Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
wymiana 2 |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|3=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Moto Gp logo.svg|100px]]</div> |
|3=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Moto Gp logo.svg|100px]]</div> |
||
'''[[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015]]''' – 67. edycja [[Motocyklowe mistrzostwa świata|mistrzostw]], którą w serii MotoGP wygrał [[Jorge Lorenzo]], zdobywając tym samym tytuł po raz trzeci w karierze. Lorenzo prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął dopiero [[Motocyklowe Grand Prix Walencji 2015|po ostatnim wyścigu]], wyprzedzając siedmiokrotnego mistrza klasy [[Motocyklowe mistrzostwa świata|MotoGP]] [[Valentino Rossi]]ego o zaledwie 5 punktów. Trzecie miejsce zajął ustępujący mistrz, [[Marc Márquez]], który wygrał 5 wyścigów, ale również sześciu nie ukończył. W klasyfikacji konstruktorów pierwszy raz od [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2010|2010]] roku mistrzostwo zdobyła [[Yamaha]]. Zwycięzcą Moto2 został [[Johann Zarco]], który o 118 punktów wyprzedził [[Álex Rins|Álexa Rinsa]]. Miano mistrza świata w kategorii Moto3 wywalczył po raz pierwszy w karierze [[Danny Kent]], który obronił prowadzenie w klasyfikacji generalnej o 6 punktów przed [[Miguel Oliveira|Miguelem Oliveirą]]. Nagrody dla zwycięzców zostały tradycyjnie przyznane podczas FIM Gala Ceremony, która odbyła się w [[Jerez de la Frontera]]. ''[[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015]]''' – 67. edycja [[Motocyklowe mistrzostwa świata|mistrzostw]], którą w serii MotoGP wygrał [[Jorge Lorenzo]], zdobywając tym samym tytuł po raz trzeci w karierze. Lorenzo prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął dopiero [[Motocyklowe Grand Prix Walencji 2015|po ostatnim wyścigu]], wyprzedzając siedmiokrotnego mistrza klasy [[Motocyklowe mistrzostwa świata|MotoGP]] [[Valentino Rossi]]ego o zaledwie 5 punktów. Trzecie miejsce zajął ustępujący mistrz, [[Marc Márquez]], który wygrał 5 wyścigów, ale również sześciu nie ukończył. W klasyfikacji konstruktorów pierwszy raz od [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2010|2010]] roku mistrzostwo zdobyła [[Yamaha]]. Zwycięzcą Moto2 został [[Johann Zarco]], który o 118 punktów wyprzedził [[Álex Rins|Álexa Rinsa]]. Miano mistrza świata w kategorii Moto3 wywalczył po raz pierwszy w karierze [[Danny Kent]], który obronił prowadzenie w klasyfikacji generalnej o 6 punktów przed [[Miguel Oliveira|Miguelem Oliveirą]]. Nagrody dla zwycięzców zostały tradycyjnie przyznane podczas FIM Gala Ceremony, która odbyła się w [[Jerez de la Frontera]]. ''[[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015|Czytaj więcej…]]'' |
||
|4=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik: |
|4=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Ant-man-logo.svg|100px]]</div> |
||
'''[[Ant-Man (film)|Ant-Man]]''' – amerykański film science fiction na podstawie serii komiksów o superbohaterze o [[Ant-Man|tym samym imieniu]] wydawnictwa [[Marvel Comics]]. Za reżyserię odpowiedzialny jest Peyton Reed, a za scenariusz Edgar Wright, Joe Cornish, Adam McKay i [[Paul Rudd]]. W głównych rolach występują: [[Paul Rudd]], [[Evangeline Lilly]], [[Corey Stoll]], [[Bobby Cannavale]], [[Michael Peña]], [[T.I.