Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 218 wersji utworzonych przez 31 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Piotrowice (Katowice)|Piotrowice]]''' – część dzielnicy administracyjnej [[Piotrowice-Ochojec]] miasta [[Katowice]], położona 7 kilometrów na południe od centrum miasta. Do XV wieku wraz z [[Podlesie (Katowice)|Podlesiem]] oraz [[Zarzecze (Katowice)|Zarzeczem]] występowała pod nazwą ''Uniczowy''. Początkowo niewielka wieś, z czasem samodzielna gmina. 1 stycznia 1874 roku weszła w skład okręgu urzędowego [[Mikołów]]. W 1939 roku [[gmina Piotrowice (województwo katowickie)|gmina Piotrowice]] została włączona do [[powiat katowicki|powiatu katowickiego]]. 1 stycznia 1951 roku Piotrowice administracyjnie włączono do Katowic. Mimo to nadal funkcjonował w Piotrowicach Urząd Stanu Cywilnego, udzielano ślubów i prowadzono ewidencję zgonów, aż do 1974 roku, gdy piotrowicki USC zlikwidowano. Od 1990 roku wraz z sąsiednim [[Ochojec (Katowice)|Ochojcem]] tworzy dzielnicę administracyjną. Piotrowice są [[węzeł kolejowy|węzłem kolejowym]], w którym rozchodzą się [[linia kolejowa|linie kolejowe]] z Katowic w dwóch kierunkach: [[Bielsko-Biała|Bielska-Białej]] oraz [[Rybnik]]a, a dalej [[Zebrzydowice (województwo śląskie)|Zebrzydowic]] i granicy państwa. Przez dzielnicę przebiega [[Droga krajowa nr 81 (Polska)|droga krajowa nr 81]] Katowice – [[Wisła (miasto)|Wisła]]. ''[[Piotrowice (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 14 maja --> [[Plik:Repty park pl.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Josef Oberhauser]]''' (ur. [[20 września]] [[1915]] w [[Monachium]], zm. [[22 listopada]] [[1979]] tamże) – [[III Rzesza|niemiecki]] oficer [[Schutzstaffel|SS]], uczestnik [[Akcja T4|akcji T4]] oraz [[Einsatz Reinhardt|akcji „Reinhardt”]], zbrodniarz hitlerowski. Był członkiem załogi [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]]. Jako adiutant komendanta [[Christian Wirth|Christiana Wirtha]] zajmował trzecie miejsce w hierarchii dowodzenia. Pozostał adiutantem Wirtha także wówczas, gdy ten został inspektorem wszystkich obozów akcji „Reinhardt”. W ostatnim okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był komendantem obozu Risiera di San Sabba w [[Triest|Trieście]]. W 1948 roku sąd w [[Radziecka strefa okupacyjna w Niemczech|radzieckiej strefie okupacyjnej w Niemczech]] skazał go na karę 15 lat więzienia. Zwolniony w 1956 roku na mocy [[Amnestia|amnestii]] zamieszkał w [[Republika Federalna Niemiec (1949–1990)|Niemczech Zachodnich]]. W 1965 roku był sądzony w [[Procesy załogi Bełżca|procesie załogi Bełżca]]. Jako jedyny z ośmiu oskarżonych został uznany za winnego i skazany na karę 4,5 roku pozbawienia wolności. Oberhauser odsiedział jedynie połowę wyroku. Do końca życia nie chciał się wypowiadać na temat swojej służby w Bełżcu. ''[[Josef Oberhauser|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UC-8]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], ósmy w kolejności [[okręt podwodny]] typu [[Okręty podwodne typu UC I|''UC I'']]. [[Wodowanie|Zwodowany]] w lipcu 1915 roku w stoczni [[AG Vulcan Stettin]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] jeszcze przed wodowaniem. Załoga okrętu składała się z 1 oficera oraz 13 podoficerów i marynarzy. Podczas przejścia z [[Kilonia|Kilonii]] do [[Flandria (region)|Flandrii]] 4 listopada 1915 roku okręt wszedł na [[Mielizna|mieliznę]] na wodach terytorialnych [[Holandia|Holandii]] i został [[Internowanie|internowany]]. Zakupiony przez holenderski rząd, w marcu 1917 roku wszedł do służby w [[Koninklijke Marine]] jako Hr. Ms. ''M-1''. Wiedza holenderskich inżynierów o szczegółach konstrukcji niemieckiego okrętu została wykorzystana przy remoncie okrętu podwodnego [[HMS H6|Hr. Ms. ''O 8'']], na którym też zamontowano peryskop Zeissa zdemontowany z UC-8. Okręt służył holendrom do 1931 roku, a w roku 1932 został sprzedany na złom. ''[[SM UC-8|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Kukułka wschodnia]]''' – gatunek średniej wielkości [[ptaki|ptaka]] z rodziny [[kukułkowate|kukułkowatych]]. Częściowo wędrowny; przedstawiciele jednego z podgatunków gniazdują w [[Azja Południowo-Wschodnia|Azji Południowo-Wschodniej]], a zimują w [[Indonezja|Indonezji]], zaś przedstawiciele drugiego z podgatunków prowadzą osiadły tryb życia i występują w [[Malezja|Malezji]] oraz Indonezji. Po raz pierwszy gatunek opisał [[Edward Blyth]] w 1843 roku. [[Holotyp]] pochodził z [[Nepal]]u. Autor nadał nowemu gatunkowi [[binominalne nazewnictwo gatunków|nazwę]] ''Cuculus saturatus''. Środowiskiem życia kukułek wschodnich są lasy. W [[Himalaje|Himalajach]] występują w lasach mieszanych z udziałem drzew iglastych oraz liściastych, w lasach modrzewi, zimozielone lasy liściaste, różaneczników i dębów, w innych zadrzewionych obszarach oraz w zaroślach. W Azji Południowo-Wschodniej również występują w lasach szerokolistnych, a do tego na zadrzewionych, ale otwartych terenach. [[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody]] uznaje kukułkę wschodnią za [[gatunek najmniejszej troski]] nieprzerwanie od 2014 