Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|3=<!--Propozycja na środę 14 lutego --> [[Plik:El Greco Ecstasy of Saint Francis.jpg|100px|right]] |
|3=<!--Propozycja na środę 14 lutego --> [[Plik:El Greco Ecstasy of Saint Francis.jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Ekstaza św. Franciszka (obraz El Greca z 1575)|Ekstaza św. Franciszka]]''''' – obraz [[Malarstwo olejne|olejny]] przypisywany [[Hiszpanie|hiszpańskiemu]] [[malarstwo|malarzowi]] pochodzenia [[Grecja|greckiego]] Dominikosowi Theotokopulosowi, znanemu jako [[El Greco]], przedstawiający [[Franciszek z Asyżu|Świętego Franciszka z Asyżu]]. Dzieło, odkryte przypadkowo w 1964 roku w [[Kosów Lacki|Kosowie Lackim]] przez Izabellę Galicką oraz [[Hanna Sygietyńska-Kwoczyńska|Hannę Sygietyńską]], znajduje się w zbiorach [[Muzeum Diecezjalne w Siedlcach|Muzeum Diecezjalnego]] w [[Siedlce|Siedlcach]], a wyeksponowane publicznie zostało dopiero po czterdziestu latach od odkrycia. Jest to jedyny obraz w Polsce, któremu oficjalnie – na podstawie opinii komisji Ministerstwa Kultury i Sztuki z 1974 roku – przypisuje się autorstwo El Greca. W Polsce płótno zostało zinwentaryzowane po raz pierwszy w latach 1952–1954 i uznane wówczas za dzieło [[Holendrzy|holenderskiego]] malarza [[Gerrit van Honthorst|Gerrita van Honthorsta]], natomiast jego wcześniejsze losy nie są w pełni jasne. Nie wiadomo, jaką drogą, prawdopodobnie w latach 20. XX wieku, obraz trafił do Polski. Mimo przeprowadzenia kilkukrotnych badań specjalistycznych, których wyniki wskazywały na autorstwo El Greca, nadal istnieją w tym zakresie wątpliwości. ''[[Ekstaza św. Franciszka (obraz El Greca z 1575)|Czytaj więcej…]]'' |
'''''[[Ekstaza św. Franciszka (obraz El Greca z 1575)|Ekstaza św. Franciszka]]''''' – obraz [[Malarstwo olejne|olejny]] przypisywany [[Hiszpanie|hiszpańskiemu]] [[malarstwo|malarzowi]] pochodzenia [[Grecja|greckiego]] Dominikosowi Theotokopulosowi, znanemu jako [[El Greco]], przedstawiający [[Franciszek z Asyżu|Świętego Franciszka z Asyżu]]. Dzieło, odkryte przypadkowo w 1964 roku w [[Kosów Lacki|Kosowie Lackim]] przez Izabellę Galicką oraz [[Hanna Sygietyńska-Kwoczyńska|Hannę Sygietyńską]], znajduje się w zbiorach [[Muzeum Diecezjalne w Siedlcach|Muzeum Diecezjalnego]] w [[Siedlce|Siedlcach]], a wyeksponowane publicznie zostało dopiero po czterdziestu latach od odkrycia. Jest to jedyny obraz w Polsce, któremu oficjalnie – na podstawie opinii komisji Ministerstwa Kultury i Sztuki z 1974 roku – przypisuje się autorstwo El Greca. W Polsce płótno zostało zinwentaryzowane po raz pierwszy w latach 1952–1954 i uznane wówczas za dzieło [[Holendrzy|holenderskiego]] malarza [[Gerrit van Honthorst|Gerrita van Honthorsta]], natomiast jego wcześniejsze losy nie są w pełni jasne. Nie wiadomo, jaką drogą, prawdopodobnie w latach 20. XX wieku, obraz trafił do Polski. Mimo przeprowadzenia kilkukrotnych badań specjalistycznych, których wyniki wskazywały na autorstwo El Greca, nadal istnieją w tym zakresie wątpliwości. ''[[Ekstaza św. Franciszka (obraz El Greca z 1575)|Czytaj więcej…]]'' |
||
|4=<!--Propozycja na czwartek 15 lutego |
|4=<!--Propozycja na czwartek 15 lutego [[Plik:|100px|right]] --> |
||
'''[[László Gellér]]''' – węgierski skoczek narciarski, uczestnik [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1964|Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964]] i [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1968|1968]], reprezentant klubu [[Budapest Honvéd FC|Honvéd Budapeszt]], pięciokrotny mistrz Węgier w skokach narciarskich, rekordzista [[Skocznia narciarska w Mátraházie|skoczni w Mátraházie]]. Dwukrotnie wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz pierwszy miało to miejsce w 1964 roku, kiedy w [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964|konkursach skoków]] zajął 42. miejsce na skoczni normalnej oraz 34. na skoczni dużej. [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968|Cztery lata później]] był 34. na obiekcie normalnym i 19. na obiekcie dużym. W lutym 1962 roku László Gellér uczestniczył w [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym]]. [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|Konkurs skoków]] na skoczni K-90 ukończył na 58. miejscu, a na skoczni K-60 był 62. W [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1966|kolejnych mistrzostwach]] był 48. na skoczni normalnej i 50. na skoczni dużej. W latach 1961–1972 Gellér startował w konkursach [[Turniej Czterech Skoczni|Turnieju