Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 297 wersji utworzonych przez 35 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Kurek czerwony]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] ryby [[skorpenokształtne]]j z rodziny [[Kurkowate|kurkowatych]]. Występuje w północnym [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]], także w morzach [[Morze Północne|Północnym]] i [[Morze Bałtyckie|Bałtyckim]], kanale [[La Manche]], morzach [[Morze Śródziemne|Śródziemnym]] i [[Morze Czarne|Czarnym]]. Na części [[zasięg (biogeografia)|zasięgu]] pospolity. Kurek czerwony jest rybą morską. Prowadzi przydenny tryb życia, przy dnie mulistym, piaszczystym, żwirowym lub kamienistym, obserwowany na głębokości do 318 m. [[Tarło|Okres godowy]] w różnym czasie w zależności od lokalizacji. [[Ikra]] i [[larwa|larwy]] są pelagiczne. Młode osobniki przebywają głównie w [[litoral]]u, nierzadko w ujściach rzek, starsze obecne także w [[pelagial]]u. Żerując, ''C. lucerna'' przejawia zachowania oportunistyczne. Jego dieta jest zróżnicowana. Żywi się głównie małymi rybami. Osiąga do 75 cm [[pomiary ryb|długości całkowitej]], zazwyczaj 25–50 cm. Cechą charakterystyczną są trzy pierwsze promienie [[Płetwa|płetw piersiowych]], które są przekształcone w wolne i ruchliwe, palczaste wyrostki pełniące funkcje motoryczną, tzn. ułatwiają rybie poruszanie się po dnie i czuciową, przede wszystkim smakową. Poławiany jako [[ryby konsumpcyjne|ryba konsumpcyjna]] – gospodarczo i w wędkarstwie, spotykany w [[Akwarium|akwariach]] publicznych. Mięso jest uważane za smaczne. Od 2015 roku [[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody]] uznaje kurka czerwonego za [[gatunek najmniejszej troski]]. ''[[Kurek czerwony|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 14 maja --> [[Plik:Repty park pl.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Wincenty Kadłubek]]''' (ur. ok. 1150 w [[Kargów|Kargowie]], zm. 8 marca 1223 w [[Jędrzejów|Jędrzejowie]]) – autor ''[[Kronika Wincentego Kadłubka|Kroniki]]'' dziejów Polski, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach [[literatura polska|literatury]] i [[historiografia|historiografii]] polskiej; niekiedy określany mianem „ojca kultury polskiej”. O jego życiu [[Źródła historyczne|źródła]] [[Średniowiecze|średniowieczne]] przekazały niewiele informacji. Najprawdopodobniej pochodził z [[Możnowładztwo|możnowładztwa]] [[Małopolska|małopolskiego]], kształcił się we Francji i być może w Italii. Po powrocie do kraju pracował jako [[scholastyk]] w szkole katedralnej krakowskiej oraz [[kapelan]] książęcy [[Kazimierz II Sprawiedliwy|Kazimierza Sprawiedliwego]] i [[Leszek Biały|Leszka Białego]]. Objął urząd [[prepozyt]]a [[Sandomierz|sandomierskiego]], a następnie został wybrany [[Biskupi krakowscy|biskupem krakowskim]]. Wincenty był pierwszym uczonym i pisarzem Polakiem. Jego prekursorska ''Kronika'' uważana jest za fundamentalny pomnik literatury narodowej, gdyż oddziałała w dużym stopniu – bezpośrednio lub pośrednio – na rozwój całej kultury polskiej. Pisząc traktat o dziejach własnego kraju, Kadłubek wprowadził do rodzimej tradycji między innymi dziedzictwo cywilizacyjne starożytnych [[starożytna Grecja|Grecji]] i [[starożytny Rzym|Rzymu]], co stało się trwałym elementem kultury polskiej. W 1764 roku został ogłoszony [[błogosławiony]]m [[Kościół łaciński|Kościoła katolickiego]]. ''[[Wincenty Kadłubek|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Ford Mainline]]''' – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[samochód osobowy]] klasy [[Autosegment E|wyższej średniej]] produkowany przez koncern [[Ford Motor Company]] w USA w latach 1952-1956, w dwóch głównych generacjach, wprowadzonych w 1952 i 1955 roku. Był podstawowym modelem samochodu w gamie produkcyjnej Forda w tym okresie. Produkowany w wersjach nadwoziowych: 2- i 