Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
wymiana na dzisiaj |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 23 października --> [[Plik:Peyk-i Şevket.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Krążowniki torpedowe typu Peyk]]''' – typ dwóch tureckich [[krążownik torpedowy|krążowników torpedowych]] z początku XX wieku, zbudowanych w niemieckiej stoczni [[Friedrich Krupp Germaniawerft]], wodowanych w 1906 roku. Ich zamówienie miało być rekompensatą za znaczne obniżenie kosztu modernizacji stojącego od 1900 roku w stoczni Kruppa starego pancernika barbetowego „Asar-i Tevfik”. Oba krążowniki służyły w marynarce [[Imperium Osmańskie]]go od 1907 roku, a następnie po modernizacji, w marynarce [[Turcja|Republiki Turcji]] do końca [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Brały aktywny udział w [[wojny bałkańskie|wojnach bałkańskich]] oraz [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. „Berk-i Satvet” został poważnie uszkodzony na rosyjskiej minie przed Bosforem w styczniu 1915 roku, a „Peyk-i Şevket” został zatopiony na płyciźnie torpedą brytyjskiego okrętu podwodnego HMS E11 w sierpniu 1915 roku, po czym podniesiony. Oba wróciły do służby po remoncie w 1917 roku. ''[[Krążowniki torpedowe typu Peyk|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[P. Lond. 131]]''' – papirus egipski zapisany w [[Język starogrecki|języku starogreckim]] w latach 78–79 i około 100 naszej ery. Odnaleziony niedługo przed 1890 rokiem, składa się obecnie z czterech zwojów zapisanych po obu stronach. Dokładne miejsce i inne okoliczności odnalezienia papirusu nie są znane, najprawdopodobniej zaraz po odkryciu w [[Egipt|Egipcie]] został zakupiony przez [[Muzeum Brytyjskie]]. Datę zakupu szacuje się na lata 1888–1890. Zakupu tego dokonał Ernest Alfred Wallis Budge. [[Recto]] służyło do obliczeń wpływów i wydatków w majątku w okolicach [[Hermopolis]], na [[verso]] zaś przypisano prawie cały tekst ''[[Ustrój polityczny Aten (Arystoteles)|Ustroju politycznego Aten]]''. Verso papirusu już w pierwszych latach od wydania stało się obiektem pracy wielu kolejnych wydawców i historyków. Ostatecznie tekst został uzupełniony w 1903 roku w związku z pozyskaniem dodatkowych fragmentów papirusu. ''[[P. Lond. 131|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek 10 października --> [[Plik:Ospa1.png|100px|right]] |
|2=<!--Propozycja na wtorek 10 października --> [[Plik:Ospa1.png|100px|right]] |
||
'''[[Epidemia ospy we Wrocławiu]]''' – ostatnia w Polsce i jedna z ostatnich w Europie [[epidemia]] [[ospa prawdziwa|ospy prawdziwej]], która wybuchła latem 1963 roku we [[Wrocław]]iu. Chorobę zawlekł do Polski w maju 1963 roku wracający z Indii pracownik [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|Służby Bezpieczeństwa]]. Pierwszą ofiarą była pielęgniarka, córka salowej, która miała styczność z zakażonym. Ofiara zaraziła się prawdopodobnie 20 maja, a od 23 maja znajdowała się na terenie Wrocławia. Stan epidemii ogłoszono 17 lipca, a odwołano 19 września. Zachorowało 99 osób (najwięcej wśród służby zdrowia), z których siedem zmarło, w tym cztery to lekarze i pielęgniarki. Najmłodszy pacjent miał 5 miesięcy, zaś najstarszy 83 lata. Miasto zostało na kilka tygodni sparaliżowane i odcięte od reszty kraju [[kordon sanitarny|kordonem sanitarnym]]. Ospa wydostała się poza Wrocław, a leczono ją w pięciu województwach. Wprowadzono zakrojony na szeroką skalę program profilaktyczny, umieszczając osoby podejrzane o kontakt z chorymi w [[izolacja (medycyna)|izolatoriach]], które zlokalizowano, między innymi, w [[Pracze Odrzańskie|Praczach Odrzańskich]] oraz na [[Psie Pole (dzielnica Wrocławia)|Psim Polu]]. [[Światowa Organizacja Zdrowia]] przewidywała, że w wyniku epidemii może zachorować do 2 tys. osób, a umrzeć 200, a sama epidemia może trwać dwa lata. Podczas epidemii na ospę zaszczepiono 98% mieszkańców miasta. Epidemię zlikwidowano po 25 dniach od jej wykrycia. ''[[Epidemia ospy we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Epidemia ospy we Wrocławiu]]''' – ostatnia w Polsce i jedna z ostatnich w Europie [[epidemia]] [[ospa prawdziwa|ospy prawdziwej]], która wybuchła latem 1963 roku we [[Wrocław]]iu. Chorobę zawlekł do Polski w maju 1963 roku wracający z Indii pracownik [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|Służby