Czterech Skoczni]]. Najwyższe miejsce w karierze zajął w styczniu 1968 roku na skoczni w [[Bischofshofen]], gdzie był dziewiąty. ''[[László Gellér|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[László Gellér]]''' – węgierski skoczek narciarski, uczestnik [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1964|Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964]] i [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1968|1968]], reprezentant klubu [[Budapest Honvéd FC|Honvéd Budapeszt]], pięciokrotny mistrz Węgier w skokach narciarskich, rekordzista [[Skocznia narciarska w Mátraházie|skoczni w Mátraházie]]. Dwukrotnie wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz pierwszy miało to miejsce w 1964 roku, kiedy w [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964|konkursach skoków]] zajął 42. miejsce na skoczni normalnej oraz 34. na skoczni dużej. [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968|Cztery lata później]] był 34. na obiekcie normalnym i 19. na obiekcie dużym. W lutym 1962 roku László Gellér uczestniczył w [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym]]. [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|Konkurs skoków]] na skoczni K-90 ukończył na 58. miejscu, a na skoczni K-60 był 62. W [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1966|kolejnych mistrzostwach]] był 48. na skoczni normalnej i 50. na skoczni dużej. W latach 1961–1972 Gellér startował w konkursach [[Turniej Czterech Skoczni|Turnieju Czterech Skoczni]]. Najwyższe miejsce w karierze zajął w styczniu 1968 roku na skoczni w [[Bischofshofen]], gdzie był dziewiąty. ''[[László Gellér|Czytaj więcej…]]'' |
||
|5=<!--Propozycja na piątek 16 lutego --> [[Plik:Maria of Montferrat Coronation.jpg|100px|right]] |
|5=<!--Propozycja na piątek 16 lutego --> [[Plik:Maria of Montferrat Coronation.jpg|100px|right]] |
||
Wersja z 01:07, 12 lut 2018
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Protram 405N – prototypowy tramwaj zbudowany w latach 2011–2012 w zakładach Protram we Wrocławiu specjalnie dla MPK Kraków. Pojazd powstał w wyniku modernizacji trzech wagonów typu Konstal 105Na wyprodukowanych w zakładach Konstal Chorzów, które połączono dwoma członami niskopodłogowymi opartymi na przegubach. Jednostronny i jednokierunkowy pojazd o długości 40,57 m był najdłuższym polskim tramwajem od jego wybudowania w 2012 roku do końca czerwca 2015 roku, kiedy to bydgoskie zakłady Pojazdy Szynowe Pesa Bydgoszcz dostarczyły również do Krakowa pierwszy tramwaj Krakowiak o długości blisko 43 m. Po wyborze wykonawcy istniały plany, że w przypadku pozytywnych opinii o pojeździe większość krakowskich wagonów typu 105Na zostanie zmodernizowana w ten sposób. Ze względu na zmianę polityki przewoźnika zaprzestano modernizacji tego typu i zdecydowano się na zakup nowych tramwajów. Czytaj więcej…
Jutro
Atmosfera Plutona – warstwa gazów otaczająca planetę karłowatą (134340) Pluton. Atmosfera Plutona składa się głównie z azotu z niewielkim dodatkiem metanu oraz tlenku węgla, które to gazy uwalniają się z zestalonej postaci, w jakiej znajdują się na powierzchni tej planety karłowatej. Zawiera ona warstwy mgły, składającej się prawdopodobnie z bardziej złożonych związków chemicznych, powstałych z wymienionych gazów wskutek oddziaływania z promieniowaniem kosmicznym. Charakterystyczną cechą atmosfery Plutona są silne i nie do końca poznane zmiany w cyklu pór roku, wynikające z nietypowych parametrów jego ruchu orbitalnego oraz rotacji wokół osi. Ciśnienie na powierzchni Plutona zmierzone w 2015 roku przez sondę New Horizons to około 1 Pa, czyli mniej więcej 100 tys. razy mniej niż na powierzchni Ziemi. Temperatura na powierzchni Plutona wynosi 40–60 K i szybko rośnie wraz z wysokością, co związane jest z wywoływanym przez metan efektem cieplarnianym. Czytaj więcej…
Pojutrze
Ekstaza św. Franciszka – obraz olejny przypisywany hiszpańskiemu malarzowi pochodzenia greckiego Dominikosowi Theotokopulosowi, znanemu jako El Greco, przedstawiający Świętego Franciszka z Asyżu. Dzieło, odkryte przypadkowo w 1964 roku w Kosowie Lackim przez Izabellę Galicką oraz Hannę Sygietyńską, znajduje się w zbiorach Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach, a wyeksponowane publicznie zostało dopiero po czterdziestu latach od odkrycia. Jest to jedyny obraz w Polsce, któremu oficjalnie – na podstawie opinii komisji Ministerstwa Kultury i Sztuki z 1974 roku – przypisuje się autorstwo El Greca. W Polsce płótno zostało zinwentaryzowane po raz pierwszy w latach 1952–1954 i uznane wówczas za dzieło holenderskiego malarza Gerrita van Honthorsta, natomiast jego wcześniejsze losy nie są w pełni jasne. Nie wiadomo, jaką drogą, prawdopodobnie w latach 20. XX wieku, obraz trafił do Polski. Mimo przeprowadzenia kilkukrotnych badań specjalistycznych, których wyniki wskazywały na autorstwo El Greca, nadal istnieją w tym zakresie wątpliwości. Czytaj więcej…
