Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
powtórzony link |
||
| (Nie pokazano 489 wersji utworzonych przez 45 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Śródmieście (Katowice)|Śródmieście]]''' – [[podział administracyjny Katowic|dzielnica]] [[Katowice|Katowic]], stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. [[Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach|siedziba]] [[Sejmik Województwa Śląskiego|Sejmiku Województwa Śląskiego]], Urzędu Metropolitalnego [[Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia|Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii]] oraz [[Urząd Miasta Katowice|Urzędu Miasta Katowice]], a także szeregu instytucji, w tym m.in. [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetu Śląskiego]], [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego]], [[Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach|Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego]] czy [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiej]] [[Archidiecezja katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. ''[[Śródmieście (Katowice)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
<!--- Procedura ---> |
|||
| ⚫ | |||
<!-------------------------------------------------------------------------------------------> |
|||
'''[[Park w Reptach]]''' – XIX-wieczny [[Park krajobrazowy#Forma założenia parkowego|park krajobrazowy]] o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta [[Tarnowskie Góry]] oraz [[Zbrosławice (gmina)|gminy Zbrosławice]], którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]] [[Zabytek nieruchomy|nieruchomych]]. Stanowi część [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy|zespołu przyrodniczo-krajobrazowego]] o nazwie [[Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”|„Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”]]. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś [[Stare Repty|Repty]] wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]], zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu [[Zwierzyniec (łowiectwo)|zwierzyniec]]. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono [[Pałac w Reptach|neorenesansowy pałac]], sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką [[Drama (rzeka)|Dramą]]. Zachowały się tu zespoły leśne [[Buczyna|buczyn]], [[grąd]]ów i [[Las łęgowy|łęgów]] z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków [[Nietoperze|nietoperzy]] oraz licznych gatunków ptaków [[lęg]]owych. ''[[Park w Reptach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
| |
|3=<!--Propozycja na środę 15 maja --> [[Plik:Zamek Pieniński, ruiny.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Zamek Pieniny]]''' – [[ruiny]] [[średniowiecze|średniowiecznego]] [[zamek|zamku]], znajdującego się w [[Pieniny|Pieninach]], w [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenku nad Dunajcem]]. [[Warownia]] powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą [[Święta Kinga|św. Kingi]] – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla [[Klasztor klarysek w Starym Sączu|klasztoru klarysek]] na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas [[III najazd mongolski na Polskę|III najazdu Tatarów]]. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu [[Husytyzm|husytów]] lub wojsk [[Ścibor ze Ściborzyc|Ścibora ze Ściborzyc]] na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. ''[[Zamek Pieniny|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Systematyka ptaków]]''' – klasyfikacja biologiczna gromady [[ptaki|ptaków]]. Znana liczba [[gatunek (biologia)|gatunków]] ptaków zmieniała się na przestrzeni lat; na początku 2017 roku [[Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny]] wyróżniał ich 10815, pogrupowanych w 2294 [[rodzaj (biologia)|rodzajach]], 238 [[rodzina (biologia)|rodzinach]] i 40 [[rząd (biologia)|rzędach]]. Od 2000 roku co roku opisywanych jest przeciętnie od 4 do 8 nowych gatunków ptaków. Współcześnie nie obowiązuje jeden konkretny system klasyfikacji ptaków. Współczesne klasyfikacje opierają się w większości na systematyce [[Alexander Wetmore|Alexandra Wetmore'a]], zaproponowanej w ''Checklist of the birds of the World'' autorstwa J. L. Petersa i innych. Dzieło to powstawało od 1931 do 1987 roku. Kolejnymi przełomowymi klasyfikacjami były te, przy których tworzeniu po raz pierwszy zastosowano badania DNA: Sibleya i Ahlquista oraz Sibleya i Monroe'a. Aktualna systematyka, uaktualniana na bieżąco, dostępna jest między innymi na prowadzonej przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny stronie internetowej. Metody stosowane w klasyfikowaniu ptaków można podzielić na: oparte na porównywaniu poszczególnych elementów [[Morfologia (biologia)|morfologii]] i [[anatomia|anatomii]], oparte na badaniu głosów, oparte na badaniach [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]] oraz kilka pozostałych, w tym porównywanie zachowań ptaków, takich jak lot tokowy. ''[[Systematyka ptaków|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|4=<!--Propozycja na czwartek 16 maja--> [[Plik:Dom Mikołajowski w Tarnowie - 2.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie]]''' – zabytkowy [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owy budynek znajdujący przy [[Plac Katedralny w Tarnowie|placu Katedralnym]] w [[Tarnów|Tarnowie]]. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, [[Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce|Powiatowego Ośrodka Zdrowia]] oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego [[Muzeum Diecezjalne w Tarnowie|Muzeum Diecezjalnego]]. Uznawany jest za najstarszą [[Kamienica (architektura)|kamienicę]] miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu [[gotyk]]u oraz [[renesans]]u. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni [[Piwnica|podpiwniczona]]. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. ''[[Dom Mikołajowski w Tarnowie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Adelajda Kazimierzówna]]''' – księżniczka małopolska z dynastii [[Piastowie|Piastów]]. Córka [[książęta krakowscy|księcia krakowskiego]] i zwierzchniego księcia Polski, [[książęta sandomierscy|księcia sandomierskiego]] i [[Władcy Mazowsza|mazowieckiego]] [[Kazimierz II Sprawiedliwy|Kazimierza II Sprawiedliwego]] oraz [[Helena znojemska|Heleny]], córki [[Konrad II Znojemski|Konrada II Znojemskiego]] z dynastii [[Przemyślidzi|Przemyślidów]]. Na podstawie inskrypcji na płycie nagrobnej w [[kościół św. Jakuba w Sandomierzu|kościele dominikanów pw. św. Jakuba]] w [[Sandomierz]]u i dwóch przekazów [[Jan Długosz|Jana Długosza]], historycy ustalali pochodzenie i fakty z życia Adelajdy. Do czasów współczesnych w literaturze dominował pogląd zgodny ze źródłami w kwestii jej [[filiacja|filiacji]] i roku śmierci. Według niego Adelajda była zmarłą w 1211 roku córką Kazimierza II Sprawiedliwego, jednakże nie erygowała klasztoru dominikanów w Sandomierzu, lecz była tamtejszą mniszką. W XIX wieku pojawiła się teoria głosząca, że Piastówna była córką [[Kazimierz I kujawski|Kazimierza I Kujawskiego]], która wstąpiła do klasztoru dominikanów sandomierskich i zmarła w 1291 roku. Pogląd ten przyjęty przez większość badaczy został zakwestionowany. Nowsza literatura uznała Adelajdę za córkę Kazimierza Sprawiedliwego, fundatorkę sandomierskiego kościoła, w którym po śmierci została pochowana. ''[[Adelajda Kazimierzówna|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| |
