Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 432 wersji utworzonych przez 41 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
<!--- Procedura ---> |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek 14 maja --> [[Plik:Repty park pl.jpg|right|100px]] |
|||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Izabela Grabowska]]''' – [[polska]] [[arystokracja|arystokratka]], najprawdopodobniej nieślubna córka [[Władcy Polski|króla polskiego]] [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] i jego kochanki, a następnie być może [[Związek morganatyczny|morganatycznej żony]] [[Elżbieta Grabowska|Elżbiety Grabowskiej]]. Izabela i jej rodzeństwo wychowywani byli w wierze [[katolicyzm|katolickiej]], którą wyznawała ich matka, chociaż ojciec był wyznawcą [[kalwinizm]]u. Na początku 1795 roku Izabela Grabowska z woli swej matki Elżbiety została zaręczona z królewskim sekretarzem i starostą [[Warszawa|warszawskim]] [[Walenty Sobolewski|Walentym Faustynem Sobolewskim]], synem [[kasztelan]]a warszawskiego [[Maciej Sobolewski|Macieja Sobolewskiego]] i siostry matki Izabeli, Ewy Szydłowskiej. Ze względu na bliskie pokrewieństwo przyszłych małżonków król Stanisław August Poniatowski zlecił włoskiemu duchownemu uzyskanie papieskiej dyspensy. Po śmierci małżonka Izabela zamieszkała wraz z swoją szwagierką [[Marianna Gutakowska|Marianną z Sobolewskich Gutakowską]] i jej synową Gabrielą Zabiełłową w Pałacu na Grzybowie. Wycofała się z życia publicznego, pojawiając się tylko sporadycznie na oficjalnych uroczystościach jako dama portretu Świętej Katarzyny. ''[[Izabela Grabowska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Romuald Rajs]]''' – polski żołnierz [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]], dowódca 1. kompanii szturmowej [[3 Wileńska Brygada Armii Krajowej|3. Wileńskiej Brygady AK]], dowódca 2. szwadronu [[5 Wileńska Brygada Armii Krajowej|5. Wileńskiej Brygady AK]], dowódca 3. Brygady Wileńskiej [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|NZW]] oraz szef PAS w KO NZW Białystok. Był oficerem liniowym, a dowodzony przez niego oddział odnosił sukcesy bojowe. Oddział Rajsa odpowiedzialny jest jednak równocześnie za dokonanie szeregu przestępstw przeciwko ludności cywilnej, m.in. za rozstrzelanie 28 furmanów oraz [[Zbrodnia w Zaleszanach|zbrodnię w Zaleszanach]], w wyniku której śmierć poniosło łącznie 16 osób, które straciły życie w palonych domach, od kul lub zmarły później w wyniku odniesionych ran. Niektóre z tych czynów [[Instytut Pamięci Narodowej]] określił jako niosące znamiona [[ludobójstwo|ludobójstwa]]. Pamięć o czynach Rajsa utrzymuje się głównie na [[Podlasie|Podlasiu]]. W listopadzie 1948 roku został aresztowany przez [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego]]. Całkowicie się zdekonspirował, ujawnił kontakty konspiracyjne i adresy. W śledztwie podał miejsce pobytu swojego zastępcy, ppor. [[Kazimierz Chmielowski|Kazimierza Chmielowskiego]]. Na pokazowym procesie w białostockim kinie „Ton” został skazany w dniu 1 października 1949 roku na karę śmierci; wyrok wykonano dwa miesiące później. ''[[Romuald Rajs|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Przedimek w języku angielskim]]''' – nieodmienna część mowy w [[język angielski|języku angielskim]] determinująca rzeczownik. [[Przedimek]] obrazuje stopień znajomości desygnatu odbiorcom komunikatu językowego, a także bliżej określa desygnat. Są trzy rodzaje przedimków: nieokreślony, określony i zerowy. Przedimek nieokreślony występuje, gdy dana rzecz pojawia się z tekście po raz pierwszy, oznacza również dowolny obiekt z pewnego wyodrębnionego zbioru. Przedimek określony pojawia się, gdy dana rzecz jest znana rozmówcy lub jest na swój sposób wyjątkowa lub dystynktywna. Przedimek zerowy występuje głównie tam, gdzie zasady gramatyczne nie przewidują użycia jednego z dwóch rodzajów przedimka. Wszystkie trzy przedimki mają szeroki zakres użycia idiomatycznego. Przedimka zwykle nie tłumaczy się na [[język polski]]. Czasami można go oddać jako zaimek ten, ta, to (przedimek określony), jakiś, jakaś, jakieś (przedimek nieokreślony). ''[[Przedimek w języku angielskim|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Linia kolejowa nr 118]]''' – zelektryfikowana [[linia kolejowa]] w [[Województwo małopolskie|województwie małopolskim]]. Ruch pasażerski prowadzą [[Koleje Małopolskie]], znajduje się na niej również bocznica [[PKN Orlen]]. Umożliwia ona dojazd pociągiem z centrum [[Kraków|Krakowa]] do [[Port lotniczy Kraków-Balice|portu lotniczego Kraków-Balice]]. Linia nr 118 zaczyna się na północnej głowicy rozjazdowej stacji [[Kraków Główny]] (km 1,189), odkąd pociągi korzystają z osobnego układu torowego względem [[linia kolejowa nr 133|linii nr 133]]. Na stacji [[Kraków Towarowy]] dokonano korekty dawnych torów dodatkowych nr 3 i 6, które stały się torami zasadniczymi linii nr 118, następnie linia przebiega przez przystanek [[Kraków Łobzów]], gdzie przylegają do niej dwa perony. Za Łobzowem linia wykorzystuje