja na środę 5 września --> [[Plik:U-Bahn Wien.svg|100px|right]] |
|3=<!--Propozycja na środę 5 września --> [[Plik:U-Bahn Wien.svg|100px|right]] |
||
'''[[Metro w Wiedniu]]''' – system [[Metro|metra]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], obok sieci [[S-Bahn w Wiedniu|S-Bahn]], [[Tramwaje w Wiedniu|tramwajów]], autobusów oraz linii ''Wiener Lokalbahn'' jest jednym z najważniejszych środków transportu w austriackiej stolicy. Codziennie przewozi 1,25 mln pasażerów, czyli 453,6 mln rocznie. Po próbach testowych linii U4 na odcinku [[Wien Heiligenstadt|Heiligenstadt]] – [[Friedensbrücke]] w 1976 roku, metro oficjalnie otwarto w dniu 25 lutego 1978. Sieć składa się z 5 linii i jest jednym z najstarszych systemów w Europie - patrząc na Stadtbahn w Wiedniu, którego korzenie sięgają 1898 roku. Cały układ ma 83,3 km oraz 109 stacji. Istnieje dziewięć stacji przesiadkowych, z czego większość umożliwia przesiadki między dwiema liniami. Każda linia ma osobne tory i nie koliduje z innymi, dzięki czemu nie ma problemu pierwszeństwa przejazdu pociągów różnych linii na ich skrzyżowaniu. Średnia odległość między stacjami wynosi 769 m, a średnia prędkość podróży metrem ok. 33 km/h. Operatorem sieci jest spółka Wiener Linien GmbH & Co KG, należąca do Wiener Stadtwerke AG, i należąca do związku komunikacyjnego Verkehrsverbund Ost-Region. ''[[Metro w Wiedniu|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Metro w Wiedniu]]''' – system [[Metro|metra]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], obok sieci [[S-Bahn w Wiedniu|S-Bahn]], [[Tramwaje w Wiedniu|tramwajów]], autobusów oraz linii ''Wiener Lokalbahn'' jest jednym z najważniejszych środków transportu w austriackiej stolicy. Codziennie przewozi 1,25 mln pasażerów, czyli 453,6 mln rocznie. Po próbach testowych linii U4 na odcinku [[Wien Heiligenstadt|Heiligenstadt]] – [[Friedensbrücke]] w 1976 roku, metro oficjalnie otwarto w dniu 25 lutego 1978. Sieć składa się z 5 linii i jest jednym z najstarszych systemów w Europie - patrząc na Stadtbahn w Wiedniu, którego korzenie sięgają 1898 roku. Cały układ ma 83,3 km oraz 109 stacji. Istnieje dziewięć stacji przesiadkowych, z czego większość umożliwia przesiadki między dwiema liniami. Każda linia ma osobne tory i nie koliduje z innymi, dzięki czemu nie ma problemu pierwszeństwa przejazdu pociągów różnych linii na ich skrzyżowaniu. Średnia odległość między stacjami wynosi 769 m, a średnia prędkość podróży metrem ok. 33 km/h. Operatorem sieci jest spółka Wiener Linien GmbH & Co KG, należąca do Wiener Stadtwerke AG, i należąca do związku komunikacyjnego Verkehrsverbund Ost-Region. ''[[Metro w Wiedniu|Czytaj więcej…]]'' |
||
Wersja z 08:15, 4 wrz 2018
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Nadieżda Ładygina-Kots – rosyjska doktor nauk biologicznych, zoopsycholog, prymatolog, zaliczana do grona pionierów psychologii porównawczej, współzałożycielka i kurator Muzeum Darwina w Moskwie, w latach 1945–1963 starszy pracownik naukowy działu psychologii w Instytucie Filozofii Akademii Nauk ZSRR. W końcu lat 50. XX wieku Ładygina-Kots opublikowała pracę, dotyczącą szeroko ujętego problemu kształtowania się psychiki w procesie ewolucji. Wykazywała, że ten proces, który rozpoczął się od powstania najprostszych organizmów jednokomórkowych z materii nieożywionej doprowadził do rozwoju różnych form życia dzięki pobudliwości komórek biologicznych Została wyróżniona m.in. tytułem Zasłużony Działacz Nauki RFSRR oraz odznaczeniami państwowymi. Publikacje Ładyginy-Kots są cytowane współcześnie, m.in. przez psychologów, zajmujących się problemami stresu, emocji oraz dobrostanu człowieka. Czytaj więcej…
