Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 264 wersji utworzonych przez 34 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Chris Cornell]]''' (ur. [[20 lipca]] [[1964]] w [[Seattle]], zm. [[18 maja]] [[2017]] w [[Detroit]]) – [[Amerykanie|amerykański]] [[muzyk]], [[kompozytor]], [[Śpiew|wokalista]], [[Autor|autor tekstów]], [[multiinstrumentalista]] i [[producent muzyczny]]. Współzałożyciel i frontman zespołu [[Soundgarden]]. W 1990 roku został inicjatorem efemerycznego projektu [[Temple of the Dog]], który powołał po śmierci bliskiego przyjaciela, ówczesnego lidera [[Mother Love Bone]], [[Andrew Wood]]a. W latach 2001–2007 i 2017 występował w [[Supergrupa|supergrupie]] [[Audioslave]], złożonej z muzyków [[Rage Against the Machine]], z którą nagrał trzy [[Album studyjny|albumy studyjne]]. Cornell zrealizował również cztery albumy solowe – ''[[Euphoria Morning]]'', ''[[Carry On (album Chrisa Cornella)|Carry On]]'', ''[[Scream (album Chrisa Cornella)|Scream]]'' oraz ''Higher Truth''. Znany był z szerokiej [[Głos ludzki|skali głosu]], która wynosiła do 4 [[Oktawa (interwał)|oktaw]]; śpiewał wysokim tonem korzystając z techniki zwanej beltingiem. W 2006 roku został sklasyfikowany na 4. miejscu w rankingu „100 najlepszych metalowych wokalistów wszech czasów” przygotowanego przez ''[[Hit Parader]]''. W 2011 roku jego nazwisko zostało zamieszczone na 9. lokacie zestawienia „najlepszych wokalistów wszech czasów” dwutygodnika ''[[Rolling Stone]]''. W 2019 roku został pośmiertnym laureatem [[Nagroda Grammy|nagrody Grammy]] w kategorii Best Rock Performance. ''[[Chris Cornell|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 14 maja --> [[Plik:Repty park pl.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Georgios Averof (1910)|Georgios Averof]]''' – grecki [[krążownik pancerny]] zbudowany w 1911 roku, w służbie w marynarce greckiej do 1952 roku, od 1985 roku [[Statek muzeum|okręt muzeum]], jedyna zachowana jednostka swojej klasy na świecie. Odegrał decydującą rolę w działaniach morskich podczas [[I wojna bałkańska|I wojny bałkańskiej]] w latach 1912–1913, następnie uczestniczył w [[Wojna grecko-turecka (1919–1922)|wojnie z Turcją]] w latach 1919–1922. W 1935 roku jego załoga dołączyła do republikańskiego powstania, przewodząc zbuntowanym jednostkom. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] został ewakuowany do [[Aleksandria|Aleksandrii]] i uczestniczył w działaniach u boku [[Royal Navy]]. W październiku 1944 roku na jego pokładzie powrócili do Grecji rodzina królewska i członkowie rządu. Po zakończeniu czynnej służby został ostatecznie zachowany jako pamiątka narodowa. Krążownik został na stałe zacumowany w [[Paleo Faliro]], niedaleko [[Pireus]]u, w sąsiedztwie eleganckiej mariny Flisvos. Okręt udostępniony jest zwiedzającym. Pomieszczenia admiralskie, szefów działów i mesa oficerska posiadają odtworzone wyposażenie z czasów, gdy okrętem i flotą grecką dowodził [[Pawlos Kunduriotis]], admirał, późniejszy [[Władcy Grecji|regent i prezydent]] Grecji. ''[[Georgios Averof (1910)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Bagiewnik białopierśny]]''' – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny [[Chruściele (ptaki)|chruścieli]]. Częściowo wędrowny. Występuje w [[Azja Południowa|Azji Południowej]] i [[Azja Południowo-Wschodnia|Azji Południowo-Wschodniej]], zimuje we wschodnim [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] i w części południowo-wschodniej Azji. Po raz pierwszy gatunek opisał Thomas Pennant w 1769 roku. [[Holotyp]] pochodził z [[Cejlon]]u. Bagiewniki białopierśne zamieszkują różnorodne środowiska. Mogą to być mokradła, zarówno te pokryte [[Wiechlinowate|trawami]], jak i te z [[Ciborowate|ciborami]], bagna