4-drzwiowego [[sedan (nadwozie)|sedana]], [[coupé]] i [[kombi (nadwozie)|kombi]], z czego najliczniejszy był 2-drzwiowy sedan. Nazwę tę nosił także pokrewny konstrukcyjnie [[pick-up]] produkowany w latach 1952-1959 przez australijskie zakłady Forda. Nazwa modelu Ford Mainline („główna linia”) została wprowadzona w nowej gamie Forda ze stycznia 1952 roku, dla podstawowego najtańszego modelu osobowego, zastępującego bazowy model [[Ford 1949|Ford DeLuxe]]. Ford Mainline został zakupiony do testów przez przemysł [[ZSRR]] i na jego automatycznej skrzyni biegów była następnie wzorowana skrzynia radzieckiego samochodu [[GAZ-21 Wołga]] pierwszego modelu, której stylistyka była też zapewne częściowo inspirowana Fordem. Ogółem, wyprodukowano prawie milion egzemplarzy modelu Mainline. ''[[Ford Mainline|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Śląska Karta Usług Publicznych]]''' – bezdotykowa [[karta elektroniczna]] służąca do dokonywania płatności za przejazdy [[Transport miejski|komunikacją miejską]] organizowaną przez [[Komunikacyjny Związek Komunalny Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego|KZK GOP]], za parkowanie w [[Strefa płatnego parkowania|strefach płatnego parkowania]] w 6 miastach [[Konurbacja górnośląska|konurbacji górnośląskiej]], w placówkach kultury, placówkach rekreacyjno-sportowych, bibliotekach i urzędach miast. Wydawcą karty jest [[mBank]]. Pomysł wprowadzenia karty miejskiej w konurbacji górnośląskiej pojawił się po raz pierwszy w 2007 roku, natomiast dwa lata później prezydenci miast konurbacji podpisali umowę odnośnie rozpoczęcia prac zmierzających do wprowadzenia karty. W sierpniu 2015 roku rozpoczęły się wewnętrzne testy systemu. W październiku 2015 roku rozpoczęto wydawanie kart ŚKUP, a miesiąc później umożliwiono kodowanie biletów okresowych na karcie. Wraz z rozpoczęciem kodowania biletów na karcie wprowadzano nową taryfę biletową, w ramach której bilety elektroniczne były tańsze od papierowych. Do października 2016 roku zostało wydanych 207 tysięcy kart ŚKUP. ''[[Śląska Karta Usług Publicznych|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Synagoga w Bobowej]]''' – [[synagoga]] w mieście [[Bobowa]], niedaleko [[rynek (urbanistyka)|rynku]], w linii dawnych murów obronnych. Obecnie stanowi jeden z najcenniejszych zabytków [[Żydzi|żydowskiej]] architektury sakralnej w [[Polska|Polsce]]. Synagoga została zbudowana w 1756 roku. W 1889 roku synagoga spłonęła podczas [[pożar]]u, jaki nawiedził miasto. Natychmiast po nim podjęto decyzję o renowacji, która nadała budynkowi dzisiejszy kształt. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi i przeznaczyli ją na [[stajnia|stajnie]] dla koni. Po zakończeniu wojny synagoga przez kilka lat stała opuszczona i niszczała. W 1955 roku została wyremontowana, a jej wnętrze przebudowane z przeznaczeniem na warsztaty [[tkactwo|tkackie]] dla miejscowej szkoły zawodowej. W 1993 roku synagoga została odzyskana przez [[Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie|Gminę Wyznaniową Żydowską w Krakowie]], która nie zgodziła się na dalsze użytkowanie synagogi przez warsztaty. Od tego czasu w synagodze rozpoczęto remont, którym kierowała [[Fundacja Rodziny Nissenbaumów]]. Synagogę otwarto w 2003 roku i jest obecnie czynnym miejscem kultu, w którym nabożeństwa odbywają się sporadycznie podczas pielgrzymek [[chasydyzm|chasydów]] do grobów cadyków bobowskich. ''[[Synagoga w Bobowej|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Kenia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998]]''' – występ reprezentacji [[Kenia|Kenii]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998|igrzyskach olimpijskich]] w [[Nagano]] w 1998 roku. W skład reprezentacji wszedł jeden zawodnik – [[Philip Boit]] – który zaprezentował się w jednej konkurencji [[Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998|biegowej]], na