Jutro
Wilczomlecz błotny – gatunek rośliny należący do rodziny wilczomleczowatych. Jest to roślina zielna przypominająca pokrojem niewielki krzew wierzby, o prosto wzniesionych, wyrastających w kępach pędach osiągających zwykle ok. 120 cm wysokości. Występuje w Europie z wyjątkiem jej południowych i północnych krańców, na wschodzie sięga po północno-zachodni Kazachstan. W Polsce gatunek rzadki. Rośnie głównie w dolinach dużych rzek i ustępuje z powodu regulacji rzek, bowiem ograniczenie wezbrań utrudnia jego skuteczne rozsiewanie się. Jest rośliną trującą, ale też wykorzystywaną jako ozdobna oraz lecznicza. Jej korzeń ma mieć działanie przeciwgorączkowe, a sok mleczny stosowany jest przeciw kurzajkom i brodawkom. Odwary z tego gatunku stosowane były m.in. w ziołolecznictwie na Podolu. Roślina rozmnażana jest przez wysiew nasion. Należy ją uprawiać na brzegach wód pojedynczo lub w małych grupach, w miejscach otwartych, słonecznych do półcienistych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Metro w Wiedniu – system metra w Wiedniu, obok sieci S-Bahn, tramwajów, autobusów oraz linii Wiener Lokalbahn jest jednym z najważniejszych środków transportu w austriackiej stolicy. Codziennie przewozi 1,25 mln pasażerów, czyli 453,6 mln rocznie. Po próbach testowych linii U4 na odcinku Heiligenstadt – Friedensbrücke w 1976 roku, metro oficjalnie otwarto w dniu 25 lutego 1978. Sieć składa się z 5 linii i jest jednym z najstarszych systemów w Europie - patrząc na Stadtbahn w Wiedniu, którego korzenie sięgają 1898 roku. Cały układ ma 83,3 km oraz 109 stacji. Istnieje dziewięć stacji przesiadkowych, z czego większość umożliwia przesiadki między dwiema liniami. Każda linia ma osobne tory i nie koliduje z innymi, dzięki czemu nie ma problemu pierwszeństwa przejazdu pociągów różnych linii na ich skrzyżowaniu. Średnia odległość między stacjami wynosi 769 m, a średnia prędkość podróży metrem ok. 33 km/h. Operatorem sieci jest spółka Wiener Linien GmbH & Co KG, należąca do Wiener Stadtwerke AG, i należąca do związku komunikacyjnego Verkehrsverbund Ost-Region. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Urzeczona – amerykański psychologiczny thriller noir z 1945 roku w reżyserii Alfreda Hitchcocka, będący adaptacją powieści The House of Dr. Edwardes autorstwa Johna Palmera i Hilary’ego St. George’a Sandersa z 1927 roku. Akcja filmu rozgrywa się w fikcyjnej klinice psychiatrycznej Green Manors w amerykańskim stanie Vermont. Po odejściu na emeryturę przez doktora Murchisona (Leo G. Carroll), nowym dyrektorem placówki zostaje szanowany i uznany w środowisku medycznym Anthony Edwardes (Gregory Peck). Jego sympatyczna natura i urok osobisty wzbudza zainteresowanie chłodnej doktor Petersen (Ingrid Bergman). Wkrótce lekarka odkrywa, że Edwardes cierpi na psychozę powiązaną z amnezją i nie pamięta, kim jest naprawdę. Po premierze obraz uzyskał na ogół przychylne recenzje krytyków i doceniony został przez widownię. Zarobił 7 milionów dolarów, stając się najbardziej dochodowym filmem w dotychczasowej karierze Hitchcocka. Spośród sześciu nominacji do nagrody Akademii Filmowej, Urzeczona zdobyła statuetkę w kategorii za najlepszą muzykę. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Niezależni sportowcy olimpijscy na letnich igrzyskach olimpijskich – uczestnicy letnich igrzyskach olimpijskich, którzy rywalizowali, nie reprezentując żadnego kraju głównie z powodu przemian politycznych. Wystąpili po raz pierwszy na igrzyskach w Barcelonie w 1992 roku jako niezależni uczestnicy olimpijscy. Byli to sportowcy z Federalnej Republiki Jugosławii oraz Macedonii. Kolejny raz, już jako niezależni sportowcy olimpijscy na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000 roku, a byli to zawodnicy z walczącego o niepodległość Timoru Wschodniego. Kolejny raz wzięli udział w XXX Igrzyskach Olimpijskich w 2012 i byli to uczestnicy z krajów, które nie miały swoich komitetów olimpijskich - sportowcy z Antyli Holenderskich oraz z Sudanu Południowego. Po raz czwarty wystąpili w XXXI Igrzyskach Olimpijskich w 2016 i byli to uczestnicy z Kuwejtu. Niezależni sportowcy olimpijscy zdobyli na wszystkich dotychczasowych olimpiadach łącznie pięć medali. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Isogomphodon oxyrhynchus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Isogomphodon. Zamieszkuje płytkie tropikalne wody u wybrzeży północno-wschodniej Ameryki Południowej, od Trynidadu na północy po północną Brazylię na południu. Preferuje siedliska o mulistym dnie w pobliżu lasów namorzynowych, estuariów i ujść rzek, choć nie jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia zarówno w słonej i słodkiej wodzie. Posiada wydłużoną spłaszczoną głowę z ostro zakończonym pyskiem i dużym U-kształtnym otworem gębowym. Cechą charakterystyczną tego gatunku są duże szerokie, trójkątne płetwy piersiowe. Dorosłe osobniki nie przekraczają zwykle 1,5–1,6 m długości. Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Samica rodzi od 2 do 8 młodych w trakcie pory deszczowej, zwykle co drugi rok. Gatunek ten zdolny jest do przesuwania cyklu reprodukcyjnego z uwagi na niedogodne warunki środowiskowe. Z uwagi na ograniczony zasięg występowania oraz mocny spadek wielkości populacji w porównaniu do powolnego tempa reprodukcyjnego, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała tego rekina za gatunek krytycznie zagrożony. Czytaj więcej…
Za 6 dni
.jpg)
Hr. Ms. Piet Hein – holenderski niszczyciel z okresu międzywojennego i II wojny światowej, typu Admiralen. Budowany był w stoczni Burgerhout's Scheepswerf en Machinefabriek w Rotterdamie. Był typowym niszczycielem średniej wielkości okresu międzywojennego. Jego kadłub miał podniesiony pokład dziobowy na ok. 1/3 długości, sylwetka była dwukominowa. Uzbrojenie główne składało się z 4 pojedynczych dział kalibru 120 mm Bofors L/50 No.4, umieszczonych po dwa na dziobie i rufie w superpozycji. Okręt służył na wodach Holenderskich Indii Wschodnich, został zatopiony 19 lutego 1942 roku w bitwie w cieśninie Badung, w której został trafiony artylerią i torpedami japońskich niszczycieli „Asashio” oraz „Oshio”. Zginęło 64 członków załogi, w tym dowódca okrętu kmdr ppor. J.M.L.I. Chömpff oraz oficer maszynowy Willem Marie van Moppes, którzy zostali pośmiertnie odznaczeni za męstwo Orderem Wojskowym Wilhelma. Czytaj więcej…