Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
wymiana cotygodniowa
powtórzony link
(Nie pokazano 229 wersji utworzonych przez 31 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}}
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}}
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 24 lutego --> [[Plik:144Aa.jpg|100px|right]]
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]]
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81&nbsp;km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24&nbsp;441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]''
'''[[HCP Z2]]''' – [[Wagon osobowy|wagony pasażerskie]] produkowane w latach 1988-1996 przez [[H. Cegielski – Fabryka Pojazdów Szynowych|H. Cegielski]] w [[Poznań|Poznaniu]] dostosowane do wymagań [[UIC-Z]]2. Dokumentację pierwszych w Polsce wagonów o podwyższonym komforcie spełniających ww. normę opracowano pod koniec lat 70. XX w., jednakże mimo wyprodukowania w 1980 roku przez [[Bombardier Transportation Polska|Pafawag]] na podstawie dokumentacji [[Instytut Pojazdów Szynowych „Tabor”|Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Pojazdów Szynowych]] pierwszych dwóch wagonów standardu Z2 w [[Blok wschodni|krajach demokracji ludowej]] projekt zarzucono. Dopiero pod koniec lat 80., ze względu na zakaz kursowania wagonów standardu Y po liniach [[Europa Zachodnia|zachodnioeuropejskich]], PKP zdecydowało się na wznowienie prac nad wagonami standardu Z2, tym razem w zakładach Cegielskiego. Projekt wagonów standardu Z2 dla HCP opracował IPS „Tabor” na podstawie doświadczeń konstrukcyjnych i eksploatacyjnych wagonów 127A. W 1994 roku w zakładach Cegielskiego rozpoczęto produkcję drugą generację wagonów HCP Z2, które były pierwszymi klimatyzowanymi wagonami w Polsce. Łącznie zbudowano 8 typów wagonów tego standardu w liczbie 118 egzemplarzy. Jedynym ich użytkownikiem jest [[PKP Intercity]]. ''[[HCP Z2|Czytaj więcej…]]''
|2=<!--Propozycja na wtorek 25 lutego --> [[Plik:2010 Opening Ceremony - Moldova entering.jpg|100px|right]]
|2=<!--Propozycja na wtorek 14 maja --> [[Plik:Repty park pl.jpg|right|100px]]
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200&nbsp;ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]''
'''[[Mołdawia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010]]''' – występ narodowej reprezentacji [[Mołdawia|Mołdawii]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010|zimowych igrzyskach olimpijskich w Vancouver]] w 2010 roku. [[Narodowy Komitet Olimpijski Republiki Mołdawii]] przeznaczył na przygotowania olimpijczyków do igrzysk kwotę około 2 milionów [[Lej mołdawski|lei mołdawskich]]. W kadrze znalazło się siedmioro zawodników – pięciu mężczyzn i dwie kobiety. Wystąpili oni w dziesięciu konkurencjach olimpijskich w czterech dyscyplinach sportowych – [[Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|biathlonie]], [[Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|biegach narciarskich]], [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|narciarstwie alpejskim]] oraz [[Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|saneczkarstwie]]. Najlepszym rezultatem uzyskanym przez reprezentantów Mołdawii było 28. miejsce osiągnięte przez [[Christophe Roux]] w [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – slalom mężczyzn|slalomie mężczyzn]]. Rolę [[Lista chorążych reprezentacji Mołdawii na igrzyskach olimpijskich|chorążego reprezentacji Mołdawii]] podczas [[Ceremonia otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|ceremonii otwarcia]] zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver w hali [[BC Place Stadium]], pełnił biathlonista [[Victor Pînzaru]]. Był to piąty start reprezentacji [[Mołdawia na zimowych igrzyskach olimpijskich|Mołdawii na zimowych igrzyskach olimpijskich]] i dziewiąty start olimpijski, wliczając w to [[Mołdawia na letnich igrzyskach olimpijskich|letnie]] występy. ''[[Mołdawia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|Czytaj więcej…]]''
|3=<!--Propozycja na środę 26 lutego --> [[Plik:Proj.183PL-1.jpg|100px|right]]
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]]
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]''