roku. ''[[Kukułka wschodnia|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Wielki Bolcik]]''' – [[jezioro]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]]. Położone jest 31 km na północny zachód od miasta [[Miadzioł (miasto)|Miadzioł]], 17 km od [[granica białorusko-litewska|granicy białorusko-litewskiej]], w pobliżu [[chutor]]u Kujele. Według niektórych źródeł należy do [[Bołducka Grupa Jezior|Bołduckiej Grupy Jezior]], według innych − jedynie leży w jej sąsiedztwie. Stanowi część [[dorzecze|dorzecza]] [[Stracza|Straczy]] i leży na terenie [[Naroczański Park Narodowy|Naroczańskiego Parku Narodowego]]. Od północy, wschodu i południowego wschodu otacza je rezerwat, od południa i południowego zachodu − strefa regulowanego użytkowania. Zbiornik nie jest wykorzystywany w celach rekreacyjnych, ale przewidywany jest rozwój turystyki ekologicznej. Woda charakteryzuje się czystością i wysoką przejrzystością, a także ciemno-szmaragdową barwą. Jezioro zarasta umiarkowanie. Od strony północno-zachodniej wypływa z niego strumień wpadający do rzeki [[Stracza]], od południa wpada strumień z jeziora [[Mały Bolcik]]. W jeziorze występują [[okoń pospolity|okoń]], [[płoć]], [[leszcz]], [[szczupak pospolity|szczupak]], [[lin (ryba)|lin]] oraz inne [[ryby]]. ''[[Wielki Bolcik|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Lewatywa z dymu tytoniowego]]''' – zabieg medyczny stosowany w przeszłości przez lekarzy europejskich w przypadku wielu dolegliwości, polegający na wdmuchiwaniu [[Dym tytoniowy|dymu tytoniowego]] w [[Odbytnica|odbytnicę]] za pomocą [[Lewatywa|lewatywy]]. [[Tytoń (roślina)|Tytoń]] został uznany za lek niedługo po tym, jak po raz pierwszy przywieziono go z [[Nowy Świat (geografia)|Nowego Świata]]. Dym tytoniowy był używany przez zachodnich lekarzy jako środek na [[przeziębienie]] i senność, ale stosowanie go przez lewatywę było techniką przejętą od [[Indianie Ameryki Północnej|Indian Ameryki Północnej]]. Tę procedurę stosowano przy leczeniu bólu jelit. Oprócz tego, często podejmowano próby reanimacji w taki sposób niedoszłych topielców. Płynne lewatywy tytoniowe często stosowano w celu złagodzenia objawów [[Przepuklina|przepukliny]]. Choć niektóre przekonania dotyczące skuteczności dymu tytoniowego w celu ochrony przed chorobami trwały aż do XX wieku, stosowanie lewatywy dymu w medycynie zachodniej zaprzestano po 1811 roku, kiedy przez eksperymenty na zwierzętach Benjamin Brodie wykazał, że [[nikotyna]], czyli główny czynnik aktywny w dymie tytoniowym, jest trucizną dla serca, która może zatrzymać krążenie krwi. ''[[Lewatywa z dymu tytoniowego|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Justyna Steczkowska]]''' (ur. [[2 sierpnia]] [[1972]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]]) – [[Polacy|polska]] [[Piosenkarz|piosenkarka]], [[kompozytor]]ka, [[autor|autorka tekstów]], [[Skrzypce|skrzypaczka]], [[aktor]]ka, [[prezenter]]ka [[telewizja|telewizyjna]], projektantka mody i [[celebryta|osobowość medialna]]. Znana z szerokiej skali głosu, wyliczonej na cztery oktawy. Działalność muzyczną rozpoczynała w zespołach rockowych i jazzowych. W 1994 roku została laureatką finału pierwszej edycji programu ''[[Szansa na sukces]]'' oraz zdobyła nagrodę „Karolinki” na 31. [[Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu|Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu]]. W 1995 roku zwyciężyła w finale [[Bałtycki Festiwal Piosenki|Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich]] i reprezentowała [[Polska w Konkursie Piosenki Eurowizji|Polskę]] w [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1995|40. Konkursie Piosenki Eurowizji]]. Od 1996 roku wydała 12 solowych albumów studyjnych, a także cztery płyty we współpracy z innymi wykonawcami. Laureatka sześciu [[Nagroda Muzyczna „Fryderyk”|nagród Fryderyków]], dwóch [[Wiktory|Wiktorów]], [[Superjedynki]] i [[Bursztynowy Słowik|Bursztynowego Słowika]]. W 2015 roku została uhonorowana [[Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”|Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”]]. Wielokrotnie była uwzględniana w rankingach na liście najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu. ''[[Justyna Steczkowska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
||
</div> |
</div> |
||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
{{mbox |
||
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
||
}} |
}} |
||
== Dzisiaj == |
== Dzisiaj == |
||
{{dobry artykuł}} |
{{dobry artykuł}} |
||
== Jutro == |
== Jutro == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
||
== Pojutrze == |
== Pojutrze == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
||
== Za 3 dni == |
== Za 3 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
||
== Za 4 dni == |
== Za 4 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
||
== Za 5 dni == |
== Za 5 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
||
== Za 6 dni == |
== Za 6 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
[[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
* [[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…