Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana na ten tydzień |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 460 wersji utworzonych przez 44 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 13 maja --> [[Plik:Katowice-Śródmieście collage.jpg|100px|right]] |
|||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
<!--- Procedura ---> |
|||
| ⚫ | |||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Pafawag 101N]]''' – [[Kolej normalnotorowa|normalnotorowe]] dwuwagonowe niskoperonowe [[elektryczny zespół trakcyjny|elektryczne zespoły trakcyjne]], wyprodukowane w zakładach [[Bombardier Transportation Polska|Pafawag]] we [[Wrocław]]iu w latach 1968–1972 w liczbie 40 sztuk specjalnie dla [[Warszawska Kolej Dojazdowa|Warszawskiej Kolei Dojazdowej]]. W 1968 roku powstał pojazd [[prototyp]]owy, którego testy w latach 1969–1970 dostarczyły informacji o potrzebie wprowadzenia modyfikacji. W latach 1971–1972 wyprodukowano pozostałe składy różniące się od pierwszego egzemplarza. Jednostkom nadano serię EN94 i pod koniec 1972 roku zastąpiły one poprzednio eksploatowane na linii WKD [[wagon]]y serii [[EN80]]. W latach 1977–1991 skasowano pięć zespołów, które uległy wypadkom, natomiast w latach 1990–1994 wszystkie pozostałe pojazdy przeszły naprawy główne, podczas których wprowadzono kilka modyfikacji. W 2004 roku, w związku z włączeniem do eksploatacji nowej jednostki [[Pesa Mazovia]], przewoźnik wycofał z ruchu cztery starsze składy. W 2012 roku natomiast, wraz z wprowadzaniem do eksploatacji nowych zespołów serii [[Pesa 33WE]], jednostki serii EN94 zaczęto wycofywać i złomować na szerszą skalę. Ich eksploatacja została definitywnie zakończona w maju 2016 roku, zaś pół roku później zaprezentowano pierwszy odrestaurowany egzemplarz muzealny. ''[[Pafawag 101N|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[HMS Venus (1895)|HMS Venus]]''' – brytyjski [[krążownik pancernopokładowy]] typu [[Krążowniki pancernopokładowe typu Eclipse|''Eclipse'']], zbudowany dla [[Royal Navy]] pod koniec [[lata 90. XIX wieku|lat 90. XIX wieku]]. [[Stępka|Stępkę]] krążownika położono w [[Fairfield Shipbuilding and Engineering Company]] w [[Govan]] w czerwcu 1894 roku. Nazwę „Venus” otrzymał jako czwarty z kolei okręt w brytyjskiej marynarce wojennej, nawiązywała ona do [[Cesarstwo Rzymskie|rzymskiej]] bogini miłości [[Wenus (mitologia)|Wenus]]. Od 1897 roku pełnił służbę w rejonach strategicznych dla ówczesnego [[imperium brytyjskie]]go: na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], [[Wyspy Brytyjskie|Wyspach Brytyjskich]], na [[Morze Czerwone|Morzu Czerwonym]], w [[Indie|Indiach]] oraz na [[Daleki Wschód|Dalekim Wschodzie]]. Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Do jego osiągnięć bojowych można zaliczyć zdobycie w październiku 1914 roku dwóch niemieckich statków handlowych. W 1919 roku okręt zakończył służbę, a w roku 1921 został sprzedany na złom firmie Cohen; złomowanie odbyło się w jednej ze stoczni niemieckich. ''[[HMS Venus (1895)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Moskwicz 433/434]]''' – [[samochód dostawczy|samochody dostawcze]] z nadwoziem [[nadwozie furgonowe|furgon]] produkowane przez radzieckie zakłady [[Moskwicz|MZMA / AZLK]] w latach 1966–1976, różniące się od siebie zastosowanym silnikiem. Stanowiły odmiany nadwoziowe samochodów osobowych [[Moskwicz 408]] i [[Moskwicz 408|412]]. Nadwozie furgonów było podobne do kombi [[Moskwicz 426/427]], lecz trzydrzwiowe, a zamiast okien bocznych przedziału bagażowego miały na całej długości ozdobne panele ze żłobkowanej poziomo blachy, która zapewniała także usztywnienie. Podobnie jak w kombi, tylna klapa była początkowo dzielona na dwie części, otwierające się do góry i na dół, lecz od końca 1972 roku zamieniono je na drzwi z szybą otwierane do góry. Samochody dostawcze w ZSRR były uważane za środki produkcji i w konsekwencji nie były sprzedawane dla prywatnych odbiorców, lecz jedynie dla gospodarki narodowej. Furgony Moskwicz były również eksportowane, głównie do niektórych tzw. [[blok wschodni|krajów demokracji ludowej]], lecz także na Zachód, gdzie konkurowały niższą ceną, stanowiąc źródło [[waluty wymienialne|dewiz]]. ''[[Moskwicz 433/434|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 maja --> [[Plik:Jezioro Szarcz aerial 2023.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Papuga rodrigueska]]''' – gatunek wymarłego ptaka z rodziny [[papugi wschodnie|papug wschodnich]], [[endemit|endemicznego]] dla [[Maskareny|maskareńskiej wyspy]] [[Rodrigues]]. Nie jest jasne, z jakim gatunkiem była najbliżej spokrewniona, ale podobnie jak inne maskareńskie papugi umieszczana jest w [[plemię (biologia)|plemieniu]] [[Psittaculini]]. Papuga rodrigueska miała zielone upierzenie, głowa i dziób były stosunkowo duże, zaś ogon długi. Dokładny jej rozmiar jest nieznany, możliwe, że osiągały około 50 cm długości. Była to największa papuga na wyspie Rodrigues, do tego miała największą głowę spośród wszystkich maskareńskich papug. Możliwe, że przypominały [[papuga wielkodzioba|papugi wielkodziobe]]. Przed odkryciem odwiedzały również wysepki u południowych wybrzeży Rodrigues, które były wolne od [[szczur]]ów; żywiły się nasionami krzewów ''Fernelia buxifolia''. Gatunek znany jest z [[fosylizacja (geologia)|subfosylnych]] szczątków i doniesień z czasów historycznych. Po raz ostatni została wspomniana w 1761 roku i najprawdopodobniej wymarła niedługo potem, najpewniej wskutek drapieżnictwa ze strony szczurów, wycinki lasów i polowań. ''[[Papuga rodrigueska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 19 maja --> [[Plik:Pilzno A-391 klasztor karmelitów.