|Tip „T.I.” Harris]], [[Anthony Mackie]], [[Wood Harris]], [[Judy Greer]], [[David Dastmalchian]] i [[Michael Douglas]]. Złodziej Scott Lang musi się pogodzić z nową rolą superbohatera, który posiada niezwykłą umiejętność zmniejszania rozmiaru z jednoczesnym zwiększaniem swojej siły. Wraz ze swoim mentorem, dr. Hankiem Pymem, chronią tajemnice i stawiają czoła zagrożeniom. Obraz kończy II Fazę [[Marvel Cinematic Universe]] i jest dwunastym filmem franczyzy. Jego kontynuacja ''Ant-Man and the Wasp'' została zapowiedziana na 2018 rok. Światowa premiera odbyła się w Hollywood 29 czerwca 2015 roku, natomiast polska premiera miała miejsce 17 lipca 2015 roku. Film zarobił prawie 520 milionów dolarów przy budżecie 130 milionów. ''[[Ant-Man (film)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Okręty podwodne typu XXI]]''' – [[Niemcy|niemieckie]] [[okręt podwodny|okręty podwodne]], najbardziej zaawansowane technicznie operacyjne okręty swojej klasy pierwszej połowy [[XX wiek|dwudziestego wieku]]. Nowatorskie podejście w zakresie kształtu kadłuba, niektórych elementów mechanicznych oraz elektrycznych, a także sposobu masowej produkcji, umożliwić miało [[Kriegsmarine]] ponowne przejęcie inicjatywy w toczącej się [[Bitwa o Atlantyk|bitwie o Atlantyk]]. Pierwsze ze 118 wybudowanych okrętów wprowadzone zostały do służby w Kriegsmarine w połowie roku 1944, lecz status operacyjny uzyskały dopiero w marcu 1945 roku. Po [[Kapitulacja III Rzeszy|kapitulacji III Rzeszy]], większość gotowych jednostek została zniszczona, jednak kilka okrętów zostało przejętych przez zwycięzców. Stopień zaawansowania technicznego niektórych elementów konstrukcji i wyposażenia typu ''XXI'', jak [[sonar|pasywny system sonarowy]], [[układ kontroli ognia]], konstrukcja kadłuba czy układ napędowy, stały się się podstawą wyznaczającą kierunki rozwoju techniki i technologii podwodnej w początkowym okresie [[zimna wojna|zimnej wojny]]. ''[[Okręty podwodne typu XXI|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Irena Sendlerowa 1942.jpg|100px]]</div> |
|5=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Irena Sendlerowa 1942.jpg|100px]]</div> |
||
'''[[Irena Sendlerowa|Irena Stanisława Sendlerowa]]''' (ur. [[15 lutego]] [[1910]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[12 maja]] [[2008]] tamże) – polska działaczka społeczna i charytatywna, członkini [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]] i kierowniczka referatu dziecięcego [[Rada Pomocy Żydom|Rady Pomocy Żydom]] („Żegoty”). [[Sprawiedliwy wśród Narodów Świata|Sprawiedliwa wśród Narodów Świata]], dama [[Order Orła Białego|Orderu Orła Białego]] i [[Order Uśmiechu|Orderu Uśmiechu]]. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zbudowana przez nią sieć ludzi i organizacji uratowała ok. 2500 [[Żydzi|żydowskich]] dzieci. W październiku 1943 została aresztowana przez [[Gestapo]], jednak „Żegocie” udało się ją uwolnić. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] była sanitariuszką w jednym z powstańczych punktów sanitarnych na [[Mokotów|Mokotowie]]. Po wojnie pracowała w [[Pomoc społeczna|opiece społecznej]] i średnim szkolnictwie medycznym. Przez długie lata jej działalność podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] była nieznana. W 2007 i 2008 nominowana do [[Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla|Pokojowej Nagrody Nobla]]. ''[[Irena Sendlerowa|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Irena Sendlerowa|Irena Stanisława Sendlerowa]]''' (ur. [[15 lutego]] [[1910]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[12 maja]] [[2008]] tamże) – polska działaczka społeczna i charytatywna, członkini [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]] i kierowniczka referatu dziecięcego [[Rada Pomocy Żydom|Rady Pomocy Żydom]] („Żegoty”). [[Sprawiedliwy wśród Narodów Świata|Sprawiedliwa wśród Narodów Świata]], dama [[Order Orła Białego|Orderu Orła Białego]] i [[Order Uśmiechu|Orderu Uśmiechu]]. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zbudowana przez nią sieć ludzi i organizacji uratowała ok. 2500 [[Żydzi|żydowskich]] dzieci. W październiku 1943 została aresztowana przez [[Gestapo]], jednak „Żegocie” udało się ją uwolnić. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] była sanitariuszką w jednym z powstańczych punktów sanitarnych na [[Mokotów|Mokotowie]]. Po wojnie pracowała w [[Pomoc społeczna|opiece społecznej]] i średnim szkolnictwie medycznym. Przez długie lata jej działalność podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] była nieznana. W 2007 i 2008 nominowana do [[Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla|Pokojowej Nagrody Nobla]]. ''[[Irena Sendlerowa|Czytaj więcej…]]'' |
||
|6=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik: |
|6=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Tawakkul Karman Leymah Gbowee Ellen Johnson Sirleaf Nobel Peace Prize 2011 Harry Wad.jpg|100px]]</div> <!-- Z kolejki 22.08.2016 --> |
||
'''[[Laureatki Nagrody Nobla]]''' – [[Nagroda Nobla]] przyznawana jest rokrocznie w pięciu kategoriach: [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki|fizyki]], [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie chemii|chemii]], [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny|fizjologii i medycyny]], [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie literatury|literatury]] oraz [[Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla|za działania na rzecz światowego pokoju]]. Nagroda ustanowiona została testamentem szwedzkiego przemysłowca i wynalazcy [[dynamit]]u, [[Alfred Nobel|Alfreda Nobla]]. Ceremonia rozdania wyróżnień odbywa się 10 grudnia, w rocznicę urodzin fundatora, od 1902 roku nagroda wręczana jest przez króla Szwecji. Wyjątek stanowi Pokojowa Nagroda Nobla, która zgodnie z wolą fundatora przyznawana jest, jako jedyna, przez gremium spoza Szwecji – [[Norweski Komitet Noblowski]] i wręczana jest w Oslo przez norweską parę królewską. Nagrodą Nobla nagrodzonych zostało w latach 1901-2015 w sumie 48 kobiet (w tym czasie nagrodzonych zostało w sumie 870 indywidualnych laureatów oraz 23 organizacje). ''[[Laureatki Nagrody Nobla|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[USS Chesapeake (1799)|USS Chesapeake]]''' – trzymasztowa, [[fregata (żaglowiec)|żaglowa]], uzbrojona w 38 dział ciężka [[fregata (okręt)|fregata]] należąca do [[United States Navy]]. Była jedną z pierwszych [[Pierwszych sześć fregat US Navy|sześciu fregat]], które zostały zbudowane na polecenie [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresu USA]]. Konstruktor wszystkich sześciu okrętów, [[Joshua Humphreys]], zaprojektował je tak, by stanowiły główną siłę młodej floty. Zwodowana w [[Norfolk Naval Shipyard|Gosport Navy Yard]] 2 grudnia 1799 roku fregata rozpoczęła służbę w czasie [[Quasi-wojna|quasi-wojny]] z [[Francja|Francją]], a następnie brała udział w [[I wojna berberyjska|I wojnie berberyjskiej]]. Na początku wojny [[Wojna brytyjsko-amerykańska|wojny brytyjsko-amerykańskiej]] fregata odbyła jeden patrol, zagarniając sześć brytyjskich statków handlowych. 1 czerwca 1813 roku, wkrótce po opuszczeniu portu w [[Boston]]ie, została zaatakowana i zdobyta przez {{HMS|Shannon|1806|6}}. Brytyjczycy wcielili okręt do Royal Navy pod nazwą HMS „Chesapeake”, gdzie służył do roku 1819, kiedy to został rozebrany. Sprzedane drewno posłużyło do budowy [[Chesapeake Mill]] w [[Wickham]], w [[Anglia|Anglii]]. ''[[USS Chesapeake (1799)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Internowani przed budynkami obozu aleksandrów 1921.jpg|100px]]</div> <!-- Z kolejki 18.07.2016 --> |
