Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana do 25 |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 456 wersji utworzonych przez 44 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]] |
|||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
<!--- Procedura ---> |
|||
| ⚫ | |||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Pafawag 104E]]''' – [[Kolej normalnotorowa|normalnotorowa]] pasażerska [[lokomotywa elektryczna]] produkowana w latach 1986–1997 w zakładach [[Bombardier Transportation Polska|Pafawag]] [[Wrocław]]. Lokomotywa ma dwie kabiny maszynisty (oznaczone jako A i B), po jednej na każdej ścianie czołowej. Zastosowano dwa projekty pulpitów: prototyp otrzymał panel sterowniczy stworzony przez [[Politechnika Wrocławska|Politechnikę Wrocławską]], drugi egzemplarz – przez OBRPS. Silniki trakcyjne LKa740 dla lokomotywy EP09 powstały w zakładach [[Dolmel|„Dolmel” Wrocław]] we współpracy z radzieckim [[NEWZ]] [[Nowoczerkask]]. Silniki, w stosunku do swoich wschodnich odpowiedników, miały ulepszony system chłodzenia oraz nowe układy szczotkowe. Powstało 47 sztuk dla [[Polskie Koleje Państwowe|Polskich Kolei Państwowych]]. Od 2009 wszystkie lokomotywy eksploatowane są przez [[PKP Intercity]]. W połowie listopada 2016 roku, spółka podjęła decyzję, że lokomotywy tej serii będą stopniowo wycofywane z eksploatacji przed drugą naprawą piątego poziomu utrzymania. ''[[Pafawag 104E|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972]]''' – [[Uganda na letnich igrzyskach olimpijskich|ugandyjska reprezentacja]] na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972|Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972]] w [[Monachium]] liczyła 33 sportowców – 31 mężczyzn i 2 kobiety – którzy wystąpili w 3 z 23 dyscyplin, włączonych przez [[Międzynarodowy Komitet Olimpijski]] do kalendarza igrzysk. Wśród 33 zawodników znalazło się 9 sportowców pochodzenia [[Hindusi|hinduskiego]] - wszyscy startowali w [[hokej na trawie|hokeju na trawie]]. [[Lista chorążych reprezentacji Ugandy na igrzyskach olimpijskich|Chorążym reprezentacji]] był [[John Akii-Bua]]. Najmłodszą reprezentantką Ugandy była szesnastoletnia [[Rose Musani]], najstarszym zaś mający czterdzieści jeden lat [[Elly Kitamireke]]. W Monachium ugandyjscy sportowcy zdobyli dwa medale. Srebrny zdobył bokser [[Leo Rwabwogo]] w wadze muszej, a złoty medal wywalczył [[John Akii-Bua]] po spektakularnym zwycięstwie w biegu na 400 metrów przez płotki. ''[[Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[KT-86]]''' – [[Polska|polski]] [[kuter torpedowy]] z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z dziewiętnastu pozyskanych przez Polskę z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] okrętów projektu [[Kutry torpedowe projektu 183|''183'']]. Jednostkę zbudowano w stoczni numer 5 w [[Petersburg|Leningradzie]], a następnie została zakupiona przez Polskę i w listopadzie 1956 roku weszła w skład [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]]. Załoga okrętu składała się z 14 osób – 2 oficerów, 9 podoficerów i 3 marynarzy. Jednostka wyposażona była w dwie pojedyncze [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torpedowe]] TTKA-53M [[Kaliber broni|kal.]] 533 mm, umieszczone wzdłuż [[Burta (statek wodny)|burt]] na śródokręciu z odchyleniem 6° na zewnątrz, przenosząc dwie [[Torpeda|torpedy]] typu 53-38U lub 53-39. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa podwójne zestawy [[Armata automatyczna|działek automatycznych]] [[2M-3]] kal. 25 mm, z łącznym zapasem amunicji wynoszącym 4000 [[Nabój|naboi]], umieszczone przed nadbudówką. Intensywnie eksploatowany okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi KT-86 i 413, został skreślony z listy floty w październiku 1973 roku. ''[[KT-86|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Elektrownia szczytowo-pompowa Dlouhé Stráně]]''' – największa [[Czechy|czeska]] [[elektrownia szczytowo-pompowa]] położona w [[Pasmo górskie|paśmie górskim]] [[Wysoki Jesionik|Wysokiego Jesionika]], w [[Sudety|Sudetach Wschodnich]], na [[Morawy|Morawach]] o [[moc]]y elektrycznej 650 [[Wat|MW]]. Okolice elektrowni, jak i sam obiekt, należą do szczególnie interesujących miejsc w Wysokim Jesioniku, dostępnych dla zwiedzających. To najbardziej rozległa [[Elektrownia wodna|elektrownia wodna]] w Czechach, z niektórymi jej elementami położonymi pod ziemią, w masywie góry [[Dlouhé stráně]]. Budowa jej trwała w latach 1978–1996. Ponadto dolny i górny zbiornik umiejętnie wkomponowano w górski krajobraz, mając na uwadze jego ochronę. Jest posiadaczką trzech rekordów: ma największą [[Pompoturbina|pompoturbinę]] w Europie (325 MW), największy spad wody w Czechach (510,7 m) oraz największą łączną moc elektryczną w Czechach (2 x 325 MW) dla elektrowni tego typu. Obiekt zwyciężył w ankiecie czeskiego portalu informacyjnego iDNES.cz i został zaliczony do tzw. [[Architektura|architektonicznych]] „siedmiu cudów Republiki Czeskiej”. ''[[Elektrownia szczytowo-pompowa Dlouhé Stráně|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[AZS Gdańsk (klub rugby)|AZS Gdańsk]]''' – klub [[rugby union]] z siedzibą w [[Gdańsk]]u działający w latach 1956–1961. Klub powstał w styczniu 1956 roku. Założycielem, a później trenerem i kierownikiem drużyny, był Eugeniusz Rogotka. Drużyna w 1958 roku zdobyła tytuł wicemistrza Polski seniorów. Sekcję rozwiązano w marcu 1961 roku (przed startem ligi) po odejściu najlepszych zawodników do Lechii Gdańsk. Były zarzuty o kaperowaniu zawodników przez Lechię, jednakże komisja [[Polski Związek Rugby|Polskiego Związku Rugby]] badającą tę sprawę ich nie potwierdziła. Ostatni rok działalności AZS-u Gdańsk zbiegł się z kryzysem tej dyscypliny sportu w Polsce. Rada [[Główny Komitet Kultury Fizycznej|GKKFiT]] wydała uchwałę o podziale sportów na lepsze i gorsze. Rugby znalazło się w tej drugiej grupie. W latach 1963 i 1964 podejmowane były próby reaktywacji zespołu. ''[[AZS Gdańsk (klub rugby)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę 24 czerwca --> [[Plik:Cerkiew narodzenia bogarodzicy w Mielniku 02.jpg|right|100px]] |
|||
'''[[Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielniku]]''' – [[Prawosławie|prawosławna]] [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielniku|parafialna]] w w [[Mielnik (województwo podlaskie)|Mielniku]]. Pierwsze pisemne informacje o istnieniu w Mielniku prawosławnej cerkwi pochodzą z 1260 roku. W XVII wieku parafia mielnicka przyjęła [[unia brzeska|unię]]. W 1614 i w 1656 świątynia ulegała zniszczeniu wskutek pożaru, po czym była odbudowywana. Pierwszą murowaną świątynię w miejscowości zbudowano w latach 1821–1823 w stylu [[klasycyzm|klasycystycznym]]. Większość łacińskich elementów wyposażenia została usunięte ze świątyni w latach 1835–1838, podczas akcji delatynizacji unickich obrzędów przygotowującej [[konwersja (religia)|konwersję]] całej unickiej diecezji litewskiej na prawosławie. Cerkiew w Mielniku przeszła na własność [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] na mocy postanowień [[synod połocki|synodu połockiego]] w 1839 roku. Na początku XX wieku obiekt został gruntownie przebudowany w [[styl bizantyjsko-rosyjski|stylu bizantyjsko-rosyjskim]]. Dobudowano wtedy do niego przedsionek z dzwonnicą i pięć cebulastych kopuł. W tym samym okresie wymieniono [[ikonostas]]. Cerkiew w Mielniku jest ośrodkiem lokalnego kultu ikony Matki Bożej Oranty z przełomu XVIII i XIX wieku. ''[[Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielniku|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Kodeks Bazylejski]]''' – majuskułowy rękopis Nowego Testamentu pisany na pergaminie. [[Paleografia|Paleograficznie]] datowany jest zwykle na [[VIII wiek]]. Stosuje pełne [[marginalia]], zawierające dwa systemy podziału tekstu oraz noty liturgiczne. Trzy karty kodeksu są [[Palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]]. Zawiera niemal kompletny tekst czterech Ewangelii. Tekst kodeksu reprezentuje tradycję bizantyńską i jest jednym z lepszych jej reprezentantów. Cytowany jest we wszystkich ważnych wydaniach tekstu [[Novum Testamentum Graece|greckiego Nowego Testamentu]], jednak w 27 wydaniu Nestle-Alanda, częstotliwość jego cytowania zmalała. Dopiero w 2004 roku ukazała się pierwsza publikacja poświęcona rękopisowi. Przypuszczano, że przywieziony został ze Wschodu podczas [[Sobór w Bazylei|soboru w Bazylei]] w 1431 roku, wraz z innymi rękopisami. Kardynał Jan z Raguzy podarował go dominikanom. Scrivener sądził, że to Ragusio przywiózł rękopis z [[Konstantynopol]]a, gdzie miał powstać kodeks Kodeks przechowywany jest w [[Bazylea|Bazylei]], w [[Szwajcaria|Szwajcarii]]. Od 2007 roku kodeks dostępny jest w internecie. ''[[Kodeks Bazylejski|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
|||
| ⚫ | |||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
|||
</div> |
|||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
|||
| ⚫ | |||
}} |
|||
== Dzisiaj == |
|||
{{dobry artykuł}} |
|||
== Jutro == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
|||
== Pojutrze == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
|||
== Za 3 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
|||
== Za 4 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
|||
== Za 5 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
|||
== Za 6 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…