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Orzesznik jadalny]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[drzewo|drzewa]] należącego do rodziny [[orzechowce|orzechowatych]]. Naturalnie występuje w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]], w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], a także w [[Meksyk]]u. Angielskie słowo ''pecan'' pochodzi z języka [[Indianie|Indian]] [[Algonkinowie|Algonkinów]] i oznacza „orzech zbyt twardy do zgniecenia dłonią” lub – szerzej – „coś do zmiażdżenia tylko narzędziem”. Pierwszy w Europie opis orzesznika jadalnego poznano w XVI wieku dzięki hiszpańskiemu podróżnikowi i odkrywcy [[Álvar Núñez Cabeza de Vaca]], a Hiszpanie w następnych latach stopniowo introdukowali ten gatunek do południowej Europy, a następnie Afryki i Azji. W Polsce gatunek niezwykle rzadko spotykany, głównie ze względu na wysoką wrażliwość na mróz. Sporadycznie sadzony bywa w [[ogród botaniczny|ogrodach botanicznych]] lub [[arboretum|arboretach]], jednak po kilku latach zwykle przemarza. Źle rośnie również na [[Wyspy Brytyjskie|Wyspach Brytyjskich]]. Ze względu na skład chemiczny pekany są zalecane przez dietetyków i organizacje konsumenckie, ponieważ orzechy te są bogatym źródłem witaminy E i przeciwutleniaczy. ''[[Orzesznik jadalny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Alkmena]]''' – w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]] – córka [[Elektryon]]a, króla [[Mykeny|Myken]] i żona króla [[Teby (Grecja)|Teb]], [[Amfitrion]]a, matka herosa [[Herakles]]a. Imię jej oznacza „silna w gniewie”. [[Robert Graves]] uważa je za tytuł księżyca lub przydomek Hery. [[Tarcza Heraklesa]] ukazuje Alkmenę jako najpiękniejszą z kobiet swych czasów. Żadna śmiertelniczka nie miała piękniejszej od niej twarzy ani postawy. Zachwycała ciemnoniebieskimi oczami. Również i rozumem żadna z nich nie mogłaby jej dorównać. Była też bardzo cnotliwa. Graves również pisze, że Alkmena przewyższała urodą, postawą, majestatem wszystkie inne kobiety swoich czasów, w związku z czym [[Zeus]] spłodził z nią syna Heraklesa, bohatera ratującego ludzi i bogów. Drugim jej synem był, brat bliźniak Heraklesa, syn [[Amfitrion]]a. Następnie ojciec Heraklesa Zeus wziął syna ze sobą do nieba, denerwując swą żonę [[Hera|Herę]], po czym zwrócił go matce bądź też zrobiła to [[Atena]]. Prócz bliźniąt Alkmena miała jeszcze z Amfitrionem córkę Laonome, wydaną za Argonautę Eufemosa bądź Polyfema. ''[[Alkmena|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę 11 czerwca --> [[Plik:Constitution of Athens BL Papyrus 131.jpg|right|100px]] |
|||
'''''[[Politeje]]''''' – cykl monografii napisanych za inspiracją [[Arystoteles]]a przez jego uczniów lub jego samego w drugiej połowie IV wieku [[przed naszą erą]]. Każda z 158 części opisywała historię i ustrój polityczny jednej z greckich [[polis|poleis]]. Jedyną, prawie w całości zachowaną politeją jest ''[[Ustrój polityczny Aten (Arystoteles)|Ustrój polityczny Aten]]''. W skład cyklu wchodziło 158 opisów poleis greckich. Informację tę podają [[Diogenes Laertios]] oraz [[Hezychiusz z Miletu]]. Późniejsi od nich komentatorzy podawali liczby 250 czy 255 utworów, jednak mogło to wynikać z dołączenia do właściwych ''politei'' prac naśladowców – do takich wniosków jako pierwszy doszedł komentujący Arystotelesa w VI wieku [[Symplicjusz z Cylicji]]. ''Politeje'' nie znalazły szerokiego oddźwięku w literaturze starożytnej. Przyczyną mogła być ich faktograficzna forma, nie zyskująca aprobaty miłośników barwnego języka. Także sytuacja polityczna – jednoczenie się Greków w okresie wczesnego hellenizmu – nie sprzyjała popularności historii pojedynczych poleis. ''[[Politeje|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
|||
| ⚫ | |||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
|||
</div> |
|||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
|||
| ⚫ | |||
}} |
|||
== Dzisiaj == |
|||
{{dobry artykuł}} |
|||
== Jutro == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
|||
== Pojutrze == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
|||
== Za 3 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
|||
== Za 4 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
|||
== Za 5 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
|||
== Za 6 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…