dystansie [[Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 – bieg na 10 km mężczyzn|10 km techniką klasyczną]]. Zajął w rywalizacji ostatnie miejsce w gronie sklasyfikowanych zawodników – 92. – tracąc do zwycięzcy biegu ponad 20 minut. Na mecie biegu na Kenijczyka poczekał mistrz olimpijski [[Bjørn Dæhlie]]. Fakt ten jest jednym z często przytaczanych momentów w duchu [[fair play]] podczas zimowych igrzysk olimpijskich. Boit pełnił również rolę [[Lista chorążych reprezentacji Kenii na igrzyskach olimpijskich|chorążego reprezentacji]] podczas ceremonii otwarcia. Występ w Nagano był debiutem reprezentacji [[Kenia na zimowych igrzyskach olimpijskich|Kenii na zimowych igrzyskach olimpijskich]] i dziesiątym startem olimpijskim, wliczając w to [[Kenia na letnich igrzyskach olimpijskich|letnie igrzyska]]. Kenia stała się w ten sposób szóstym [[Państwa Afryki|państwem afrykańskim]], które wystawiło reprezentację na zimową edycję igrzysk. ''[[Kenia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Msza beatowa „Pan przyjacielem moim”|Msza beatowa ''Pan przyjacielem moim'']]''' – [[msza (muzyka)|msza]] skomponowana w latach 60. XX wieku przez [[Katarzyna Gärtner|Katarzynę Gärtner]], a nagrana na płytę przez grupę [[Czerwono-Czarni]]. W mszy beatowej po raz pierwszy w [[Polska|Polsce]] treści religijne przedstawiono w formie muzyki rozrywkowej, a dokładniej [[bigbit]]u. Korzenie mszy beatowej Katarzyny Gärtner sięgają 1965 roku. Wtedy grupa młodych muzyków z [[Podkowa Leśna|Podkowy Leśnej]] przyjęła przekorną nazwę Trapiści i pod taką zadebiutowała w grudniu 1965 roku podczas mszy św. wieczornej. W 1967 roku namówiony przez Trapistów ks. proboszcz [[Leon Kantorski]] zwrócił się do Katarzyny Gärtner z propozycją napisania kilku utworów przeznaczonych do wykonywania podczas nabożeństw z udziałem zespołu. Pierwsza wersja mszy beatowej ''Pan przyjacielem moim'' powstawała przy współpracy z [[Kazimierz Grześkowiak|Kazimierzem Grześkowiakiem]], zaś na płycie znalazła się jej wersja ostateczna, dopracowana już po premierze. Trapiści zaprezentowali też mszę beatową w Domu prymasa Polski [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]] na Konferencji Episkopatu we wrześniu 1969 roku. Wiele fragmentów mszy beatowej przeszło do historii i często żyje własnym życiem. Fragmenty nagrań z płyty wykorzystano np. w filmie ''Dzięcioł'' [[Jerzy Gruza|Jerzego Gruzy]]. |
|||
''[[Msza beatowa „Pan przyjacielem moim”|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
|||
<center>[[Szablon:Dobry artykuł/kolejka|kolejka]] • [[Szablon:Dobry artykuł/kolejka/bufor|starsze]]</center>__NOTOC__ |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
|||
</div> |
|||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
{{mbox |
||
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
|tekst = Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w [{{fullurl:Strona główna|action=purge}} ten link], aby wyczyścić cache.<br />Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich. |
||
}} |
}} |
||
== Dzisiaj == |
== Dzisiaj == |
||
{{dobry artykuł}} |
{{dobry artykuł}} |
||
== Jutro == |
== Jutro == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
||
== Pojutrze == |
== Pojutrze == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
||
== Za 3 dni == |
== Za 3 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
||
== Za 4 dni == |
== Za 4 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
||
== Za 5 dni == |
== Za 5 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
||
== Za 6 dni == |
== Za 6 dni == |
||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
[[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
* [[Wikipedia:Propozycje do Dobrych Artykułów]] • [[Szablon:Dobry artykuł/archiwum]]}} |
||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…