Bezpieczeństwa]]. Pierwszą ofiarą była pielęgniarka, córka salowej, która miała styczność z zakażonym. Ofiara zaraziła się prawdopodobnie 20 maja, a od 23 maja znajdowała się na terenie Wrocławia. Stan epidemii ogłoszono 17 lipca, a odwołano 19 września. Zachorowało 99 osób (najwięcej wśród służby zdrowia), z których siedem zmarło, w tym cztery to lekarze i pielęgniarki. Najmłodszy pacjent miał 5 miesięcy, zaś najstarszy 83 lata. Miasto zostało na kilka tygodni sparaliżowane i odcięte od reszty kraju [[kordon sanitarny|kordonem sanitarnym]]. Ospa wydostała się poza Wrocław, a leczono ją w pięciu województwach. Wprowadzono zakrojony na szeroką skalę program profilaktyczny, umieszczając osoby podejrzane o kontakt z chorymi w [[izolacja (medycyna)|izolatoriach]], które zlokalizowano, między innymi, w [[Pracze Odrzańskie|Praczach Odrzańskich]] oraz na [[Psie Pole (dzielnica Wrocławia)|Psim Polu]]. [[Światowa Organizacja Zdrowia]] przewidywała, że w wyniku epidemii może zachorować do 2 tys. osób, a umrzeć 200, a sama epidemia może trwać dwa lata. Podczas epidemii na ospę zaszczepiono 98% mieszkańców miasta. Epidemię zlikwidowano po 25 dniach od jej wykrycia. ''[[Epidemia ospy we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]'' |
||
Wersja z 00:15, 23 paź 2017
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Krążowniki torpedowe typu Peyk – typ dwóch tureckich krążowników torpedowych z początku XX wieku, zbudowanych w niemieckiej stoczni Friedrich Krupp Germaniawerft, wodowanych w 1906 roku. Ich zamówienie miało być rekompensatą za znaczne obniżenie kosztu modernizacji stojącego od 1900 roku w stoczni Kruppa starego pancernika barbetowego „Asar-i Tevfik”. Oba krążowniki służyły w marynarce Imperium Osmańskiego od 1907 roku, a następnie po modernizacji, w marynarce Republiki Turcji do końca II wojny światowej. Brały aktywny udział w wojnach bałkańskich oraz I wojnie światowej. „Berk-i Satvet” został poważnie uszkodzony na rosyjskiej minie przed Bosforem w styczniu 1915 roku, a „Peyk-i Şevket” został zatopiony na płyciźnie torpedą brytyjskiego okrętu podwodnego HMS E11 w sierpniu 1915 roku, po czym podniesiony. Oba wróciły do służby po remoncie w 1917 roku. Czytaj więcej…
Jutro
Epidemia ospy we Wrocławiu – ostatnia w Polsce i jedna z ostatnich w Europie epidemia ospy prawdziwej, która wybuchła latem 1963 roku we Wrocławiu. Chorobę zawlekł do Polski w maju 1963 roku wracający z Indii pracownik Służby Bezpieczeństwa. Pierwszą ofiarą była pielęgniarka, córka salowej, która miała styczność z zakażonym. Ofiara zaraziła się prawdopodobnie 20 maja, a od 23 maja znajdowała się na terenie Wrocławia. Stan epidemii ogłoszono 17 lipca, a odwołano 19 września. Zachorowało 99 osób (najwięcej wśród służby zdrowia), z których siedem zmarło, w tym cztery to lekarze i pielęgniarki. Najmłodszy pacjent miał 5 miesięcy, zaś najstarszy 83 lata. Miasto zostało na kilka tygodni sparaliżowane i odcięte od reszty kraju kordonem sanitarnym. Ospa wydostała się poza Wrocław, a leczono ją w pięciu województwach. Wprowadzono zakrojony na szeroką skalę program profilaktyczny, umieszczając osoby podejrzane o kontakt z chorymi w izolatoriach, które zlokalizowano, między innymi, w Praczach Odrzańskich oraz na Psim Polu. Światowa Organizacja Zdrowia przewidywała, że w wyniku epidemii może zachorować do 2 tys. osób, a umrzeć 200, a sama epidemia może trwać dwa lata. Podczas epidemii na ospę zaszczepiono 98% mieszkańców miasta. Epidemię zlikwidowano po 25 dniach od jej wykrycia. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zeughaus – barokowy budynek znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Jest najstarszym zachowanym obiektem przy tej alei, ponadto jest uważany za najbardziej znaczący przykład barokowej architektury w Berlinie. Zeughaus jest monumentalnym, dwukondygnacyjnym budynkiem, zbudowanym na planie kwadratu i mającym wewnętrzny dziedziniec. Gmach, mierzący prawie 19 metrów wysokości, wybudowany jest z krytych tynkiem cegieł, nie ma podpiwniczenia i spoczywa na masywnym, solidnym fundamencie wykonanym z piaskowca. Liczna i bogata dekoracja rzeźbiarska ozdabiająca gmach związana jest z wojskiem oraz sztuką wojenną i powstała według ogólnej koncepcji architektonicznej Andreasa Schlütera. Zbudowany w latach 1695–1730 budynek był największym arsenałem na terenie Brandenburgii-Prus. Później pełnił funkcje muzealno-wystawiennicze, głównie związane z tematyką militarno-historyczną. Od 2006 roku w gmachu mieści się stała ekspozycja Niemieckiego Muzeum Historycznego. Czytaj więcej…