|7=<div style="float:right;margin:0.5em 0 0.4em 0.9em;">[[Plik:Internowani przed budynkami obozu aleksandrów 1921.jpg|100px]]</div> <!-- Z kolejki 18.07.2016 --> |
||
'''[[Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim]]''' – [[II Rzeczpospolita|polski]] obóz [[internowanie|internowania]] przeznaczony dla żołnierzy armii [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], powstały w konsekwencji postanowień [[Traktat ryski (1921)|polsko-radzieckiej umowy rozejmowej]] z 12 października 1920, przegranej militarnej wojsk [[Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej|Armii URL]] z [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]], która nastąpiła w listopadzie 1920 r. i internowania żołnierzy Armii URL na terenie Polski. Działał oficjalnie do 9 października 1921. Obóz, przewidywany początkowo dla 3000 żołnierzy mieścił w szczytowym momencie 3565 osób. Rozlokowany został w barakach wzniesionych przez [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|wojsko niemieckie]] w 1914 lub 1915. Internowani w większości byli oficerami i żołnierzami [[6 Siczowa Dywizja Strzelców|6 Siczowej Dywizji Strzelców]], 4 Dywizji Kijowskiej oraz 3 Żelaznej Dywizji Armii URL. Polskim komendantem obozu był mjr Alfred Jogiel, zaś wewnętrznym komendantem ukraińskim – gen. [[Marko Bezruczko]], uprzednio dowódca 6 Dywizji. ''[[Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim]]''' – [[II Rzeczpospolita|polski]] obóz [[internowanie|internowania]] przeznaczony dla żołnierzy armii [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], powstały w konsekwencji postanowień [[Traktat ryski (1921)|polsko-radzieckiej umowy rozejmowej]] z 12 października 1920, przegranej militarnej wojsk [[Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej|Armii URL]] z [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]], która nastąpiła w listopadzie 1920 r. i internowania żołnierzy Armii URL na terenie Polski. Działał oficjalnie do 9 października 1921. Obóz, przewidywany początkowo dla 3000 żołnierzy mieścił w szczytowym momencie 3565 osób. Rozlokowany został w barakach wzniesionych przez [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|wojsko niemieckie]] w 1914 lub 1915. Internowani w większości byli oficerami i żołnierzami [[6 Siczowa Dywizja Strzelców|6 Siczowej Dywizji Strzelców]], 4 Dywizji Kijowskiej oraz 3 Żelaznej Dywizji Armii URL. Polskim komendantem obozu był mjr Alfred Jogiel, zaś wewnętrznym komendantem ukraińskim – gen. [[Marko Bezruczko]], uprzednio dowódca 6 Dywizji. ''[[Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim|Czytaj więcej…]]'' |
||
Wersja z 01:47, 22 sie 2016
Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w ten link, aby wyczyścić cache.
Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim – polski obóz internowania przeznaczony dla żołnierzy armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, powstały w konsekwencji postanowień polsko-radzieckiej umowy rozejmowej z 12 października 1920, przegranej militarnej wojsk Armii URL z Armią Czerwoną, która nastąpiła w listopadzie 1920 r. i internowania żołnierzy Armii URL na terenie Polski. Działał oficjalnie do 9 października 1921. Obóz, przewidywany początkowo dla 3000 żołnierzy mieścił w szczytowym momencie 3565 osób. Rozlokowany został w barakach wzniesionych przez wojsko niemieckie w 1914 lub 1915. Internowani w większości byli oficerami i żołnierzami 6 Siczowej Dywizji Strzelców, 4 Dywizji Kijowskiej oraz 3 Żelaznej Dywizji Armii URL. Polskim komendantem obozu był mjr Alfred Jogiel, zaś wewnętrznym komendantem ukraińskim – gen. Marko Bezruczko, uprzednio dowódca 6 Dywizji. Czytaj więcej…