porośnięte [[Sagowcowe|sagowcami]], obszary trawiaste oraz zarośla [[bambus]]ów. Szczególnie aktywne są wieczorami, o zmierzchu wychodzą żerować na otwarty teren. Nie są szczególnie płochliwe, często widuje się je na odsłoniętym terenie. Odwiedzają również parki, skupiska budynków i wsie, jednak zaniepokojone natychmiast chowają się. Pożywieniem bagiewników białopierśnych są [[bezkręgowce]] – w tym [[pierścienice]], [[mięczaki]] oraz [[owady]]. [[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody]] uznaje bagiewnika białopierśnego za [[gatunek najmniejszej troski]]. ''[[Bagiewnik białopierśny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Alone in the Dark (gra komputerowa)|Alone in the Dark]]''''' – [[gra komputerowa]] z gatunku [[survival horror]], wyprodukowana w 1992 roku przez przedsiębiorstwo [[Atari (francuskie przedsiębiorstwo)|Infogrames]]. Akcja gry, która czerpie inspirację z prozy [[H.P. Lovecraft]]a, toczy się w 1924 roku. Bohater gry przybywa do nawiedzonej posiadłości Derceto w [[Luizjana|Luizjanie]] w celu rozwikłania zagadki tajemniczej śmierci artysty Jeremy’ego Hartwooda. Rozgrywka w ''Alone in the Dark'' polega głównie na eksploracji przestrzeni posiadłości, odpieraniu ataków różnorodnych przeciwników zapożyczonych z uniwersum Lovecrafta tudzież bezpośredniej walce z zagrożeniem. Dysponując ograniczonym ekwipunkiem, gracz musi przeszukiwać posiadłość w celu odnalezienia narzędzi umożliwiających postęp w grze oraz ułatwiających walkę z przeciwnikami. Innowacją wprowadzoną przez zespół do estetyki gier komputerowych było połączenie dwuwymiarowego tła symulującego różne ustawienia kamery z trójwymiarowymi obiektami. Trafiwszy do obiegu wydawniczego, ''Alone in the Dark'' zebrał znakomite recenzje. Do 2000 roku gra sprzedała się w nakładzie 2,5 miliona kopii, a jej komercyjny i artystyczny sukces skłonił Infogrames do wydania serii gier utrzymanych w podobnym tonie, z których jednak żadna nie miała powodzenia porównywalnego z pierwowzorem. ''[[Alone in the Dark (gra komputerowa)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Jigal Kohen-Orgad]]''' ur. [[30 sierpnia]] [[1937]] w [[Tel Awiw-Jafa|Tel Awiwie-Jafie]], zm. [[27 sierpnia]] [[2019]] w [[Izrael]]u) – izraelski ekonomista, przedsiębiorca, menedżer i polityk, w latach 1983–1984 [[Ministerstwo Finansów (Izrael)|minister finansów]], latach 1977–1988 poseł do [[Kneset]]u, wieloletni kanclerz [[Ari’el#Edukacja|Uniwersytetu w Ari’el]], dyrektor największych izraelskich przedsiębiorstw. Ukończył studia z zakresu ekonomii oraz pedagogiki na [[Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie|Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie]]. W czasie [[Wojna sześciodniowa|wojny sześciodniowej]], jako rezerwista [[Brygada Ecjoni|Brygady Jerozolimskiej]], walczył o wyzwolenie [[Jerozolima|Jerozolimy]]. W 1982 roku był jednym z założycieli pierwszej izraelskiej wyższej uczelni na terenie [[Zachodni Brzeg|Zachodniego Brzegu]] – College’u Judei i Samarii w Ari’el, z którym od tego czasu był związany aż do śmierci. Jako jej kanclerz, doprowadził w 2012 roku do uzyskania przez nią statusu uniwersytetu i zmiany nazwy na [[Ari’el#Edukacja|Uniwersytet w Ari’el]], za co w 2013 roku został wyróżniony Nagrodą Moskowitzów dla Syjonizmu. ''[[Jigal Kohen-Orgad|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Estonia w Konkursie Piosenki Eurowizji]]''' – [[Estonia]] uczestniczy w [[Konkurs Piosenki Eurowizji|Konkursie Piosenki Eurowizji]] od [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1994|1994 roku]]. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się estoński nadawca publiczny [[Eesti Rahvusringhääling]] (ERR). Przed finałem Konkursu Piosenki Eurowizji 1994, [[Europejska Unia Nadawców|EBU]] borykała się z dużą liczbą krajów chętnych do udziału w konkursie, co było spowodowane [[Blok wschodni|rozpadem bloku wschodniego]] oraz rozdzieleniem się [[Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii|Jugosławii]] na mniejsze państwa. Wprowadzono rundę kwalifikacyjną ''Kvalifikacija za Millstreet'', w której wzięły udział kraje, które albo nigdy wcześniej nie uczestniczyły w konkursie, albo nie uczestniczyły w stawce jako osobny naród. Estonia nie została dopuszczona do udziału w [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1995|40. edycji konkursu]] w 1995 roku z powodu słabego wyniku rok wcześniej. Nadawca powrócił do stawki konkursowej w [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1996|1996 roku]] i od tamtej pory rokrocznie ma swojego reprezentanta w konkursie. Estonia wygrała [[Konkurs Piosenki Eurowizji 2001|konkurs w 2001 roku]] ([[Tanel Padar]], [[Dave Benton]] i [[Soul Militia|2XL]] z utworem ''[[Everybody (estoński singel)|Everybody]]''), dzięki czemu [[Konkurs Piosenki Eurowizji 2002|48. Konkurs Piosenki Eurowizji]] odbył się w [[Saku Suurhall]] w [[Tallinn]]ie. ''[[Estonia w Konkursie Piosenki Eurowizji|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Procesy załogi Bełżca]]''' – procesy [[Personel obozu zagłady w Bełżcu|członków personelu]] [[III Rzesza|niemieckiego]] [[Narodowy socjalizm|nazistowskiego]] [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]], które po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] toczyły się przed sądami w [[Polska|Polsce]], [[Republika Federalna Niemiec (1949–1990)|Niemczech Zachodnich]] oraz [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Obóz w Bełżcu był pierwszym z trzech [[Obóz zagłady|ośrodków zagłady]] utworzonych przez Niemców w ramach [[Einsatz Reinhardt|akcji „Reinhardt”]]. W latach 1942–1943 zgładzono w nim około 450 tys. [[Żydzi|Żydów]]. Jedyny proces członków jego niemieckiego personelu odbył się w [[Monachium]] w latach 1963–1965. Z powodu braku wystarczających dowodów, które świadczyłyby o indywidualnej winie oskarżonych, sąd umorzył postępowanie przeciw siedmiu spośród ośmiu byłych [[Schutzstaffel|esesmanów]]. Odpowiedzialność karną za zbrodnie popełnione w obozie poniósł jedynie [[Josef Oberhauser]]; skazano go na 4,5 roku pozbawienia wolności. W 1948 roku w [[Zamość|Zamościu]] odbył się proces Rudolfa Göckla, niemieckiego zawiadowcy [[Bełżec (stacja kolejowa)|stacji w Bełżcu]], który zakończył się wyrokiem uniewinniającym. W pierwszej połowie lat 60. kilka procesów byłych strażników obozu w Bełżcu odbyło się w Związku Radzieckim. Wielu oskarżonych zostało wtedy skazanych na [[Kara śmierci|karę śmierci]]. ''[[Procesy załogi Bełżca|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
||
* [[ |
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
||
* [[ |
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
||
</div> |
</div> |
||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
{{mbox |
||
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
||
}} |
}} |
||
== Dzisiaj == |
== Dzisiaj == |
||
{{dobry artykuł}} |
{{dobry artykuł}} |
||
== Jutro == |
== Jutro == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
||
== Pojutrze == |
== Pojutrze == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
||
== Za 3 dni == |
== Za 3 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
||
== Za 4 dni == |
== Za 4 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
||
== Za 5 dni == |
== Za 5 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
||
== Za 6 dni == |
== Za 6 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
[[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
* [[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…