|5=<!--Propozycja na piątek 17 maja --> [[Plik:Ufficio Primo 62 Wspolna Street Warsaw 2022 aerial.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Ufficio Primo]]''' – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ulicy Wspólnej]] 62 w [[Warszawa|Warszawie]]. Reprezentuje [[Modernizm (architektura)|modernistyczny]] [[Historyzm (architektura)|historyzm]], nawiązuje do włoskiego [[renesans]]u. Budynek zaprojektował [[Marek Leykam]], za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]] w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między [[Realizm socjalistyczny|realizmem socjalistycznym]] a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była [[Florencja|florenckimi]] pałacami miejskimi okresu [[Quattrocento|quattrocenta]] z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. ''[[Ufficio Primo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Sima Qian]]''' – chiński historyk, urzędnik na dworze cesarza [[Han Wudi|Wudi]] z [[dynastia Han|dynastii Han]], także astrolog i reformator kalendarza. |
|||
| ⚫ | |||
Sima jest autorem monumentalnego dzieła ''[[Zapiski historyka]]'', obejmującego okres przeszło 2 tys. lat chińskiej historii od czasów najdawniejszych. Dzięki ''Zapiskom'' zyskał sobie miano ojca chińskiej [[historiografia|historiografii]], bywa także nazywany ''chińskim [[Herodot]]em''. ''Zapiski'' opracowywał kontynuując pracę ojca, [[Sima Tan]]a, odziedziczywszy po nim w [[110 p.n.e.]] godność na dworze cesarskim. Oskarżony o zdradę, Sima Qian w [[99 p.n.e.]] został [[kastracja|wykastrowany]], ale nie popełnił zgodnie ze zwyczajem samobójstwa, bo pragnął kontynuować pracę nad ''Zapiskami''. Po kastracji, jako pierwszy w historii Chin [[eunuch]], został cesarskim sekretarzem. Odtąd stanowisko to zwyczajowo otrzymywali eunuchowie. Miejscowa legenda mówi, że po aferze [[Li Ling (dynastia Han)|Li Linga]], krewni Sima Qiana pozmieniali nazwiska, by uniknąć prześladowań ze strony cesarza. ''[[Sima Qian|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Szarcz (jezioro)|Szarcz]]''' – [[jezioro]] położone na [[Pojezierze Lubuskie|Pojezierzu Lubuskim]] w [[Bruzda Zbąszyńska|Bruździe Zbąszyńskiej]], w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], na północno-zachodnim krańcu wsi [[Pszczew]]. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej [[Linia kolejowa nr 364|Międzyrzecz-Międzychód]]. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim [[ciek]]iem na północ poprzez jeziora [[Jezioro Białe (powiat międzyrzecki)|Białe]], [[Jezioro Czarne (gmina Pszczew)|Czarne]] oraz [[Jezioro Lubikowskie|Lubikowskie]], aż do [[Warta|Warty]]. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze [[Pszczewski Park Krajobrazowy|Pszczewskiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarach chronionych w ramach programu [[Natura 2000]]. ''[[Szarcz (jezioro)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek 23 lutego --> [[Plik:Kosciol Tarnobrzeg Serbinow5.JPG|100px|right]] |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu]]''' – [[parafia]] [[Kościół łaciński|rzymskokatolicka]], należąca do [[Diecezja sandomierska|diecezji sandomierskiej]], zlokalizowana na [[Tarnobrzeg|tarnobrzeskim]] osiedlu [[Serbinów (Tarnobrzeg)|Serbinów]]. Została [[Akt erekcyjny|erygowana]] w czerwcu 1980 roku. Obszar parafii obejmuje osiedla [[Bogdanówka (Tarnobrzeg)|Bogdanówka]], [[Piastów (Tarnobrzeg)|Piastów]], [[Wymysłów (Tarnobrzeg)|Wymysłów]], [[Borów (Tarnobrzeg)|Borów]] oraz [[Las Zwierzyniecki w Tarnobrzegu|Zwierzyniec]]. Główną świątynią jest [[Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu|kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy]]. Parafia zarządzana jest przed [[duchowieństwo diecezjalne]], wspierane przez [[służebniczki starowiejskie]]. Według stanu na 2016 rok liczba [[Wierni świeccy|wiernych]] wynosi ponad 14 tys. W 1994 roku parafia przystąpiła do Ruchu ku Lepszemu Światu, w rezultacie czego duchowni parafialni realizują swoje [[Duszpasterstwo|zadania duszpasterskie]] według