'''[[KT-84]]''' – [[Polska|polski]] [[kuter torpedowy]] z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] okrętów [[Kutry torpedowe projektu 183|projektu ''183'']]. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w [[Petersburg|Leningradzie]], a następnie została zakupiona przez Polskę i w listopadzie 1956 roku weszła w skład [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]]. Jednostka wyposażona była w dwie pojedyncze [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torpedowe]] TTKA-53M [[Kaliber broni|kal.]] 533 mm, umieszczone wzdłuż [[Burta (statek wodny)|burt]] na śródokręciu z odchyleniem 6° na zewnątrz, przenosząc dwie [[Torpeda|torpedy]] typu 53-38U lub 53-39. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy [[Armata automatyczna|działek automatycznych]] [[2M-3]]M kal. 25 mm, z łącznym zapasem amunicji wynoszącym 4000 [[Nabój|naboi]], umieszczone przed nadbudówką i na [[Rufa|rufie]]. Broń [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] stanowiło 8–12 [[Bomba głębinowa|bomb głębinowych]] BB-1, umieszczonych wzdłuż burt w części rufowej, za wyrzutniami torpedowymi. Opcjonalnie, zamiast torped i bomb głębinowych okręt mógł zabrać na pokład 18 [[Mina morska|min]] AMD-500. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało system kontroli ognia Tros, [[Identification Friend or Foe|system rozpoznawczy „swój-obcy”]] typu Kremnij-1, [[Radiostacja|radiostację]] R-609 oraz [[radar]] Zarnica. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi KT-84 i 411, został skreślony z listy floty w październiku 1973 roku, a następnie stał na lądzie w [[Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej|Centrum Szkolenia Specjalistów Marynarki Wojennej]] w [[Ustka|Ustce]]. ''[[KT-84|Czytaj więcej…]]''
|4=<!--Propozycja na czwartek 27 lutego --> [[Plik:Uncial 0181 r Lk 9,59-10,5.jpg|100px|right]]
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]]
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]''
'''[[Kodeks 0181]]''' – grecki [[kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|kodeks uncjalny]] Nowego Testamentu na pergaminie, [[Paleografia|paleograficznie]] datowany na IV lub V wiek. Do czasów współczesnych zachowała się jedna karta kodeksu, z tekstem [[Ewangelia Łukasza|Ewangelii Łukasza]] 9,59-10,14. Karta kodeksu ma rozmiary 15,4 na 13,6&nbsp;cm. Szerokość marginesów wynosi od 1 do 3&nbsp;cm. Pergamin strony recto ma barwę brunatną i zachował się w nie najgorszym stanie, z nielicznymi uszkodzeniami. Dziury w środku pojawiły się na skutek zginania karty. Strona verso zachowała się w złej kondycji i nosi ślady uszkodzeń dokonanych przez wodę. Pergamin jest koloru matowobrunatnego, atrament wypłowiał. Tekst fragmentu reprezentuje [[Tekst aleksandryjski|aleksandryjską]] tradycję tekstualną. Kodeks 0181 cytowany jest w [[wydanie krytyczne|wydaniach krytycznych]] greckiego [[Novum Testamentum Graece|Nowego Testamentu]]. Powstał w [[Egipt|Egipcie]] i tam został znaleziony – prawdopodobnie w [[Hermopolis|El-Aszmunejn]]. Rękopis jest przechowywany w [[Austriacka Biblioteka Narodowa|Austriackiej Bibliotece Narodowej]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]. ''[[Kodeks 0181|Czytaj więcej…]]''
|5=<!--Propozycja na piątek 28 lutego --> [[Plik:Jones diagram for esperanto.png|100px|right]]
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]]
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]''
'''[[Wymowa w języku esperanto]]''' – sposób [[Artykulacja (fonetyka)|artykulacji]] poszczególnych dźwięków, a także wyrazów i zdań w języku [[esperanto]]. W jej skład wchodzi również [[prozodia]], czyli zbiór takich cech jak [[akcent wyrazowy|akcent]], [[intonacja (językoznawstwo)|intonacja]] oraz [[iloczas]] występujących w języku esperanto. Wymowa w języku esperanto jest zazwyczaj opisywana w ogólnych zarysach, a mówiącemu pozostawia się szeroką możliwość interpretacji i odstępstw, zwłaszcza przy wymowie poszczególnych dźwięków. W języku esperanto zaleca się unikać takich zjawisk fonologicznych jak [[sandhi]] czy [[Asymilacja fonetyczna|asymilacja]], choć niektóre są akceptowane. Najczęściej pojawiają się one wskutek [[Transfer językowy|interferencji]] języka ojczystego mówiących. Tymczasem za wzorcową uznaje się wymowę nieobciążoną wpływami mowy ojczystej esperantystów. Na szesnaście reguł, które podane są w ''[[Fundamento de Esperanto]]'' [[Ludwik Zamenhof|Ludwika Zamenhofa]], dzieła, które ściśle określa zasady gramatyczne języka esperanto, jedynie punkt dziewiąty i dziesiąty dotyczą [[prozodia|zjawisk prozodycznych]] w języku esperanto. Pozostałe zasady wypracowały ponad stuletnie używanie języka i wykształcenia się [[uzus językowy|uzusu językowego]] oraz zalecenia [[Akademio de Esperanto|Akademii Esperanto]]. ''[[Wymowa w języku esperanto|Czytaj więcej…]]''
|6=<!--Propozycja na sobotę 29 lutego --> [[Plik:Ubooty(Historia str.235).jpg|100px|right]]
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]]
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]''