dawny tor nr 1 [[linia kolejowa nr 100|linii nr 100]]. Linia nr 118 staje się ponownie dwutorowa za stacją Mydlniki i taka już jest do końca, Na całej długości linii maksymalna prędkość to 80 km/h dla pociągów pasażerskich i autobusów szynowych oraz 60 km/h dla pociągów towarowych. Cała linia jest klasy D3, a maksymalny nacisk liniowy to 71 kN/m. ''[[Linia kolejowa nr 118|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Aleja 1 Maja w Łodzi]]''' – ulica na [[Polesie (dzielnica Łodzi)|Polesiu]] w [[Łódź|Łodzi]] w obszarze [[System Informacji Miejskiej w Łodzi|SIM]] [[Stare Polesie w Łodzi|Stare Polesie]], o długości około 1,8 km, łącząca [[Ulica Wólczańska w Łodzi|ul. Wólczańską]] z [[Aleja Włókniarzy w Łodzi|al. Włókniarzy]]. Początkowy odcinek alei – między ul. Wólczańską a [[Ulica Gdańska w Łodzi|ul. Gdańską]] – należy do turystyczno-historycznej strefy miasta. Na większej części swojej długości aleja jest od [[30 lipca]] [[1974]] roku jednokierunkowa, a ruch odbywa się z zachodu na wschód, w kierunku centrum. Odcinek od [[Ulica Zielona w Łodzi|ul. Zielonej]] do al. Włókniarzy jest dwukierunkowy. Aleja ma status [[Droga powiatowa|drogi powiatowej]] klasy D. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]], [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupant]] nadał jej w [[1940]] roku nazwę Scharnhorststraße, ku czci pruskiego generała [[Gerhard von Scharnhorst|Gerharda von Scharnhorsta]]. Po zakończeniu wojny powrócono do przedwojennej nazwy, wygodnej dla władz komunistycznych, choć w istocie wprowadziły ją przedwojenne władze miasta związane z [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]], upamiętniając obchodzone 1 maja [[Święto Pracy|międzynarodowe święto]] [[Proletariat|klasy robotniczej]]. ''[[Aleja 1 Maja w Łodzi|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę 2 września --> [[Plik:Parco della Grotta di Posillipo5 (crop).jpg|100px|right]] |
|||
'''[[Wergiliusz]]''' – [[Starożytny Rzym|rzymski]] poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor ''[[Eneida|Eneidy]]'' i ''[[Georgiki|Georgik]]''. Wergiliusz pochodził z niezamożnej rodziny z [[Galia Przedalpejska|Galii Cisalpejskiej]]. W młodości znajdował się pod wpływem innych rzymskich poetów, co było widoczne w jego młodzieńczych ''Drobiazgach''. Swój własny język, styl i sposób wyrazu odnalazł w ''Bukolikach'', które przyniosły mu sławę i tytuł największego poety Rzymu. Na talencie Wergiliusza poznali się [[Gajusz Cilniusz Mecenas]] oraz [[Oktawian August]], którzy obdarzyli go opieką, majątkiem i przyjaźnią. Po opublikowaniu ''Georgik'', przyjętych od razu jako arcydzieło, na prośbę Augusta rozpoczął pisać ''Eneidę'', [[Epos|epopeję]] poświęconą historii Rzymu. Śmierć uniemożliwiła mu dokończenie tego poematu. Dzieła Wergiliusza przynajmniej do początków XIX wieku znajdowały się w centrum kanonu literackiego, wywierając olbrzymi wpływ na europejską kulturę, naukę, a nawet politykę. ''[[Wergiliusz|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Mięsak jasnokomórkowy]]''' – bardzo rzadki [[nowotwór złośliwy]] należący do grupy [[mięsak|mięsaków tkanek miękkich]] o nieznanym kierunku różnicowania. Mięsak jasnokomórkowy najczęściej występuje wśród młodych dorosłych pomiędzy 20. a 40. rokiem życia. Klinicznie nowotwór nie daje żadnych charakterystycznych objawów, często manifestując się jako powoli powiększający się [[guz (medycyna)|guz]] w głębokich [[tkanka miękka|tkankach miękkich]], czasem powodując [[ból]] lub tkliwość w badaniu [[palpacja|palpacyjnym]]. Guz najczęściej jest zlokalizowany w obrębie [[kończyna dolna|kończyny dolnej]], szczególnie w zakresie [[stopa człowieka|stopy]] i okolicy [[staw skokowy|stawu skokowego]]. Rozpoznanie mięsaka jest stawiane na podstawie [[badanie histopatologiczne|badania histopatologicznego]] materiału uzyskanego drogą [[biopsja|biopsji gruboigłowej]]. Leczenie choroby bez przerzutów polega na chirurgicznej [[resekcja|resekcji]] guza w zakresie zdrowych tkanek z zachowaniem odpowiedniego [[margines chirurgiczny|marginesu chirurgicznego]] tkanek wolnych od nacieku nowotworowego. Leczenie nieoperacyjnego guza lub choroby z przerzutami wymaga [[ogólnoustrojowe leczenie nowotworów|leczenia systemowego]], jednak mięsak jasnokomórkowy wykazuje znaczną oporność na klasyczną [[chemioterapia nowotworów|chemioterapię]]. ''[[Mięsak jasnokomórkowy|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
|||
| ⚫ | |||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
|||
</div> |
|||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
|||
| ⚫ | |||
}} |
|||
== Dzisiaj == |
|||
{{dobry artykuł}} |
|||
== Jutro == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
|||
== Pojutrze == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
|||
== Za 3 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
|||
== Za 4 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
|||
== Za 5 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
|||
== Za 6 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…