programu ''Nowy Obraz Parafii''. W parafii funkcjonuje [[dom zakonny]] służebniczek starowiejskich ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Niepokalanie Poczętej federacji sióstr służebniczek starowiejskich. ''[[Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie]]''' – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej [[Historiografia|historiografii]], został założony przez [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]] 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez [[Tomasz Tharczay|Tomasza Tharczaya]], który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król [[Zygmunt I Stary]]. Klasztor należał początkowo do [[Augustianie|augustianów]], a od XIX wieku stanowi własność [[Karmelici|karmelitów]]. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do [[Rejestr zabytków (Polska)|rejestru zabytków]]. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w [[Pilzno (Polska)|Pilźnie]]. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki [[zbiornik wodny]]. ''[[Klasztor karmelitów w Pilźnie|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Hala Mała Łąka]]''' – dawna [[hala (pasterstwo)|hala pasterska]] w [[Dolina Małej Łąki|Dolinie Małej Łąki]] w [[Tatry Zachodnie|Tatrach Zachodnich]], którą górale nazywali ''Małałąka'', ''ku Małołące''. Nieznane jest pochodzenie tej nazwy, być może jest żartobliwa, przekorna, ponieważ główna polana hali – [[Wielka Polana Małołącka]] – jest w istocie jedną z największych polan w [[Tatry|Tatrach]]. Powstała na terenie dawnego jeziora polodowcowego, które z czasem zapełnione zostało kilkoma [[stożek napływowy|stożkami napływowymi]]. Grubość osadów dennych sięga 65 m. Polana była koszona, siano zwożono zimą na saniach. Na polanie tej stały niegdyś zabudowania pasterskie. Oprócz Wielkiej Polany do hali tej należała jeszcze znajdująca się poniżej [[Przełęcz w Grzybowcu|przełęczy w Grzybowcu]] dużo mniejsza [[Mała Polanka Małołącka|Mała Polanka]]. Hala zajmowała środkową i górną część Doliny Małej Łąki, sięgając pasterskimi obszarami po szczyty [[Giewont]]u, [[Kopa Kondracka|Kopy Kondrackiej]] oraz [[Małołączniak]]a. ''[[Hala Mała Łąka|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Medaliści mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich]]''' – zestawienie zawodników, zawodniczek i drużyn, które przynajmniej jeden raz zdobyły medal [[Mistrzostwa świata juniorów w narciarstwie klasycznym|mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym]] w konkurencjach [[Skoki narciarskie|skoków narciarskich]]. Pierwsze mistrzostwa świata juniorów w narciarstwie klasycznym przeprowadzone zostały w [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 1977|1977]] roku w szwajcarskim [[Sainte-Croix (Szwajcaria)|Sainte-Croix]]. Wcześniej, w latach 1968-1976 oraz w 1978 roku, rozgrywane były mistrzostwa Europy juniorów w narciarstwie klasycznym, które uznawane są za za pierwowzór mistrzostw świata juniorów. W konkursach mistrzostw Europy jedynym zawodnikiem, który zdobył dwa złote medale, był [[Toni Innauer]] – zwycięzca z 1975 i 1976 roku. Krajem, który zdobył najwięcej medali we wszystkich konkursach, jest [[Austria]]. Reprezentanci tego kraju wywalczyli łącznie 61 medali, w tym 24 złote, 18 srebrnych i 19 brązowych. Na drugim miejscu w klasyfikacji wszech czasów plasują się [[Niemcy]] z dorobkiem 37 medali – 13 złotych, 12 srebrnych i 12 brązowych, a na miejscu trzecim – [[Finlandia]] – 31 medali – 13 złotych, 7 srebrnych i 11 brązowych. ''[[Medaliści mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | |||