'''[[U-4 (1935)|U-4]]''' – [[Niemieckie okręty podwodne|niemiecki okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu IIA|IIA]]'', służący w [[Kriegsmarine]] w [[Dwudziestolecie międzywojenne|dwudziestoleciu międzywojennym]] i podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Była to niewielka jednostka przybrzeżna o [[Wyporność|wyporności podwodnej]] 303 ton i zasięgu na powierzchni 1600 [[Mila morska|Mm]], wyposażona w trzy [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torped]] kalibru 533&nbsp;mm, której załogę tworzyło nominalnie 25 osób. [[Wodowanie|Zwodowana]] 31 lipca 1935 roku (12 dni po siostrzanym [[U-3 (1935)|U-3]]), 17 sierpnia przyjęta w skład Kriegsmarine. Początkowo U-4 był okrętem szkolnym, na pierwszy patrol bojowy wypłynął z [[Wilhelmshaven]] 4 września 1939 roku. Jeszcze w tym miesiącu w trakcie drugiego patrolu zatopił dwa fińskie i jeden szwedzki statkek. Podczas czwartego patrolu w ramach operacji ''Harmut'' dokonał swojego ostatniego zatopienia – brytyjskiego okrętu podwodnego [[HMS Thistle (1938)|HMS Thistle]] – co było pierwszym potwierdzonym zatopieniem brytyjskiego okrętu podwodnego i jedynym zatopieniem okrętu wojennego przez U-Booty w trakcie [[Kampania norweska|kampanii norweskiej]]. W kwietniu 1940 roku U-4 zakończył służbę bojową i w lipcu wrócił do działalności szkolnej na [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]] w ramach 21. Flotylli U-Bootów w [[Bałtyjsk|Piławie]]. 1 sierpnia 1944 roku został wycofany ze służby. ''[[U-4 (1935)|Czytaj więcej…]]''
|7=<!--Propozycja na niedzielę 1 marca --> [[Plik:Gregory Peck Atticus Publicity Photo.jpg|100px|right]]
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]]
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]''
'''[[Atticus Finch]]''' – fikcyjna [[postać literacka]], główny bohater uznawanej za arcydzieło światowej literatury [[Powieść społeczno-obyczajowa|powieści obyczajowej]] ''[[Zabić drozda]]'' autorstwa nagrodzonej [[Nagroda Pulitzera|Pulitzerem]] amerykańskiej pisarki [[Harper Lee]]. Finch jest owdowiałym [[prawnik]]iem z fikcyjnego miasteczka Maycomb w stanie [[Alabama]] i ojcem dwójki dzieci. Postać Fincha była wzorowana na ojcu pisarki Amasie Colemanie Lee, który był redaktorem naczelnym ''The Monroe Journal'' oraz [[adwokat]]em. Podobnie jak Finch, reprezentował on dwóch młodych [[Czarna odmiana człowieka|czarnoskórych]] oskarżonych o morderstwo w szeroko nagłośnionym [[Postępowanie karne|procesie karnym]] w 1919 roku. Magazyn literacki ''Book'' sklasyfikował Atticusa Fincha na 7. miejscu w przygotowanym przez siebie zestawieniu ''The 100 Best Characters in Fiction Since 1900''. W czerwcu 2003 roku [[American Film Institute]] uznał Fincha za ''[[AFI 100 Lat... Bohaterowie i złoczyńcy|największego bohatera w historii kina]]''. [[Gregory Peck]], odtwarzający postać Atticusa Fincha w [[Zabić drozda (film)|filmowej ekranizacji]], został laureatem [[Nagroda Akademii Filmowej|nagrody Akademii Filmowej]] w kategorii dla [[Oscar dla najlepszego aktora pierwszoplanowego|najlepszego aktora pierwszoplanowego]] podczas [[35. ceremonia wręczenia Oscarów|35. ceremonii rozdania statuetek w 1963 roku]]. ''[[Atticus Finch|Czytaj więcej…]]''
}}
}}
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre artykuły|Inne dobre artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość=
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość=
<div class="hlist" style="text-align: center">
<div class="hlist" style="text-align: center">
* [[Szablon:Dobry artykuł/kolejka|kolejka]]
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]]
* [[Szablon:Dobry artykuł/kolejka/bufor|starsze]]
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]]
</div>__NOTOC__
</div>
__BEZSPISU__


{{mbox
{{mbox
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.
}}
}}

== Dzisiaj ==
== Dzisiaj ==
{{dobry artykuł}}
{{dobry artykuł}}

== Jutro ==
== Jutro ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}}

== Pojutrze ==
== Pojutrze ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}}

== Za 3 dni ==
== Za 3 dni ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}}

== Za 4 dni ==
== Za 4 dni ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}}

== Za 5 dni ==
== Za 5 dni ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}}

== Za 6 dni ==
== Za 6 dni ==
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}}
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}}

== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
[[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}}
* [[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}}
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]]

Wersja z 02:35, 13 maj 2024

 Dokumentacja szablonu [odśwież]


Dzisiaj

Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…

Jutro

Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…

Pojutrze

Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…

Za 3 dni

Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…

Za 4 dni

Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…

Za 5 dni

Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…

Za 6 dni

Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…

Zobacz też

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szablon:Dobry_artykuł&oldid=73764287”