Za 3 dni
.jpg)
Bażant zwyczajny – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych. W stanie dzikim występuje w umiarkowanych obszarach Azji i na zachód po skrajnie południowo-wschodnią Europę w 30 podgatunkach. Introdukowany do wielu regionów na świecie, w tym do Europy Środkowej, do której sprowadzono go z Chin w średniowieczu. Nie jest zagrożony wyginięciem. Długość ciała samców 75–89 cm, samic 53–62 cm; rozpiętość skrzydeł 70–90 cm. Występuje dymorfizm płciowy. U ptaków obojga płci występuje długi ogon. Samiec jest głównie rdzawobrązowy, pokryty ciemnymi plamkami. Głowa czarna, obecny zielonkawogranatowy nalot. Policzki i obszar nad okiem czerwone. Samica brązowa, pokryta ciemnymi plamkami. Zasiedlają różnorodne siedliska otwarte i półotwarte. Gniazdo mieści się na ziemi; samica składa 8–14 jaj, które wysiaduje sama przez 22–25 dni. W starożytnych Chinach bażant symbolizował cesarza i wyższych urzędników państwowych; był również symbolem męstwa, dobrobytu losu i talentu literackiego. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Zapalenie skórno-mięśniowe – nabyta, idiopatyczna, przewlekła choroba zapalna z zajęciem mięśni i skóry. Charakteryzuje się występowaniem osłabienia mięśni o różnym stopniu nasilenia, początkowo głównie proksymalnych grup mięśniowych, następnie w miarę postępu choroby grup dystalnych. Typowymi objawami skórnymi zapalenia skórno-mięśniowego są rumieniowate plamy koloru fiołkowego zwane objawem Gottrona i grudki Gottrona zlokalizowane w obrębie stawów międzypaliczkowych, rumień wokół powiek zwany rumieniem heliotropowym oraz zmiany rumieniowe okolicy twarzy, szyi i dekoltu. Charakterystycznymi objawami są również rumień okołopaznokciowy oraz pogrubienie i popękanie skóry dłoni oraz bocznej powierzchni palców rąk. W zapaleniu skórno-mięśniowym może rozwijać się choroba śródmiąższowa płuc oraz subkliniczne zmiany w sercu stwierdzane jedynie w elektrokardiografii. W diagnostyce ważną rolę pełni elektromiografia i badanie histopatologiczne wycinka mięśniowego. Podstawową metodą leczenia zapalenia skórno-mięśniowego jest immunosupresja, którą osiąga się za pomocą glikokortykosteroidów, a w razie ich nieskuteczności leków immunosupresyjnych II linii. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Layne Staley – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista i autor tekstów. Przez niemalże cały okres swojej aktywności muzycznej związany z zespołem Alice in Chains, którego był współzałożycielem. W latach 1994–1997 występował w supergrupie Mad Season, złożonej z muzyków Pearl Jam oraz Screaming Trees. Teksty pisane przez Staleya często miały charakter dekadencki, egzystencjalistyczny, melancholijny, nihilistyczny, przez co były określane mianem „mrocznych”. Poruszały takie wątki jak alienacja, ból, depresja, samobójstwo, samotność, śmierć oraz uzależnienie. Znany był z szerokiej skali głosu, która wynosiła do 4 oktaw. Muzyk zmarł 5 kwietnia 2002 roku w wieku 34 lat, z powodu przedawkowania mieszanki heroiny i kokainy, potocznie zwanej speedballem. W listopadzie 2006 roku Layne Staley został sklasyfikowany na 27. miejscu listy „100 najlepszych metalowych wokalistów wszech czasów” według amerykańskiego magazynu Hit Parader. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Kanako Urai – japońska wrestlerka, znana lepiej pod pseudonimem Asuka. Karierę rozpoczęła w 2004 roku, debiutując w federacji AtoZ. W rozwojówce federacji WWE, NXT, zadebiutowała w 2015 roku. Na NXT TakeOver: Respect, w swojej pierwszej walce dla WWE pokonała Danę Brooke. 1 kwietnia 2016 zdobyła NXT Women’s Championship, pokonując Bayley. Na NXT TakeOver: Brooklyn III Asuka pokonała Ember Moon, kontynuując najdłuższą w historii WWE serię zwycięstw; podczas walki doznała urazu obojczyka. Z powodu kontuzji zmuszona była zrzec się tytułu mistrzowskiego; oficjalnie jej panowanie jako posiadaczki NXT Women’s Championship trwało 523 dni. Poza wrestlingiem, Urai pisała artykuły dla Xbox Magazine, projektowała również grafiki na Nintendo DS i aplikacje mobilne. Jest absolwentką Osaka University of Arts Junior College. Czytaj więcej…