'''[[Px27]]''' – seria polskich parowozów wąskotorowych, na tor szerokości 600 mm, wyprodukowanych w 1927 roku przez [[Fablok|Pierwszą Fabrykę Lokomotyw w Polsce (Fablok)]] w [[Chrzanów|Chrzanowie]], o [[Układ osi lokomotywy|układzie osi D]]. Ich konstrukcję oparto na opracowanym wcześniej dla wojska [[tendrzak]]u typu W2A. W stosunku do typu W2A m.in. zastosowano silniki z suwakami tłoczkowymi zamiast płaskich i zwiększono powierzchnię ogrzewalną kotła, przez co wzrosła moc. Powstały dwa parowozy tej serii, zbudowane dla Wyrzyskich Kolei Powiatowych, po wojnie używane na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] do lat 70. Parowozy, o numerach fabrycznych 343 i 344, zostały zbudowane w 1929 roku. Jeszcze jeden parowóz typu W5A, o minimalnie odmiennych charakterystykach, został zbudowany 9 lat później dla Kolei Wrzesińskiej. Oznaczenie serii Px27 stosowano od 1961 roku, wcześniej zaliczone były do serii Px2. Jeden egzemplarz zachowano jako eksponat muzealny w [[Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji|Muzeum Kolei Wąskotorowej]] w [[Wenecja (województwo kujawsko-pomorskie)|Wenecji]]. ''[[Px27|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
<div class="hlist" style="text-align: center"> |
|||
| ⚫ | |||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka|kolejka]] |
|||
* [[Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka/bufor|starsze]] |
|||
</div> |
|||
__BEZSPISU__ |
|||
{{mbox |
|||
| ⚫ | |||
}} |
|||
== Dzisiaj == |
|||
{{dobry artykuł}} |
|||
== Jutro == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+1 day}}}} |
|||
== Pojutrze == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+2 days}}}} |
|||
== Za 3 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+3 days}}}} |
|||
== Za 4 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+4 days}}}} |
|||
== Za 5 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+5 days}}}} |
|||
== Za 6 dni == |
|||
{{dobry artykuł|data={{#timel:Y-m-d|+6 days}}}} |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Dobre artykuły - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Strona główna - szablony|{{PAGENAME}}]] |
||
Wersja z 02:35, 13 maj 2024
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Śródmieście – dzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…
Jutro
Park w Reptach – XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni ok. 200 ha położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz gminy Zbrosławice, którego większość obszaru wpisana została w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”. Tereny obecnego parku porastały w przeszłości lasy liściaste. W 1824 roku wieś Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck, zakładając na znajdującym się na północ od wsi fragmencie lasu zwierzyniec. W jego centralnej części w latach 1893–1898 wzniesiono neorenesansowy pałac, sam zwierzyniec przekształcono zaś w park w stylu angielskim. Park obejmuje dwie części rozdzielone przepływającą w kierunku północno-zachodnim rzeką Dramą. Zachowały się tu zespoły leśne buczyn, grądów i łęgów z fragmentami wilgotnych łąk i szuwarów. Na terenie parku wykazywano obecność kilkunastu gatunków roślin i zwierząt chronionych, rzadkich gatunków nietoperzy oraz licznych gatunków ptaków lęgowych. Czytaj więcej…
Pojutrze
Zamek Pieniny – ruiny średniowiecznego zamku, znajdującego się w Pieninach, w Krościenku nad Dunajcem. Warownia powstała najprawdopodobniej na początku lat 80. XIII wieku. Jej powstanie jest wiązane z osobą św. Kingi – miała ona zlecić budowę zamku, który stanowiłby schronienie dla klasztoru klarysek na wypadek zagrożenia. Księżna wraz z zakonnicami schroniły się tu podczas III najazdu Tatarów. Dalsza, XIV-wieczna historia zamku jest słabo udokumentowana. Najnowsze badania sugerują, że w XV wieku był dalej użytkowany, mimo że wśród badaczy przeważa pogląd mówiący, że w XIV wieku prawdopodobnie przestał być używany i uległ zniszczeniu podczas najazdu husytów lub wojsk Ścibora ze Ściborzyc na początku XV wieku. Budowla jest jednym z najstarszych murowanych zamków w Polsce, stanowi przykład zamku wysokogórskiego. Mogła pomieścić sto osób i kilkudziesięciu żołnierzy, była obwarowana, otoczona przez trudne do przeforsowania skały, położona na dużej wysokości, wtopiona w krajobraz i trudna do wypatrzenia przez wroga. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Dom Mikołajowski w Tarnowie – zabytkowy gotycko-renesansowy budynek znajdujący przy placu Katedralnym w Tarnowie. Powstał w XVI wieku, przez stulecia pełnił różne funkcje, był m.in. użytkowany przez duchowieństwo, mieścił siedziby szkół, Powiatowego Ośrodka Zdrowia oraz Muzeum Higieny. Od czasu konserwacji przeprowadzonej na przełomie lat 40. i 50. XX wieku mieszczą się w nim sale wystawowe tarnowskiego Muzeum Diecezjalnego. Uznawany jest za najstarszą kamienicę miasta. Dom jest przykładem budowli mieszkalnej z okresu przełomu gotyku oraz renesansu. Budowla jest dwukondygnacyjna i w pełni podpiwniczona. Skonstruowano ją na planie prostokąta o wymiarach 12,60 na 7,60 m, jest jednotraktowa o mieszanym układzie konstrukcyjnym. Budynek ma powierzchnię użytkową liczącą 97 m² przy kubaturze wynoszącej 634 m³. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Ufficio Primo – zabytkowy budynek biurowy znajdujący się przy ulicy Wspólnej 62 w Warszawie. Reprezentuje modernistyczny historyzm, nawiązuje do włoskiego renesansu. Budynek zaprojektował Marek Leykam, za konstrukcję odpowiadał J. Dowgiałło. Projekt zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1950 roku. Budynek miał stanowić część planowanej dzielnicy ministerstw. Styl architektoniczny budynku stanowi syntezę zapożyczeń z różnych epok. Był elementem poszukiwań kompromisu między realizmem socjalistycznym a architekturą narodową, z zapożyczeniami treści zachodnioeuropejskich. Monumentalna bryła biurowca inspirowana była florenckimi pałacami miejskimi okresu quattrocenta z XV wieku. Architektura budynku była poddawana przez współczesnych krytyce, biurowiec uznawano za „odchylenie kosmopolityczne”. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Szarcz – jezioro położone na Pojezierzu Lubuskim w Bruździe Zbąszyńskiej, w województwie lubuskim, na północno-zachodnim krańcu wsi Pszczew. Otoczenie jeziora stanowią głównie tereny rolnicze, lasy znajdują się wyłącznie w pobliżu południowego brzegu, za skarpą linii kolejowej Międzyrzecz-Międzychód. Dno akwenu jest twarde i piaszczyste, ale jednocześnie bardzo zróżnicowane. Najgłębsze miejsca jeziora sąsiadują ze znacznymi wypłyceniami, porośniętymi roślinnością wynurzoną. Nadmiar wód odprowadzany jest niewielkim ciekiem na północ poprzez jeziora Białe, Czarne oraz Lubikowskie, aż do Warty. Jezioro zostało zagospodarowane na potrzeby turystyki i rekreacji. Liczna zabudowa rekreacyjna zlokalizowana jest na krańcu południowo-wschodnim i zachodnim. Jezioro w całości znajduje się na obszarze Pszczewskiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarach chronionych w ramach programu Natura 2000. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Klasztor karmelitów w Pilźnie – zespół budynków, w którego skład wchodzą kościół pw. św. Katarzyny i Barbary, budynek klasztoru oraz zabudowa gospodarcza. Klasztor w Pilźnie, zgodnie z twierdzeniami współczesnej historiografii, został założony przez Władysława Jagiełłę 2 marca 1403 roku. Kościół i klasztor ucierpiały podczas najazdu wojsk węgierskich dowodzonych przez Tomasza Tharczaya, który miał miejsce w lutym 1474 roku. Odbudował je król Zygmunt I Stary. Klasztor należał początkowo do augustianów, a od XIX wieku stanowi własność karmelitów. Klasztor oraz kościół zostały wpisane do rejestru zabytków. Zespół znajduje się w środkowej części miasta, na wschód od Rynku w Pilźnie. Teren zespołu obejmuje m.in. obszar dawnych wałów obronnych, które niegdyś otaczały miasto, a także niewielki zbiornik wodny. Czytaj więcej…