Za 3 dni
László Gellér – węgierski skoczek narciarski, uczestnik Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 i 1968, reprezentant klubu Honvéd Budapeszt, pięciokrotny mistrz Węgier w skokach narciarskich, rekordzista skoczni w Mátraházie. Dwukrotnie wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz pierwszy miało to miejsce w 1964 roku, kiedy w konkursach skoków zajął 42. miejsce na skoczni normalnej oraz 34. na skoczni dużej. Cztery lata później był 34. na obiekcie normalnym i 19. na obiekcie dużym. W lutym 1962 roku László Gellér uczestniczył w mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Konkurs skoków na skoczni K-90 ukończył na 58. miejscu, a na skoczni K-60 był 62. W kolejnych mistrzostwach był 48. na skoczni normalnej i 50. na skoczni dużej. W latach 1961–1972 Gellér startował w konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Najwyższe miejsce w karierze zajął w styczniu 1968 roku na skoczni w Bischofshofen, gdzie był dziewiąty. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Maria z Montferratu – królowa Jerozolimy od 1205 roku. Jedyna córka Konrada z Montferratu i jego trzeciej żony Izabeli Jerozolimskiej. W chwili narodzin została następczynią tronu jerozolimskiego, a po śmierci matki w 1205 roku została formalnie królową. W 1210 roku poślubiła Jana z Brienne i została koronowana. Ślubu udzielił im patriarcha jerozolimski Albert. Matka Izabeli II, żony cesarza Fryderyka II. Krótko potem zmarła, przypuszczalnie na skutek komplikacji poporodowych. Formalnie następczynią Marii została jej córka, zaś Jan z Brienne sprawował rządy w jej imieniu jako regent. Od Marii wywodziła się starsza linia królewska domu jerozolimskiego, która wygasła w 1268 roku na jej prawnuku Konradynie, księciu Szwabii oraz królu Jerozolimy, straconym w Neapolu. Po tym zdarzeniu prawa do korony jerozolimskiej przeszły na potomków przyrodniej siostry Marii, Alicji z Szampanii. Czytaj więcej…
Za 5 dni
H.L. Hunley – okręt podwodny użyty przez siły Skonfederowanych Stanów Ameryki podczas wojny secesyjnej. Był pierwszym w historii okrętem podwodnym, który przeprowadził zakończoną powodzeniem akcję zatopienia okrętu przeciwnika. Od teraz wykonany ze stali i napędzany ręcznie okręt o wyporności 6,8 tony, zdolny był do prowadzenia działań bojowych w całkowitym zanurzeniu i pływania z prędkością 4 mil morskich na godzinę, zaś jego uzbrojenie stanowiła mina holowana bądź wytykowa. Atak na uczestniczący w blokadzie morskiej Charleston parowo-żaglowy slup Unii - USS „Housatonic”, został przeprowadzony podczas wojny secesyjnej 17 lutego 1864 roku przez grupę ochotników Skonfederowanych Stanów Ameryki. Zaatakowany okręt został zatopiony za pomocą miny wytykowej, jednak z do dziś nieznanych przyczyn kilka minut później zatonął również „H.L. Hunley”. W maju 1995 roku, wrak okrętu został odnaleziony, zaś 8 sierpnia 2000 roku został wydobyty i poddany badaniom oraz konserwacji. Przeprowadzono również uroczysty pogrzeb szczątków 8 członków załogi. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Widlaczek – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny garncarzowatych. Zasiedla centralną Amerykę Południową. Długość ciała wynosi około 14 cm. Na głowie charakterystyczna kasztanowa czapeczka. Wierzch ciała jasnobrązowy, pokryty czarnymi pasami. Skrzydła czarniawe, pióra o ochrowych obrzeżeniach. Spód zaś biały z brązowym odcieniem na piersi i bokach. Sterówki jasnokasztanowe, dwie środkowe wydłużone. Środowisko życia gatunku stanowią mokradła. Żywi się bezkręgowcami zbieranymi z roślin. Gniazdo mieści się w kępie trawy, budulec stanowią trzciny i inne trawy, różne liście i patyki. W lęgu 3 jaja. Inkubacja trwa około 13 dni. Młode pozostają w gnieździe około 12 dni. Przez IUCN widlaczek klasyfikowany jest jako bliski zagrożenia. Całkowita liczebność nie jest znana, jednak ma trend spadkowy. Zagrożenie dla gatunku stanowi celowe osuszanie bagien dla uzyskania terenów rolniczych oraz wysuszanie się mokradeł na skutek sadzenia eukaliptusów oraz sosen. Czytaj więcej…